نقدی بر آخرین ساخته پوران درخشنده
فیلم هیس! چرا خوب نیست؟
«هیس! دخترها فریاد نمی زنند» هیچ مقدمه و زمینه سازی حسی نسبت به فضا و موقعیت شخصیت ها ندارد. ناگهان با لباس خونین عروس شوک زده می شویم انتظارمان از یک فیلم اجتماعی که به تماشای آن نشسته ایم بالا می رود. و اما دقایقی بعد...
برترین ها - بهنام منقولی*: یک تیتراژ کلاسیک و شاید ابتدایی، خطوطی از خون که خبر از حادثه ای می دهد. «هیس! دخترها فریاد نمی زنند» هیچ مقدمه و زمینه سازی حسی نسبت به فضا و موقعیت شخصیت ها برای مخاطب ندارد. در شروع فیلم با خست اطلاعات مواجه می شویم و همین رویکرد یکی از نقاط قوت ابتدای فیلم است.
ناگهان با لباس خونین عروس شوک زده می شویم اما نه به سبک فیلم های عامه پسند و کارآگاهی! انتظارمان از یک فیلم اجتماعی که به تماشای آن نشسته ایم بالا می رود.(در نظر بگیرید با اسامی بازیگرانی که در ابتدای فیلم دیده ایم) و اما دقایقی بعد...
شیرین با هیچ کس صحبت نمی کند، پدر و مادرش به یک وکیل خبره مراجعه می کنند (با بازی مریلا زارعی که در نقش وکیل برای مخاطب ایرانی کلیشه است). وکیل باید راز سکوت شیرین را بشکند. ابتدا در یک ملاقات باز هم غیر ضروری با امیر علی در بالای یک برج دیدار می کند! (وکیل خطاب به امیر علی: فکر کردم اومدم ملاقات یک عاشق! نه تنها عاشق نیستی بی انصاف هم هستی!) شیرین در حضور بازپرس (شهاب حسینی) و وکیل لب به سخن می گشاید.
فیلم نقاط قوت کم اما تاثیرگذار و دوست داشتنی و نقاط ضعف واضح و بسیاری دارد. در یک فلاش بک شیرین را در ۸ سالگی می بینیم که در مزون مادرش لباس عروس پوشیده، مراد صفرخانی (بابک حمیدیان) شاگرد یا پادوی مزون است. به دلیل مشغله پدر و مادر، او باید شیرین را به مدرسه، پارک و سپس منزل ببرد. مراد در پارک از شیرین چند عکس می گیرد و پس از تاب بازی به منزل می روند در حالی که باران آنها را خیس کرده است.
در هنگام عوض کردن لباس مراد به شیرین تجاوز می کند (بهترین سکانس فیلم در انتقال غیرمستقیم مفهوم) و پس از آن با تهدید افشاء عکس ها و آبروریزی خانواده اش او را مجبور به سکوت می کند. و سپس شیرین ماجرای دو ازدواج خود را تعریف می کند (چه ضرورت و اهمیتی دارد به جز پر کردن زمان باقی مانده فیلم؟) مراد صفرخانی به سرعت بازداشت می شود و به ۲۷ تجاوز دیگر اعتراف می کند! (باز چه ضرورتی دارد که تعداد تجاوزهای بزهکار فیلم را سریالی افزایش داد در حالی که قرار نیست دیگر او را در فیم ببینیم؟) . اینجا فیلم عملا برای ما تمام می شود اما کارگردان حالا تازه می خواهد شعارهای خود را بیان کند.
حال سوال این است که مردی که شیرین او را به قتل رسانده است کیست؟ از نظر کارگردان این موضوع جذابی است که ما را تا انتهای فیلم در سالن نگه دارد! آن مرد سرایدار ساختمانی بوده که شیرین در شب عروسی اش متوجه شده است که قصد تجاوز به یک دختر بچه را دارد که پیش از آن هم سابقه این کارها را در آن ساختمان داشته است. (بی ربط ترین و تصادفی ترین حالت ممکن) همه چیز به شکل بدی به نفع داستان سرایی کارگردان جور می شود، بدون آنکه ذره ای به منطق و هوش مخاطب توجه شود !
