وارن بیتی؛ اولین پادکست، یک عمر خاطره!

روزنامه بانی فیلم: چهره سرشناس هالیوود در ۷۹ سالگی وقتی برای نخستین بار در یک مصاحبه پادکستی شرکت کرد از ۵۵ سال حضورش در عرصه هنری سخن گفت، از این که چگونه به «کنترل کننده‌ای دمدمی» بدل شده و چگونه وارد فیلم «بانی و کلاید» شد و چه «دستور کاری» موجب پایین کشیده شدن فیلم «ایشتار» شد و آخرین فیلمش که درباره هاوارد هیوز است…

این تهیه کننده، بازیگر، نویسنده و کارگردان در خانه‌اش در بورلی هیلز نشست ودر صدمین پادکست میهمان «هالیوود ریپورتر» شد. «قوانین» اولین فیلم وارن بیتی است که او وقتی تنها ۱۵ سال داشت در آن بازی کرد و اولین فیلمش را وقتی ۱۸ سال داشت کارگردانی کرد و این پادکست قرار است در جشن ای‌اف‌آی در تاریخ دهم نوامبر به نمایش درآید و از ۲۳ نوامبر در سالن‌های سینماها اکران شود.

بیتی که زیاد تن به مصاحبه نمی‌دهد و تا پیش از این هرگز در پادکستی شرکت نکرده بود ۳۰ مارس ۸۰ ساله می‌شود. او با تاکید بر طول زمانی که وارد عرصه فیلم شد که ۵۵ سال پیش شروع شد، می‌گوید با این حال فیلم‌های زیادی نساخته ، اما در عین حال به طور میانگین بیش از خیلی از چهره‌های دیگر در این عرصه حضور داشته است. «شکوه علفزار» در سال ۱۹۶۱، «بانی و کلاید» در سال ۱۹۶۷، «مک کیب و خانم ملر» در سال ۱۹۷۱، «اختلاف منظر نمایش» در سال ۱۹۷۴، «شامپو» در سال ۱۹۷۵«بهشت می‌تواند منتظر بماند» در سال ۱۹۷۸، «سرخ‌ها» در سال ۱۹۸۱ ، «دیک تریسی» در سال ۱۹۹۰ «باگزی» در سال ۱۹۹۱ همه از فیلم‌های اساسی کلاسیک محسوب می‌شوند.

از این میان ۴ فیلم نامزد بهترین فیلم اسکار شده‌اند و خود او ۱۴ بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده که در قالب تهیه کننده، کارگردان، نویسنده و بازیگر بوده است وبیشتر این نامزدی‌ برای فیلم‌های «بهشت می‌تواند منتظر بماند» و «سرخ‌ها» بوده‌اند. تنها یک نفر دیگر با چنین اقبالی روبه رو شده و آن اورسون ولز است که برای «همشهری کین» چنین موفقیتی را کسب کرد. بیتی ۳۵ سال پیش برنده جایزه اسکار بهترین کارگردانی برای «سرخ‌ها» شد و سال ۱۹۹۹ بالاترین افتخار تهیه کنندگی اسکار را با دریافت جایزه ایورنیگ جی.تالبرگ از آن خود کرد.

زندگی برای بیتی و خواهر بزرگ‌ترش شرلی، با تاثیری بزرگ همراه بود آنقدر که خواهرش نامش را به مک‌لین تغییر داد و اندکی پیش از این که او وارد سینما شود، به عنوان بازیگر جلوی دوربین رفت و شد شرلی مک‌لین مشهور… این دو در خانواده‌ای دانشگاهی به دنیا آمدند و در محیطی مذهبی و محافظه کار بزرگ شدند و وارن بیتی به عنوان ستاره فوتبال شناخته می‌شد که حتی بورسیه کالج را به این منظور ول کرد تا بتواند وارد دانشگاه نورت وسترن شود که مدرسه تئاتری قوی‌ای داشت.

می گوید: اگر از من می‌پرسیدید که چه کار می‌خواستم آنجا بکنم احتمالا به شما می‌گفتم می‌خواهم حقوق بخوانم. اما پس از فارغ التحصیلی به نیویورک رفت و بین شغل‌های نیمه وقتی که می‌گرفت شروع به گرفتن کلاس‌های بازیگری هم کرد و با استاد سبک متد یعنی استلا آدلر کلاس برداشت. بیتی می‌گوید: این او بود که مرا متقاعد کرد دنبال حقوق نروم. این جوان باهوش بلافاصله شروع کرد به حضور در برنامه‌های زنده تلویزیونی که او را متوجه کرد و به او کمک کرد تا بتواند قراردادی ۴۰۰ دلاری در هفته با متروگلدین مایر برای تولید یک فیلم درباره لس آنجلس ببندد.

پس از یک بازگشت کوتاه مدت به نیویورک، برای بازی در نمایشنامه‌ای از ویلیام لنگ به کارگردانی دنی مان با عنوان «از دست دادن رزها» او نامزد دریافت جایزه تونی شد واین بمبی بود که توجه الیا کازان را به او جلب کرد تا او با بازگشت به هالیوود برای بازی در نقش اصلی فیلم کازان امتحان بدهد و برای ایفای نقش فیلم «شکوه علفزار» انتخاب شود.

فیملنامه این فیلم را نیز ویلیام اینگه نوشته بود. وی می‌گوید: فیلم یک موفقیت عظیم کسب کرد و در ای فیلم او با شریک سال‌های بعدی زندگی اش یعنی ناتالی وود آشنا شد و از همینجا کارگردانی و تهیه‌کنندگی را از الیا کازان آموخت. او با این فیلم حسابی مشهور و به یک ستاره بدل شد و به قول خودش«این فیلم حس آزادی را به من آموخت». وی می‌گوید: «دیگر مجبور نبودم از فیلمی به فیلم دیگر بروم و به طور کلی اگر بخواهید در تاریخ کارهای من بررسی کنید می‌بینید از خیلی‌های دیگر کمتر فیلم بازی کرده‌ام».

یک اختلاف خلاق در حال ساختن فیلم «تازه چه خبر، پوسی کت؟» در سال ۱۹۶۵ او را به سمت اقتباسی فلسفی برد که معتقد است او را تاکنون راهنمایی کرده است. می گوید: فکر کردم اوه حالا دیگر می توانم کنترل کننده باشم و همینجا بود که تصمیم گرفتک تا در «بانی و کلاید» بازی کنم.

این فیلم محصول ۱۹۶۷ درباره دوره رکود اقتصادی و دزدی از بانک است و اولین فیلمی بود که او هم در آن بازی کرد و هم تهیه کننده‌اش بود. او فیلمنامه را از رابرت بنتون و دیوید نیومان خرید و در گفتگو با فرانسوا تروفو و استخدام آرتور پن کار را پیش برد. او پیشتر با آرتور پن در سال ۱۹۶۵ برای فیلم «میکی وان» همکاری کرده بود.

احساس کلی وی اما این بود که نمی‌توان خشونت و کمدی را با هم ترکیب کرد اما سرانجام جک وارنر این کار را پذیرفت. در حالی که انتخاب بیتی این بود که شرلی مک لین و باب دیلن با هم در این فیلم بازی کنند سرانجام فی داناوی و خود او به عنوان بازیگران فیلم انتخاب شدند. نتیجه فیلم این بود که تجارت صنعت فیلم را یک سره تغییر داد و در حالی که به جنگ بین منتقدان منجر شد اما برای تهیه کننده یک اتفاق فوق‌العاده شد و بیتی را به یکی از توانمندترین سرمایه‌داران هالیوود در طول تاریخ بدل ساخت.

در طول چند دهه، بیتی به بازیگری ادامه داد و همچنان به صورت گزیده به کارگردانی پرداخت و فیلم‌های به یاد ماندنی ساخت. او در فیلم رابرت آلتمن با عنوان «مک کیب و خانم میلر» در نقش یک قمارباز بازی کرد و در نقش یک گزارشگر محقق در جریان قتل سناتور آمریکا آلن جی. پارکر در فیلم «اختلاف منظر» بازی کرد و همراه پاکولا بیشتر فیملنامه را با وجود اعتصاب نویسندگان سینمایی ، نوشت و در فیلم «شامپو» ساخته هل اشبی که فیلمی سیاسی و اولین فیلمی بود که برای نوشتن آن همراه رابرت تون شد، با اقبال زیادی روبه رو شد.

بعد با فیلم «بهشت می‌تواند منتظر بماند» بیتی دوباره به دنیای کارگردانی بازگشت و این فیلم را با همراهی بیوک هنری ساخت. او در این فیلم در نقش بازیکن فوتبال بازی کرد. بیتی در این فیلم از محمد علی کلی هم استفاده کرده بود و هنوز تاسف می خورد که او می‌توانست یک بازیگر درخشان باشد.

