سیزده محسن چاووشی نحس نیست!
آلبوم جدید چاوشی مانند دیگر کارهایش هم مخالفان سرسختی دارد و هم موافقان پروپا قرص. به جدیدترین آلبوم محسن چاوشی به نام «من خود آن سیزدهم» که بالاخره بعد از حاشیههای ریز و درشت وارد بازار شد می پردازیم.
آلبوم جدید چاوشی مانند دیگر کارهایش هم مخالفان سرسختی دارد و هم موافقان پروپا قرص. جدای از کسانی که تعصبی در مورد خواننده محبوبشان حرف میزنند یا صرف علاقه نداشتن به خواننده آن را میکوبند، استدلالهای جالبی برای خوب یا بد بودن آلبوم در این روزها شنیده میشود. نقد و نظرهایی که گاه به کلیت موسیقی روز کشور برمیگردد و گاه در مورد شخص محسن چاوشی و آلبوم «من خود آن سیزدهم» مطرح میشوند.
اتفاقا محسن چاوشی از این نظر خواننده پویایی است. طیف گستردهای از مردم کارهای او را گوش میکنند و نظرات دقیقی هم در مورد جزئیات آثارش میدهند. اگر سری به وبلاگها و سایتهای موسیقی بزنید میبینید که هوادار و غیر هوادار چگونه در مورد جزء به جزء آلبوم چاوشي نظر دادهاند و آن را شکافتهاند. این حساسیت در بین مخاطبان شاید بهترین ابزاری باشد که خواننده و هنرمند را وادار به پویا بودن و تغییر روز به روز بکند. هرچند این تغییرات لزوما همیشه مثبت نیست!
زمانی كه در مورد تغییرات در آلبوم جدید محسن چاوشی «من خود آن سیزدهم» صحبت میکنیم با چیزی که تا به حال در مورد سبک کاری او صحبت شده بسیار متفاوت است. چاوشی من خود آن سیزدهم، گویا از یک دنیای موسیقی دیگر آمده است که فقط کمی لحن و وابستگیها به تنظیم را از دنیای گذشته خود به همراه دارد.
تفاوت آنقدر محسوس و زیاد است که مخاطب تا مدتها در شکی به سر میبرد که آیا این محسن چاوشی است یا نه؟ این تفاوت از ترانه یا درواقع بهتر است بگوییم شعر شروع میشود تا نگاه متفاوت به آهنگسازی و تنظیم و البته از همه مهمتر لحن چاوشی که امضای شخصی او در تمام کارهایش به حساب میآید. لحنی كه از اولین کارهای زیرزمینی با او همراه بوده و توانسته تا به امروز هم آن را حفظ کند.
ترانه مشکل عمومی موسیقی پاپ ماست. تنها خلاصه به آثار محسن چاوشي نمیشود. البته یک حقیقت تلخ هم وجود دارد. هیچگاه برای ترانه استاندارد خوبی وجود ندارد. تمام کسانی که ترانه را نقد و بررسی میکنند هیچگاه به استاندارد خاصی در ترانه اشاره نمیکنند. با این وجود همه چیز نسبی است. هر چند در این نسبیت ما رو به تعالی سیر نمیکنیم، اما حداقل دست منتقد برای مقایسه باز است.
آثار محسن چاوشي از دیدگاه ترانهسرایی همیشه روی یک خط سینوسی قرار داشته که اوج و فرودهای با اختلافی دارند. این اتفاق یک دلیل عمده میتواند داشته باشد. اینکه خودچاوشي هم در یک خط مستقیم حرکت نمیکند. او مدام تغییر سبک میدهد و در گستره پهنی از موسیقی پاپ و راک در حال رفت و آمد است. خوانندهای که آلبومهای اول او مانند خودکشی و متاسفم، فضایی کاملا تلخ و سیاه دارد، در آلبومهای اخیر خود به آهنگهای بندری و شش و هشتی میرسد که همه را به تعجب وا میدارد.
این تغییر سبک طبیعتا در ترانههای او هم تاثیر زیادی دارد. خیلی طبیعی است که برای یک ترانه بندری و شاد نمیتواند شعری تلخ و سیاه استفاده کند. و برعکس. شاید از نظر هنرمند این تغییر رویه نقد درستی نباشد، اما درست جایی به مشکل برمیخوریم که خواننده با یک تغییر ژانر، ذهنیت مخاطب را تحت تاثیر قرار میدهد. جدای از ویژگیهای فنی موسیقی و اینکه آیا محسن چاوشي توانایی اجرای این گستره را دارد یا نه، این آشفته کار کردن باعث آشفتگی ذهن مخاطب هم میشود.
نخی که حرفهای پاراگراف بالا را به هم وصل میکند، ترانه است. ترانه بار اصلی این آشفتگی را به دوش میکشد. در آخرین آلبوم چاوشی سعی کرده از بار سنگین خودش را رها کند. با استفاده از اشعار کلاسیک. البته شاید ایده جمعکردن چنین آلبومی اساسا بر اشعار کلاسیک بوده. در هر دو صورت این اولینبار نیست که یک خواننده پاپ به سمت خواندن اشعار کلاسیک رفته است اما در بین همه آنها میتوان به هوشمندی چاوشی در زمینه انتخاب شعر بیشتر اذعان کرد.
هوشمندی که باعث شده شعر و موسیقی تلفیق بهتری با هم داشته باشند. لازم نیست آهنگساز و خواننده که در این آلبوم در یک جایگاه ایستادهاند انتظار همه را از این تلفیق برآورده کنند، نفس انجام چنین کاری در موسیقی ما شجاعت یا اعتماد به نفسی میخواهد که چاوشی به خوبی دارد.
تنظیم همیشه یکی از ویژگیهای آلبومهای چاوشي بوده. تنظیم حتی سهم بیشتری از فرآیند تولید یک آهنگ را نسبت به آهنگسازی دارد. تنظیم خوب میتواند ضعفهای دیگر آهنگ مانند ترانه یا آهنگسازی را بپوشاند. مخصوصا در سبکهای پاپ و راک که دست تنظیمکننده باز است و با طیف گستردهای از سازهای کلاسیک و الکترونیک مواجه است. در اینگونه موارد تنظیم خوب و متفاوت انجام دادن کاری بسیار دشوار و حساسی است. اگر نگاهی به سیر کارهای چاوشي کنید میبینید که سبک کاری او بسیار وابسته به تنظیمکنندههایی بوده که در این مدت با او همکاری میکردند.
محمدرضا آهاری تنظیم آلبوم یه شاخه نیلوفر را بر عهده داشت. آلبومی که همچنان به عقیده نویسنده بهترین آلبوم چاوشي در بین آلبومهای رسمی اوست. یکی از ویژگیهای «یه شاخه نیلوفر» تنظیم خوب آن است. تنظیمی که با شناسنامه حرفهای چاوشي که پیش از انتشار اولین آلبوم رسمیاش او را با آن میشناختند. پیوستن شهاب اکبری به محسن چاوشي برای تنظیم آهنگها همراه بود با تغییر سبک آهسته و آرامی از او که در آلبومهای بعدی به خوبی مشهود بودند.
این سیر تغییرات ادامه داشت تا آنجا که در «پرچم سفید» شما با تنظیمی متفاوت از این خواننده روبهرو بودید اما اوج تفاوت در تنظیمها را میتوانید در «من خود آن سیزدهم» ببینید. جایی که پای سازهای مقامی سنتی مانند تنبور و سهتار به تنظیمها باز میشود. پیش از این چاوشی تجربه استفاده از یک ساز سنتی (سنتور) را در کارهای خود داشته است اما در «من خود آن سیزدهم» کارکرد سازهای سنتی کاملا فرق دارد.
با دو نگاه میشود در مورد آلبوم چاوشی به جمعبندی رسید. اول اینکه این آلبوم را جدای از سوابق خواننده و گروهش و به صورت تکی نگاه کنیم. در این نگاه نباید نگاهی به گذشته داشته باشید و فرض کنید که این تنها آلبوم چاوشی است که به بازار ارائه شده. در این صورت آلبوم نقاط ضعف و قوت زیادی دارد که در بالا به بعضی از آنها اشاره شد. نقاط ضعف و قوتی که میتواند یک برآیند قابل قبولی داشته باشد اما فقط قابل قبول. نه عالی و نه خوب.
قطعا چاوشی با این آلبوم به تنهایی نمیتوانست سوپر استار شود. شاید اگر «من خود آن سیزدهم» اولین آلبوم او بود این مقدار مقبولیت و شهرت را در میان مردم کسب نمیکرد. چاوشی در این آلبوم یک خواننده کاملا معمولی است. خوانندهای که تلاشهای قابل ستایشی برای نوآوری و حرکت پویا در موسیقی پاپ انجام داده، اما نتیجه چندان چشمگیری ندارد. از طرفی نگاه او به استفاده از اشعار کلاسیک نگاه نویی است و از طرف دیگر تلاشهای خوبی برای تلفیق آنها انجام شده اما فقط تلاش خوب. نتیجه قطعا کامل نیست و نیاز به کار بیشتری دارد.
نگاه دوم این است که آلبوم را در ادامه سیر کارهای چاوشی ببینید. بعد از آلبومهایی مانند «یه شاخه نیلوفر» یا آلبومهای ماقبل آن که به صورت غیررسمی منتشر شدند. در ادامه موسیقی فیلم سنتوری که میتوان به عنوان شاهکار چاوشی در سالهای گذشته از آن اسم برد.
حتی در ادامه «ژاکت» و «حریص» که بهترین آلبومهای چاوشی نبودند ولی سطح قابل قبولی داشتند. در این نگاه «من خود آن سیزدهم» آلبومی نیست که طرفداران چاوشی، خواننده محبوبشان را با آن بشناسند و اگر ضعیفتر از آلبومهای قبلی نباشد، قویتر هم نیست.
نظر کاربران
واقعا بدون منطق نقد کردین
مثل اینکه متوجه نیستین اهنگسازی و تنظیم روی اشعار کلاسیک کار هر کسی نیست اصلا شما به این جسارت چاووشی نگاه نمیکنید بعد میگین چاووشی فقط یه خواننده معمولی بوده تو این البوم اگه البوم خوبی نبوده چرا کم تر از 2 روز واسه تیراژ دوم رفته ؟ چرا همه طرفداراش راضین ؟
بی انصافی نکنید خواهشا
بنظر من نویسنده کمی نامهربانانه نقد کرده اند..در این فقر هنر و خلاقیت این آلبوم شاهکار است
چاوشی همیشه بهترین بوده و هست و خواهد بود....چاوشی کار خودشو بلده....در تمامیه آثارش این احساس هست...ایشون از پس هر سبکی بر میاد..چون صدای خالصش به تنهایی خودش آهنگ داره....زنده باد محسن چاوشیییییییییییییییییییییییییییییییی
اصلا درست نبود. برایتان متاسفم
این نقد کاملا اشتباه است . ابتدا نوشته شده این موسیقی از دنیای دیگری آمده اما بعدا نوشته شده آلبوم از آلبومهای قلبی قویتر نیست ! من خود آن سیزدهم فراتر از موسیقی ایران است بدون هیچ تعصبی .
به نظر من نویسنده این مطلب هیچی از موسیقی حالیش نیستش،اینا اصلا در سطحی نیستن که بخوان درباره چاوشی نظر بدن،به نظر من که چاوشی باید در باره اینا نظر بده،چون دیگه الان چاوشی استاد همه هستش ، نیازی نداره که اینایی که هیچی از موسیقی نمیدونن بیان محسن چاوشی نابغه موسیقی را نقد کنن.
اىن البوم از همه البوم هاى محسن قوى تر هستش .
من هنوز متوجه نشدم چرا چاووشی هر البوم که بیرون میده یا میگن اگه ضعیف تر از قبلی نبود قویتر هم نبود یا اصولا هیچ سبک چاووشی رو تایید نمیکنن،متن رو کامل بخونین متوجه میشین که نویسنده یا منتقد هیچ یک از البوم یا کار های محسن عزیز رو تایید نمیکنه فقط گفته بهترینشون یه شاخه نیلوفر بوده که تا دیروز میگفتن البوم خسته کننده وغمگینی هستش،تم کار هاش تکراریه و..... نمیدونم ریشه ای انتقاد ها از کجاست،شاید اهنگسازی محسن باید تا حد باخ یا موزارت باشه تا اقایون راضی بشن. شاید اصولا کسی که نقد میکنه همیشه باید نقاط منفی کار رو ببینه. با این همه نظر من اینه که این البوم بهترین البوم استاد محسن چاووشی هستش.
دوست عزیز توجه داشته باش به مطلبی که مینویسی در آلبوم حریص تلخ ترین شعر های محسن نهفتست .............. نمونه : من اسیرم تو فقط لحظه ی مردن من میتونی وا کنی این یوغو از گردن من
سلام به منتقد نقاد یا نویسنده عزیز این صرفا نظر و عقیده شماست شعرها جای بحثی ندارند چون از مدتها قبل مورد پسند عام مردم بوده نحوه خواندن و تحریر ها در اکثر مواقع به جا و در تلفیق با ملودی دلنشین و گوش نواز شده بود و در مورد تنظیم هم این گروه به جز امیر جمالفرد که عضو جدید گروه هست مابقی از همکاران قدیمی آقای چاوشی هستند این آلبوم بعد از گذشت تنها 2 روز از انتشارش به تیراژ دوم رسید و این خود نشان دهنده موفقیت این آلبوم هست به نظر این حقیر تلفیق گذشته با سبک وسیاق امروز کاری سخت و نفسگیر هست که محسن چاوشی از عهده آن به خوبی بر آمدن
اخه این نقد بود؟خودت فهمیدی چی گفتی.کجای این البوم ضعیف بود.اهاری تو یه شاخه نیلوفر هیچ کاره بود
ممنون جالب بود
پاسخ ها
چرا تغيير موضع دادي رها؟ من به ديدن فتوشاپه تو عادت دارم
بعضی از حرفاتو قبول دارم بعضیارو نه..از نظر من محسن چاووشی استاده تواناییست و همیشه شاهکار میکن و اگرم میخواست به تنهایی میتونست همه آهنگ های آلبوم رو تنظیم کنه و قشنگ هم ارائه بده تنظیم آهنگ غلط کردم فوق العاده بود ...
نشون دادی درک کاملی ازموسیقی نداری نویسنده جان---13 کاملترین و بی نقصترین اثر اقای صدای موزیک داخل ایران هست
خواهش میکنم وقتی از موسیقی سر در نمیارید نظر ندید.این چه نقدی هست؟؟؟خودتون فهمیدین چی گفتین؟؟؟
اتفاقا «من خود آن سیزدهم» آلبومی هست که طرفداران چاوشی، خواننده محبوبشان را با آن بشناسند
به نظرم من آلبوم جدید محسن عالیه و حتی می توان جزء موسیقی فاخر به حسابش آورد در واقع جسارت محسن چاووشی ستودنی هست...
به هر حال یک خواننده موفق باید همه طیف های مخاطبین رو پوشش بده مخصوصا تراک 4 و 8 عالین...
نویسنده عزیز فکر کنم یادتون رفته که این آلبوم پنج سال پیش آماده شده یعنی تقریبا بعد از یه شاخه نیلوفر، پس در ادامه ژاکت و حریص .. نیست
در ضمن این البوم چیزیه که طرفدارای چاوشی می خواستند
اقا نقد کردی مورد احترام ولی چرا از زبان طرفدارها حرف میزنی؟؟؟ به نظر هوادارها این بهترین البوم محسن عزیز هست فقط کمی تحقیق در وب کنید متوجه میشید ...
نظر شما محترم....
ولی از نظر من و بیشتره طرفداراش این آلبوم بهترین آلبومش هست...
وقتی کاری کرده که ما طرفداراش برای انتخاب کردن بهترین آهنگ سر درگم هستیم...یعنی آلبوم عالی بوده...
این البوم محسن فوق العاده بود و از هر کلماتش میشه یه معنی گرفت و فوق العاده زیباست
سلام . ممنون از نقد خوبتون . ولی انصاف هم چیز خوبیه ... اولین باریه تو عمرا این شعرا رو با این تنظیم ها میبینم...میدونم هدف از نقد شما چیزی جر کمک نیست اما هر جایی بررسی میکنم فقط نقد میبینم ... نقد های شدید ...از هر چیزی .... از کاور روی آلبوم بگیر تا تنظیم آهنگ و لحن محسن و .... گاهی باید یه نگاهی به بازار موسیقی ایران کرد بهد به این اثر هم نگاهی بکنیم .... بازم ممنون ...نقد خوبی بود
نمیدونم چرا چاووشی داره اینطور یکی یکی طرفدارایی رو که با زحمت به دست آورده بود رو از دست میده
پاسخ ها
شما نمیخواد نگران ما طرفدارای چاووشی باشد شما همون طرفدار خواننده های دیگه که تا دیروز تو عروسی میخوندن باشی بهتره
همون بهتر که ندونی
به نظر من این نقد چیزی جز کپی پیست نیست . من اون موقع که پرجم سفید هم اومده بود دقیقا همین جملاتو میدیدم فقط جای سیزده پرچم سفید بود .
طرفدارای چاوشی همیشه طرفدارشن .
به نظر منم بی منطق بود
درود بر چاووشی که نظر منفی نداشتتتتتتت..
واقعا براتون متاسف هستم با اين نقد ابکي تون نشون دادين که درک تون ازموسيقى فاخر خيلى خيلى پايين هستش .ترک هايى مثل ستمگر، رميديم ،نگار،شيرمردا،سيزده وقراضه چىن عالى هستن نه متوسط .تنظيم ترک هاى شاهکارى مثل بهرام گور وغلط کردم کوبه کومتوسط نيستن بلکه تنظيمى عالى وبهتره بگم فرابشرى هستش اين اثر در تاريخ موسيقى اين سرزمين ماندگار خواهدشد.وروسياهى به شما ميمونه با اين نقدتون.
شير است و جوى شغالان نبود ابخورش.
کلا خیلی نقدتون مزخرف بود چون خودتون هی حرفاتون رو تایید و تکذیب میکنید ..بعد من موندم گه چرا مابقی خواننده ها که البومشون رو با بی ساختار ترین ترانه ها و تنظیم های تقلیدی و ابتدایی منتشر میکنند اینقدر تعریف میکنید که جونتون در ره شما بدرد این اهنگ های اکسیژن میخورید که هی سرتون را بالا پایین کنید ..انگار خیال دارن بتهوون واسش اهنگسازی کنه
به نظر من این تفاوت کارهای محسن چاوشی نقطه قوته. آلبوم سیزده هم ی اثر فوق العاده است
جناب منتقد احساس نمی کنی این نقد نکراریه.واقعا متاسفم.حاضرم اثباتم بکنم.دقیقا و عینا همین نقد با همین تعابیر برای پرچم سفید شده.این مردم چه گناهی کردن . من موندم کسی که خلاقیت نداره چطور میخواد خلاقیت محسن چاوشی رو نقد و بررسی کنه.کاش جز تاسف می شد کار دیگه ای هم کرد
نقدتون خیلی مغرضانه بود
این آلبوم خیلی از سطح موسیقی ایران بالاتره
اصلا این شعر های کلاسیک را با آهنگ های مدرن (و سنتی) تلفیق کردن هنر میخواد و بس
فکر نکنم اصلا تا حالا ترکیب پاپ با شعرهای کلاسیک تا حالا بوده باشه
من که از این آلبوم کیف کردم و به نظر من میتونیم این آلبوم را جز بهترین ها و شاید به جرات بهترین آلبوم محسن چاوشی دانست
موفق باشید
این نقد نبود تخریب بود
آقا زورت گرفته البوم فوق العاده از آب در اومده؟
چطور از طرف طرفداراری چاووشی می گی:
«من خود آن سیزدهم» آلبومی نیست که طرفداران چاوشی، خواننده محبوبشان را با آن بشناسند و اگر ضعیفتر از آلبومهای قبلی نباشد، قویتر هم نیست.
از طرف کی گفتی اینو
شما تا شش سال دیگه ام که بگی هم پر طرفدارترین هم محبوب ترین وهم خاص ترین خواننده ی ایران محسنه ما هم تا آخرین نفس یاریش میکنیم
دو تا نکته در مورد روش نقد کردن
1-نقد کلی نیست بلکه بسیار جزئیه.نمیشه اینقد کلی یه اثرُ نقد کرد.اگه اسم آلبوما رو عوض کنیم میتونیم بیش از 90% این نقدُ راجع به همه بنویسیم!
2-نقد با نظرات شخصی فرق داره.این بد بود،این خوب بود معنی نداره مگر اینکه با استانداردها مقایسه بشه یا حداقل ذکر علت بشه
نقد نبود کوبیدن با لحن مناسب بود
فوق العاده مبتدیانه نقد شده بود
چاووشی با این آلبومش جسارت و هنرش رو به رخ همه کشید
همه میدونن که اشعار این آلبوم کلاسیکه و آهنگسازی و تنظیمش فوق العاده سخت و ریسکیه.همچنین همه میدونن که آهنگسازی کل قطعات برعهده خود چاووشی بوده
این نهایت هنر نیست که حس و مفهوم تمام اشعار به خوبی رسونده شده؟
کافیه به آهنگ "غلط کردم" فقط یبار گوش بدین تا تلفیق درد و خشم رو توی صدای چاووشی متوجه بشین و بفهمین چاووشی چه شاهکاری کرده با این آلبومش
حسی که من تو هیچ آلبومی تو این روزای اشباع از آهنگای تکراری ندیدم
شک کردن به چاووشی یعنی شک کردن به هنر!
به نظر من کسی که به خودش انقدر جرئت میده شعر های قدیمی رو با سبک موسیقی جدید تلفیق کنه باید ستایش بشه و چاوشی به خودش این جرئت رو داد. واقعا آهنگ هاش زیباست. نوع خوندنش زیباست. این مرد یه انسان خاص تو موسیقیه ماست چون تو سبک های مختلف میتونه کار کنه پاپ،راک و حالا هم تلفیق شعر قدیم با موسیقی نوین.
در ضمن کار های چاوشی رو باید چند بار گوش داد تا به ویژگی های موسیقیش پی ببریم.
Albome shahkari bod
حیف وقت که واسه این مقاله گذاشتم.
خودشم نمیدونه چی میخواد بگه!
حیف وقت که واسه این مقاله گذاشتم.
خودشم نمیدونه چی میخواد بگه!
خنده دار بود واقعا
آقای نویسنده باتوجه به نوشته هاتون با کمال احترام باید بگم شما هیچی از موسیقی نمیدونین و کوچک ترین شناختی از چاوشی و آثارش و طرفداراش ندارین
چاووشی صدای فئق العادع ای داره ولی بهترین موزیسین ایران که در همه بخش های موسیقی توانا است فقط سیروان خسروی است
من عاشق صدای چاووشی هستم ولی موسیقی یعنی سیروان خسروی
سلام
اقای نویسنده منقد البوم من خود سیزدهم بهترین البوم چاووشی بوده است معلوم نویسنده این قسمت از وبلاگ یک فرد بی سواد وفاقد دانش موسیقی است اتفاقا این البوم از البوم پرچم سفیدش برایم جذاب تر بود بی خود حرف بی ربط نزن این البوم در مقایسه از خیلی از البوم تکراری با شعرهای بی مفهوم عاشقانه های احسان خواجه امیری یک شاهکار است
Ye mosht mozakhraf. 13behtarin sizdah bod va hast ke faghat mohsen mitonest besaza