درخواست رضا صادقی از مردم به خاطر «همین»

جام جم آنلاین: رضا صادقی یکی از خوانندگان محبوب موسیقی پاپ است که طرفداران زیادی هم دارد. این روزها آلبوم تازه او با نام «همین» منتشر شده است و پس از یک سال دوری از عرصه موسیقی توانسته آلبوم تازه‌اش را منتشر و کنسرت موسیقی را هم برای طرفدارانش برگزار کند.

با صادقی درباره حال و هوای این روزهایش به گفت وگو نشستیم. او از مردم درخواست می کند آلبوم های موسیقی را دانلود نکنند و حالا که می توانند آنها را در سوپرمارکت ها براحتی تهیه کنند، با این کار هم به موسیقی هم کمک کرده و هم دانلود غیرقانونی آثار موسیقی را از خاطر خود پاک کنند.

چرا یک سال نبودید و نخواندید؟

من با شرکت قبلی که کار می کردم به مشکل خورده بودم و نمی توانستم کار کنم. این موضوع را همه جا گفته ام و همه می دانند. خواننده بازاری که نیستم! حال دلم خوب نباشد نمی توانم بخوانم. من هیچ وقت بازاری کار نکرده ام و همیشه براساس روحیات درونی ام می خوانم، ترانه ها و خوانندگی برایم صدای قلبم است و طبیعتا وقتی حال قلب و دلم خراب است، نمی توانم بخوانم. همین بود که ترجیح دادم یک سالی را گوشه ای ساکت بنشینم، به سفر بروم، با خودم خلوت و دوباره خودم را پیدا کنم.

در گفت وگوهایی که بعد از اکران فیلم سینمایی «بی خداحافظی» در جشنواره فیلم فجر داشتید، گفتید قرار است کتابی را به نام «همین» منتشر کنید، اما حالا آلبومی با این نام از شما منتشر شده است. چرا؟

دقت نظر شما و این که به این نکته توجه کرده اید، برایم جالب است. حق با شماست. نام کتابی که در دست تالیف دارم، «همین» است، اما گاهی در زندگی مان با آثاری روبه رو می شویم که حال و هوایمان عوض شده است. حال وقتی یک هنرمند در این شرایط قرار بگیرد آثارش هم برایش حال و هوا و رنگ و بوی تازه ای دارند و برای این حس تازه یک عنوان جدید می خواهد. من هم برای آلبوم تازه ام دنبال نامی بودم که خاص حال و هوای خودم باشد. هر چه گشتم، دیدم تحولات درونی و روحی یک هنرمند فراتر از این است که بشود در چند کلمه و جمله خلاصه و از میان آنها نام آلبوم را جستجو کرد. همین شد که ترجیح دادم نام آلبومم را بگذارم «همین».

هیچ نام دیگری به ذهنتان نرسید؟

راستش اسم های زیادی مثل عاشقتم، کفش آهنی و... به ذهنم رسید، اما دیدم این آلبوم آنقدر سرشار از احساسات پاره پاره است که هیچ یک از این نام ها نمی تواند برایش گویا باشد. بهتر این است اسمی انتخاب کنم که خلاصه ای از احساساتم باشد.

چرا «همین» اینقدر غریب آمد؟

گفتم من با تهیه کننده قبلی کارهایم به مشکل خورده بودم و تاریخ انتشار آلبومم مدام به تأخیر می افتاد. حاشیه ها آنقدر زیاد شده بود که بر متن کار غلبه داشت و مدام مشکل تازه ای برایم ایجاد می کرد. به همین دلیل وقتی مجوزها آماده شد، تصمیم گرفتم بدون هیچ سر و صدایی و در سکوت کامل خبری آلبوم را منتشر کنم. بالاخره هر طور بود باید منتشرش می کردم، حتی به قیمت غریب آمدن آلبوم. البته از طرف دیگر با توجه به مشکلاتی که داشتم حس کردیم شاید این طور انتشار دادن آلبوم باعث می شود آسیب کمتری به آن وارد شود.

اما ریسک بزرگی بود، چون این امکان وجود داشت که آلبومتان دیده نشود.

ببینید، مردم هر چه را که باید می بینند. منکر تاثیر خوب تبلیغ نمی شوم، اما این را هم می دانم که مردم ما در هر شرایطی آنچه را دوست دارند و مناسب می دانند، خواهند دید و آن طور که ما فکر می کنیم اسیر تبلیغات کاذب نمی شوند. به همین دلیل اصلا نگران نبودم. می دانستم همان طور که من مردم را دوست دارم، آنها هم مرا دوست دارند و همراهی​ام می کنند. این بود که ترس​ را کنار گذاشتم و آلبوم را منتشر کردم.

حالا فکر می کنید این آلبوم پرفروش باشد؟

به من می گویند که فروخته، اما من زیاد به فروشش فکر نمی کنم. البته می گویند سری اول آلبوم تمام شده و به پخش دوم رسیده، اما ضمن احترام به همه دوستانم باید بگویم این حرف ها را باور نمی کنم.

چرا در آلبوم تان اینقدر با خدا حرف زده اید؟

خدا همه چیز است. دلم می خواهد مدام با او حرف بزنم. وجه اشتراک همه آهنگ های آلبوم (جز کفش آهنی) استفاده از کلمه خداست. در آهنگ «نترس» حس کن این حرف خداست به خود من. مرا در پناه خودش می گیرد و می گوید نترس و این حس ارزشمندی است. همین که یادش هم می افتم برایم شیرین است.

نام کتابتان هم همین می ماند یا تغییر می کند؟

نه، تغییری نمی کند. این نام با حس کتابم هم همخوانی دارد و تغییرش نخواهم داد.

این کتاب شعر و ترانه است؟

نه، اتفاقا نثر است.

چه زمانی منتشر خواهد شد؟

باور کنید تاکنون چند بار این کتاب را نوشته ام. همیشه به انتها می رسم و بعد می شوم سراپا شک. می نویسم، می خوانم و بعد می گویم نکند زبان نوشتاری ام خوب نباشد. مثبت و مناسب نباشد. خلاصه آن که هر بار در پایان کار ترس سراغم می آید و باعث می شود کتاب را از ابتدا شروع کنم، اما اگر خدا بخواهد تا اواخر امسال آن را در چند بخش منتشر خواهم کرد.

شما یک سال فرصت داشتید کارهای دیگر خوانندگان پاپ را سر فرصت گوش دهید. می خواهم بدانم نظرتان نسبت به کارهایی که سال گذشته تولید شد، چیست؟

هم خوب بود و هم بد. خوب از این نظر که اجراها فوق العاده زیاد بود و من این موضوع را خیلی دوست داشتم. اجراهای محسن یگانه و احسان خواجه امیری را هم خیلی دوست داشتم. همه دوستانم وقتی کنسرت می گذاشتند خوشحال می شدم. می دانید برگزاری کنسرت ها قصه شیرینی است که نباید قیچی شود. به نظر من سال قبل پرچم موسیقی بالا بود.

کدام آلبوم های موسیقی را دوست داشتید؟

آلبوم بابک جهانبخش و احسان خواجه امیری خوب بود. آلبوم محسن چاوشی محترم بود. سال گذشته، سال اتفاقات خوب موسیقی پاپ بود، اما... .

اما چه؟ مورد ناراحت کننده ای هم وجود داشته است؟

با همه این تفاسیر باز هم یک تشکل، انجمن یا گرایشی با هم جمع نشدند که بتوانیم یک صنف داشته باشیم. الان فضای کارمان باز شده است. باید در این شرایط به فکر خودمان باشیم. الان می توانیم حرف بزنیم و آدم هایی هستند که تجربه موسیقی پاپ دارند و می توانند خواسته هایشان را با زبان و بیان درستی از مسئولان بخواهند. من نمی دانم جزو کدام صنف هستم. اگر بنا باشد حقوق مصنفان و مولفان را لحاظ کنند من مولف و مصنف هستم، نه شرکت مورد نظر. همیشه دوست داشتم مثل خانه سینما یک خانه موسیقی وجود داشته باشد. مثل یک خانه موسیقی که مخصوص موسیقی پاپ باشد و خودمان وکیل انتخاب کنیم و خودمان حقوق را دریابیم و اجتماعات و جشنواره ها را اداره کنیم.

