«مردن به وقت شهریور» برای زندگی های امروزی
«مردن به وقت شهریور» ساخته «هاتف علیمردانی» این روزها روی پرده سینماست. اثری اجتماعی درباره جوانان و مشکلات آنها. از این رو فیلم می‌تواند با طیف گسترده‌ای از جوانان امروز جامعه ارتباط برقرار کند.
ایران آنلاین- مرجان قندی: «مردن به وقت شهریور» داستان پسری به نام سیناست و مشکلاتی که این پسر نوجوان کنکوری با آنها روبه‌روست. سینا یک برادر و یک خواهر دارد. برادرش به «ام.اس» مبتلا شده و استرس و ناراحتی‌های عصبی برایش خوب نیست. مادر سینا آنها را ترک کرده و پدرش قصد ازدواج با زن دیگری را دارد.
پدر سینا او را در چند ماهه باقی مانده به کنکور به‌شدت محدود کرده، حتی کامپیوتر و اینترنت را از وی دور کرده است. «مردن به وقت شهریور» را می‌توان فیلمی دانست که بیشتر معضلات نسل امروز و مسائل و دغدغه‌های آنها را بیان می‌کند. از دیگر ویژگی‌های این فیلم حضور پررنگ بازیگران جوان در آن است.
در میان بازیگرانی همچون نازنین بیاتی، نوید لایقی‌مقدم، هانیه توسلی، حمید فرخ‌نژاد، ترلان پروانه، مهراد ماکوئی، مارتین شمعون‌پور و... «صبا گرگین پور» توانست برای ایفای نقش «ام جی» در بخش مسابقه سینمای ایران سی و دومین جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شود.
ترلان پروانه، چهره‌ای که افتخاری بازی کرد: با انتخاب مناسب وارد تالار بزرگترها شدم
«ترلان پروانه» همان دختر کوچولویی است که خیلی‌ها او را با بازی‌اش در مجموعه تلویزیونی «۱۰۱ راه برای ذله کردن پدرها و مادرها» یا نقش‌های دیگری که در مجموعه‌های «خوش غیرت»، «جایزه بزرگ»، «زیرتیغ» و... دیده‌اند، می‌شناسند.
او پس از نشان دادن استعدادش در بازیگری کارش را به‌طور جدی در سینما، تلویزیون و تئاتر ادامه داد.ترلان ۱۷ سال دارد و محصل است. تحصیلات برایش اهمیت بالایی دارد اما با توجه به علاقه‌ای که به سینما و بازیگری دارد آن را نیز رها نکرده و توانسته در هر دو موفق باشد.
این چهره آشنای سینما همچنین در چند سال اخیر با انتخاب‌هایش نشان داده سینما را جدی‌تر از قبل دنبال می‌کند و ماندن در این عرصه برایش اهمیت بیشتری پیدا کرده است. این موضوع را می‌توان از حرف‌هایش هم استنباط کرد.
او جزو بازیگران جوانی است که در «مردن به وقت شهریور» با حضور کوتاهش ثابت کرد فیلمنامه برایش مهمتر از هر عامل دیگری در انتخاب است.
خانم پروانه، شما از کودکی وارد دنیای سینما شدی و نقش‌های مختلفی را هم مناسب با همان سنین بازی کرده‌ای، اما چند سالی است که وارد تالار بزرگترها شدی و بیشتر نقش دختران جوان را بازی می‌کنی، چه چشم‌اندازی برای سال‌های پیش رو داری؟
من سعی کردم با انتخاب مناسب از دنیای سینمای کودک و نوجوان به‌قول شما به تالار بزرگترها وارد شوم. آخرین کارم در گروه نوجوان «آهوی پیشونی سفید» بود که این کار سینمایی در جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان به‌عنوان بهترین فیلم سینمایی از نگاه تماشاگران انتخاب شد و این اتفاق بهترین خاطره بازیگری دوران نوجوانی‌ام در این گروه سنی است.
اولین کارم در گروه سنی جوان هم فیلم سینمایی «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» است که مورد توجه اهالی سینما و منتقدین قرار گرفت. همچنین باعث افتخارم است، نقشی که آنجا ایفا کردم به‌عنوان نماینده جوانان بود که به‌خاطر آن نقش هم مورد تحسین قرار گرفتم.
