ورژن موفق دیگری از پدر و پسرهای فوتبالیست
امیر عابدزاده پنجشنبه‌شب و در مصاف برابر تیم ملی بوسنی چهارمین بازی خود را برای تیم ملی ایران انجام داد و هر چهار حضور او در ترکیب ایران در مسابقات دوستانه بوده، اما عملکرد خوب او در دو فصل اخیر در لیگ پرتغال باعث شده رقیبی جدی برای علیرضا بیرانوند درون دروازه ایران باشد.
روزنامه فرهیختگان: امیر عابدزاده پنجشنبه‌شب و در مصاف برابر تیم ملی بوسنی چهارمین بازی خود را برای تیم ملی ایران انجام داد و هر چهار حضور او در ترکیب ایران در مسابقات دوستانه بوده اما عملکرد خوب او در دو فصل اخیر در لیگ پرتغال باعث شده رقیبی جدی برای علیرضا بیرانوند درون دروازه ایران باشد و با توجه به نیمکت‌نشینی‌های اخیر بیرو در آنتورپ، شاید در دیدارهای پیش‌رو بتواند همچون پدرش به یکی از اسطوره‌های فوتبال ملی ایران تبدیل شود.
حضور پدر و پسرهای فوتبالیست در فوتبال دنیا سابقه زیادی دارد اما کمتر شاهد عملکرد موفق هر دو در تیم‌های خود و به‌خصوص تیم ملی بوده‌ایم. در ادامه نگاهی به نمونه‌های موفقی خواهیم داشت که فرزندان به‌خوبی راه پدران خود را ادامه داده‌اند.
چزاره و پائولو مالدینی
چزاره مالدینی به‌عنوان یکی از اسطوره‌های میلان به‌همراه این تیم چهار بار قهرمان ایتالیا شد و در ۱۹۶۳ جام باشگاه‌های اروپا را نیز فتح کرد. او سه سال در تیم ملی کشورش بازی کرد و البته سال‌ها بعد پسرش پائولو، رکورد به‌مراتب بهتری نسبت به پدرش به‌جای گذاشت و یکی از بهترین مدافعان چپ تاریخ فوتبال نام گرفت. پائولو ۷ بار با میلان قهرمان ایتالیا شد و ۵ جام اروپایی را نیز فتح کرد. او برای آتزوری هم ۱۲۶ بازی انجام داد و یکی از باسابقه‌ترین ملی‌پوشان ایتالیایی به شمار می‌رود.
پاتریک و جاستین کلایورت
پدر و پسری که در سن کم حضور در تیم ملی هلند را تجربه کردند و از قضا هر دو هم مهاجم هستند. پاتریک با ۴۰ گل ملی در رتبه سوم بهترین گلزنان تاریخ این کشور قرار دارد و عملکرد بسیار خوبی با پیراهن لاله‌های نارنجی ارائه کرد. او به‌همراه آژاکس دو قهرمانی در لیگ هلند و همچنین فتح لیگ قهرمانان و سوپرجام اروپا را در کارنامه دارد و در میلان و بارسلونا نیز موفقیت‌های زیادی کسب کرد. جاستین هم دقیقا همانند پدرش در آکادمی آژاکس رشد کرد و خیلی زود حضور در تیم ملی را تجربه کرد. او در سال ۲۰۱۸ راهی رم شد و درحال‌حاضر یکی از باارزش‌ترین بازیکنان جوان فوتبال هلند است.
پیتر و کسپر اشمایکل
تنها پدر و پسری که در لیگ برتر موفق به قهرمانی شدند و هر دو در فوتبال این کشور بین بهترین گلرها قرار داشته‌اند. پیتر اشمایکل یکی از بهترین دروازه‌بان‌های تاریخ دانمارک و همچنین منچستریونایتد است که در سال ۱۹۹۲ در جریان قهرمانی شگفت‌انگیز این تیم در اروپا سهم مهمی داشت. کسپر برخلاف پدر در منچسترسیتی عضویت داشت و سپس راهی لسترسیتی شد و موفق شد در سال ۲۰۱۶ همانند پدرش افتخاری دور از تصور را کسب کند و این‌بار او در رده باشگاهی توانست به‌همراه لسترسیتی و در حضور بزرگان فوتبال انگلیس، قهرمانی لیگ را تجربه کند. او هنوز هم مرد شماره یک تیم ملی محسوب می‌شود.
