پوران درخشنده؛ غمخوار همچون مادر، جسور همچون پدر!
اکران فیلم «زیر سقف دودی» بهانه‌ای شد تا در قالب پرونده‌ای به بررسی اجمالی مسیر کاری پوران درخشنده؛ کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده سینمای کشورمان بپردازیم.
روزنامه صبا - محمد تقی‌زاده: اکران فیلم «زیر سقف دودی» بهانه‌ای شد تا در قالب پرونده‌ای به بررسی اجمالی مسیر کاری پوران درخشنده؛ کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده سینمای کشورمان بپردازیم.
پوران درخشنده به‌همراه رخشان بنی اعتماد، اولین زنان فیلمساز سینمای بعد از انقلاب لقب گرفته‌اند که هر دو اتفاقا دغدغه‌های اجتماعی و فرهنگی‌شان به افکار هنری و سینمایی‌شان می‌چربد و هردو از مستندسازی وارد حوزه فیلمسازی شده‌اند.
درخشنده که ۱۱ فیلم بلند داستانی و چند فیلم کوتاه و مستند در کارنامه هنری‌اش دارد، بیش از هر چیز به جهت علاقه و دغدغه‌ای که به مسائل کودکان و نوجوانان و اقشار ناتوان و معلول در جامعه دارد، مورد توجه است و بسیاری از سازمان‌ها و ارگان‌های مربوطه نیز به خاطر فعالیت‌هایش از وی تقدیر کردند. معضلات خانواده‌ها و جوانان بخش دیگری از ناهنجاری‌هایی است که درخشنده به‌عنوان مضمون اصلی فیلم‌هایش از آن‌ها بهره برده است. طلاق، اعتیاد، بیکاری و ایدز، بخشی از مشکلات جامعه ایران بوده و هست که پوران درخشنده به‌خوبی آن‌ها را شناسایی و تبدیل به داستان و فیلم کرده است.
درخشنده که ۱۱ فیلم بلند داستانی و چند فیلم کوتاه و مستند در کارنامه هنری‌اش دارد، بیش از هر چیز به جهت علاقه و دغدغه‌ای که به مسائل کودکان و نوجوانان و اقشار ناتوان و معلول در جامعه دارد، مورد توجه است و بسیاری از سازمان‌ها و ارگان‌های مربوطه نیز به خاطر فعالیت‌هایش از وی تقدیر کردند. معضلات خانواده‌ها و جوانان بخش دیگری از ناهنجاری‌هایی است که درخشنده به‌عنوان مضمون اصلی فیلم‌هایش از آن‌ها بهره برده است. طلاق، اعتیاد، بیکاری و ایدز، بخشی از مشکلات جامعه ایران بوده و هست که پوران درخشنده به‌خوبی آن‌ها را شناسایی و تبدیل به داستان و فیلم کرده است.
درباره فیلمساز
پوران درخشنده؛ کارگردان، فیلمنامه‌نویس وتهیه‌کننده تلویزیون و سینما، ۱۳۳۰ در شهر کرمانشاه متولد شد. وی فارغ‌التحصیل رشته سینما با گرایش کارگردانی از مدرسه‌ی عالی تلویزیون و سینما (۱۳۵۴) و دارای لوح افتخار درجه یک هنری معادل دکتری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران است.
درخشنده کارگردانی فیلم‌های مستندی نظیر؛ «صنایع دستی ایران»، «موسیقی نواحی ایران»، «طاعون» (۱۳۵۴، پیرامون طاعون سال ۲۸ در کردستان)، «چهارشنبه آخر» (۱۳۵۵، پیرامون چهارشنبه‌سوری)، «چشمه‌های آب معدنی راه هراز» (۱۳۵۷)، «موج، سجاده، جانماز» (۱۳۵۷)، «چرخ‌ها می‌چرخند» (۱۳۵۸-۱۳۵۹، پیرامون مسائل رکود اقتصادی و تعطیلی کارخانه‌ها به‌خصوص ایران ناسیونال)، «بن بست»، «بلوغ» و «شوکران» (۱۳۶۹-۱۳۷۱، پیرامون پدیده اعتیاد در زنان، مردان و کودکان در ایران و مسئله قاچاق مواد مخدر و راه‌های پیشگیری آن)، «ببر دره عشق»، «چشمه‌های دره سنگستان»، «شوبو از غروب تا غروب»، «رسول هرکول کوچک»، «گردنبندی از قاصدک برای خواهر» و «۶ عروس برای آمنه»، را برعهده داشته‌است.