پوران درخشنده به عنوان یکی از اولین فیلم سازان زن سینمای ایران که در گرایش کارگردانی هم تحصیل نموده است، دغدغه های انسانی و اجتماعی خود را از طریق سینما ببرای جامعه ای که خود سراسر بحران است به تصویر می کشد. اما همواره این نقد به او وارد است که اعتقاد چندانی به فیلمنامه، قواعد فنی سینما و روایت مناسب و پرداخت هنری و سایر المان های فیلمسازی ندارد و به همین دلیل هم در طول حدود ۳ دهه فیلمسازی کارنامه پرباری از خود به جای نگذاشته است.
در مواردی هم مانند هیس... که می خواهد وارد این حوزه ها شود - مثلا روایت غیر خطی- نتیجه نومید کننده است. اگرچه شاید هیس! بهترین اثر کارگردان از لحاظ سینمایی تاکنون باشد و مورد رضایت تماشاگران هم قرار گرفته است (هم در جشنواره و هم در اکران) اما از ضعف های فراوان فیلم به راحتی نمی توان گذشت. سینما ابزاری بیان دغدغه های اجتماعی پوران درخشنده است اما به ضعیف ترین شکل ممکن در اجرا که اولین ضربه را به خودش، فیلم اش و دیدگاه های درستش وارد می کند.
ضعف های فنی فیلم را می توان با تاثیر حسی ای که بر مخاطب عام می گذارد فاکتور گرفت اما تا قبل از یک سوم پایانی فیلم. همه سینماگران و منتقدان می دانند که برای بیان خط قرمزهای این جامعه با محدودیت های موجود برای تاثیرگذاری بیشتر باید فضا را تا حد ممکن تلخ و شعاری ترسیم کرد . درخشنده مخاطب را خیلی خوب و با رعایت قواعد ملودرام به نقطه تلخ هم حسی با قربانی می رساند اما با شروع جلسات دادگاه و آن پایان بندی دوگانه بی مورد مخاطبان را بی تفاوت و سرخورده و بعضا لبخند بر لب به خانه می فرستد!
مردم به سینما می روند برای اینکه یک فیلم خوب ببینند حال در مراحل بعد دردهایی از جامعه هم برای آنها به تصویر کشیده شود . اما خانم درخشنده فقط از نگاه خودش و شعارهایش و ایده آل های اجتماعی اش فیلم را به تصویر می کشد نه از دید یک مخاطب سینما.
لحن و بیان شعاری که در محتوای فیلم موج می زند بسیار آزاردهنده است اما نه به مفهوم آزار دهندگی برای انتقال حسی بهتر و تاثیرگذاری درباره موضوع حساس فیلم، سوال این است که چرا در یک فیلم همه چیز باید بیان شود هم به صورت تصویری و هم کلامی! پس رازگونه گی اثر هنری چه می شود؟ چرا پوران درخشنده دوست دارد همه چیز را خودش بگوید؟
هیس هوش مخاطب را دست کم می گیرد و قواعد ملودرام و گره افکنی در مسیر روایت را به طرز باورنکردنی ای می شکند. اگرچه تدوین مناسب هایده صفی یاری خیلی از ضعف های روایتی فیلم را می پوشاند اما واقعا چه نیازی به وارد کردن یک روانشناس در دادگاه وجود داشت؟ ولو اینکه دردی از متهم دوا نمی کند و هیچ واکنش احساسی هم بر نمی انگیزد. ضربه اساسی را پوران درخشنده با وارد کردن ولی دم و اووردوز و مسائل ناشی از آن می زند.
سکانس تجاوز مراد به شیرین در ۸ سالگی از دیدنی ترین سکانس های تاریخ سینمای اجتماعی ایران است ( با وجود همه حذفیاتی که به آن وارد شده است تا حدی که چیزی از آن باقی نمانده است - بنا به گفته خود کارگردان) حالا چه نیازی هست وقتی ما با آن صحنه های زیبای سینمایی یک عمل فجیع انسانی را درک کرده ایم و پی به عمق داستان برده ایم، لحظاتی بعد شهاب حسینی در زمان حال با لحن مصنوعی خود به جمشید هاشم پور بگوید «پای تجاوز به عنف در میانه!». صورت شستن شیرین ۸ ساله پس از بوسه های مراد از صحنه های زیبا و تکان دهنده فیلم است.
