بازار داغ چهره های درجه چندم در تلویزیون
بازار حضور چهره های درجه سه و چهار در جنگ های تلویزیون داغ است. به استثنای برنامه ما و شما و خندوانه مابقی در دایره یک سری میهمان و سوژه های تکراری گرفتار شده اند.
بازیگرها، فوتبالیست ها، خواننده ها و خلاصه همه چهره های شناخته شده، برای مخاطبان جذابند. در این مسئله اصلا شکی نیست، اما واقعا در این حد جذابند که تمام شبکه های تلویزیونی، در چهار فصل سال و به خصوص مناسبت های ویژه، محور اصلی جُنگ های شان را روی دعوت از این چهره ها بگذارند و دست به هیچ نوآوری دیگری نزنند؟ این که یک بازیگر درجه سه یا چهارمی که در طول سال حتی یک کار آبرومند هم ندارد. در هر فصل، سه چهار بار در جنگ ها و برنامه های مختلف ظاهر شود و یکسری حرف تکراری را در پاسخ به سوالات تکراری مجری تحویل دهد جذاب است؟
در حال حاضر یعنی در همین تابستانی که در آن به سر می بریم، دست کم ده - دوازده جنگ شبانه و هفتگی داریم که محور اصلی شان گفتگو با همین چهره هاست، در کنار آنها چند برنامه مهم و اثرگذار هم هستند که یا از میهمان های متفاوتی دعوت می کنند یا راه و روش مصاحبه درست با آنها را بلدند.
چرخش میهمان ها در برنامه ها
یکسری از برنامه ها هستند که هدف شان فقط دعوت از میهمان است. یعنی اگر یک شب یکی از چهره ها به برنامه نیاید عملا باید کرکره آن را پایین بکشند. برنامه هایی مثل مردم گرام، باغ ملی، شب فیروزه ای، مهتاب فاز مثبت و این اواخر دلویبیون از همین نوع هستند. در تمام اینها یک مجری روی یک مبل می نشیند و با چهره شناخته شده ای که مقابلش قرار می گیرد، گپ می زند. این برنامه ها نه ساختار درجه یکی دارند و نه مجری قابلی که بخواهند بازیگران و فوتبالیست های سطح بالا را به میدان بیاورند. برای همین هم مجبور می شوند دست به سوی بازیگران، فوتبالیست ها یا خواننده هایی دراز کنند که هم سرشان خلوت تر است و هم با کمترین هزینه ای حاضر می شوند به برنامه بیایند. ضمن این که مشکل منشوری یا ممنوع التصویری هم ندارند.
این چهره های درجه سه و چهار، از آنجایی که تعدادشان زیاد نیست، مدام از این برنامه به برنامه دیگر می روند و از آنجایی که بیشتر حرف ها را در برنامه های دیگر زده اند، مجبورند آنها را مدام تکرار کنند. اینجاست که ما هر شب با یکسری چهره ثابت از پرستو صالحی و نفیسه روشن گرفته تا مجید مظفری و پژمان بازغی و ... در برنامه های متفاوت روبرو هستیم که زندگی و خاطرات شان را از حفظیم.
شیوه های عجیب برای ایجاد تفاوت
بعضی از این برنامه ها تمایل زیادی دارند که فاصله شان را با برنامه های دیگر حفظ کنند و سوالاتی متفاوت بپرسند اما حتی همان ها هم شکست می خورند. مثلا برنامه «مردم گرام» از ترس این که مبادا مصاحبه ای که با یک بازیگر انجام می دهد شبیه مصاحبه های دیگر او در سایر برنامه ها باشد، تا می تواند به بهانه سوالات چالشی، به طرف می تازد. حالا فرقی نمی کند طرف آدم حاشیه سازی باشد یا نه چون حتی دلیل سوپراستار نشدن و دلیل پیشرفت نکردن و ... یک بازیگر هم می تواند موضوعی برای اعلان جنگ یک مجری به بهانه انجام مصاحبه چالشی باشد.
هدفمند اما روی الگوی تکراری
برنامه هایی مثل «وقتشه» هم هستند که با وجود این که به خودی خودشان هدف مشخصی دارند و با خلاقیت خاصی به میدان آمده اند اما باز هم دست از سر این چهره ها بر نمی دارند. اگر برنامه قرار است راجع به ازدواج و روابط عاشقانه باشد دیگر چه نیازی است پای چهره ها به برنامه باز شود و مجددا مجری برنامه پای گفتگو با این افراد بنشیند؟ درست مثل برنامه اکسیر که با وجود جذابیتی که داشت در دوره ای به دام دعوت از میهمان های درجه سه افتاد. گرچه جنس مصاحبه فرزاد حسنی در اکسیر کاملا با آنچه در برنامه های دیگر دیده بودیم تفاوت داشت اما او هم سوژه جذابش را فدای دعوت از میهمان های تکراری کرد.
گفتگوهای تکراری مدیری
در میان این برنامه ها، ما «دورهمی» و «خندوانه» را هم داریم؛ برنامه هایی پرمخاطب که انتظار می رود بهترین میهمان ها را دعوت کنند و بهترین گفتگوها را با آنها انجام دهند. در مورد دورهمی، ما در توانایی های مهران مدیری شک نداریم اما طبیعتا انتظار داریم با توجه به نفوذی که در سینما و تلویزیون و اهل ورزش و موسیقی دارد، دست روی چهره های قابل توجه بگذارد. یا حداقل وقتی قرار است با بازیگری درجه سه که بارها در برنامه های مختلف مصاحبه کرده وارد گفتگو شود، شیوه سوال پرسیدنش را تغییر دهد.