امیدوارم در آینده هم در کنار ادامه تحصیلم انتخاب‌های فیلم‌هایم به همین روال ادامه داشته باشد.
فیلم سینمایی «مردن به وقت شهریور» الان با بازی شما در سینماها درحال اکران است، برایمان از این فیلم بگو.
پس از تجربه کار در فیلم سینمایی «به‌خاطر پونه» با هاتف علیمردانی، ایشان با من تماس گرفت و در رابطه با فیلمنامه «مردن به وقت شهریور» صحبت کردیم.
حین نگارش فیلمنامه در جریان داستان قرار داشتم و جلسه‌های متعددی برای تمرین و پیشرفت روند کار با هم داشتیم.
با اینکه نقشم در این فیلم خیلی زیاد نبود اما به چندین دلیل در این پروژه به صورت افتخاری کار کردم که مهمترین دلیل آن پرداختن به مسائل جوانان بود که برایم مهم است.
شما تجربه بازی در کار سینمایی و هم تلویزیونی را هم داری بازی در کدام را بیشتر می‌پسندی و انتخاب می‌کنی؟
در چند سال اخیر با وسواس زیادی کارهایم را انتخاب می‌کنم. اینکه کار سینمایی یا تلویزیونی باشد خیلی مهم نیست.
نمی‌خواهم شعار بدهم اما معتقدم سینما مخاطب خاص دارد و کارهایی که ساخته می‌شود باید در همان سطح باشد.
آخرین کارم در سینما «مردن به وقت شهریور» و آخرین کارم در تلویزیون سریال «گذر از رنج‌ها» به کارگردانی فریدون حسن‌پور بود که نقش متفاوت و سختی را بازی کردم و به لطف خدا بسیار مور توجه قرار گرفت.
چه چیزهایی در قبول یک پیشنهاد برایت مهم است؟
موارد بسیاری است که در انتخاب کارهایم تأثیر دارد. به عقیده من کار سینما، گروهی و تیمی است و همه عوامل به نوبه خودشان در ساخت فیلم اهمیت دارند. اما برای قدم اول می‌توانم به فیلمنامه و نقش پیشنهادی اشاره کنم.
معروف‌بودن در میان مردم خوب است؟
محبوبیت بیشتر از معروفیت برایم اهمیت دارد، چرا که معتقدم آنچه به کار من ارزش می‌دهد بعد از خداوند لطف و توجه مردم است.
چه فعالیت‌های دیگری به جز بازیگری انجام می‌دهی؟
موسیقی و ورزش را به طورجدی و تصویرسازی را به صورت تفریحی انجام می‌دهم.
تصمیمت برای آینده چیست؟ می‌خواهی بازیگر بمانی یا شغل دیگری را در نظر داری؟
به نظرم «مسیر» مهمتر از هدف است. هرچند هدفم مشخص است، اما بیشتر از همه چون در خانواده‌ای فرهنگی بزرگ شدم آموخته‌ام یک بانوی نمونه ایرانی در حرفه‌ام باشم.
*با نوید لایقی‌مقدم بازیگر نقش «سینا»: بازیگری شغل اصلی‌ام نباید باشد
«نوید لایقی‌مقدم» نقش اول فیلم «مردن به وقت شهریور» را برعهده داشت. او ۲۲ ساله و ترم آخر کارشناسی بازیگری تئاتر است. شروع فعالیت‌های هنری‌اش را از سال ۸۸ با فیلم «فصل باران‌های موسمی» به کارگردانی مجید برزگر که هنوز اکران نشده، شروع کرد.
«مردن به وقت شهریور» به‌عنوان کار دوم او در حال اکران است و «عین شین قاف» از قاسم جعفری و «رفقای خوب» ساخته مجید قاری‌زاده از دیگر کارهای اوست که در نوبت اکران دارد. البته نوید در چند فیلم کوتاه و چند اجرای تئاتر هم بازی کرده است. با او درباره نقش سینا در «مردن به وقت شهریور» و دنیای بازیگری صحبت کردیم.
آقای لایقی مقدم حتماً خودت در سه یا چهار سال گذشته کنکور داشتی و این مرحله را گذراندی، آن زمان مشکلی مثل مشکلاتی که سینا داشت را تجربه کرده بودی یا اینکه حال و هوای این شخصیت کاملاً برایت جدید بود؟
دغدغه کنکور برای همه کسانی که قصد ادامه تحصیل دارند، وجود دارد اما میزان دغدغه هرکس بستگی به نگرش والدین و رشته انتخابی متفاوت است.