امیر علی (نامزد شیرین) می تواند در روایت پوران درخشنده از یک آسیب اجتماعی مهم به یک ناظر مناسب همراه مخاطب تبدیل شود اما بیشتر بر روی پرده در رفت و آمد است و با ژست هایی مانند دست های گره کرده در پشت سر بعضا مضحک است (به خصوص درانتهای فیلم در کنار دریا). دیالوگ های ضعیفی مانند «داغونم کردی؟ من چه گناهی دارم جز دوست داشتن تو...» و یا نگاه های عاشقانه با شیرین در دادگاه و .... عقب گرد به دو دهه قبل سینمای ایران است.
بزرگترین نقطه قوت فیلم و برگ برنده کارگردان در میان بازیگران، بابک حمیدیان است که با وجود ضعف شخصیت پردازی برای نقش مراد صفرخانی در فیلمنامه، با تکیه بر توانایی های خود به خوبی از پس این نقش پیچیده در آمده است. آزار دهندگی و حالات هیستریک را به زیبایی القا می کند و به خوبی از پس نقش بیمار جنسی برآمده است که در سینمای ایران بسیار مهجور است. و شنیدن هیس ... بسیار ابتدایی اما قطعا تاثیرگذار است اگرتکرار جمله ای مانند میخوای خفت کنم بندازمت تو آشغالا به باورپذیری شخصیت مراد ضربه می زند. اما مشخص نیست چرا پس از بازداشت کارگردان دیگر توجهی به او نمی کند!
به طور کلی از دادگاه به بعد منطق روایی و حقوقی داستان که از ابتدا خوب چیده و به مخاطب ارائه شده بود به هم می خورد که شاید دلیل عمده آن تاکید زیاد پوران درخشنده بر ارائه دغدغه های خویش از طریق بزرگنمایی و انتقال مستقیم تصویری و کلامی است ، چنان چه آن قدر درگیر انتقال مستقیم مفاهیم می شود که منطق را فراموش می کند و بعضا به تصادف و سرهم بندی هم رو می آورد! چرا شیرین پس از فراری دادن دختر آن مرد سرایدار را می کشد؟ چرا در چنین ساختمانی هیچ کس دیگری حضور ندارد تا صدای او را بشنود یا چرا شیرین سر و صدا نمی کند و دیگران را خبر نمی کند؟ چرا وکیل ناگهان قبل از اعدام به یاد ولی دم و امکان رضایت گرفتن و نجات جان شیرین می افتد؟ چرا هنگام بازداشت مراد تفهیم اتهام نمی شود؟ چرا دادگاه در حد دادگاه های متهمان حوادث سال ۸۸ شلوغ است و آن همه خبرنگار و دوربین وجود دارد؟ چه دلیلی دارد که ولی دم معتاد اووردوز کند؟ و ...
از لحاظ مضمون و محتوا، کارگردان بحران روانی شیرین را در سنین بزرگسالی به خوبی واکاوی نمی کند یا شخصیت مراد را پس از بازداشت و به جای آن ترجیح می دهد به داستان های فرعی غیر ضروری بپردازد، در حالی که درخشنده می گوید هشت ماه صرف نوشتن فیلمنامه خود نموده است ولی مشخص نیست چرا روانکاوی یک بزهکار اجتماعی را فراموش کرده و به جای آن به پلیس بازی های کارآگاه (جمشید هاشم پور) میدان داده است؟
درخشنده ادعا می کند که مراد (بابک حمیدیان) خود قربانی سوء استفاده جنسی بوده است و او مجبور شده است به دلایلی این بخش از این فیلمنامه را حذف کند و اینکه سوء استفاده جنسی از پسرها هم مد نظر او بوده است - به طور کلی کودکان (مصاحبه با مجله فیلم شماره ۴۶۲ ) در حالی که در هیچ کجای فیلم اثری از این سخن نمی بینیم. نام فیلم، فضاسازی و سخنرانی های خانم وکیل هم این ادعای کارگردان را رد می کند و در نهایت شاید این حس به ما القا شود که زنان قربانی (شیرین) مظلوم و سرکوب شده (همسر منزلتی) و قهرمان اند (وکیل) و مردان متجاوز ، دیو صفت و بیمار جنسی (مراد و سرایداری که نمی بینیم) و سنتی سرکوبگر (منزلتی)، بازپرس و امیرعلی هم خیلی به داد مردان نمی رسند!
