سایه‌روشن‌هایی از دیدار لبنان و ایران
دیدار تیم‌های ملی فوتبال لبنان و ایران در چارچوب دور نهایی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ نکات فنی جالب توجهی داشت که در این گزارش به آن پرداخته شده است.
خبرگزاری ایرنا: پنجمین دیدار تیم ملی فوتبال ایران در دور نهایی انتخابی جام جهانی به چهارمین پیروزی ملی‌پوشان کشورمان منتج شد تا با ۱۳ امتیاز همچنان صدرنشین گروه A باشیم و فاصله‌مان با رده سوم، یعنی منطقه ناامن جدول به هشت امتیاز افزایش پیدا کند. در این گزارش به مسائل فنی بازی با لبنان اشاره خواهیم داشت.
گل لبنان و مقصر اصلی
گل اول لبنان در شرایط خاصی به ثمر رسید و وزش باد، باعث شد تا توپ راهی اوت نشود. با این وجود علیرضا بیرانوند، به عنوان دروازه‌بانی باتجربه می‌بایست تا لحظه آخر توپ را تعقیب می‌کرد و البته که واکنش او به هنگام ضربه هم نادرست بود و اجازه داد ضربه سونی سعد از زاویه بسته وارد دروازه‌اش شود. در این صحنه محمدحسین کنعانی‌زادگان و صادق محرمی نیز سهل‌انگارانه عمل کردند. بیرو در نیمه دوم هم نزدیک بود اشتباه مهلک‌تری را انجام دهد که تجمع مدافعان مانع از جدی‌تر شدن ماجرا شد. به نظر می‌رسد امیر عابدزاده بعد از نمایش پرفروغش در این فصل از رقابت‌های لیگ دوی اسپانیا شایسته توجه بیشتری از سوی کادرفنی باشد.
ایران مقابل لبنان رکورد زد
ایران در این مسابقه صاحب ۷۳ درصد از مالکیت توپ بود. پیش از بازی اشاره کردیم که لبنان علاقه‌ای به تملک بازی ندارد و مقابل تمام رقیبانش عقب می‌نشیند. آنها کمترین درصد مالکیت را در دیدار با ایران داشتند که یکی از دلایلش گلی بود که در نیمه اول به ثمر رساندند. آنها مقابل کره نیز تنها ۲۹ درصد از مالکیت توپ را به خود اختصاص دادند.
نقطه ضعف لبنان شناسایی شد
امیدِ گل(۱.۲۸) و همچنین ۲۱ شوتی که به سمت دروازه لبنان رفت نشان از این دارد که ما در خلق موقعیت نمایش خوبی داشتیم. تیم دراگان اسکوچیچ با علم به اینکه لبنان در کناره‌ها مشکل دارد بارها با فرارهای مدافعان و هافبک‌های کناری به محوطه جریمه حریف رسید اما ضربات نهایی آنگونه که باید و شاید نبود. قد و قامت بلند مدافعان لبنان و کم‌تعداد بودن ملی‌پوشان و تنها بودن سردار باعث شد تا ارسال‌های بلند راه به جایی نبرد ولی ارسال‌های زمینی و با ارتفاع کم توانست حسابی دفاع حریف را با مشکل روبرو کند و اگر درخشش مصطفی مطر نبود می‌توانستیم زودتر به گل برسیم. گل دوم ایران ماحصل یک حرکت ترکیبی از کناره‌ها و ارسالی با ارتفاع کم به داخل محوطه بود که نهایتا با استفاده از ضربه سوم به گل انجامید.
کرنرهایی که استفاده نشد
ایران در این مسابقه ۱۳ کرنر را به روی دروازه لبنان ارسال کرد ولی هیچکدام به یک موقعیت جدی و یا گل تبدیل نشد. ضربات ایستگاهی یکی از روش‌های مرسوم در رسیدن به گلزنی، خصوصا در بازی‌هایی شبیه به دیدار لبنان است که تیم حریف با تمام نفراتش در محوطه جریمه خودی حضور دارد.