شخصیت من در فیلم «مردن به وقت شهریور» اصلاً به سینا نزدیک نبود و این شخصیت برایم تازگی داشت. اما چیزی که این روزها زیاد می‌توان دید جوانانی هستند با این حال و هوا و از این قبیل مشکلات.
چه شد وارد گروه فیلم «مردن به وقت شهریور» شدی و چطور نقش اول را به شما پیشنهاد دادند؟
از دفتر کارگردان با من تماس گرفته شد و پس از چند بار حضور در دفتر او برای آشنایی بیشتر با فیلم شروع به خواندن فیلمنامه کردیم و اتودهای متعددی زدیم.
حتی نقش‌های دیگر را هم دور خوانی کردیم و در نهایت بعد از سه هفته تمرین به چیزی که می‌خواستیم، رسیدیم.
این فیلم دست روی موضوع‌های خوبی درباره نوجوان‌ها و جوان‌ها گذاشته، فکر می‌کنی فیلم در پرداخت به همه آن موضوع‌ها جذابیت لازم برای جوان‌ها را دارد؟
باتوجه به استقبالی که از فیلم شده می‌توان فهمید که مورد توجه خیلی‌ها به‌ویژه نوجوانان و جوانان قرار گرفته است.
بیشتر دوست داری در کدام ژانرها بازی کنی؟
من دوست دارم همه ژانرها را تجربه کنم. در واقع دوست دارم به چالش کشیده شوم تا نقاط قوت و ضعفم را پیدا کنم.
بازی در کنار کارکشته‌هایی مثل حمید فرخ‌نژاد و هانیه توسلی چطور بود؟
همکاری با آقای فرخ‌نژاد و خانم توسلی تجربه بسیار خوبی بود و فرصتی شد تا از حضورشان استفاده کنم.
تصمیم شما برای آینده چیست؟ می‌خواهی بازیگر بمانی یا شغل دیگری را در نظر داری؟
تصمیم دارم بازیگری را به‌طور حرفه‌ای ادامه دهم، اما به‌عنوان شغل اصلی به آن نگاه نمی‌کنم.
در حال حاضر مشغول بازی در چه فیلمی هستی؟
مشغول کار در یک فیلم کوتاه که لوکیشن آن در شهرک دفاع مقدس است،هستم که روزهای پایانی فیلمبرداری را پشت سر می‌گذاریم.
چه چیزی باعث شد شما در این راه موفق باشید؟
علاوه بر تلاش‌های خودم برای ماندن در سینما جا دارد از حمایت خانواده‌ام برای ورود به این رشته و کارکردن در آن تشکر ویژه‌ای کنم.
*صبا گرگینپور بازیگر نقش «ام‌جی»: بازیگری شغل خیلی سختی است
«صبا گرگینپور» ۲۴ ساله است و دیپلم نقشه‌کشی ساختمان دارد. به گفته خودش همیشه عاشق سینما بوده، اما دوست نداشته بازیگر شود. اما از ۱۷ سالگی کمکم به بازیگری هم علاقمند شده و برای تست بازی در فیلم «راه رفتن روی ریل» افشین هاشمی تست داده و اتفاقاً قبول هم شده.
آن فیلم اولین تجربه کاری صبا در عرصه سینما به شمار می‌آید. همانجا هم به این نتیجه رسیده وارد چه دنیایی شده و دوست دارد بیشتر در آن فعالیت کند. برای همین از افشین هاشمی خواست به کلاس آموزش بازیگری که فکر می‌کند کمک‌اش می‌کند، معرفی‌اش کند.
سال ۸۸ بعد از اینکه به دوره آموزش بازیگری که افشین هاشمی و سیامک صفری تدریس داشتند، رفت و ارتباطش با سیامک صفری را ادامه داد، بعد از آن دوره‌ای شاگرد دکتر علی رفیعی بود. در شروع کلاس‌های این دوره کمکم با بچه‌های تئاتر آشنا شد و اولین بازی تئاتری‌اش را به‌نام «تبار شناسی» بازی کرد و با بازیگرانی چون سیامک صفری و بهاره رهنما همبازی شد.