او فعالیت سینمایی خود را به‌عنوان اولین فیلمساز زن پس از انقلاب با فیلم سینمایی «رابطه» سال۶۴ آغاز کرد و سپس «پرنده کوچک خوشبختی» (۱۳۶۶)، «عبور از غبار» (۱۳۶۷)، «زمان از دست رفته» (۱۳۶۸)، «عشق بدون مرز» (۱۳۷۶)، «شمعی در باد» (۱۳۸۲)، «رویای خیس» (۱۳۸۴)، «بچه‌های ابدی» (۱۳۸۵)، «بیست» (۱۳۸۶، به‌عنوان تهیه‌کننده)، «تله فیلم حرفه‌ای‌ها» (۱۳۸۷)، «خواب‌های دنباله‌دار» (۱۳۸۸)، «تله فیلم گلبهار» (۱۳۹۰به‌عنوان تهیه‌کننده)، «هیس!… دخترها فریاد نمی‌زنند» (۱۳۹۱) و «زیر سقف دودی» (۱۳۹۵) را در کارنامه سینمایی خود به ثبت رساند.
پوران درخشنده، عضو انجمن‌های فیلمسازان زن آمریکا (WIF)، کارگردانان مستقل آمریکا (IFP) و مرکز بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان یونسکو (CIFEJ) است.
افتخارات و جوایز
پوران درخشنده، طی سال‌های فعالیتش افتخارات زیادی کسب کرده است از جمله، پروانه زرین بهترین کارگردانی فیلم بلند از بیست‌ویکمین جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان، مشعل طلایی از دومین جشنواره فیلم غیرمتعهدها در کره شمالی برای فیلم «پرنده کوچک خوشبختی»، دیپلم افتخار از سومین جشنواره فیلم زنان آرژانتین برای فیلم‌های «پرنده کوچک خوشبختی» و «زمان از دست رفته»، لوح زرین بهترین فیلم و دیپلم افتخار بهترین کارگردانی از ششمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» سال ۶۶ و البته فیلم دیگرش «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» (که اکرانش حاشیه‌های زیادی به‌همراه داشت) در سی‌ویکمین جشنواره فیلم فجر بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد.
نگاه ویژه فیلمساز
درخشنده از معدود فیلمسازان زن است که دهه ۶۰ به این عرصه آمد و بازتاب مسائل کودکان و نوجوانان خاص با نگاه آمیخته به احساس را شاید بتوان مولفه مشترک فیلم‌هایش دانست. در بررسی کارنامه ۹ فیلم پوران درخشنده شاید بیش از هر چیز دغدغه مسائل کودکان و نوجوانان از وجوه مختلف را بتوان مولفه‌ای مشترک محسوب کرد.
وی با تمرکز بر مسائل خاص کودکان و نوجوانان تلاش می‌کند دریچه‌ای جدید برای نزدیک شدن به این قشر آسیب‌پذیر جامعه پیدا کند که با انتخاب‌های این فیلمساز خود به‌گونه‌‌ای خاص‌تر هم می‌شوند.
«رابطه» ساخت ۱۳۶۵
«رابطه»، اولین فیلم بلند سینمایی اوست. فیلمی ساده که به شکل‌گیری رابطه میان معلم و پسرکی گنگ می‌پردازد که آرزوی حرف زدن دارد. رابطه‌ای که به‌واسطه نوع حضور و برخورد معلم باعث جاری شدن اولین کلمات نامفهوم بر زبان پسرک می‌شود. تاکید بر لحظات دراماتیک فیلم با نوع پرداخت و تصویرسازی، کمک زیادی به برجسته کردن روند شکل‌گیری این رابطه کرده و اهمیت ایجاد انگیزه اولیه در پسرک که تشویق معلم آن را بارور می‌کند
«پرنده کوچک خوشبختی» ساخت ۱۳۶۶
به فاصله یکسال درخشنده در این فیلم مضمون فیلم قبلی خود را در رابطه یک دختر و معلم دوباره مطرح می‌کند. هر چند خاستگاه و منشا گنگ شدن دختر با کودک فیلم «رابطه» متفاوت است، ولی باز هم تاکید بر شکل‌گیری رابطه‌ای عاطفی که می‌تواند به‌نوعی مشکل کودک را حل کند، تم مشترک این دو فیلم است. در این فیلم هم پرداخت و بزرگنمایی بار احساسی موقعیت چیده شده به کمک تاثیرگذاری فیلم می‌آید.
این فیلم موفق شد جایزه بهترین بازیگر خردسال جشنواره فجر را سال ۶۶ به‌دست آورد و در چند رشته از جمله بهترین بازیگر نقش اول زن و بهترین کارگردانی و تدوین و صداگذاری هم کاندیدا شد ولی موفق به دریافت سیمرغ نشد.
«زمان از دست رفته» و «عبور از غبار» ساخت ۱۳۶۸
«زمان از دست رفته» و «عبور از غبار» دو فیلم بعدی درخشنده در یکسال هستند که اولی باز هم به کودکان و این بار مسئله فرزندخواندگی می‌پردازد. «عبور از غبار» مهجورترین فیلم کارنامه درخشنده است که از تصنع و احساسات‌زدگی به‌دور است و به تم مشترک و مورد علاقه این فیلمساز می‌پردازد. این بار شکل‌گیری رابطه میان معلم و دانش‌آموز صرفا منجر به حل معضل و مشکل شاگرد نمی‌شود، بلکه این بار معلم است که به‌نوعی گشایش می‌رسد.
جالب‌تر این‌که این گشایش براساس شکل‌گیری رابطه‌ای مطابق با الگوهای کلاسیک، میان معلم و شاگردی است که دچار نوعی تضاد و درگیری اولیه بوده‌اند. تاکید بر غربت معلم و همسرش (که بیماری زن آن را برجسته‌تر می‌کند)، موقعیتی بحرانی برای آن‌ها تدارک می‌بیند که سرانجام به‌دست مادر شاگرد مسئله‌دار حل می‌شود و به‌نوعی پیام انسانی خود را هم با لحنی متعادل در زیرلایه فیلم به مخاطب منتقل می‌کند.
افسر اسدی سال ۶۸ موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم «عبور از غبار» شد و فیلم در رشته صدابرداری نیز در هشتمین جشنواره فیلم فجر کاندید شدا ولی موفق به دریافت سیمرغ نشد.
«عشق بدون مرز» ساخت ۱۳۷۷
افسر اسدی سال ۶۸ موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم «عبور از غبار» شد و فیلم در رشته صدابرداری نیز در هشتمین جشنواره فیلم فجر کاندید شدا ولی موفق به دریافت سیمرغ نشد.
«عشق بدون مرز» ساخت ۱۳۷۷
«عشق بدون مرز» با مضمون کودکانی که در کش و قوس کشمکش‌های پدر و مادر دچار لطمه می‌شوند و با نگاه به بازتاب زندگی در غرب و مسائل برخاسته از آن بر زندگی کودکان، فیلمی تا حدی نامعمول در کارنامه درخشنده محسوب می‌شود. فیلمی که محصول مشترک بودن، حضور بازیگران خارجی و فیلمبرداری در خارج از کشور هم نتوانست به جذابیت‌های نداشته آن چیزی بیفزاید.
فیلم در ۱۷ آذر‌ماه سال بعد در سینماهای تهران حدود ۱۲۰میلیون تومان فروش کرد و نتوانست امتیاز خوبی هم در بین منتقدان به‌دست آورد.
«شمعی در باد» ساخت ۱۳۸۲
«فرزین، دانشجوی انصرافی است که پدر و مادرش از هم جدا شده‌اند و او با مادرش زندگی می‌کند. مادر فرزین قصد ازدواج مجدد دارد و فرزین هم بین رفتن به خارج از کشور و انواع و اقسام پریشانی‌ها و اضطراب‌ها تنها مانده است او به‌طور اتفاقی با آیدا (که مدیر یک موسسه خیریه است) آشنا می‌شود و...»
«شمعی در باد» در ادامه دغدغه‌های درخشنده درباب خانواده، طلاق، معلولان و کودکان سراغ معضلات اجتماعی رفته است و سعی کرده تا گذری به زندگی جوانان آن دوران و بحران‌های پیش روی آن‌ها چون اعتیاد و بیکاری و ایدز داشته باشد.
«رویای خیس» ساخت ۱۳۸۴
به‌نظر می‌رسد بحث پیام‌زدگی در کارهای پوران درخشنده، مهم‌ترین مانع برای ارتقای بیشتر آثار او به‌شمار می‌آید. «رویای خیس» نیز از این کلیت مستثنی نیست و موضوعی که می‌توانست با پرداخت عمیق‌تر شسته‌رفتگی بیشتری بیابد از این بعد لطمه دیده است. این معضل به‌عنوان اصلی‌ترین نقدی است که می‌توان به سینمای درخشنده به‌عنوان اولین فیلمساز زن بعد انقلاب وارد کرد؛ مشکلی که از ابتدا تا به حال ادامه دارد که سطح کیفی فیلم‌هایش به‌شدت دچار افول کرده و حتی گاهی به مضامین کلیشه‌ای، تکراری و شعاری پرداخته است.
«بچه‌های ابدی» ساخت ۱۳۸۵
درخشنده در شمار قابل توجهی از آثارش به گرفتاری‌های کودکان و نوجوانانی می‌پردازد که از ناتوانی‌های ذهنی و جسمی رنج می‌برند. گرایش به چنین موضوعاتی در بازار تجاری سینمای ایران البته ستایش‌برانگیز است اما به خودی خود موجب تولید فیلم‌های خوب نمی‌شود. «بچه‌های ابدی» هشتمین فیلم پوران درخشنده مصداق همین واقعیت است؛ یعنی ایده و جسارت فیلمساز به‌خودی خود قابل ستایش و تحسین است ولی پرداخت داستانی و اجرای سینمایی آن‌گونه نیست که آثار ماندگاری در تاریخ سینمای ایران به یادگار بگذارد.
پانته‌آ بهرام برای این فیلم بهترین بازیگر نقش مکمل زن در جشنواره بیست‌وپنجم فجر شد و فیلم چند جایزه از جمله کارگردانی و بازیگری را در جشنواره بیست‌ویکم کودک و نوجوان نیز از آن خود کرد.
«خواب‌های دنباله‌دار»
این فیلم بازگشت دوباره درخشنده به معضل کودکان معلول و ناتوان جسمی بود و از دغدغه‌های او درباره معضلات و مشکلات مبتلا به جامعه سخن می‌گفت. فیلم به جدلی دوباره و چندباره بین منتقدان و فیلمساز تبدیل شد به‌طوری که درخشنده گفت: «در اکثر کارهایم سعی می‌کنم به‌دنبال بیان مشکلات و دغدغه‌های اصلی خود باشم تا بیشتر به این فکر کنم که چگونه می‌توان از سریع‌ترین راه، پول و گیشه را به‌دست آورد و به‌همین دلیل است که اکثر فیلم‌های خوب با مشکل تهیه‌کننده مواجه هستند.»
پرواضح است که بهانه محتوا داشتن و گیشه‌ای نبودن فیلم، فراری رو به جلو از سوی فیلمساز است تا سرپوشی بر کیفیت پایین فیلمش در مقام کارگردان بگذارد چراکه بسیاری از فیلم‌های سینمایی هستند که با بودجه پایین تولید، فروش زیادی می‌کنند و بسیاری هم با بودجه زیاد اصلا فروش نمی‌کنند. درواقع گیشه سینماها لزوما اعتباری به کیفیت هنری فیلم‌ها نمی‌دهد و این گونه سخن گفتن به‌جای قبول ضعف‌های متن و اجرای فیلم مشکلی از فیلم و فیلمساز نمی‌گشاید.
«هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» ساخت ۱۳۹۱
«هیس...» فیلمنامه‌ای تا حدودی ساختارشکنانه دارد که موضوعی حساس در جامعه ایران را به تصویر کشیده و آن، سوء‌استفاده جنسی و اذیت و آزار کودکان است. این سوژه مسلما تا به امروز کمتر مجالی بر خودنمایی و روایت در سینمای ایران یافته و با توجه به حساسیت‌زا بودن آن، کمتر فیلمسازی این جرات را به‌خود می‌داد تا سراغ آن برود اما پوران درخشنده با همان قاطعیت همیشگی تصمیم به ساخت این اثر گرفت و حالا می‌توان «هیس...» را بهترین فیلم درخشنده از حیث کمی و کیفی دانست چرا که فیلم با در اختیار داشتن ۱۰۷ سینما در کشور حدود ۲,۵ میلیارد تومان فروش کرد و به نسبت کارهای دیگر درخشنده امتیاز بالاتری در بین منتقدان سینمایی به‌دست آورد.
نشریه معتبر ورایتی ایالات متحده آمریکا نیز از این فیلم تمجید کرد و شهاب حسینی توانست برای این فیلم جایزه بهترین بازیگر مرد را از دوازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی ACTION ON FILM در کشور آمریکا به‌دست آورد.
در این قسمت و به‌مناسبت اکران فیلم «زیر سقف دودی» به تحلیل و تفسیر بیشتری در مورد فیلم و حواشی‌اش و نیز به‌طور مبسوط‌تری به آن پرداخته‌ایم.
«زیر سقف دودی» ساخت ۱۳۹۵
«زیر سقف دودی» آخرین فیلم پوران درخشنده در مقام فیلمساز است که همواره سینما را به‌عنوان وسیله‌ای برای طرح مشکلات و معضلات جامعه می‌پندارد و در این راه از هیچ کوششی نیز مضایقه نمی‌کند. درخشنده که از مستندسازی وارد سینما شده است به‌خوبی می‌داند که چه میزان پژوهش و تحقیق در ارائه داستان باورپذیر و مهم است و از این رو ساختن اکثر کارهایش با چند سال وقفه اتفاق می‌افتد و در این بین سراغ موضوع و داستان مورد نظر می‌رود و همه جوانب فرهنگی و اجتماعی را می‌سنجد. «زیر سقف دودی» حاصل تحقیق دوساله درخشنده درباره طلاق عاطفی و مشکلات زوجین است که متاسفانه در جامعه ما به‌شدت رواج یافته است. پوران درخشنده همچون مادری دلسوز برای جامعه به کشف و دراماتیزه کردن این معضل در قالب یک فیلم دست زده است. فارغ از این‌که فیلمش موفقیت هنری داشته باشد. این میزان دغدغه‌مندی یک فیلمساز در مواجهه با ناهنجاری‌های اجتماعی به‌خودی خود امری قابل ستایش و توجه است.
حاشیه‌های فیلم
پوران درخشنده پس از پنج‌سال دوری‌اش از سینما، فیلم «زیر سقف دودی» را ساخته و برای نگارش فیلمنامه فیلم «زیر سقف دودی» نزدیک به دو سال تحقیق کرده است.
نیکى کریمى از جمله بازیگرانى بود که حضورش از ابتدا در فیلم قطعى بود اما به‌دلیل تداخل با فیلم «آذر» از حضور در «زیر سقف دودى» انصراف داد و بهنوش طباطبایى جایگزین او شد. بابک حمیدیان هم قرار بود در فیلم درخشنده بازى کند که حضورش منتفى شد.
پوران درخشنده برای فیلم جدیدش، فراخوان بازیگری داد که حدود سی‌هزار نفر در آن شرکت کردند و از میان آن‌ها لاله مرزبان برای ایفای نقش در این فیلم انتخاب شد.
فیلم «زیر سقف دودی» ابتدا «خانم مال معرفی کنید» نام داشت. این فیلم در دو خانه واقع در منطقه الهیه، خانه‌ای در منطقه جردن، در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات واقع در منطقه پونک، خانه‌ای در منطقه فرشته تهران، بانکی واقع در خیابان ولی عصر تهران، سوله‌های انباری واقع در جاده بهشت زهرا، در رستوران لئون (سام سنتر)، کارخانه‌ای در منطقه وردآورد کرج، خیابان‌های شهر تهران و... فیلمبرداری شده است.