از لحاظ فنی استفاده فیلمبردار (مرتضی پورصمدی) از دوربین روی دست برای صحنه های تکان دهنده کاملا به جاست ( برخلاف درام های اجتماعی این روزها که اعتقادی به دکوپاژ کلاسیک ندارند)، نماهای بسته از صورت طناز طباطبایی با آن چشم های کمی ورم کرده به خوبی احساسات، اضطراب و ترس را به تماشاگر انتقال می دهد.
موسیقی کارن همایون فر هم با ریتم فیلم همخوانی دارد. اما به طور کلی ضعف فیلمنامه و خط روایی، لحن و بیان در اجرا، اشکالات زیاد در مباحث حقوقی ،زائد بودن بعضی شخصیت ها و رشد نکردن بعضی دیگر در قالب خط داستان مانند مراد ؛ داستان های فرعی بی اهمیت در گذشته (مانند جزئیات دو ازدواج ناموفق قبلی شیرین) و یا ولی دم در زمان حال، و از همه مهم تر تاکید دائم بر سخنرانی، شعار و بیان مستقیم همه مفاهیم، نکاتی است که به فیلم آسیب جدی زده است.
باید انصاف داشت که سینمای تریبونی و شعار زده پوران درخشنده با هیس! به نقطه خوب و امیدوارکننده ای رسیده است. هیس! نسبت به آثار قبلی کارگردان از سطح فنی بالاتری برخوردار است و تعادل بهتری بین فرم و محتوای آن برقرار است ریتم بسیار خوبی دارد، تا قبل از دادگاه بسیار کوبنده و اثرگذار است و دکوپاژ و فلاش بک های بسیار خوبی دارد اما قطعا در مقایسه با آثار دیگر سینمای اجتماعی ایران فیلم خوبی محسوب نمی شود.
شعارهای ایده آلیستی و واقعیات را در نازل ترین شکل ممکن، عوامانه، غیرهنری و در حد صفحات حوادث روزنامه ها بیان می کند، اصول ملودرام را به کلیشه محدود می کند، از ایجاز بهره ای نمی برد، تعلیق هایی در حد تله فیلم های ضعیف تلویزیونی برای جذب مخاطب می آفریند و ... اگرچه جسارت درخشنده در ورود به این موضوع حساسیت برانگیز را نباید فراموش کرد و این فیلم می تواند سرآغازی بر مباحث سوء استفاده جنسی از کودکان در سینمای ایران باشد. درخشنده یک دغدغه اجتماعی را به وسیله سینما و در قالب داستانی که حول آن پیچانده به شکل تقریبا متوازنی بیان می کند.
ورود به حیطه ای که هم چنان خط قرمز است و بیان دیدگاهی حقوقی بر خلاف تصور و عرف و قانون کاری متهورانه است که در سینمای ایران شاید فقط از پوران درخشنده بر بیاید و از این بابت باید به او آفرین گفت و امیدوار بود که اشاره تاثیرگذار او به موضوع سوء استفاده جنسی از کودکان و آسیب های پس از آن، با ورود به بحث های روانکاوانه و ریشه یابی عمیق تر شخصیت متجاوز و قربانی در سینمای بدنه و اجتماعی ایران توسط او و دیگرانی که شاید انگشت شمارند ادامه پیدا کند . معضلات اجتماعی با محوریت مسائل جنسی یک موضوع نسبتا دست نخورده در سینمای ماست که انتظار می رود با هیس! و درخشنده شاهد دگرگونی در این حوزه باشیم.
* سردبیر برترین ها
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
موضوع فیلمش خیلی جدید و آموزنده بود ولی من فقط مونده بود وسط سینما بشینم تو سرم بزنم بسکه غم انگیز و وحشتناک بود بعضی از صحنه هاش.بابک حمیدیان هم واقعا عالی از پس نقش یه روانی بر اومده بود.طناز طباطبایی هم بازیش معرکه بود.اونقدری هم که شما از این فیلم ایراد گرفتید ایراد نداشت.یه کم زیادی دقیق شدید.
پاسخ ها
فهميديم رفتي سينما وقتت تلف شد مفت............