«پروانه‌های غمگین» از سوگل غلطیان، «احمق‌ها» کار وحید راد و «پسران آفتاب» به کارگردانی سیامک صفری از دیگر اجراهای او در صحنه تئاتر و «راه رفتن روی ریل» از بابک شیرین صفت، «ملبورن» کار نیما جاوید و «در مدت معلوم» ساخته وحید امیرخانی از دیگر فیلم‌هایی است که صبا گرگینپور در آنها بازی داشته است.
آقای گرگینپور، با اینکه تازه وارد عرصه سینما شدی اما در فیلم «مردن به وقت شهریور» آنقدر خوب نقش «ام ج» را بازی کردی که نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شدی، فرمول اینکه یک بازیگر بتواند استعداد خودش را به بقیه ثابت کند چه چیزهایی است؟
من فکر می‌کنم اول از همه لطف خدا بود که در این کار موفق شدم.
بعد هم آموزش‌هایی که نزد اساتید سینمای ایران از جمله دکتر علی رفیعی، سیامک صفری و افشین هاشمی آموزش دیده بودم در کار فوق العاده به کمکم آمد. در «مردن به وقت شهریور» علاوه بر آموخته‌هایم راهنمایی هاتف علیمردانی کارگردان و علی افشین‌راد دستیار کارگردان و برنامه‌ریز به من کمک زیادی کرد تا بتوانم از پس این نقش بر بیایم.
البته انگیزه‌ام در کار و عشق به بازیگری را هم نباید نادیده گرفت.
«مردن به وقت شهریور» یک فیلم اجتماعی درباره جوانان و مشکلات آنهاست، به‌عنوان یک جوان خودت فکر می‌کنی این فیلم چقدر توانسته دغدغه جوان‌های امروز را نشان دهد؟
بله همانطور که گفتید چون خودم در مقطع سنی جوان هستم، خیلی از بخش‌های فیلم برایم ملموس بود. اگر در سکانس‌هایی از فیلم درست به موضوعی پرداخته نشده علت اصلی‌اش رعایت قوانین و خط قرمز‌هایی است که سینماگران با آن مواجه هستند.
البته درباره این فیلم من نقدی را خواندم که یک بخش از این نقد را قبول داشتم؛ شاید موضوع اصلی این فیلم مربوط به یک نسل قبل از نسل ما باشد که به‌نظرم بخشی از این نقددرست است.
از زمانی که این فیلم در سینما‌های کشور به اکران عمومی گذاشته شده، میان مردم به‌ویژه جوان‌ها چقدر شناخته شدی و آیا بازخوردی هم گرفتی؟
شناختن من یک مقدار سخت است! یکی به دلیل اسمم که صبا است و یکی هم گریمی که در فیلم داشتم. اما با این وجود بازهم بازخوردهای خوبی داشتم البته نه از طرف جوان‌ها بلکه بیشتر مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها به من لطف داشتند.
بعد از جشنواره فجر که فیلم هنوز اکران عمومی نشده بود افراد در قشر سنی میانسال بیشتر به من لطف داشتند! این روزها دوستانی که فیلم را تماشا کردند، وقتی من را در خیابان می‌بینند دو به شک می‌شوند: «این خودشه؟ ام جیه؟» این برخوردها خیلی برایم جالب است.
خیلی‌ها هم وقتی من را می‌شناسند می‌گویند: «آخی چقدر مظلومی، ما فکر می‌کردیم یک رَپر واقعی هستی!»
به‌نظر شما چرا همیشه رغبت و علاقه در بسیاری از جوانان برای حضور در سینما به‌ویژه بازیگر شدن وجود دارد؟
دلیل اصلی، «دیده شدن» در این حرفه و هنر است. هر کسی هم که وارد این کار شده یا قصد وارد شدن در این حرفه را دارد، دلیل اصلی‌اش همین بوده و هست. به‌نظرم هیچ کدام از بازیگران یا علاقمندان نمی‌توانند منکر این موضوع شوند. البته نه اینکه فقط دیده شدن باشد، بلکه جذابیت‌های دیگری هم در این شغل وجود دارد.