دنی و دالی بلیند
دنی یکی از اسطوره‌های فوتبال هلند است که در تمام طول فوتبالش در دو تیم اسپارتا روتردام و آژاکس عضویت داشت و در طول ۱۳ سال حضور در آژاکس قهرمانی در هلند، اروپا و حتی جام باشگاه‌های جهان را تجربه کرد. او در تیم ملی نیز یکی از مدافعان خوب تاریخ این کشور محسوب می‌شود. پسرش دالی در سال ۲۰۱۴ از آژاکس به منچستریونایتد رفت و به‌همراه این تیم قهرمانی در لیگ اروپا را تجربه کرد اما حضورش در این باشگاه چندان موفق نبود و به آژاکس برگشت. در ترکیب تیم ملی نیز دالی توانست عنوان سومی جهان را در جام‌جهانی ۲۰۱۴ کسب کند و مدافع چپ تاثیرگذاری در سال‌های اخیر برای این تیم بوده است.
آلف‌اینگ و ارلینگ هالند
پدر در سال‌های دور برای ناتینهام‌فارست، لیدز و منچسترسیتی بازی کرده بود. آلف‌اینگ که یک مدافع و هافبک نروژی بود درنهایت به تیم روزلند کشورش برگشت و در این باشگاه بازنشسته شد. او به‌همراه تیم ملی نروژ ۳۴ بازی ملی انجام داد اما توفیق چندانی کسب نکرد. پسر او اما در سال‌های اخیر بیش از پدرش سروصدا به پا کرده و درحالی‌که تازه وارد ۲۰ سالگی شده، یکی از بهترین مهاجمان کنونی فوتبال اروپا محسوب می‌شود. درخشش این پدیده جوان در سالزبورگ اتریش باعث شد باشگاه‌های بسیاری به‌دنبال او باشند و درنهایت دورتموند بود که در میانه‌های فصل پیش او را به خدمت گرفت. او رکوردها را یکی پس از دیگری پشت‌سر می‌گذارد اما با شکست تیمش برابر صربستان در مرحله پلی‌آف یورو ۲۰۲۰ شانس حضور در این تورنمنت را از دست داد.
یوهان و یوردی کرویف
یوهان بی‌شک یکی از بهترین‌های تاریخ فوتبال محسوب می‌شود و در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی در ترکیب آژاکس و بارسلونا می‌درخشید. هلند با او دو بار تا آستانه فتح جام‌جهانی پیش رفت اما هر دو بار در فینال بازنده شد اما کسب سه توپ طلا نشان می‌دهد که چه نقش مهمی در تاریخ فوتبال این کشور داشته است. یوردی اما کمتر توانست به موفقیت‌های پدر نزدیک شود و حضورش در بارسلونا و منچستریونایتد آن‌طور که پیش‌بینی می‌شد، پیش نرفت و در تیم ملی هم نتوانست به بازیکن تاثیرگذاری تبدیل شود اما بارها پیراهن این تیم را به تن کرد.
مازینیو، تیاگو و رافینیا
مازینیو یکی از نفرات ثابت تیم ملی برزیلی در جام‌جهانی ۱۹۹۴ بود که در آن شادی گل‌های معروف، به‌به‌تو در کنار او و روماریو قرار داشت. پسران او که در آکادمی بارسلونا رشد کرده و در این تیم به موفقیت‌هایی نیز رسیدند، مسیرهای متفاوتی را انتخاب کردند. تیاگو بازی در تیم ملی اسپانیا را برگزید و پس از مدتی حضور در بایرن‌مونیخ، تابستان امسال به لیورپول رفت. رافینیا نیز همانند پدر تیم ملی برزیل را انتخاب کرد و درحال‌حاضر در اینترمیلان حضور دارد.
ارسال نظر