فیلم عالی بود الکی که از نظر مخاطب ها برگزیده نمی شه ادم های بی انصاف حسود
ولی بازی بابک حمیدیان بسیار فوق العاده انکارناپذیر وحشت انگیز ودر عین حال ساختارشکنانه است
کی حاضر میشد همچین نقشیو قبول کنه؟
نقد منصفانه و متفاوتیی بود خوشمان آمد.
پاسخ ها
متاسفانه واقعیت جامعه امروزه ماست! مراقب فرزندان خود باشید و به هیچ کسی جز مادر و پدرش نبايد اعتماد بیخود کرد.
طرفه واقعا با نظرت موافقم بخصوص که خودم یک مادر کارمندم واقعا فیلمی بود که بدرد من خورد
ابتدا باید گفت جانب انصاف رعایت شده بود و همین جای شکرش را باقی می گذارد که مطلب را می توان تا پایان خواند
دسته بندی نکردن نقاط ضعف و قوت و در هم بودن این نکات نیز قابل توجه است که خواننده را دچار خستگی نمی کند اما از هرچه بگذریم سخن هیس خوش تر است (ورود به حیطه ای که هم چنان خط قرمز است و بیان دیدگاهی حقوقی بر خلاف تصور و عرف و قانون کاری متهورانه است).
جملاتی که صریح و صحیح بیان شده در متن زیاد است اما تکرار یک مفهوم با ساختار ها و جمله بندی های مختلف بعید بود اما دیده شد
ابتدا اشاره به جملاتی که صحیح و منصفانه بکار رفته:
برای مخاطب هوشمند یک فیلم اجتماعی در همان سکانس های ابتدایی همه چیز لو می رود.
در هنگام عوض کردن لباس مراد به شیرین تجاوز می کند (بهترین سکانس فیلم در انتقال غیرمستقیم مفهوم(
شیرین ماجرای دو ازدواج خود را تعریف می کند (چه ضرورت و اهمیتی دارد به جز پر کردن زمان باقی مانده فیلم؟(
)بی ربط ترین و تصادفی ترین حالت ممکن) همه چیز به شکل بدی به نفع داستان سرایی کارگردان جور می شود، بدون آنکه ذره ای به منطق و هوش مخاطب توجه شود !
اما همواره این نقد به او وارد است که اعتقاد چندانی به فیلمنامه، قواعد فنی سینما و روایت مناسب و پرداخت هنری و سایر المان های فیلمسازی ندارد
درخشنده مخاطب را خیلی خوب و با رعایت قواعد ملودرام به نقطه تلخ هم حسی با قربانی می رساند اما با شروع جلسات دادگاه و آن پایان بندی دوگانه بی مورد مخاطبان را بی تفاوت و سرخورده و بعضا لبخند بر لب به خانه می فرستد!
دوست دارد از طریق خانم وکیل سخنران در جایی که همه چیز برای مخاطب واضح است فریاد بزند دخترها فریاد نمی زنند!
تدوین مناسب هایده صفی یاری
سکانس تجاوز مراد به شیرین در 8 سالگی از دیدنی ترین سکانس های تاریخ سینمای اجتماعی ایران است
صورت شستن شیرین 8 ساله پس از بوسه های مراد از صحنه های زیبا و تکان دهنده فیلم است.
سکوت شیرین بعضا بی معنی است و هنگامی هم که شروع به حرف زدن می کند با هق هق های ناشیانه مخاطب را سردرگم می کند.
فراموش نکنید حرکات به یاد ماندنی انگشتان دست شیرین را در هنگام مرور خاطرات.
امیر علی (نامزد شیرین)با ژست هایی مانند دست های گره کرده در پشت سر بعضا مضحک استدیالوگ های ضعیفی مانند «داغونم کردی؟ من چه گناهی دارم جز دوست داشتن تو...»و .... عقب گرد به دو دهه قبل سینمای ایران است.
همراهی او با خانم وکیل در بسیاری از صحنه ها هیچ توجیهی ندارد .
بابک حمیدیانآزار دهندگی و حالات هیستریک را به زیبایی القا می کند و به خوبی از پس نقش بیمار جنسی برآمده استکه در سینمای ایران بسیار مهجور است.
دیالوگ های فرهاد آئیش در شب اعدام به شهاب حسینی (تو هم امشب بی خوابی) و اینکه اصلا شهاب حسینی آنجا چه کار می کند
چرا دادگاه در حد دادگاه های متهمان حوادث سال 88 شلوغ است و آن همه خبرنگار و دوربین وجود دارد؟
اگر به او حق می دهیم پس مراد هم به دلیل مشکلات هیستریک و عقده های جنسی حق تجاوز به دیگران را دارد! و کارگردان
نتوانسته این تناقض را حل کند.
از لحاظ آسیب شناسی اجتماعی تاکید مادر بر سکوت در هنگامی که شیرین می خواهد داستان تجاوز به یک شخص دیگر را تعریف کند یا.... کل پاراگراف منصفانه و درست است
از ایجاز بهره ای نمی برد
جسارت درخشنده در ورود به این موضوع حساسیت برانگیز را نباید فراموش کرد
تکرار های منتقد تکرار گریز:
فیلم نقاط قوت کم اما تاثیرگذار و دوست داشتنی و نقاط ضعف واضح و بسیاری دارد.
اگرچه شاید هیس! بهترین اثر کارگردان از لحاظ سینمایی تاکنون باشد و مورد رضایت تماشاگران هم قرار گرفته است (هم در جشنواره و هم در اکران) اما از ضعف های فراوان فیلم به راحتی نمی توان گذشت.
برای مخاطب هوشمند یک فیلم اجتماعی در همان سکانس های ابتدایی همه چیز لو می رود.
بدون آنکه ذره ای به منطق و هوش مخاطب توجه شود !
مساله آن جایی است که کارگردان هیچ شعوری برای مخاطب قئل نیست
هیس هوش مخاطب را دست کم می گیرد
پوران درخشنده دغدغه های انسانی و اجتماعی خود را از طریق سینما ببرای جامعه ای که خود سراسر بحران است به تصویر می کشد.
اما خانم درخشنده فقط از نگاه خودش و شعارهایش و ایده آل های اجتماعی اش فیلم را به تصویر می کشد نه از دید یک مخاطب سینما.
باید انصاف داشت که سینمای تریبونی و شعار زده پوران درخشنده با هیس!
دوست دارد از طریق خانم وکیل سخنران در جایی که همه چیز برای مخاطب واضح است فریاد بزند دخترها فریاد نمی زنند!
چرا در یک فیلم همه چیز باید بیان شود هم به صورت تصویری و هم کلامی! (اگر روزنامه یا مجله کاغذی بود و قرار بود ستون پر شود منتقد یکبار دیگر از جمله به شعورمون توهین شد استفاده می کرد)
حالا چه نیازی هست وقتی ما با آن صحنه های زیبای سینمایی یک عمل فجیع انسانی را درک کرده ایم و پی به عمق داستان برده ایم، لحظاتی بعد شهاب حسینی در زمان حال با لحن مصنوعی خود... (اینم چون نیازی دیده نشده احتمالا از تئوری به شعورمون توهین شد پیروی میکنه)
منطق روایی و حقوقی داستانبه هم می خورد که شاید دلیل عمده آن تاکید زیاد پوران درخشنده بر ارائه دغدغه های خویش از طریق بزرگنمایی و انتقال مستقیم تصویری و کلامی است
درگیر انتقال مستقیم مفاهیم می شود
تاکید دائم بر سخنرانی، شعار و بیان مستقیم همه مفاهیم،به فیلم آسیب جدی زده است.
پاسخ ها
اينو خودت نوشتي من كه نتونستم بخونم واقعا خسته نباشي...........
خسته نباشی
واقعا خسته نباشی.
نقد فوق العاده افتضاحی بود
درم جموع فیلم نقاط مثبتش 10 برابر نکات منفیشه تواین اوضاع که فیلم های مزخرف سینما رو پر کرده واقعا عالی بود
من دوبار دیدم...
پاسخ ها
اتفقا فيلم فوق العاده مسخره اي بود نقدش عالي مگه الكي هر كي هر غلطي دلش خواست بكنه...