جوانانی که دوست دارند وارد این حرفه و هنر شوند باید چه روحیه و ویژگی‌هایی داشته باشند و چه کارهایی را انجام دهند؟
باید در مقابل سختی‌ها و اتفاقاتی که ممکن است در کار پیش بیاید محکم و مقاوم باشند. چون سینما واقعاً بی‌رحم است! دیگر اینکه بازیگری کار فوق‌العاده سختی است اما قطعاً شدنی است و نباید به‌هیچ وجه دلسرد شد.
اخیراً پیشنهاد تازه‌ای برای کار داشتی؟
بعد از تمام شدن جشنواره ۲ فیلم سینمایی و یک سریال به من پیشنهاد شد که من یکی از فیلمنامه‌ها را قبول کردم آن هم بیشتر به‌خاطر اینکه جواد عزتی دوست خوبم هم در آن بود.
اما بعد از اکران هنوز پیشنهاد جدیدی نداشتم. فقط یک کار سینمایی که اسم نمی‌آورم بود که متأسفانه همان نقش را به پسر یک کارگردان مشهور دادند! این موضوع همان جایی است که به دوستان جوان و علاقمند به بازیگری توصیه کردم باید قوی باشند تا با این اتفاقات لطمه‌ای به روحیه‌شان
پدر سینا او را در چند ماهه باقی مانده به کنکور به‌شدت محدود کرده، حتی کامپیوتر و اینترنت را از وی دور کرده است. «مردن به وقت شهریور» را می‌توان فیلمی دانست که بیشتر معضلات نسل امروز و مسائل و دغدغه‌های آنها را بیان می‌کند. از دیگر ویژگی‌های این فیلم حضور پررنگ بازیگران جوان در آن است.
ترلان پروانه، چهره‌ای که افتخاری بازی کرد: با انتخاب مناسب وارد تالار بزرگترها شدم
«ترلان پروانه» همان دختر کوچولویی است که خیلی‌ها او را با بازی‌اش در مجموعه تلویزیونی «۱۰۱ راه برای ذله کردن پدرها و مادرها» یا نقش‌های دیگری که در مجموعه‌های «خوش غیرت»، «جایزه بزرگ»، «زیرتیغ» و... دیده‌اند، می‌شناسند.
او پس از نشان دادن استعدادش در بازیگری کارش را به‌طور جدی در سینما، تلویزیون و تئاتر ادامه داد.ترلان ۱۷ سال دارد و محصل است. تحصیلات برایش اهمیت بالایی دارد اما با توجه به علاقه‌ای که به سینما و بازیگری دارد آن را نیز رها نکرده و توانسته در هر دو موفق باشد.
این چهره آشنای سینما همچنین در چند سال اخیر با انتخاب‌هایش نشان داده سینما را جدی‌تر از قبل دنبال می‌کند و ماندن در این عرصه برایش اهمیت بیشتری پیدا کرده است. این موضوع را می‌توان از حرف‌هایش هم استنباط کرد.
او جزو بازیگران جوانی است که در «مردن به وقت شهریور» با حضور کوتاهش ثابت کرد فیلمنامه برایش مهمتر از هر عامل دیگری در انتخاب است.
خانم پروانه، شما از کودکی وارد دنیای سینما شدی و نقش‌های مختلفی را هم مناسب با همان سنین بازی کرده‌ای، اما چند سالی است که وارد تالار بزرگترها شدی و بیشتر نقش دختران جوان را بازی می‌کنی، چه چشم‌اندازی برای سال‌های پیش رو داری؟
من سعی کردم با انتخاب مناسب از دنیای سینمای کودک و نوجوان به‌قول شما به تالار بزرگترها وارد شوم. آخرین کارم در گروه نوجوان «آهوی پیشونی سفید» بود که این کار سینمایی در جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان به‌عنوان بهترین فیلم سینمایی از نگاه تماشاگران انتخاب شد و این اتفاق بهترین خاطره بازیگری دوران نوجوانی‌ام در این گروه سنی است.
اولین کارم در گروه سنی جوان هم فیلم سینمایی «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» است که مورد توجه اهالی سینما و منتقدین قرار گرفت. همچنین باعث افتخارم است، نقشی که آنجا ایفا کردم به‌عنوان نماینده جوانان بود که به‌خاطر آن نقش هم مورد تحسین قرار گرفتم.
امیدوارم در آینده هم در کنار ادامه تحصیلم انتخاب‌های فیلم‌هایم به همین روال ادامه داشته باشد.
