فیلم هایی برای آنهایی که حال شان خوب نیست و هست!

هفته نامه کرگدن - آنالی اکبری: امروز می خواهم چند فیلمی را پیشنهاد دهم که هیچ وقت از ذهنم بیرون نرفته اند.

یک؛ گرتا گرویگ از آن بازیگرهایی است که هیچ وقت ناامیدم نمی کند. دیدن اسمش در لیست بازیگران یک فیلم، مرا به شوق می آورد و می دانم که قرار است اثر متفاوتی ببینم. او در فیلم «فرنسیس ها» نقش فرنسیس را بازی می کند؛ دختری بیست و هفت ساله و کیلومترها دور از خانواده که تلاش می کند استقلالش را در نیویورکِ شلوغ و پر اتفاق، حفظ و شغل و آپارتمانی پیدا کند. نمی دانم اگر کسی غیر از گرتا گرویگ در نقش فرانسیس ظاهر می شد، باز هم می توانست این کاراکتر طرد شده و تنها مانده و شکست خورده و بی پول و بی جا و مکان، اما امیدوار را به این شیرینی و دلچسبی نشان دهد یا نه.

فیلم را نوا بَمباک در سال ۲۰۱۲ ساخته و فیلمنامه را هم با کمک گرتا گرویگ نوشته و در این یک ساعت و بیست و شش دقیقه، زندگی دختری را تماشا خواهید کرد که دست از تعقیب رویا و خواسته هایش بر نمی دارد و کینه ای به دل نمی گیرد و با یک جور بی خیالی خوشایند به استقبال فردا می رود.

دو؛ «پابرهنه در پارک» از نمایشنامه های محبوبم و نوشته نیل سایمون محبوب ترم است، اما فیلمش با بازی جین فوندا و رابرت فورد در سال ۱۹۶۷ توسط جین ساکس ساخته شده. داستان درباره زن و شوهر جوانی است که به آپارتمانی تنگ و پر پله با سقفی سوراخ نقل مکان می کنند و مجبور به معاشرت با همسایه عجیب و غریب و نسبتا دیوانه شان می شوند.

کوری (جین فوندا) که دنبال ماجراجویی و دیوانگی های تازه است، از این رابطه لذت می برد و کم کم به خشکی و محتاط و بی مزه بودن شوهرش حساس می شود و کار به دعوا و قهر و رفتن پاول (رابرت ردفورد) از خانه می کشد. من که عاشقانه عاشق کاراکتر کوری و تک تک دیالوگ ها هستم. خدا حفظ شان کند.

سه: «بیتل جوس» یکی از بهترین فیلم های تیم برتون است که در سال ۱۹۸۸ ساخته شده. باربارا و آدام بعد از یک تصادف، وقتی به خانه بر می گردند متوجه می شوند که ای بابا؛ مرده اند و تبدیل به روح شده اند و باید بقیه زندگی روحی شان را در خانه شان بگذرانند. اما پس از مدتی خانواده ای جدید و زننده و آزاردهنده خانه را می خرند و ساکن آنجا می شوند. باربارا و آدم که از این موضوع راضی نیستند، سعی می کنند از قدرت های روحی شان استفاده کنند و آنها را بترسانند و با این روش از خانه بیرون شان کنند اما پروژه شکست می خورد و مجبور می شوند از روح شرور، بیتل حوس، کمک بخواهند...

«بیتل حوس» یک فانتزی بانمک و کمی ترسناک است که وینونا رایدر جوان در نقش لیدیای عجیب و غریب، به جذابیتش اضافه کرده.

چهارم؛ فیلم «دوتا برای جاده» (Two For The Road) داستان زندگی مشترک ده ساله جوانا و مارک در جاده های مختلف و سوار بر ماشین های مختلف است. در این فیلم صد و ده دقیقه ای، در فلش بک های گوناگون، آشنایی آنها با هم و عشق و ازدواج و بزرگ شدن و شکستن قول ها و خیانت و مادر و پدر شدن شان را می بینیم. فیلم را استنلی دانن در سال ۱۹۶۷ ساخته و نقش جوانا را کسی بازی نمی کند جز آدری هیپورن عزیز؛ یعنی بازیگری که قادر است هر ف۶یلم معمولی را به یک اثر لذیذ و خوشمزه تبدیل کند.

پنج؛ فیلم «دختر، از هم گسیخته» (Girl, Intrrupted) داستانی کابوس مانند دارد؛ همان کابوس احتمالا مشترکی که تو را راهی دیوانه خانه می کنند و کسی حرف ها و سالم بودنت را باور نمی کند و مجبور می شوی به زندگی در کنار روان پریشان خو بگیری و با روان پریشی های شان کنار بیایی و حتی شبیه آنها شوی.

فیلم درباره زندگی نویسنده آمریکایی سوزانا کیسن است که در هجده سالگی به خاطر افسردگی و خودکشی راهی آسایشگاه روانی می شود. ویتونا رایدر و آنجلینا جولی بازیگران این فیلم دلخراش، اما جذاب هستند و جولی در نقش لیزای جامعه ستیز، فوق العاده و میخکوب کننده ظاهر شده و بی دلیل نیست که اولین و آخرین اسکارش را به خاطر همین فیلم گرفته. جیمز منگولد «دختر، از هم گسیخته» را در سال ۱۹۹۹ کارگردانی کرده و فیلمنامه بر اساس کتاب خودِ سوزانا کیسن نوشته شده.

شش؛ «علم خواب» (The Science of Sleep) یک شاهکار واقعی مورد بی توجهی قرار گرفته است. استفان بعد از فوت پدرش در مکزیک راهی زادگاهش در پاریس می شود و شغل خسته کننده ای پیدا می کند و ساکن آپارتمانی می شود و می فهمد که به همسایه اش استفانی علاقه مند است.

داستان درباره مردی است که مرز بین خواب و بیداری و رویا و واقعیت را گم کرده و زندگی اش در دو دنیای مختلف می گذرد. کارگردان فیلم، میشل گوندری است که آن را در سال ۲۰۰۲ ساخته و با فضاسازی های سورئال و انیمیشن عجیب و غریبش، آدم را شگفت زده می کند؛ خوب می کند!این فیلم را می شود بارها و بارها تماشا کرد و خسته نشد.