اسطوره‌هایی که در سال ۲۰۲۰ ما را ترک کردند
اگر سال ۲۰۲۰ بدترین سال برای حافظه زنده مردم کره زمین بوده باشد، در فوتبال این بد بودن حالتی بی‌رحمانه به خودش گرفت.
روزنامه اعتماد: اگر سال ۲۰۲۰ بدترين سال براي حافظه زنده مردم كره زمين بوده باشد، در فوتبال اين بد بودن حالتي بي‌رحمانه به خودش گرفت. نه فقط به دليل تعطيلي دو ماهه فوتبال كه باعث شد در هيچ نقطه كره زمين جز بلاروس مسابقات فوتبال برگزار نشود و نه به خاطر جايگاه‌هاي خالي تماشاچيان در استاديوم‌ها در بازي‌هاي باقي‌مانده. سال ۲۰۲۰ وحشتناك بود به خاطر كساني كه فوتبال از دست‌شان داد.
شايد در هيچ سالي به اين تعداد شاهد درگذشت مفاخر ورزشي و اسطوره‌هاي فوتبال نبوديم. از همه مهم‌تر ۲۰۲۰ سال درگذشت با استعدادترين بازيكن تاريخ فوتبال بود. اينكه بگوييم ديه‌گو مارادونا بزرگ‌ترين بازيكن تاريخ فوتبال بود ادعاي بزرگي است و بحث را به حاشيه مي‌برد اما قطعا خيلي كمتر بحث‌برانگيز است كه بگوييم هيچ تيم برنده جام جهاني در ادوار مختلف به اندازه آرژانتين ۱۹۸۶ تيمي يك‌نفره نبود. مارادونا در آن جام ۵ گل زد و ۵ گل ساخت. او در ناپولي چنان خوب بود كه بهترين تيم باشگاهي تاريخ سري آ يعني ميلان ۱۹۹۰ آريگو ساچي فقط به خاطر تاثيرگذاري مارادونا و قدرت رهبري اين بازيكن به مقام نايب‌قهرماني رسيد.
اما اگر مارادونا يك جام جهاني را تحت‌تاثير قرار داد يك نفر ديگر بود كه زندگي‌حرفه‌اي‌اش جنجال و شكوه زيادي داشت: پائولو روسي. او با چند بازگشت شگفت‌آور نام خود را در فوتبال جاودانه كرد. دو سال پس از محروميت به خاطر تباني كه بعدها رد شد به فوتبال بازگشت در حالي كه در جام جهاني ۱۹۸۲ در سه بازي اول نتوانست موفق باشد، اما با ۶ گل در سه ديدار پاياني مقابل برزيل، لهستان و آلمان غربي جام را به پايان رساند و آقاي گل شد. او يك تمام‌كننده كلاس بالا بود كه قربانيان كلاس بالا را انتخاب مي‌كرد.
نفر سوم كه از دست رفت زننده گل نمادين جام جهاني ۲۰۰۲ بود. پوپا ديوپ بازيكن تيم تازه‌وارد سنگال با گلزني مقابل فرانسه مدافع عنوان قهرماني در بازي افتتاحيه شوك عظيمي به جام وارد كرد. فرانسه به خاطر همان يك گل و شكست در بازي افتتاحيه در دور گروهي كنار رفت. او هنگام مرگ ۴۲ ساله بود، مارادونا ۶۰ ساله و روسي ۶۴ ساله. در سال ۲۰۲۰ خيلي از ستارگان خيلي زود از ما گرفته شدند. نفرات بعدي بازماندگان جام جهاني ۱۹۶۶ بودند.
