مجیدی مزد نبودن امیر را داد

خبرورزشی: برای آنکه استقلال بتواند، پس باید قبل از هر چیز، راز بزرگی را می‌دانست و این رمز را به کار بستن هم می‌توانست! مهم این بود که باید خطر‌پذیر می‌بودی و مهمتر اینکه به استقبال خطر می‌رفتی! فرهاد مجیدی، این معنا را با تمام وجود سن کمش در مربیگری، خوب دانسته بود و خوب هم به کارشان می‌بست!

برای استقلال، سپاهان باید یک فرصت می‌بود! فرصتی برای جبران شکست‌های به‌جا و نابه‌جای گذشته! فرصتی برای به باد فراموشی سپردن چند بازی نامطلوب و چند بازی غلط اخیر!

مجیدی، فرصت را شناخت و موقعیت خوب فراهم شده را، از دست نداد! فرهاد این بار، همانجا بود که باید می‌بود! آنجا که همیشه باید باشد!

مجیدی و ٩٠ دقیقه بودن

فرهاد را می‌دیدیم که هست! فرهاد را می‌دیدیم که بود! ٩٠ دقیقه کامل، از سوت اول تا سوت آخر! فرهاد، نه پیش از بازی و نه حین بازی، جای خالی نکرد و به هیچ روی کم نیاورد! فرهاد می‌دانست که بودنش با نبودنش چقدر تفاوت دارد! فرهاد به اثر وجودی اش در لحظه‌لحظه‌های مسابقه‌ای که باید دیدنی و پر از گوشه‌های تأثیر‌گذار درمی‌آمد، واقف بود! فرهاد می‌دانست برای بردن سپاهان، باید باشد! باید با تمام جربزه و جسارتی که دارد هم باشد!

فرهاد اگر نبود، شنبه شب یازدهم مرداد ۹۹، استقلال برنده پیکار با سپاهان نمی‌شد! فرهاد، به درست و یا به غلط، بیشترین تأثیر را در جریان بازی به سود تیمش وارد کرد! فرهاد، کم نیاورد و به استقلال هم اجازه کم آوردن نداد! بازی پرهیجان سال را فرهاد به این دلیل برد که اول توپ را خوب مال خود کرد و سپس - که باید از برتری اش استفاده می‌کرد- خوب شلوغش کرد! خوب در دفاع جمع شد! خوب توپ‌های بلند سپاهان را زد و خوب هوای دروازه‌بان خود را هم داشت!

در روزی که استقلال باید اشتباه می‌کرد، کم‌غلط بازی اش را پیش برد!

تأثیر غیبت، بازی عاطفی

استقلال می‌دانست قلعه‌نویی نخواهد بود تا بازی را تحت تأثیر غیبتش، به سمت و سوی یک فضای عاطفی بکشاند! سپاهان می‌دانست جبران اشتباه بازی برگشت برابر پرسپولیس -که شوی فراموش‌نشدنی تعیین کننده‌ای را هم درپی داشت- به شرطی زودتر از یاد‌ها خواهد رفت که استقلال را مغلوب کند!

قلعه‌نویی، سپاهان را برای برنده شدن و برای بردن، به عقیده خودش در کامل‌ترین شکل روانه میدان کرد! کی‌روش استنلی آمد که بلای جان استقلال باشد، اما دلیل به هم ریختگی تاکتیکی یارانش شد! با سانتر‌های کور و ارسال‌های بدون حمایت! سپاهان خیلی زود، محمد محبی و محمدرضا حسینی را هم از دست داد تا در غیاب سروش رفیعی، جز ارسال‌های کم‌دقت، کاری نتواند!

امیر دست به ریسک هم زد ولی خطرپذیری او نتیجه‌ای معکوس به‌بار آورد! سپاهان در غیاب فرمانده اش که معمولاً با تعویض‌های کارساز، مددکار تیمش می‌شود، در این مورد هم کاری از پیش نبرد تا فرهاد، در این زمینه هم از امیر پیش بیفتد! فرهاد هم مربی کنار زمینی و مرد دخالت‌های مؤثر نشان داد!

بازی بزرگ در چند جمله

مسابقه‌ای که دیدنش از واجبات لیگ برتر ایران است، دیدنی‌تر از همیشه برگزار شد! استقلال، مسابقه‌ای ویژه و حریفی خاص را مغلوب کرد! بازی مربیان، نه از دقیقه ۴۶ که از ثانیه اول نیمه نخست شروع شد و تا دقیقه ۹۰ به طول انجامید! مجیدی، در عالم مربیگری، اهل «بزن بره» و بکش زیر توپ هم هست!

یک بازی خاص دیگر و یک مسابقه حساس، بلکه حساس‌تر دیگر، به سلسله مراتب فوتبال ایران اضافه شد!

استقلال جوانانی دارد که باید بازی را خوشایندتر و فوتبال را خوش‌نماتر بازی کنند! چرا استقلال باید مهدی قایدی را خارج کند تا بازی اش نظم بگیرد؟

فرهاد، دل بزرگ شدن را دارد، تا ما چگونه از او، یک بزرگ دیگر بسازیم و از فکری و نکونام و حتی از مهدی پاشازاده!