پُستی که هنوز صاحبش را نشناخته است
اسکوچیچ هنوز در سمت چپ خط دفاعی به گزینه ایده‌آلش نرسیده است. این بار نیز مانند دیدار با کره شاهد تعویض در سمت چپ خط دفاعی بودیم. وحید امیری که تا دقیقه ۶۰ هم خوب کار کرده بود جلو آمد و توانست روی هر ۲ گل موثر باشد. میلاد محمدی نیز نسبت به حضورهای قبلی‌اش کمی در این مسابقه عملکردش قابل قبول‌تر بود اما همچنان پست دفاع چپ پر ابهام است. در سمت راست شاهد یک صادق محرمی آماده‌تر نسبت به گذشته بودیم. او با فراغ بال بیشتر و با اعتماد به نفس بیشتر در کناره‌ها حرکت کرد و چند توپ را هم روی دروازه ارسال کرد.
سردار زودتر باید از تنهایی درمی‌آمد
سردار در خط حمله و در میان مدافعان پرتعداد لبنان تنها بود و به نظر می‌رسید اگر زودتر مهاجمی به او اضافه می‌شد و تعویض صورت می‌گرفت ما می‌توانستیم زودتر به تیم میزبان ضربه بزنیم. حضور بازیکنانی چون اللهیار صیادمنش و کریم انصاری‌فرد کمک کرد تا دفاع لبنان فشار بیشتر را در محوطه جریمه تحمل کند و مرتکب اشتباه شود.
ماجرای پیچیده‌ی سامان
سامان قدوس در این مسابقه از ابتدا در زمین حاضر بود اما انتظارات را آنطور که باید و شاید برآورده نکرد. همچنان بین او و بازیکنان شاهد یک ناهماهنگی محسوس هستیم. اسکوچیچ یا باید به این بازیکن در زمین زمان بدهد و یا بازهم او را نیمکت‌نشین کند و در مواقع خاص به زمین بفرستد. همه این‌ها به هنر سرمربی تیم ملی برمی‌گردد تا ببینیم چطور می‌تواند از بازیکنی در قد و قامت سامان قدوس بازی بگیرد. فعلا راه حل مشخصی برای این قضیه پیدا نشده است. البته فراموش نکنیم سامان در دیدارهای ایران در خاک بحرین (دور دوم مقدماتی جام جهانی) یکی از بهترین‌ها بود.
تکمله
تیم ملی ایران از یک جدال بسیار پیچیده جان سالم به در برد. ما برای دومین مرتبه بازی باخته را برگرداندیم و این بار به سه امتیاز رسیدیم. امید و عطش بازیکنان ایران برای جبران گل خورده تا لحظه آخر فوق‌العاده بود و بدون شک زیباترین صحنه، جایی بود که سردار آزمون بعد از زدن گل مساوی سعی داشت تا نیمکت ملتهب ایران را آرام کند و تیم را به سوی زدن گل دوم بشوراند.
با این پیروزی، فاصله با تیم رده سوم به هشت امتیاز رسید. با روندی که هم‌گروهی‌های ایران در پیش گرفته‌اند ممکن است طی یکی ۲ هفته آتی حتی روی کاغذ هم صعود ما به جام جهانی قطعی شود. این بهترین فرصت برای کادرفنی است تا ضمن حل و فصل اختلافات در رختکن، ضعف‌های موجود را برطرف کند. یک سری از بازیکنان تیم ملی در این مدت نمایش خوبی نداشتند و جایگزین‌های آماده‌ای هم دارند که باید فرصت عرض اندام پیدا کنند. تیم ملی برای غلبه بر رقبای قدرتمندتر نیازمند برنامه‌های متنوعی است و در سازمان دفاعی نیاز به تمرکز بیشتر داریم که باید در آینده‌ای نزدیک آنها را برطرف کرد.
ارسال نظر