از انگليس به عنوان تيم قهرمان پيتر بونتي، نورمن هانتر به عنوان يكي از هافبك‌‌هاي مياني نمادين فوتبال، نابي استيلز دفاع مستحكم و جك چارلتون كه هم انگليسي‌ها از او خاطرات خوبي داشتند و هم ايرلندي‌ها به اين دليل كه او خاطرات بسيار خوبي در كسوت سرمربي براي تيم ملي ايرلند به جا گذاشت و درنهايت سر بابي چارلتون. كسي كه مانند بسياري از هم‌تيمي‌هاي سابق خود از زوال عقل رنج مي‌برد و همين رنج رفتنش را بيشتر كرد. به نظر مي‌رسد در رده باشگاهي هيچ باشگاهي مصون نمانده است. ليدز، چارلتون، هانتر و ترور چري را از دست داد. منچستريونايتد به جز استيلز، از داشتن آلبرت كيشال و قهرمان فاجعه هوايي مونيخ و بهترين دروازه‌بان جام جهاني ۱۹۵۸ يعني هري گرگ محروم شد.
گلين پاردو بازيكن متعصب منچسترسيتي رفت. كارديف پيتر ويتينگهام را ديد كه در سن ۳۵ سالگي چشم فرو بست. چلسي عزادار بونتي شد. ليورپول قبل از اينكه سرمربي مورد علاقه خود را از دست بدهد، به خاطر ري كلمانس كه هنوز دروازه‌بان طلايي آنفيلد است عزادار شد. بعد از آن نوبت به جرارد هوليه رسيد. مرد برنده سه‌گانه و كسي كه مانند چارلتون و مارادونا در پيروزي تيم ملي كشورش در جام جهاني نقش ايفا كرده بود و در داخل و خارج كشورش تاثيرگذار شد.
در سراسر فوتبال دلايل زيادي وجود دارد كه آدم روي از دست دادن فوتباليست‌هاي مورد علاقه تامل كند و غمگين شود. مايكل رابينسون بازيكن ليورپول كه به يكي از مفسران محبوب در فوتبال اسپانيا بدل شد. رادومير آنتچي مهاجم صربستاني كه توانست دو قهرماني براي اتلتيكومادريد در قامت سرمربي به دست آورد. او تنها كسي بود كه به عنوان سرمربي روي نيمكت هر سه تيم بزرگ لاليگا نشست.
خيلي قبل‌تر از اينكه روسي نفس‌هاي آخر را بكشد فوتبال ايتاليا سال بدي را تجربه كرده بود. پيترو آناستاسي گلزن فينال قهرماني اروپا در سال ۱۹۶۸ به همراه پيرينو براتي كه در سال ۱۹۶۹ سه‌گانه كسب كرد و تا روز آخر عمر عنوان آخرين بازيكني كه در فينال اروپا هت‌تريك كرده است را با خود حمل كرد در كنار لوييجي سيموني مربي برنده جام يوفا در اينترميلان از دست رفتند.
آلمان هانس تيلكوفسكي را از دست داد؛ دروازه‌بان برجسته‌اي كه در فينال ۱۹۶۶ درون دروازه ژرمن‌ها ايستاده بود. هانس در سال ۱۹۶۵ بازيكن سال فوتبال آلمان شده بود. فرانسه در عزاي ميشل هيلداگو مربي برنده قهرماني اروپا در سال ۱۹۸۴ نشست و هلند راب رانسنبرنيك فيناليست دو جام جهاني پياپي ۱۹۷۴ و ۱۹۷۸ را از دست داد. در جايي دورتر در كامرون استفان تاتاو كاپيتان تيمي كه آرژانتين را با مارادونا در جام جهاني ۱۹۹۰ شكست داد، درگذشت. تيمي كه به يك‌چهارم جام جهاني رسيد. خود آرژانتين قبل از مارادونا براي درگذشت سيلويو مارزوليني كه برخي معتقدند بهترين مدافع چپ تاريخ اين كشور است ماتم گرفت.
هر يك از اين بزرگان ميراث بزرگي از خود به جا گذاشتند. در بعضي موارد عبور آنها فوتبال را تحت‌الشعاع قرار داد و برخي ديگر موفق شدند در دنياي فوتبال جاودانه شوند. فوتبال بايد اميدوار باشد كه ۲۰۲۱ مهربان‌تر باشد. هم با كساني كه امروز در حال بازي هستند و هم با كساني كه قبلا به فوتبال زندگي بخشيده بودند.
ارسال نظر