مهران مدیری در مواجهه با بازیگران تازه کاری مثل سمانه پاکدل، سیاوش خیرابی، مریم معصومی، سوگل طهماسبی و ... دقیقا همان سوال هایی را می پرسد که شاید یک مجری تازه کار در یک جنگ شبانه بپرسد. این سوالات نه خلاقانه است نه مخاطب را به وجد می آورد.
شگرد متفاوت رامبد
در نقطه مقابل مدیری، رامبد جوان موفق تر ظاهر شده. او نشان داده که برای بالا بردن محبوبیت برنامه نیازی به دست گذاشتن روی چهره های شناخته شده ندارد. با این حال در وهله اول سعی می کند در انتخاب میهمان هایش بیشتر دقت کند و در کنار آن، زمانی هم که این چهره ها را به برنامه اش می آورد، مصاحبه ای کاملا متفاوت با آنها انجام می دهد. هر کدام از چهره هایی که پای شان به خندوانه رسیده، طوری خودشان را نشان داده اند که مخاطبان گمان کرده اند هیچ وقت پیش از این او را نمی شناختند. رامبد با تلفیقی از بازی و گفتگو و هیجان نکات جذاب و ریزی از زندگی این چهره ها نمایان می کند که شاید برای خودشان هم عجیب باشد.
مورد ویژه من و شما
در کنار تمام این آثار یکنواخت و مصاحبه های شبیه هم، تازگی برنامه جدیدی به اسم «من و شما» به میدان آمده که تعریف دعوت از بازیگران و مصاحبه با آنها را تغییر داده. این برنامه با این که از شبکه شما پخش می شود اما تا الان توانسته دست روی بازیگران درجه یکی بگذارد و مصاحبه های جذابی با آنها انجام دهد. بازیگرانی مثل هنگامه قاضیانی، رضا کیانیان، حامد بهداد و ... به این سادگی ها به تلویزیون نمی آیند و طبیعتا شرط و شروط زیادی برای حضور در این رسانه دارند اما این برنامه توانسته آنها را برای گفتگو مجاب کند و یک قدم موثر در این زمینه بردارد.
نظر کاربران
کپی دست چندم برنامه های ماهواره
خیلی برنامه های تلویزیون بیخود شدن... رغبتی برای دیدنشون ندارم دیگه
از مجري من و شما بيزارم و به همين دليل برنامه رو نميبينم
خندوانه واقعا از نظر کیفی خوبه
کی گفته بازیگرا رو باید درجه بندی کرد؟؟؟؟؟؟؟؟ اصلا درجه یک و دو سه بازیگری چه مفهومی داره؟؟؟؟؟؟؟برنامه مهران مدیری خیلی هم عالیه و من لحظه شماری میکنم برای دیدنش . اتفاقا جذابتر زمانی میشه که به قول شما بازیگرای درچه سه مثل سمانه پاکدل و نرگس محمدی و غیره رو دعوت میکنن چون خوبیه این بازیگرا اینه که نمیخوان خودشون رو روشنفکر نشون بدن چیزی که هیچ کدوم نیستن و به زور میخوان این کارو بکنن و البته بسیار ناموفق هستن یکی مثل امیر جعفری.شما درجه چندی برترینها؟؟؟؟؟؟؟؟؟
پاسخ ها
از حرف نسنجیده شما تعجب میکنم،این نشون میده شما همچون بقیه عوام ،بازیگری رو تخصص نمیدونید!
همه مشاغل درجه بندی میشن. شما فرقی بین یک جراح درجه یک که بیشتر عملاش موفقن با یه جراح درجه چندم که کلی عمل ناموفق داشته نمیبینی؟معلمای درجه یک که شاگرداشون بالاترین نتایج رو میگیرن با معلمی که به زور درس میده و شاگردای ضعیفی تربیت میکنه فرقی نداره؟ نقاشی که شاهکارای تصویری میکشه با نقاش درجه سه ای که ضعیفترین
نقاشیا رو میکشه یکیه؟مهندس درجه یکی که ساختمونهای بسیار مقاوم و حرفه ای میسازه با مهندس درجه چنی که با یه زلزله کوچیک ساختمونش فرو میریزه یکیه؟!
نه عزیز من درجه بندی بر اساس تخصص تو همه مشاغل وجود داره،در هنر و بازیگری هم همینطور. کاملا مشخصه که شما در هنر سررشته ای نداری وگرنه میدونستی از نظر فنی، زمین تا آسمون فرق هست بین سمانه پاکدل و مثلا گلاب آدینه. قضیه اینه که معمولا درجه چندها چون در حیطه کاری خودشون متخصص نیستن و نمیتونن بدرخشن به مسایل حاشیه ای چنگ میزن تا از طریق حواشی بتونن اعتبار به دست بیارن
برنامه منو شما چه زمانی پخش میشه؟
تلویزیون مثل غریقیه که به هر تخته پاره ای چنگ میزنه
ممنون از مطلب خوبتون کاملا موافقم