وقتی شما اهالی موسیقی پاپ خودتان با هم کنار نمی آیید چه فایده؟

به خدا کنار می آییم. فرصت می خواهیم. ما درگیر حاشیه ها هستیم. فلان خواننده تا به حال به من حرف بدی نزده است. کسی که کنار من نشسته می گوید او حرف بدی زده است. نباید درگیر این حاشیه ها شویم. این را هم تنها با مرور زمان و قرار گرفتن کنار هم می توانیم بفهمیم. حواشی، ما را از هم دور کرده است وگرنه وقتی همدیگر را می بینیم خیلی هم با هم خوب هستیم.

در ساخت آثارتان چقدر ذائقه مردم را در نظر می گیرید و چقدر نگاه خودتان به موسیقی را؟

۵۰ ـ ۵۰ است. ببینید من همیشه گفته ام و باز هم می گویم این مردم هستند که به ما می گویند چه بخوانیم و چگونه بخوانیم. آنها قرار است کار مرا دوست داشته باشند و با نظرشان نسبت به یک قطعه موسیقی به ما یاد می دهند کارهای بعدی مان را چطور بسازیم. ضمن این که مردم با موسیقی که گوش می دهند به ما یاد می دهند چه می خواهند. در تمام شهرها همین طور است و فقط تهران نیست. مثلا وقتی من به یک شهر دورافتاده می روم و می بینم مردم با موریکونه و سیناترا آشنایی داشته و برخی کارهایشان را دوست دارند، به من یاد می دهد چه می خواهند و چه آهنگ هایی برای ذائقه شنیداری شان شیرین است. در اصل مردم معلم من هستند و همه به معلم خود احترام می گذارند. همان طور که من به مردم احترام می گذارم و دوستشان دارم.

بسیاری از فعالان موسیقی پاپ، خط سیر مشخصی در کارهای خود ندارند و در مسیر مشخص و هدفمندی حرکت نمی کنند. به نظر شما این موضوع به موسیقی آسیب نمی زند؟

موسیقی پاپ دچار سرگردانی خاصی است؛ چرا که از ابتدا نادرست تعریف شده است و تنها در حد گیشه به آن نگاه می شود تا جایی که برخی فراموش کرده اند خواننده پاپ باید هنرمندانه عمل کند، نه این که تنها به دنبال فروش بیشتر باشد.

خواننده های قدیمی تر این عرصه به مراتب ماندگارتر از خوانندگان جوان هستند، چون آنها می دانستند مهم خواندن نیست، بلکه ماندن است. نتیجه اش هم کارهای ماندگار کسانی مانند مرحوم فرهاد است که هنوز هم آهنگ هایش برایمان شیرین و ماندگار است. وقتی برایمان از «والا پیام دار محمد(ص)» می گوید با او همراه می شویم یا برای همه ما «بوی عیدی، بوی کاغذ رنگی» سرشار از خاطراتی زیبا و فراموش نشدنی است.اما در شرایط امروز می بینیم آهنگ های سخیف زیاد شده است و کمتر شاهد خلق شاهکار در عرصه موسیقی پاپ هستیم. اغلب خواننده ها می خواهند حس کنند هنوز هم می خوانند! در نتیجه رسیده ایم به آهنگ هایی مثل «دل رو بلوتوث کن نرو!» فکر می کنم موسیقی پاپ در جامعه ما نیاز به یک بازتعریف اساسی دارد، بهتر است ابتدا مشخص کنیم برای چه کسانی می خوانیم؛ برای اسپیکرهای بزرگ ضبط ها یا برای مردم.

بسیاری از ترانه های شما تصویری است و شاید به همین علت مردم با آثار شما ارتباط خوبی برقرار می کنند. نظر شما درباره این موضوع چیست؟

جهان امروز، جهان تصویر است. قتل و کشتار، خوشایند و ناخوشایند و حتی چیپس و پفک هم برای موفقیت سراغ تصویر می روند. ضمن این که من در رشته ادبیات فارسی تحصیل کرده ام و ذهنم خواه ناخواه کارکردهای تصویر را می شناسد. از طرف دیگر، معتقدم اگر قرار باشد به گونه ای صحبت کنیم که مخاطب بعد از شنیدن آن نیاز داشته باشد لغتنامه دهخدا و فرهنگ معین را باز کند تا معنی آن را بفهمد، عقب نشینی کرده ایم. سیدعلی صالحی می گوید: «رازی است در سادگی که همگان نمی دانند» فکر می کنم این راز را کشف کرده ام و به اهمیت این سادگی پی برده ام، بنابراین دوست دارم از چیزهایی حرف بزنم که برای جامعه ام قابل درک بوده و تصویر ساده ای داشته باشد.

و حرف آخر؟

از مردم خوبمان تمنا می کنم اگر فرصت کردند و توانستند آلبوم را گوش کنند، آهنگ ها را در خاطر عزیزشان نگه دارند و آنها را دانلود نکنند! امروزه آلبوم های موسیقی در سوپرمارکت ها هم عرضه می شو​د و می توان براحتی آنها را تهیه کرد. پس خواهش می کنم آلبوم ها را دانلود نکنند.

کنسرت رضا صادقی و چند نکته

رضا صادقی، خواننده پرکاری است. او کم کم به جایی رسیده که تقریبا در هر سال یک آلبوم منتشر می کند. این جدا از آلبوم هایی است که گاهی به صورت غیررسمی از این خواننده منتشر می شود.

آخرین آلبوم رضا صادقی که طرفداران زیادی هم کسب کرده است، «همین» نام دارد. علاقه مندان موسیقی حتما در سوپرمارکت ها و فروشگاه های محصولات فرهنگی و هنری پوستر این آلبوم را دیده اند.

جالب است بدانید این آلبوم در بیشتر نظرسنجی های پایگاه های اینترنتی جزو پرطرفدارترین آلبوم های سال ۱۳۹۲ انتخاب شده است.

مثلا این آلبوم در نظرسنجی پایگاه اینترنتی موسیقی ما، رتبه سوم را دارد. البته باید این را هم اضافه کرد که رضا صادقی در سال ۱۳۹۱ که یکی از موفق ترین سال های موسیقی پاپ کشور بود، آلبومی منتشر نکرد و تنها آلبوم غیررسمی «عاشقم» با صدای او شنیده شد.

به مناسبت انتشار آلبوم «همین» رضاد صادقی و گروهش روزهای جمعه و شنبه گذشته، در مرکز همایش های برج میلاد تهران به اجرای کنسرت پرداختند.

رضا صادقی در هر دو شب قطعات یکسانی را برای هوادارانش خواند. تنوع آهنگ های انتخابی رضا صادقی طوری بود که از آلبوم های مختلف او در سال های مختلف آهنگی اجرا شد.

با این حال هواداران او بیشتر آهنگ های قدیمی را از حفظ می خواندند. در کنسرت اخیر رضا صادقی چند نکته قابل توجه بود که ما فارغ از ارزش گذاری مثبت یا منفی به ذکر برخی از آنها می پردازیم: نخست ادای احترام رضا صادقی به چهره هایی چون ناصر عبداللهی و برخی شاعران مانند بامداد و فروغ فرخزاد و همچنین عسل بدیعی در هر دو شب اجرا.

دیگر خدامحور بودن اغلب ترانه هایی که رضا صادقی آنها را برای اجرا انتخاب کرده بود. سوم زیاد بودن مدت زمانی که رضا صادقی بین اجرای آهنگ ها با مردم صحبت می کرد.

در واقع مدت زمانی که رضا صادقی در کنسرتش با مردم صحبت می کرد تقریبا مساوی زمانی بود که به اجرای آهنگ ها می پرداخت و نکته آخر که به رضا صادقی برنمی گردد و به اصحاب رسانه مرتبط است، این که متاسفانه نه درباره کنسرت رضا صادقی، بلکه در کنسرت هیچ یک از خوانندگان، هیچ رسانه ای بجز کار خبری و اطلاع رسانی، به نقد و تحلیل و آسیب شناسی کنسرت نمی پردازد که امیدواریم این روند اصلاح شود.