پس از تجربه کار در فیلم سینمایی «به‌خاطر پونه» با هاتف علیمردانی، ایشان با من تماس گرفت و در رابطه با فیلمنامه «مردن به وقت شهریور» صحبت کردیم.
حین نگارش فیلمنامه در جریان داستان قرار داشتم و جلسه‌های متعددی برای تمرین و پیشرفت روند کار با هم داشتیم.
با اینکه نقشم در این فیلم خیلی زیاد نبود اما به چندین دلیل در این پروژه به صورت افتخاری کار کردم که مهمترین دلیل آن پرداختن به مسائل جوانان بود که برایم مهم است.
شما تجربه بازی در کار سینمایی و هم تلویزیونی را هم داری بازی در کدام را بیشتر می‌پسندی و انتخاب می‌کنی؟
در چند سال اخیر با وسواس زیادی کارهایم را انتخاب می‌کنم. اینکه کار سینمایی یا تلویزیونی باشد خیلی مهم نیست.
نمی‌خواهم شعار بدهم اما معتقدم سینما مخاطب خاص دارد و کارهایی که ساخته می‌شود باید در همان سطح باشد.
آخرین کارم در سینما «مردن به وقت شهریور» و آخرین کارم در تلویزیون سریال «گذر از رنج‌ها» به کارگردانی فریدون حسن‌پور بود که نقش متفاوت و سختی را بازی کردم و به لطف خدا بسیار مور توجه قرار گرفت.
چه چیزهایی در قبول یک پیشنهاد برایت مهم است؟
موارد بسیاری است که در انتخاب کارهایم تأثیر دارد. به عقیده من کار سینما، گروهی و تیمی است و همه عوامل به نوبه خودشان در ساخت فیلم اهمیت دارند. اما برای قدم اول می‌توانم به فیلمنامه و نقش پیشنهادی اشاره کنم.
معروف‌بودن در میان مردم خوب است؟
محبوبیت بیشتر از معروفیت برایم اهمیت دارد، چرا که معتقدم آنچه به کار من ارزش می‌دهد بعد از خداوند لطف و توجه مردم است.
چه فعالیت‌های دیگری به جز بازیگری انجام می‌دهی؟
موسیقی و ورزش را به طورجدی و تصویرسازی را به صورت تفریحی انجام می‌دهم.
تصمیمت برای آینده چیست؟ می‌خواهی بازیگر بمانی یا شغل دیگری را در نظر داری؟
به نظرم «مسیر» مهمتر از هدف است. هرچند هدفم مشخص است، اما بیشتر از همه چون در خانواده‌ای فرهنگی بزرگ شدم آموخته‌ام یک بانوی نمونه ایرانی در حرفه‌ام باشم.
«نوید لایقی‌مقدم» نقش اول فیلم «مردن به وقت شهریور» را برعهده داشت. او ۲۲ ساله و ترم آخر کارشناسی بازیگری تئاتر است. شروع فعالیت‌های هنری‌اش را از سال ۸۸ با فیلم «فصل باران‌های موسمی» به کارگردانی مجید برزگر که هنوز اکران نشده، شروع کرد.
«مردن به وقت شهریور» به‌عنوان کار دوم او در حال اکران است و «عین شین قاف» از قاسم جعفری و «رفقای خوب» ساخته مجید قاری‌زاده از دیگر کارهای اوست که در نوبت اکران دارد. البته نوید در چند فیلم کوتاه و چند اجرای تئاتر هم بازی کرده است. با او درباره نقش سینا در «مردن به وقت شهریور» و دنیای بازیگری صحبت کردیم.
آقای لایقی مقدم حتماً خودت در سه یا چهار سال گذشته کنکور داشتی و این مرحله را گذراندی، آن زمان مشکلی مثل مشکلاتی که سینا داشت را تجربه کرده بودی یا اینکه حال و هوای این شخصیت کاملاً برایت جدید بود؟
دغدغه کنکور برای همه کسانی که قصد ادامه تحصیل دارند، وجود دارد اما میزان دغدغه هرکس بستگی به نگرش والدین و رشته انتخابی متفاوت است.