نقد جالب و متفاوتی بود مرسی
پاسخ ها
افرين
نقد جالب و متفاوتی بود مرسی
نقد خوبي بود مرسي دقيقا از اواسط فيلم تا آخر به شكل كاملا تصنعي شعار زدگي حاكم بود در صورتي كه ما تا اواسط فيلم ميخكوب صحنه ها بوديم ولي متاسفانه صحنه هاي دفاع وكيل و روانشناس خيلي مصنوعي بود و همچنين اتفاقات انتهاي فيلم واقعا احتمالش خيلي كمه در واقع خانم درخشنده مي خواستن فيلمو به بدترين نحو ممكن تموم كنن براي اينكه بيشترين تاثيرو داشته باشه غافل از اينكه مخاطب كاملا پيام فيلم و گرفته و احتياج به پاياني به اين بعيدي نداره ولي كلا موضوع فيلم خيلي خوب بود ومرسي از خانم كارگردان كه اين مسئله رو با بازي خوب آقاي حميديان و دختر كوچك فيلم نشون دادن و مرسي از نقد منصفانه شما
خانم درخشنده و خیلی دیگر از کاگردانها ما پیش از این که هنرمند باشند یک جامعه شناس و روانشناس خوب هستند
به نظر من این گونه فیلمها را نباید نقد هنری کرد .
این فیلم شعار گونه نیست و واقعیت تلخی است نه فقط در ایران بلکه در کل دنیا
خيلي هم قشنگ بود
نقد جالب و متفاوتی بود مرسی
lمن به عنوان كارشنااس تربيتي با 27 سال كار پس از ليسانس معتقدم موارد تخلف و رفتارهاي منفي را بايد به صورت ضمني و غيرمستقيم در طول يك فيلم موفق و مثبت اجتماعي و در كنار داستاني ديگر مطرح كرد تا قبح آن فراگير نشود وگرنه در مورد قتل و سرقت و تخلفات اقتصادي و اخلاقي فيلم صريح و مستقيم ساختن نه هنر است و نه راهكار حل موضع آن هم با اين روش كه خانم محترم كارگردان هميشه در پايان مصاحبه ها مي گويند من راه حل نمي دهم من زنگ خطر و هشدار مي دهم و در حالي كه هشدار و زنگ خطر 2 ساعت هنرمندي چندين بازيگر و ساعت ها اتلاف وقت تماشاگران را نمي طلبد.
به نظر من فیلم خوبی بود نه که ضعف نداشته باشه ولی محتوی داشت چیزی که خیلی از فیلم ها امروز سینما ندارند در ضمن بازی خانم طباطبایی و آقای حمیدیان عالی بود اگر فیلم خوبی نبود که نیاز به نقد نداشت .و کسی باید نقد کنه که از علوم سینما سررشته داشته باشه. نقد فوق بد نبود ولی به کارگردان و نویسنده باید مجالی برای حرف زدن داده بشه.فکر میکنم بازیگر زنش حق داشت سیمرغ بگیره یا دست کم ازش تقدیر بشه
من پریشب فیلمو در سینما دیدم و منتظر هر داستانی بودم جز این مُدل قصه ! این دو شب همش در کابوس این فیلم خوب نخوابیدم، چون داستانش به حرف راحته! اگر اوضاع روحی و روانی اون دختربچه را در آن لحظات کشنده میفهمیدیم یا حس اینکه مادر و پدرت فقط به فکر کار و پولند و تو را به غریبه ای اونم از جنس مرد! میسپارند را درک میکردیم که چرا باید اینطور بشه، خوابو خوراک برای همیشه از ما گرفته میشد! در همین برترینها داستانی از راننده کثیفی خوندم که برای مدرسه ای کار میکرد و خوشبختانه مادر اون دختر دبستانی بعد از مدتی نه زیاد طولانی پی به موضوع هتک حرمت به فرزندش شد !
از کارگردان محترم و بازیگران تشکر میکنم که تلنگری بموقع به مادران و پدران به ظاهر بامسئولیت و دلسوز زد !!!
فیلم تا اونجا که میشد تلخ ساخته شد. موضوع خوب بود ولی لازم نبود انقدر تلخ ساخته بشه که با روح و روان آدم بازی کنه.
پاسخ ها
اگر این اتفاق خدایی نکرده برای یکی از نزدیکانت اتفاق می افتاد , متوجه می شدین که تلخی این ماجراها خیلی بیشتر و دردناک تر از این حرفاست
از قدیم گفتن درخت پر میوه رو سنگ میزنن...اصلا نقد منصفانه ایی نبود چون ما با یک کاگردان تازه کار و بی تجربه طرف نیستیم.
پاسخ ها
حالا تو از اين درخت پر ميوه بكن بخور ...اغراق داشت ميدوني
چرا فیلم خوبی نیست از اینکه داره مردم رو آگاه می کنه که بیشتر مواظب بچه های بی خبر از دنیای کثیف اطرافشون باشن، ناراحتین یا خودتون رو زدین به اون راه.خبر هفته گذشته در مورد اون سرایدار نامرد رو نخونیدین که به پسر بچه ها تجاوز می کرد؟
پاسخ ها
آفرین
من که ندیدم از بس همه رفتن دیدنو یه چیز گفتن دیگه رقبت ندارم واسه دیدنش.....
واقعا فیلم عالی ای هست.حقیقت جامع روبه خوبی نشون داده بود.ولی نمی دونم چرا بعضی از ماها به زور می خوایم بگیم همچین چیز هایی در جامعه وجود نداره در صورتی که فجیع تر از این ها هم هست مثل تجاوزهای خانوادگی که متاسفانه هیچ راهی برای درمان همچین ضربه های روحی ای نیست و بدتر از همه اینه که این افراد برای حفظ آبروشون معمولا از شکایت صرف نظر میکنن که عین اشتباهه! در این فیلم بازی طناز طباطبایی و بابک حمیدیان واقعا عالیه که باعث شدن این فیلم طبیعی و تاثیر گزار باشه!
سلام،
به نظر من فیلم خوب وبه جایی است در این دوره زمونه...
اگه اونایی که مخالف این موضوعند ومیگن فیلم الکیه،بهتره صفحه حوادث روزنامه ها رو بخونن که توش پره از این چیزها،...
باید به بچه هامون مراقبت از خودشون رو یاد بدیم وگرنه !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.......
پاسخ ها
كي ميگي الكي هست ولي نه اينطور اطلاع بعد از 27تجاوز يعني مادر پدر اي ما انقدر بي خيالن كه بدون تحقيق بچشون بدن دست يكي قاتلاي زنجيره اي هم تو ي قتل 10دستگير ميشن......
با سلام
من خودم فیلم بازم فیلم خوب و بد رو تشخیص می دم باید بگم هیس یکی از معدود فیلم های به درد بخور ایرانی هستش که دغدغه اجتماعی سازندگانش رو نشون داده، به خصوص توی این سینمای گل و بلبل ما که به هر موضوعی می پردازه الا مسائل اجتماعی
البته همون جوری که از نقدش مشخصه فیلم اشکالاتی رو هم داره.
شاید بعضی از نظرها درست بود ولی این همه اشکال گرفتن به پرفروش ترین فیلم سال و فیلم برتر از نظر منتقدین و مردم خیلی اشتباست
خیلی هم قشنگ بود، و اشکالات جزئیش هم توی جذابیت موضوع محو شده بود.
من که مردم از بس که گریه کردم تو سینما!
خیلی هم قشنگ بود، و اشکالات جزئیش هم توی جذابیت موضوع محو شده بود.
من که مردم از بس که گریه کردم تو سینما!
من قبلا داخل سایت دیگه نظر دادم گفتم فیلم فمنیستی وبا این فیلمها مخالفم اصلا این جور فیلمها چرا ساخته می شود چون سینمای ایران همین قدر توان دارد واین فیلم می شود بهترین فیلم ایران وپر فروشترین فیلمها کی این فیلمها را میببیند فمنیستهای پر توقع که ایران چرا به حقوق زنها احترام نمی گذارند و هزار بهانه دیگه ارزش نقد نداره این فیلم و ارزش دیدن ندارد وسلام
پاسخ ها
جواد جان خو نگا نکن مجبورت که نکردن وسلامممممممممممممم
بابا بیخیال شما اینقدر چرا روی همه چیز ایراد میزارین اینا رو ول کنین بگید آخر فیلم چی شد شیرین اعدام شد یانه؟؟؟؟؟؟؟؟
موضوع خوب بود ولی نمیدونم چرا جدیدا کارگردانها فیلمهارو مبهم تموم میکنن مسخرست بعد کلی وقت برا فیلم دیدن نفهمیدیم قصاص شد یا نه.هههه
فیلم خوبی بود