۶۳۵۰۳۹ ۱۱ آذر ۱۳۹۶ ۰۹:۱۹

۵۰۰۱

تیتراژ بخوان، همه جا شنیده شو

روزنامه آسمان آبی: به بهانه حضور محسن چاووشی، به‌عنوان خواننده سریال «سایه‌بان»، به بازخوانی پرونده چند سریال پرداخته‌ایم که در ۱۰ سال اخیر، با انتشار نخستین قطعه این هنرمندان برای یک مجموعه تلویزیونی، جایگاه متفاوتی برای خوانندگان خود به وجود آورده‌اند. در این میان خواننده‌هایی بوده‌اند که با انتشار آلبوم‌های موسیقی خود در میان مردم به شهرت رسیده بودند اما حضور در یک مجموعه تلویزیونی جایگاه آن‌ها را بیش از پیش تثبیت کرد.

فراگیری رسانه ملی باعث شد صدای آن‌ها در چهار گوشه ایران شنیده شود. هنرمندانی در این فهرست هستند که کار تیتراژخوانی به سکویی برای پرش آن‌ها تبدیل شد و ادامه مسیر را برایشان هموارتر کرد. البته این پرونده نگاهی تلویزیونی به این مجموعه‌ها دارد و نمی‌خواهد از نظر موسیقیایی قطعه یا خواننده‌ای را نقد کند و حتما جای بسیاری از سریال‌ها در این فهرست خالی است.

پرواز همای/ نوار زرد

سال: ۱۳۹۶

کارگردان : پوریا آذربایجانی

سعید جعفرزاده احمد سرگورابی، با نام مستعار پرواز همای، با گروه مستان کار موسیقی خود را شروع کرد و سبکی جدید در اجرای موسیقی سنتی به جا گذاشت. او به دلیل خواندن درباره موضوعات منشوری مدتی در ایران کمتر فعالیت داشت و در آمریکا زندگی می‌کرد، اما با وجود دوری از ایران همچنان مخاطبانش کارهای او را پیگیری می‌کردند. همای در سال‌های اخیر دوباره به ایران بازگشته و مشغول ضبط و آماده‌سازی آلبوم جدیدش است. همزمان با حضور او، سریال «نوار زرد» از مهرماه امسال با صدای این خواننده سبک سنتی روی آنتن شبکه دو رفت. این نخستین بار بود که صدای او از رسانه ملی به گوش می‌رسید.

علی زند وکیلی/ پژمان

سال: ۱۳۹۲

کارگردان : سروش صحت

علی زند وکیلی در ابتدای دهه 90 با گروه «دنگ‌شو» همکاری می‌کرد و همین موضوع باعث شد در سال 91 به همراه این گروه، تیتراژ پایانی سریال «دزد و پلیس» را بخواند. اما این قطعه موسیقی با نام دنگ‌خوانی شناخته می‌شد و متشکل از آواهای مختلف بود و در تیتراژ هم نامی از این خواننده آورده نشد.

زند وکیلی پس از این سریال در سال 92 دوباره با گروه دنگ‌شو با تلویزیون همکاری کرد و با ترانه‌ای از مرحوم افشین یداللهی قطعه «آخر قصه» را برای سریال «پژمان» خواند که بسیار مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. او در دنیای خوانندگی به شهرت زیادی رسید. پس از «پژمان» خوانندگی تیتراژ سریال «زیر پای مادر» را هم بر عهده داشت، اما این بار به صورت مستقل.

سینا حجازی/ مسیر انحرافی

سال: ۱۳۹۰

کارگردان : بهرنگ توفیقی

معروف‌ترین اثر سینا حجازی به نام «لیلی» خیلی پیش‌تر از آن‌که او به صورت رسمی کار خود را آغاز کند این خواننده را به شهرت رساند. اما حضور او به‌عنوان خواننده در تیتراژ ابتدایی سریال «مسیر انحرافی» باعث شد بیشتر در میان مردم شناخته شود. همان‌طور که در پرونده‌ای تیتراژ‌های ماندگار را بررسی کرده‌ایم، تیتراژ این سریال یکی از کارهای متفاوت در این زمینه بود که موسیقی و صدای حجازی به آن رنگ‌وبوی دیگری می‌داد. این خواننده پس از آن آلبوم‌های موسیقی خود را روانه بازار کرد و خوانندگی برای تیتراژ برنامه «ویتامین 3» را نیز با اجرای علی ضیا و سریال «شهرک جیم» بر عهده گرفت.

سیروان خسروی/ ساختمان پزشکان

سال: ۱۳۹۰

کارگردان: سروش صحت

سیروان خسروی علاوه بر خوانندگی یکی از تنظیم‌کننده‌های موسیقی مشهور ایران است و پیش از این‌که کارش را به‌عنوان خواننده شروع کند بیشتر در زمینه ساخت و تنظیم آهنگ‌های خواننده‌ها فعالیت داشته است. او فعالیتش را از اوایل دهه 80 شروع کرد، اما تا سال 84 نتوانست مجوز انتشار آلبوم بگیرد. خسروی در سال‌های فعالیتش فقط دو بار با پروژه‌های سینمایی و تلویزیون همکاری کرده: یک بار در نقش خودش در فیلم «سوت پایان» و دیگری ساخت موسیقی و خوانندگی تیتراژ سریال «ساختمان پزشکان».

او زمانی‌ که این تیتراژ را ساخت به شهرت و محبوبیت رسیده بود و این قطعه او را بیشتر به مردم کوچه‌وبازار معرفی کرد. «ساختمان پزشکان» نخستین و آخرین همکاری سیروان با تلویزیون بوده است.

رضا صادقی/ ملکوت

سال: ۱۳۸۹

کارگردان : محمدرضا آهنج

«مشکی رنگ عشقه» نخستین تک‌آهنگ رضا صادقی نبود. او این قطعه را 10 سال پس از شروع فعالیتش در سال 82 منتشر کرد. اما آن‌قدر مردم از این آهنگ استقبال کردند که تقریبا به یک اصطلاح تبدیل شد. او تا سه سال پس از آن به فعالیت غیر‌رسمی خود ادامه داد تا در سال 1385 بالاخره توانست نخستین آلبومش را منتشر کند. رضا صادقی زمانی‌ که خواننده‌ای غیر‌مجاز بود آن‌قدر شهرت و محبوبیت داشت که مجازشدنش تغییری در شهرت او ایجاد نکند.

او سال 89 با خواندن تیتراژ سریال «ملکوت» که برای ماه رمضان به روی آنتن رفته بود، در کارنامه کاری‌اش گامی به‌جلو برداشت و میان مردم بیش از پیش شناخته شد که برای او موقعیت خوبی به وجود آورد.

امیرعباس گلاب / ستایش

سال : ۱۳۸۹

کارگردان : سعید سلطانی

اواسط پخش فصل اول مجموعه ‌«ستایش» بود و در لحظاتی که طاهر با بازی مهدی پاکدل در کما به سر می‌برد که قطعه موسیقی متفاوت با صدایی جدید پخش شد. قطعه «حس و حالم خوش نیست» در کمترین زمان مشهور شد و همه به دنبال نام خواننده آن می‌گشتند: امیرعباس گلاب، جوان 24ساله‌ای که با دومین قطعه موسیقی رسمی خود نامش را بر زبان‌ها انداخته بود.

گلاب هنوز هم آلبوم رسمی‌اش را منتشر نکرده، اما تک‌آهنگ‌ها و همکاری‌های مشترکش با خوانندگان دیگر مخاطبان خودش را پیدا کرده است. او در فصل دوم «ستایش» هم خوانندگی تیتراژ را بر عهده داشت که البته به اندازه موسیقی فصل اول مورد توجه قرار نگرفت، اما نام او را به‌عنوان خواننده پاپ تثبیت کرد.

رضا یزدانی/ مرگ تدریجی یک رؤیا

سال: ۱۳۸۷

کارگردان : فریدون جیرانی

یزدانی از سال 1377 فعالیت هنری خود را در زمینه آهنگسازی و خوانندگی آغاز کرد، اما با فیلم «حکم» مسعود کیمیایی در سال 83 بیشتر مورد توجه قرار گرفت. او سه آلبوم را راهی بازار کرده بود که سریال فریدون جیرانی با نام «مرگ تدریجی یک رؤیا» پای او را به تلویزیون باز کرد.

قطعه‌ای که یزدانی با آهنگسازی کارن همایونفر برای این سریال خواند با مصرع اول «چشمام بسته است» هنوز هم یکی از محبوب‌ترین کارهای رضا یزدانی است که در آن زمان باعث شد مخاطبان تلویزیون هم او را بشناسند. او پس از «مرگ تدریجی یک رؤیا» برای چهار سریال دیگر هم تیتراژ خواند: «یادآوری»، «جاده چالوس»، «تعبیر وارونه یک رؤیا» و «گمشدگان».

علیرضا قربانی/ شب دهم

سال :1381

کارگردان : حسن فتحی

علیرضا قربانی از جمله خوانندگانی است که با ارکستر موسیقی ملی مورد توجه اهالی موسیقی قرار گرفت. او می‌توانست آواز ردیف دستگاهی را در همراهی با ارکستر‌های بزرگ و ساز‌های غیر‌ایرانی اجرا کند. موسیقی سریال «شب دهم» را فردین خلعتبری روی شعری از افشین ید‌اللهی نوشت. این سریال به‌شدت مورد توجه قرار گرفت و از همین رو صدای قربانی نیز در چهار گوشه ایران شنیده شد. این همکاری بار دیگر سال 1386 و در سریال «مدار صفر درجه» هم تکرار شد.

در این سریال هم قربانی شعری از ید‌اللهی را روی موسیقی خلعتبری در سریالی از حسن فتحی تکرار کرد. از این اجرا نیز به‌شدت استقبال شد؛ حتی زمانی سی‌دی‌ساز‌های غیر‌رسمی این دو اجرا را در کنار هم قرار داده بودند و می‌فروختند.