سخن بازیگر
مریلا زارعی به‌عنوان بازیگر اول زن فیلم که در جشنواره سال گذشته موفق به دریافت سیمرغ بهترین بازیگری زن جشنواره شد درباره حضورس در این فیلم و فیلم‌های مشابه که دغدغه اجتماعی دارند گفته است:
«به سینمای کمدی علاقه زیادی دارم. اگر فیلمنامه‌ای نوشته شود که هم هویت داشته باشد و هم برای مخاطب جذابیت ایجاد کند، حتما در آن فیلم بازی می‌کنم، اما از آن‌جایی که سینما برایم نقش تریبون دارد و فکر می‌کنم از طریق آن می‌توان درد جامعه را بیان کرد، به‌همین دلیل نمی‌خواهم این فرصت را از دست بدهم، بنابراین در فیلم‌هایی که به مسائل اجتماعی دغدغه‌مند (که برایم جذاب هستند و در حوزه‌هایی‌اند که کمتر دیده شده‌اند) می‌پردازند بازی می‌کنم، البته حضور کارگردان زن در آن‌ها هم در انتخابم بی‌تاثیر نیست، مخصوصا پوران درخشنده که جز اولین‌ها در این حوزه بودند و کار کردند تا دیگران هم در این عرصه حضور پیدا کنند.»
طلاق عاطفی چیست ؟
درخشنده درباره چیستی طلاق عاطفی توضیح می‌دهد: «طلاق عاطفی؛ یعنی طلاقی که دو طرف تصمیم می‌گیرند این زندگی را داشته باشند، اما رابطه موازی خودشان را هم دارند، البته در این فیلم به خودم این اجازه را ندادم که روابط را از دو سو نشان دهم چون بنیان خانواده برایم اهمیت بیشتری دارد و از یک سمت که بیشتر اتفاق می‌افتد آن را روایت کردم. به جهت این‌که آمار در این زمینه بسیار زیاد بود، احساس کردم باید این فیلم را بسازم.»
اما درباره تعریف علمی طلاق عاطفی که یکی از معضلات اصلی جامعه معاصر ایران است می‌خوانیم:
طلاق عاطفی عموما در سال‌های نخست زندگی رخ نمی‌دهد. در سال‌های نخست هر چقدر هم که معیارهای انتخاب همسر سطحی باشد، میان زن و شوهر کشش‌ها و علایقی وجود دارد یا حتی اگر علاقه‌ای در این حد وجود نداشته باشد این امید وجود دارد که ممکن است شرایط تغییر کند. معمولا طلاق عاطفی از سال‌های پنجم و ششم زندگی شروع می‌شود؛ یعنی وقتی که افراد امید به تغییر همسر را از دست می‌دهند و البته از طلاق رسمی هم ناامید هستند که به‌تدریج فاصله میان آن‌ها بیشتر و بیشتر می‌شود به‌طوری که آن‌ها تنها به‌عنوان دو همخانه در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.
نقد فیلم از کیوان کثیریان
پوران درخشنده باز هم با یک سوژه به‌موقع، حضور دارد. او معمولا نسبت به مشکلات اجتماعی که توجهش را جلب می‌کند، به موقع واکنش می‌دهد. «زیر سقف دودی» با موضوع طلاق عاطفی که گریبانگیر بسیاری از اقشار جامعه شده، فیلم قابل استفاده‌ای برای خانواده‌هاست که امیدوارم در اکران عمومی خوب دیده شود و مانند برخی فیلم‌های درخشنده مانند «رابطه»، «پرنده کوچک خوشبختی» و «هیس! دخترها...» جریانساز و تاثیرگذار باشد.
فیلم لحظات حس‌برانگیز هم دارد ولی تلاش می‌کند انگیزه‌های دو شخصیت اصلی را باز کند، بی‌طرف باشد، گناه را به گردن یکی از طرفین نیندازد و تحلیل را به مخاطب واگذار کند. گرچه از برخی ایده‌ها با شتاب می‌گذرد و برخی خرده‌داستان‌های زائد هم دارد که قابل چشم‌پوشی است ولی در مجموع می‌تواند بیننده را با خود تا انتها نگهدارد
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر