دروغ چرا؟ از «مادر قلب اتمی» چیزی نفهمیدیم!
«مادر قلب اتمی» سال ۹۲ ساخته شده و به روایت تهیه کننده از سال ۹۴ در کشمکش گرفتن پروانه نمایش بوده است.«مادر قلب اتمی» اولین همکاری ترانه علیدوستی و محمدرضا گلزار در بازیگری است.
موضوع سرممیزی است؟ نمی دانم. اگر چنین است که مخاطب و فیلمساز درد مشترک دارند اما گمان نمی کنم ممیزی بتواند فیلمی را از حد فهم اولیه اش هم خارج کند. پس مشکل چیست؟ به خاطر پست مدرن بودن فیلم است؟ بله، فیلم آشکارا نشانه های سینمای پست مدرن را در بر دارد: هم ارجاع به مایه های آشنا دارد (چه موسیقی آغازین برنامه کودک در دهه ۱۳۶۰ باشد و چه ترانه ای که نام فیلم از آن اقتباس شده و بسیاری دیگر: موسیقی فیلم «تایتانیک»، «آرگو»، برنامه های ماهواره ای، «حریم سلطان»، ترانه «ما دنیاییم» مایکل جکسون و لایونل ریچی و ...) و هم پر است از هجو انواع و اقسام موتیف های سیاسی (ماجرای صدام و چاوز)، اجتماعی (دور دور خودروها) و ...
اذعان می کنم که از برخی لحظات فیلم خوشم آمد. یکی از بهترین سکانس ها همان جایی است که دو دختر همراه با کامی، مشرف به بام تهران دارند پرت و پلا می گویند، از خواب عجیب کامی درباره انفجار شهر و رسیدن زبانه آتش آن به سیگار خاموش کامی شروع می شود و به ماجرای بمب اتمی و سابقه داشتن ایرانیان در ساختن توالت فرنگی ختم می شود! یک هجویه تمام عیار از پارادوکس های فرهنگی - تاریخی که در لابلای یک مکالمه چرند پرورش پیدا کرده است. اما این نکته در فیلم شکل پراکنده دارد و به سامان نمی رسد. انگار فیلمساز به همین لحظات قانع نیست و می خواهد با توسل به انبوهی از ایده ها، حرف های مهمی بزند و مشکل سر ابراز همین حرف های مهم است.
رویکرد پست مدرنیستی در سینما، نافی ابراز حرف های مهم است. این فضا متعلق به فیلم های مدرن دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ است و البته مسیری که از آنها همچنان الگو می گیرد. اما نمی شود به هجو و آشنایی زدایی و تکرار دست زد و همچنان اصرار به زدن حرف های بزرگ داشت. ابهام هایی که فیلم «مادر قلب اتمی» در این مسیر می آفریند، بیش از آن که نشأت گرفته از فضای پست مدرنیستی اثر باشد (در فیلم های پست مدرنیستی اتفاقا با فرجام روبرو هستیم و از ابهام و تعلیق گریزانیم)، منطبق با جلوه های مدرنیسم است.
