سارا قمی: سال‌ها برای سرزمینم جنگیدم

خبرورزشی: سارا قمی بازیکن و کاپیتان تیم ملی زنان ایران در سن ۳۳ سالگی از تیم ملی خداحافظی کرد.

سارا قمی کاپیتان و مهاجم تیم ملی فوتبال ملقب به سارادونای ایران با انتشار متنی در صفحه اینستاگرامش از تیم ملی خداحافظی کرد. این بازیکن ۳۳ ساله، بعد از ۱۳ سال بازی در تیم ملی، ۳۴ بار برای تیم ملی ایران به میدان رفت و ۲۳ گل هم به ثمر رساند. او پنج بار هم بهترین گلزن لیگ فوتبال شد.

قمی سال ۹۵ به تیم زیرفانی رفت و آنجا هم بهترین گلزن شد. او یکی از وفادارترین بازیکنان تیم ملوان انزلی است با ۱۲ سالی که در این تیم توپ زد ولی با مشکلات مالی و بعدها جنجال‌ بین مدیران باشگاه ملوان، سارا قمی، مریم ایراندوست و بقیه بازیکنان پیش‌آمد که نهایتاً باعث انحلال تیم ملوان شد و او برای اولین بار در دوران فوتبالی‌اش از تیم ملوان جدا شد. قمی در سال‌های حضورش در ملوان در ۱۳۳ بازی ۲۵۶ گل به ثمر رسانده که رکورددار است.

*چرا از تیم ملی خداحافظی کردید؟

۱۳ سال برای تیم ملی بازی کردم. باید بدانید خداحافظی از پیراهن تیم ملی و بازوبند کاپیتانی مثل شماره ٩ که تا ابد مرا به یاد زنده‌یاد سیروس قایقران خواهد انداخت برایم سخت نیست. زیرا من جنگیدم تا ثابت کنم برای سرزمینم و و آرزوهایم می‌جنگم نه به‌خاطر بازوبند کاپیتانی و شماره پیراهن. از تمام هم‌تیمی‌هایم، مربیان، مدیران و پزشکان تیم‌های ملی و هوادارانم تشکر می‌کنم و برایشان سلامتی و موفقیت آرزو می‌کنم.

*از خاطرات‌تان با تیم ملی بگویید.

خاطرات زیادی دارم. ولی یادم هست در همان اوایل تشکیل تیم ملی بانوان بود که مسئولان زیاد به ما توجه نمی‌کردند. حتی در خوابگاه‌های پر از سوسک سر می‌کردیم، بازیکنان از سه شیر حمام استفاده می‌کردند. ولی همه اینها برای هیچ‌کدام از بازیکنان مهم نبود چراکه می‌خواستیم تنها برای سرزمین‌مان بازی کنیم و پیراهن تیم ملی را برتن کنیم. حتی یادم هست در یکی از بازی‌های تیم ملی مقابل سنگاپور گلی را وارد دروازه حریف کردم که بهترین گل مرحله مقدماتی شد و خودم هم بهترین بازیکن آن بازی شدم.

*خانواده موافق فوتبالیست شدن‌تان بودند؟

جایگاهی که امروز در فوتبال دارم حاصل حمایت‌های خانواده‌ام است. در برخی موارد واقعاً کم می‌آوردم اما مادر و پدرم با صحبت‌های‌شان مرا تشویق به ادامه کار می‌کردند. کل خانواده همیشه کنارم بودند.

*چه حسی از کناره‌گیری از تیم ملی دارید؟

در سالیان دراز سعی کردم عشقم را با ضربه پاهایم به توپ فوتبال نشان دهم، آن چیزی که از کودکی‌ام گفت من چه کسی هستم! در این راه شکستگی‌ها، کبودی‌ها و ناملایماتی را متحمل شدم تا از من سارای قمی بسازد که به دختران ناامید وطنم بیاموزم که هر آرزویی می‌تواند دست‌یافتنی باشد. بله، مرزهای زیادی را شکستم تا خودم را به کسانی که باورم نداشتند ثابت کنم. امروز هم می‌خواهم قوی‌تر از قبل وارد دنیای دیگری شوم. می‌خواهم تنها بگویم خداحافظ تیم ملی.