شخصیت من در فیلم «مردن به وقت شهریور» اصلاً به سینا نزدیک نبود و این شخصیت برایم تازگی داشت. اما چیزی که این روزها زیاد می‌توان دید جوانانی هستند با این حال و هوا و از این قبیل مشکلات.
چه شد وارد گروه فیلم «مردن به وقت شهریور» شدی و چطور نقش اول را به شما پیشنهاد دادند؟
از دفتر کارگردان با من تماس گرفته شد و پس از چند بار حضور در دفتر او برای آشنایی بیشتر با فیلم شروع به خواندن فیلمنامه کردیم و اتودهای متعددی زدیم.
حتی نقش‌های دیگر را هم دور خوانی کردیم و در نهایت بعد از سه هفته تمرین به چیزی که می‌خواستیم، رسیدیم.
این فیلم دست روی موضوع‌های خوبی درباره نوجوان‌ها و جوان‌ها گذاشته، فکر می‌کنی فیلم در پرداخت به همه آن موضوع‌ها جذابیت لازم برای جوان‌ها را دارد؟
باتوجه به استقبالی که از فیلم شده می‌توان فهمید که مورد توجه خیلی‌ها به‌ویژه نوجوانان و جوانان قرار گرفته است.
بیشتر دوست داری در کدام ژانرها بازی کنی؟
من دوست دارم همه ژانرها را تجربه کنم. در واقع دوست دارم به چالش کشیده شوم تا نقاط قوت و ضعفم را پیدا کنم.
بازی در کنار کارکشته‌هایی مثل حمید فرخ‌نژاد و هانیه توسلی چطور بود؟
همکاری با آقای فرخ‌نژاد و خانم توسلی تجربه بسیار خوبی بود و فرصتی شد تا از حضورشان استفاده کنم.
تصمیم شما برای آینده چیست؟ می‌خواهی بازیگر بمانی یا شغل دیگری را در نظر داری؟
تصمیم دارم بازیگری را به‌طور حرفه‌ای ادامه دهم، اما به‌عنوان شغل اصلی به آن نگاه نمی‌کنم.
در حال حاضر مشغول بازی در چه فیلمی هستی؟
مشغول کار در یک فیلم کوتاه که لوکیشن آن در شهرک دفاع مقدس است،هستم که روزهای پایانی فیلمبرداری را پشت سر می‌گذاریم.
چه چیزی باعث شد شما در این راه موفق باشید؟
علاوه بر تلاش‌های خودم برای ماندن در سینما جا دارد از حمایت خانواده‌ام برای ورود به این رشته و کارکردن در آن تشکر ویژه‌ای کنم.
*صبا گرگینپور بازیگر نقش «ام‌جی»: بازیگری شغل خیلی سختی است
«صبا گرگینپور» ۲۴ ساله است و دیپلم نقشه‌کشی ساختمان دارد. به گفته خودش همیشه عاشق سینما بوده، اما دوست نداشته بازیگر شود. اما از ۱۷ سالگی کمکم به بازیگری هم علاقمند شده و برای تست بازی در فیلم «راه رفتن روی ریل» افشین هاشمی تست داده و اتفاقاً قبول هم شده.
آن فیلم اولین تجربه کاری صبا در عرصه سینما به شمار می‌آید. همانجا هم به این نتیجه رسیده وارد چه دنیایی شده و دوست دارد بیشتر در آن فعالیت کند. برای همین از افشین هاشمی خواست به کلاس آموزش بازیگری که فکر می‌کند کمک‌اش می‌کند، معرفی‌اش کند.
«پروانه‌های غمگین» از سوگل غلطیان، «احمق‌ها» کار وحید راد و «پسران آفتاب» به کارگردانی سیامک صفری از دیگر اجراهای او در صحنه تئاتر و «راه رفتن روی ریل» از بابک شیرین صفت، «ملبورن» کار نیما جاوید و «در مدت معلوم» ساخته وحید امیرخانی از دیگر فیلم‌هایی است که صبا گرگینپور در آنها بازی داشته است.
آقای گرگینپور، با اینکه تازه وارد عرصه سینما شدی اما در فیلم «مردن به وقت شهریور» آنقدر خوب نقش «ام ج» را بازی کردی که نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شدی، فرمول اینکه یک بازیگر بتواند استعداد خودش را به بقیه ثابت کند چه چیزهایی است؟
من فکر می‌کنم اول از همه لطف خدا بود که در این کار موفق شدم.