در این فیلم آن قدر پتانسیل برای «معناتراشی» و «نمادگرایی» وجود دارد که چیزی برای پست مدرن باقی نمی گذارد. موجودی که گلزار نقشش را ایفا می کند، کیست؟ عفریت تاریخ است؟ فرشته مرگ؟ مجسمه استبداد در روح زمان؟ یا اصلا یک فرد لایعقل هذیان گو؟ آیا قرار است از کنار هم قرار دادن نکته هایی از او مانند چاوز و انرژی هسته ای و یارانه به شخصیت واقعی یکی از رجال سیاسی برسیم و مثلا طعنه های سیاسی بزنیم؟
اصلا این فضاهای عجیب و غریب که دو دختر در مسیرشان می بینند، مربوط به عالم های بعد از مرگ است (در تصادف کشته شده اند و اینها هذیان های برزخی شان است؟)، یا شاید پریشان ذهنی های مربوط به همان مصرف کردنی های مجلس شور و شعف اول فیلم است که صدایش را می شنویم؟
اگر چنین باشد که احتمالا با یک نسخه جدید از فیلم «خماری» روبرو هستیم اما بالاخره «خماری» هم یک «ته» دارد که این، آن را هم ندارد. قرار است در آن تونل که دریچه خروجی اش با آن نشانه C-۲۷ پالایش ارجاع به حرف های کامی در «مردگان ۲۷ ساله» است، به ایده های مربوط به جهان ماورا یا جهان موازی یا تناسخ فلسفی برسیم؟ ردیف کردن صدام و هیتلر و چاوز و کاسترو و غیره، آن هم در دفعات مکرر و لحظات طولانی، آیا ظرفیتی به جز نشانی غلط دادن به معناتراشی های سیاسی و تاریخی دارد؟
حیف آن شخصیت خوب کامی، حیف بازی سنگ، کاغذ، قیچی قبل از خودکشی، حیف بازی های قرینه ای با باز و بسته شدن در آسانسور و قطع و وصل جریان شیر آب و ... که دیدیم شان و وسط آن همه شلوغی و تشتت، نشد که باز هم چیزی ازشان بفهمیم فیلم خوب قبل از هر چیز، باید بتواند بر مبنای ساختارش، اول و میانه و فرجامش را سر و سامان دهد و برای مخاطب قابل درک باشد؛ ابراز «حرف های مهم» برای مراحل بعد است.
- کارگردان: علی احمدزاده
- فیلمنامه نویسان: علی احمدزاده، مانی باغبانی
- مدیر فیلمبرداری: اشکان اشکانی
- طراح چهره پردازی: سعید ملکان
- برنامه ریز و دستیار اول کارگردان: علیرضا شمس شریفی
- صدابردار: امین میرشکاری
- طراح صحنه و لباس: ملودی اسماعیلی
- دستیار اول صحنه و لباس: لیلا بهشاد
- بازیگران: محمدرضا گلزار، ترانه علیدوستی، پگاه آهنگرانی، مهرداد صدیقیان و ...
- تهیه کننده: سید امیر سیدزاده
- عکس: ساتیار امامی
- خلاصه داستان: داستان فیلم با «مهمونی کامی» آغاز می شود که قصد دارد ایران را برای همیشه به مقصد تونس ترک کند.
۲ . «مادر قلب اتمی» سال ۹۲ ساخته شده و به روایت تهیه کننده از سال ۹۴ در کشمکش گرفتن پروانه نمایش بوده است: «در سال ۹۴ صورتجلسه پروانه نمایش تنظیم شد. اما پروانه نمایش را ندادند. دلیلش را پرسیدم. گفتند آقای فلانی گفته پروانه این فیلم را ندهید، به خود ایشان مراجعه کنید.» تهیه کننده بعدها اعلام کرد منظورش حبیب الله ایل بیگی بوده است.
۳ . سال ۹۳، وقتی «مادر قلب اتمی» برای حضور در جشنواره انتخاب نشد، احمدزاده اعلام کرد: «فیلم من قصه ای کاملا اجتماعی دارد و به دلیل لجاجت مسئولان و کج سلیقگی هیئت انتخاب از جشنواره باز مانده.» فیلم به ماجراهای انرژی هسته ای در ایران اشاره دارد. نکته ای که خود احمدزاده پیش از این اعلام کرده بود: «این فیلم نگاه انتقادی به موضع گیری غرب در مورد مسئله اتمی ایران دارد.»
۴ . «مادر قلب اتمی» اولین همکاری ترانه علیدوستی و محمدرضا گلزار در بازیگری است. گلزار در سال های اخیر در سینما پرکارتر شده و احتمالا امسال با اکران «دلم می خواد» بهمن فرمان آرا دوباره روی پرده حاضر خواهد شد. سیدزاده تهیه کننده فیلم اصرار دارد این تجربه گلزار بهترین بازی در تمام زندگی اش است!
نظر کاربران
منم چیزی نفهمیدم از این فیلم
مثلا فلسفيه
به نظر من فیلم خوبی نبود، اصلاااااا
من خوشم اومد از فیلم
کارگردان این فیلم موسیقی خیلی دوست داره و اصلا فیلم می سازه تا نصفش رو با موزیکهای خوب دیگران پر کنه!همینطور حرف زدن پراکنده و بی ربط از همه جا! ماشین سواری هم دوست داره! همه رو به هم وصل میکنه میشه فیلم! مثل یه خواب بی سر و ته که آدم وقتی بیدار میشه هی با خودش می پرسه یعنی چی؟! این پگاه آهنگرانیه هم گویا همین شخصیت واقعیشه که در همه فیلمها تکرار میکنه! سینمای بی در و پیکری که پر از آقازاده و بچه پولداره بهتر از این نمیشه!
منم فیلم رو دیدم خییییلی جذب شدم ولی حیف که داستانش سر و تهش معلوم نیست. خب برادر من فیلم به این قشنگی حیف نیست هیشکی نفهمه چی به چیه؟
اولش خوب شروع شد ولی بعدش گند زد
بنظرمن اول فیلم تانصفه ها خوب بود اماهرجه جلوترمیرفتیم مبهم ترمیشد.آخه صدام وسیاسی بازی و....
کلاارزش دیدنش واسه ستاره هاش بود.گلزاروعلیدوستی..فقط همین
به نظر من سینمای امروز ایران طوری شده که هر کارگردانی سعی میکنه فیلمی بسازه که مخاطب رو به چالش بکشونه ومدام با خودش بگه جریان چی بود؟؟ چی شد؟؟ کی بود؟؟؟ کجا رفت؟؟ و به همین خاطر سینمای ما داره شدیدآ کلیشه ای میشه. انگار که یه فیلم فقط واسه رآی آوردن توی جشنواره ساخته میشه و رضایت مخاطب اهمیت زیادی نداره
چرت
تو چه میفهمی جنگ امنیت .که داری عشق میکنی بایک مشت بچه خوشگل مثل خودت حاتمی کیا مرد باوجود تو کثافت میخواد چکارکنه. توپی دادن بلول توی اکلهای خودت
يكي از بزرگترين اشتباهاتم اين بود كه اين فيلمو تا اخر ديدم ، از همون اول ادم دهنش سرويس ميشه دوساعت زني رو ببينه تا داره با درب اسانسور ور ميره !... يك هدف و پيام و يا حتي موضوع واحدي نداشت و به قول يكي از اين تحليلاي فيلم همين سردرگمي مخاطبان از روي ناشي گري كارگردان بوده نه اين كه يارو چيزي حاليش بوده خلاصه اين فيلم تنها درسي كه بهم داد اين بود كه هيچوقتي فيلميو از روي بازيگرانش انتخاب نكنم!
اصلا فیلم خوبی نبود .حیف وقتی که واسه دیدنش گذاشتم
یکی از مزخرفترین و بی هدف ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران
فیلم فقط به جهت بهره گیری از ستاره های سینما ، فروش بالایی تو گیشه ها داشت. حیف شد ، تقابل گلزار و علیدوستی میتونست جذاب تر باشه . درسته ممیزی شدن فیلم حتی با ۸ دقیقه نمیتونه ذهن مخاطب رو اینقد قفل کنه. فضای ابتدای فیلم داستان یارانه صدام چاوز و آخرش درب c27 ... نمیدونم شاید c 27 اشاره به کلوپ ۲۷ داره ، مرگ های سری . در کل اینقد فضای فیلم بسته تاریک و گنگ بود که میشد همون اواسط حدس زد که فیلم پایان باز و احتمالا مجهولی باشه ....اینم از عجایب سینمای ماست
ااااااااااااااااشغال بود
فیلم شروع خوبی داش با چنتا سکانس جذاب و بازیگرای واقعا خوب که بازیه خوبیم کردن ولی جدا حیف شد که تهش هیچی به هیچی!ارزش دیدن داشت ولی پتانسیل فیلم بیشتر از اینا بود
منم دوستش داشتم ولی گیجم
شاید نکته ش همینه
بدون فهمیدنش حال کنی باهاش
من این فیلمو دوست داشتم . کلا چیزایی که منو به چالش میکشرو دوست دارم .
من فقط بازیه بازیگرا و خودشون رو دوس داشتم واسه همین یه فیلمه به یاد ماندنیه برام ... تو کله سینمایه ایران از سه تا دختر خوشم میاد که دوتاشون تو این فیلم بودن و این عالی بود!
تا قبل از مادر قلب اتمی بدترین فیلمی که دیدم چه کسی امیر را کشت بود اما امروز بعد از تماشای این فیلم مقام بدترین به مادر قلب اتمی رسید.
حیف پگاه و ترانه
از سینما ایران نباید بیشتر از این توقع داشت ... هر چی دارن میرن جلو فیلماشون داره چرت و پرت میشه خدایش اگه رضا عطاران و علی صاقی و مهران مدیری نبودن سینما ایران چرترین سینما دنیا به حساب میومد داداش فیلم نمیتونی بسازی از سر بیکاری برو سر ساختمون اجر بنداز بالا وقت مردمم نگیر ...
والا منم چیزی نفهمیدم.
واقعا موندم چرا سوپراستارها هر فیلمی رو بازی میکنن..
واقعا نمیدونم باتخصص نقد کردین یا بی تخصص.من کسی هستم که متنوع فیلم میبینم و روی ژانر یا بازیگر خاصی تعصب ندارم.اما بنظرم قلب اتمی بی نظیر و غافل گیر کننده و یک مسیر جدید در سینمای ما بود.بازی بازیگرا خیلی خوب بود.و گلزار برخلاف حمله هایی که بعضا از طرف بعضی افراد میشه در اینجا بازی در اوج و غیرقابل دسترسی داشت.خیلی عالی من قافل گیر شدم
واقعا نمیدونم باتخصص نقد کردین یا بی تخصص.من کسی هستم که متنوع فیلم میبینم و روی ژانر یا بازیگر خاصی تعصب ندارم.اما بنظرم قلب اتمی بی نظیر و غافل گیر کننده و یک مسیر جدید در سینمای ما بود.بازی بازیگرا خیلی خوب بود.و گلزار برخلاف حمله هایی که بعضا از طرف بعضی افراد میشه در اینجا بازی در اوج و غیرقابل دسترسی داشت.خیلی عالی من قافل گیر شدم
من که هیچی از فیلم نفهمیدم فقط برام جالب بود اما نه مفهومش رو فهمیدم و نه هدفش رو.
در وصف این که فیلم پراکنده نیست:
بهتون ی داستان میگم
دیروز ماشین البالویی هاش بک زد ب رفقیم و فرار کرد،بردیمش بیمارستان.پاش از ده جا شکسته بود و نتونست برسه به کنکورش هی
5 دقیقه بعد
فروش البالو تو اروپا ممنوع شده
همشو میبرن برا شراب سازی
نیم ساعت بعد:
میگم امیر این ماشینا خوب نیس عقب اصن ادم جاش نمیشه
امیر:
بخاطر رنگش گرفتم الان شرابیه خخخخ
و بین این دیالوگا
کلی دیالوگ دیگه هست ک شما نتونی اینا رو بهم وصل کنی
وقتی دیالوگ ها اینطوری جدا ببینی
هاش بک البالویی
البالو برای شراب
تنگ بودن عقب ماشین و رنگ شرابیش!
ناخوداگاهت معنیشو میفهمه
این فیلم برای اونه و تازه اولشه
بدون شک مزخرف ترین فیلمی بود که در ایران ساخته شده
تا جایی که در خاطرم هست بی محتواترین فیلمی بود که تا به حال دیدم . توصیه ام به کسایی که ندیدنش اینه که اصلا وقتتون رو صرفش نکنید ارزشش رو نداره
بازیگر صدام توو این فیلمو کسی میدونه کی بود هیچ جا ثبت نشده اصلا