سه سال بعد او با «سرخ‌ها» برای نخستین بار به صورت تنها به کارگردانی پرداخت و یک فیلم اخلاقی سه ساعت و نیمه ساخت درباره انقلاب روسیه که در باکس آفیس بسیار پرفروش شد و جایزه اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد.

البته همه فیلم هایی که وران بیتی دست‌اندرکار ساخت آن بود با این‌همه اقبال روبه رو نشده و او با داستین هافمن در سال ۱۹۷ در فیلم «ایشتار» همکاری کرد که یک کمدی غیرمعمول بود که از آثار باب هوپ و فیلم‌های جاده‌ای الهام گرفته بود. این فیلم را لین می کارگردانی کرد که به قول بیتی «زنی فوق العاده بود» و او با همکاری وی بعدها «بهشت می‌تواند منتظر بماند» و بعدتر «سرخ‌ها» را ساخت.

فیلم «ایستار» روند تولیدش خیلی طول کشید و بودجه زیادی برد و به مشکل برخورد. اما ۳۹ سال بعد بیتی هنوز اصرار دارد که این فیلم فیلمی متفاوت بود. و می‌گوید: نقدهای خیلی موفقیت‌آمیز بود و خیلی با موفقیت‌های قبلی داستین و من تفاوت داشت و می‌گوید: بعد مطبوعات از راه رسیدند و خیلی اتفاقات ناخوشایندی افتاد و حتی بر رییس استودیو تاثیر گذاشتند و تاثیر خیلی منفی بر کار گذاشت در حالی که پرسنل استودیو با فیلم موافق بودند دیگر حاضر به همکاری نشدند و فیلم با فرد دیگری که می‌خواست فیلمسازی آمریکا را تغییر دهد جایگزین شد و در نهایت «ایشتار» تحسینی را که شایسته‌اش بود دریافت نکرد. او می‌افزاید: می‌توانم برای شما پیش‌بینی کنم که اگر کسی با علاقه بنشیند و آن را تماشا کند و به برسی اتفاق‌هایی که در آن تاریخ افتاد بشود متوجه می‌شود که چه مسایلی رخ داده است.

در دهه ۱۹۹۰ بیتی تولید کننده چند فیلم بود و در برخی از آنها بازی هم کرد. دیک تریس یک کتاب کمیک داشت که او آن را کارگردانی کرد که به باکزی بری لوینستون بدل شد. او در آن فیلم در نقش یک تبهکار بازی کرد . «امر عشق» ساخته گلن گوردون کارون هم در سال ۱۹۹۴ با بازسازی کلاسیک ۱۹۳۹ ساخته شد او در فیلم «باو لورت» هم در نقش یک سناتور بازی کرد که کسی را استخدام می کند تا او را بکشد.

او سال ۱۹۹۱ عاشق آنت بنینگ شد که نقش زن اصلی را در فیلم «باگزی» داشت و می‌گوید: این را فورا به او نگفتم. و با لبخند اضافه می کند: شاید دو یا سه دقیقه طول کشید. و می گوید: هیچ بازیگر زنده‌ای بهتر از او بازی نمی‌کند و به نظر من بازی او در فیلم «زنان قرن بیستم» محصول ۲۰۱۶ فوق العاده است . این دو دارای چهار فرزند ۲۴، ۲۲، ۱۹ و ۱۶ ساله هستند.

در دهه ۲۰۰۰ او به ساخت فیلم درباره هاوارد هیوز علاقه نشان داد؛ مردی که او وی را ندیده بود ونمی شناخت … وارن بیتی می‌گوید: احساس کردم باید فیلمی درباره فردی مثل هاوارد هیوز ساخته شود که کمتر شناخته شده و ببینم این فیلم مرا تا کجا می برد و در عین حال به این وسیله ببینیم در هالیوودر ۱۹۵۸ چه می گذشت.

وارن بیتی می‌گوید: خیلی مهم است که بدانیم این فیلم یک فیلم زندگینامه‌ای از هاوارد هیوز نیست. او با تاکید می‌گوید: این فیلم داستان دو فرد جوان را روایت می‌کند که خیلی مذهبی هستند و در سال ۱۹۵۸ به هالیوود می‌آیند و این درست زمانی است که در آستانه یک انقلاب فمینیستی و تاکید بر آزادی روابط در هالیوود هستیم. در هر حال این فیلم بیش از هر چیز داستانی از وارن بیتی است.

وارن بیتی دارد آماده می شود تا به زودی وارد نهمین دهه عمرش شود و هنوز با همه وجود به اتفاق‌هایی که در راه هستند گشاده روست.