بعد هم آموزش‌هایی که نزد اساتید سینمای ایران از جمله دکتر علی رفیعی، سیامک صفری و افشین هاشمی آموزش دیده بودم در کار فوق العاده به کمکم آمد. در «مردن به وقت شهریور» علاوه بر آموخته‌هایم راهنمایی هاتف علیمردانی کارگردان و علی افشین‌راد دستیار کارگردان و برنامه‌ریز به من کمک زیادی کرد تا بتوانم از پس این نقش بر بیایم.
البته انگیزه‌ام در کار و عشق به بازیگری را هم نباید نادیده گرفت.
«مردن به وقت شهریور» یک فیلم اجتماعی درباره جوانان و مشکلات آنهاست، به‌عنوان یک جوان خودت فکر می‌کنی این فیلم چقدر توانسته دغدغه جوان‌های امروز را نشان دهد؟
بله همانطور که گفتید چون خودم در مقطع سنی جوان هستم، خیلی از بخش‌های فیلم برایم ملموس بود. اگر در سکانس‌هایی از فیلم درست به موضوعی پرداخته نشده علت اصلی‌اش رعایت قوانین و خط قرمز‌هایی است که سینماگران با آن مواجه هستند.
البته درباره این فیلم من نقدی را خواندم که یک بخش از این نقد را قبول داشتم؛ شاید موضوع اصلی این فیلم مربوط به یک نسل قبل از نسل ما باشد که به‌نظرم بخشی از این نقددرست است.
شناختن من یک مقدار سخت است! یکی به دلیل اسمم که صبا است و یکی هم گریمی که در فیلم داشتم. اما با این وجود بازهم بازخوردهای خوبی داشتم البته نه از طرف جوان‌ها بلکه بیشتر مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها به من لطف داشتند.
بعد از جشنواره فجر که فیلم هنوز اکران عمومی نشده بود افراد در قشر سنی میانسال بیشتر به من لطف داشتند! این روزها دوستانی که فیلم را تماشا کردند، وقتی من را در خیابان می‌بینند دو به شک می‌شوند: «این خودشه؟ ام جیه؟» این برخوردها خیلی برایم جالب است.
خیلی‌ها هم وقتی من را می‌شناسند می‌گویند: «آخی چقدر مظلومی، ما فکر می‌کردیم یک رَپر واقعی هستی!»
به‌نظر شما چرا همیشه رغبت و علاقه در بسیاری از جوانان برای حضور در سینما به‌ویژه بازیگر شدن وجود دارد؟
دلیل اصلی، «دیده شدن» در این حرفه و هنر است. هر کسی هم که وارد این کار شده یا قصد وارد شدن در این حرفه را دارد، دلیل اصلی‌اش همین بوده و هست. به‌نظرم هیچ کدام از بازیگران یا علاقمندان نمی‌توانند منکر این موضوع شوند. البته نه اینکه فقط دیده شدن باشد، بلکه جذابیت‌های دیگری هم در این شغل وجود دارد.
جوانانی که دوست دارند وارد این حرفه و هنر شوند باید چه روحیه و ویژگی‌هایی داشته باشند و چه کارهایی را انجام دهند؟
باید در مقابل سختی‌ها و اتفاقاتی که ممکن است در کار پیش بیاید محکم و مقاوم باشند. چون سینما واقعاً بی‌رحم است! دیگر اینکه بازیگری کار فوق‌العاده سختی است اما قطعاً شدنی است و نباید به‌هیچ وجه دلسرد شد.
اخیراً پیشنهاد تازه‌ای برای کار داشتی؟
بعد از تمام شدن جشنواره ۲ فیلم سینمایی و یک سریال به من پیشنهاد شد که من یکی از فیلمنامه‌ها را قبول کردم آن هم بیشتر به‌خاطر اینکه جواد عزتی دوست خوبم هم در آن بود.
اما بعد از اکران هنوز پیشنهاد جدیدی نداشتم. فقط یک کار سینمایی که اسم نمی‌آورم بود که متأسفانه همان نقش را به پسر یک کارگردان مشهور دادند! این موضوع همان جایی است که به دوستان جوان و علاقمند به بازیگری توصیه کردم باید قوی باشند تا با این اتفاقات لطمه‌ای به روحیه‌شان
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر