معرفی فیلم های روز: حقیقت ( Truth )
اتفاقات جنجالی بخش خبری شبکه CBS در ماه های قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۴ یکی از مواردی است که در آن زمان کمتر در رسانه های بین المللی به آن پرداخته شد.
وب‌سایت مووی مگ:
نام فیلم: حقیقت (Truth)
کارگردان : James Vanderbilt
نویسنده : James Vanderbilt
بازیگران :
Cate Blanchett ...Mary Mapes
Robert Redford ... Dan Rather
Topher Grace ... Mike Smith
Dennis Quaid ... Lt. Colonel Roger Charles
و...
رده سنی : R ( مناسب برای افراد بالای ۱۷ سال)
ژانر : بیوگرافی
زمان : ۱۲۱ دقیقه
منتقد : میثم کریمی
اتفاقات جنجالی بخش خبری شبکه CBS در ماه های قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۴ یکی از مواردی است که در آن زمان کمتر در رسانه های بین المللی به آن پرداخته شد . در سال ۲۰۰۴ و مدتی پیش از آغاز انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده، مری مپس که تهیه کننده یک بخش خبری مهم در شبکه CBS به نام « ۶۰ دقیقه » بود، خبری را رسانه ای که کرد که جنجال های زیادی را به همراه داشت و دردسرهای بی انتهایی برای او برجای گذاشت. مپس به همراه گوینده مشهور خبر، دن رادر ، اطلاعاتی را در این برنامه منتشر کردند که براساس آن گفته شد جورج دبلیو بوش در سالهای جنگ ویتنام به دلیل جلوگیری از اعزام شدنش به جنگ ، با مدارکی ساختگی به عنوان گارد ملي نيروي هوايی تگزاس معرفی شد تا به جنگ اعزام نگردد.
انتشار این خبر واکنش سخت جمهوری خواهان را به همراه داشت که از شبکه CBS و مشخصا این بخش خبری، ارایه مدارک لازم به جهت اثبات این ادعا را درخواست کردند اما تمام اسناد بطور شگفت انگیزی جعلی از آب درآمد و حتی کسانی که این ادعاها را مطرح کرده بودند بلافاصله پس از انتشار این گزارش آن را تکذیب نمودند. نتیجه این تکذیب های مکرر، اخراج محترمانه مری مپس و مجری معروف این شبکه یعنی دن رادر بود که ضربه سختی به حیثیت شبکه CBS وارد نمود.
رادر در سالهای بعد تلاش هایی را برای ورود به عرصه تصویر انجام داد اما هرگز نتوانست دوباره جایگاهی شایسته نامش بیابد و مری مپس هم زندگی آرام و به دور از هیاهوی رسانه ای را پیش گرفت و توانست کتابی تحت عنوان « حقیقت یا وظیفه : مطبوعات، رئیس جمهور و مزایای قدرت » را چاپ نماید. فیلم « حقیقت » نیز براساس همین کتاب خانم مپس ساخته شده است و روایتگر روزهای سخت وی و تیم خبری اش در شبکه CBS می باشد.
در فیلم « حقیقت » کیت بلانشت در نقش مری مپس ظاهر شده است. مپس به تازگی به اسنادی دست پیدا کرده که می تواند حقایقی را درباره جورج بوش پسر برملا کند که به حیثیت جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری ضربه بزند. وی تصمیم می گیرد اسناد داغ و متحیر کننده اش را پیش از آنکه تحقیقات بیشتری برای اطلاع از صحت و سقم آن انجام دهد، در برنامه محبوب « ۶۰ دقیقه » با گزارشگری دن رادر بصورت عمومی منتشر نماید اما به فاصله کوتاهی پس از این اتفاق، افراد پرقدرت جمهوری خواه به سراغ آنها می آیند و...
یکی از ویژگی هایی که همواره می بایست در ساخت یک اثر سیاسی که براساس واقعیت ساخته شده در نظر گرفت، توجه به مستند بودن جزئیات فیلم می باشد. « حقیقت » در مقدمه به خوبی این اصل را رعایت می کند و مسیری که مری مپس برای دستیابی به اسناد محرمانه طی کرد را به خوبی به تصویر می کشد. اما پس از برملا شدن جعلی بودن اسناد، فیلم رویه مستند خود را فراموش می کند و بیشتر حال و هوایی احساسی به خود می گیرد که مشخصا این روند را برگرفته از کتاب خانم مپس دانست.
مپس در کتاب خود اشتباهاتی که در هنگام انتشار اسناد انجام داده بود را تلویحاً می پذیرد و از آن به عنوان یکی از سهل انگاری های خود نام می برد اما در عین حال تاکیدی هم بر قربانی شدن در این ماجرا داشته است که این بخش " قربانی بودن " در فیلم « حقیقت » بیش از دیگر قسمت ها مورد توجه فیلمساز ، جیمز وندربیلت ، در اولین تجربه کارگردانی اش قرار گرفته است. وندربیلت جزئیات فراوانی را در روایت داستان مطرح می کند و به آدرس های درست و اشتباهی که در نهایت به اخراج شدن مپس منجر می شود می پردازد اما اشتباه بزرگ وی ، طرفداری آشکار از مپس در جریان داستان بوده که از ارزش کار کاسته است.
البته پرداخت به جزئیات داستان در « حقیقت » ۲ نتیجه متفاوت به همراه داشته است. نخست آنکه تماشاگر خاص و سخت گیر سینما می تواند مطمئن باشد که نیاز است برای پیگیری جزئیات بیشتر داستان پس از تماشای فیلم به سراغ منابع گوناگون خواهد رفت و در واقع « حقیقت » برای این تماشاگر، فیلمی است که او را به فکر وا خواهد داشت. اما برای تماشاگر آسان پسند سینما این حجم از پرداخت به جزئیات حقوقی که دائم به قوانین قضایی ایالات متحده گریز می زند، می تواند منجر به بی اعتنایی و در نهایت رویگردانی وی از دنبال کردن داستان گردد.
متاسفانه « حقیقت » در یک سوم پایانی بیشتر تبدیل به یک شعار سیاسی می شود که در آن قربانی در حال چنگ زدن به هرآنچه که در پیرامونش وجود دارد می باشد تا بتواند خود را از شر وضعیتی که در آن گرفتار شده رهایی دهد. البته افکار عمومی آمریکا ( و بطور کل کسانی که در جریان این اتفاقات بودند ) به خوبی می دانند که احتمالا اعمال فشار نیز منجر به پیروزی در این پرونده برای جورج بوش پسر شد اما فیلم کمتر به این تئوری می پردازد و شخصیت های داستانش را قربانی کامل بازی سیاست و کمپانی CBS می داند که برای نزدیک شدن به هم آنان را نابود کردند. همچنین « حقیقت » در پرداخت شخصیت دن رادر سهل انگارانه رفتار کرده و او را شخصیتی معتدل معرفی می کند در صورتیکه بهرحال دن رادر یکی از مغرورترین و خودپسند ترین مجریان آمریکایی بود و رابرت ردفورد در فیلم شباهت چندانی به خودِ واقعی او ندارد.
کیت بلانشت در نقش مری مپس، بازی خوبی از خود به نمایش گذاشته است. مپس سرسخت و باهوش است و کیت بلانشت بهترین بازیگری بود که می توانست در کالبد چنین شخصیتی فرو برود. البته بازی بلانشت به احتمال فراوان در فصل جوایز دیده نخواهد شد چراکه « حقیقت » اثر مطبوعی برای فصل جوایز نیست؛ با اینحال باید گفت که بلانشت در نقش مپس بازی روان و قابل توجهی از خود ارائه داده است. رابرت ردفورد هم که در مجموع در طول دوران زندگی اش کمتر دیده شده برای بازی در نقشهای ضد دولت " نه " بگوید، قابل قبول است.
« حقیقت » اثری سیاسی است که می تواند برای طرفداران این ژانر راضی کننده باشد. فیلم متاسفانه برای روایت داستانش به جهت گیری مشخصی اقدام می کند و همین امر سبب شده تا برخی از حقایق این ماجرا پنهان بماند، اما با اینحال « حقیقت » آنقدر اثر سفت و سختی هست که بتواند پیامش را به مخاطب انتقال دهد. فیلم آشکارا نقدی بر جریان رسانه ای و حکومتی در ایالات متحده می باشد و تماشایش می تواند به افزایش آگاهی مخاطب درباره سیستم رسانه ای و قضایی ایالات متحده منجر شود. شاید بد نباشد بدانید که شبکه CBS از پخش تبلیغات این فیلم از این شبکه خودداری کرده و همچنین اعلام کرده که اتفاقات فیلم واقعی نیست و هرگز آن را تایید نمی کند.
نام فیلم: حقیقت (Truth)
کارگردان : James Vanderbilt
نویسنده : James Vanderbilt
بازیگران :
Cate Blanchett ...Mary Mapes
Robert Redford ... Dan Rather
Topher Grace ... Mike Smith
Dennis Quaid ... Lt. Colonel Roger Charles
و...
رده سنی : R ( مناسب برای افراد بالای ۱۷ سال)
ژانر : بیوگرافی
زمان : ۱۲۱ دقیقه
منتقد : میثم کریمی
اتفاقات جنجالی بخش خبری شبکه CBS در ماه های قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۴ یکی از مواردی است که در آن زمان کمتر در رسانه های بین المللی به آن پرداخته شد . در سال ۲۰۰۴ و مدتی پیش از آغاز انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده، مری مپس که تهیه کننده یک بخش خبری مهم در شبکه CBS به نام « ۶۰ دقیقه » بود، خبری را رسانه ای که کرد که جنجال های زیادی را به همراه داشت و دردسرهای بی انتهایی برای او برجای گذاشت. مپس به همراه گوینده مشهور خبر، دن رادر ، اطلاعاتی را در این برنامه منتشر کردند که براساس آن گفته شد جورج دبلیو بوش در سالهای جنگ ویتنام به دلیل جلوگیری از اعزام شدنش به جنگ ، با مدارکی ساختگی به عنوان گارد ملي نيروي هوايی تگزاس معرفی شد تا به جنگ اعزام نگردد.
انتشار این خبر واکنش سخت جمهوری خواهان را به همراه داشت که از شبکه CBS و مشخصا این بخش خبری، ارایه مدارک لازم به جهت اثبات این ادعا را درخواست کردند اما تمام اسناد بطور شگفت انگیزی جعلی از آب درآمد و حتی کسانی که این ادعاها را مطرح کرده بودند بلافاصله پس از انتشار این گزارش آن را تکذیب نمودند. نتیجه این تکذیب های مکرر، اخراج محترمانه مری مپس و مجری معروف این شبکه یعنی دن رادر بود که ضربه سختی به حیثیت شبکه CBS وارد نمود.
رادر در سالهای بعد تلاش هایی را برای ورود به عرصه تصویر انجام داد اما هرگز نتوانست دوباره جایگاهی شایسته نامش بیابد و مری مپس هم زندگی آرام و به دور از هیاهوی رسانه ای را پیش گرفت و توانست کتابی تحت عنوان « حقیقت یا وظیفه : مطبوعات، رئیس جمهور و مزایای قدرت » را چاپ نماید. فیلم « حقیقت » نیز براساس همین کتاب خانم مپس ساخته شده است و روایتگر روزهای سخت وی و تیم خبری اش در شبکه CBS می باشد.
در فیلم « حقیقت » کیت بلانشت در نقش مری مپس ظاهر شده است. مپس به تازگی به اسنادی دست پیدا کرده که می تواند حقایقی را درباره جورج بوش پسر برملا کند که به حیثیت جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری ضربه بزند. وی تصمیم می گیرد اسناد داغ و متحیر کننده اش را پیش از آنکه تحقیقات بیشتری برای اطلاع از صحت و سقم آن انجام دهد، در برنامه محبوب « ۶۰ دقیقه » با گزارشگری دن رادر بصورت عمومی منتشر نماید اما به فاصله کوتاهی پس از این اتفاق، افراد پرقدرت جمهوری خواه به سراغ آنها می آیند و...
یکی از ویژگی هایی که همواره می بایست در ساخت یک اثر سیاسی که براساس واقعیت ساخته شده در نظر گرفت، توجه به مستند بودن جزئیات فیلم می باشد. « حقیقت » در مقدمه به خوبی این اصل را رعایت می کند و مسیری که مری مپس برای دستیابی به اسناد محرمانه طی کرد را به خوبی به تصویر می کشد. اما پس از برملا شدن جعلی بودن اسناد، فیلم رویه مستند خود را فراموش می کند و بیشتر حال و هوایی احساسی به خود می گیرد که مشخصا این روند را برگرفته از کتاب خانم مپس دانست.
مپس در کتاب خود اشتباهاتی که در هنگام انتشار اسناد انجام داده بود را تلویحاً می پذیرد و از آن به عنوان یکی از سهل انگاری های خود نام می برد اما در عین حال تاکیدی هم بر قربانی شدن در این ماجرا داشته است که این بخش " قربانی بودن " در فیلم « حقیقت » بیش از دیگر قسمت ها مورد توجه فیلمساز ، جیمز وندربیلت ، در اولین تجربه کارگردانی اش قرار گرفته است. وندربیلت جزئیات فراوانی را در روایت داستان مطرح می کند و به آدرس های درست و اشتباهی که در نهایت به اخراج شدن مپس منجر می شود می پردازد اما اشتباه بزرگ وی ، طرفداری آشکار از مپس در جریان داستان بوده که از ارزش کار کاسته است.
البته پرداخت به جزئیات داستان در « حقیقت » ۲ نتیجه متفاوت به همراه داشته است. نخست آنکه تماشاگر خاص و سخت گیر سینما می تواند مطمئن باشد که نیاز است برای پیگیری جزئیات بیشتر داستان پس از تماشای فیلم به سراغ منابع گوناگون خواهد رفت و در واقع « حقیقت » برای این تماشاگر، فیلمی است که او را به فکر وا خواهد داشت. اما برای تماشاگر آسان پسند سینما این حجم از پرداخت به جزئیات حقوقی که دائم به قوانین قضایی ایالات متحده گریز می زند، می تواند منجر به بی اعتنایی و در نهایت رویگردانی وی از دنبال کردن داستان گردد.
متاسفانه « حقیقت » در یک سوم پایانی بیشتر تبدیل به یک شعار سیاسی می شود که در آن قربانی در حال چنگ زدن به هرآنچه که در پیرامونش وجود دارد می باشد تا بتواند خود را از شر وضعیتی که در آن گرفتار شده رهایی دهد. البته افکار عمومی آمریکا ( و بطور کل کسانی که در جریان این اتفاقات بودند ) به خوبی می دانند که احتمالا اعمال فشار نیز منجر به پیروزی در این پرونده برای جورج بوش پسر شد اما فیلم کمتر به این تئوری می پردازد و شخصیت های داستانش را قربانی کامل بازی سیاست و کمپانی CBS می داند که برای نزدیک شدن به هم آنان را نابود کردند. همچنین « حقیقت » در پرداخت شخصیت دن رادر سهل انگارانه رفتار کرده و او را شخصیتی معتدل معرفی می کند در صورتیکه بهرحال دن رادر یکی از مغرورترین و خودپسند ترین مجریان آمریکایی بود و رابرت ردفورد در فیلم شباهت چندانی به خودِ واقعی او ندارد.
کیت بلانشت در نقش مری مپس، بازی خوبی از خود به نمایش گذاشته است. مپس سرسخت و باهوش است و کیت بلانشت بهترین بازیگری بود که می توانست در کالبد چنین شخصیتی فرو برود. البته بازی بلانشت به احتمال فراوان در فصل جوایز دیده نخواهد شد چراکه « حقیقت » اثر مطبوعی برای فصل جوایز نیست؛ با اینحال باید گفت که بلانشت در نقش مپس بازی روان و قابل توجهی از خود ارائه داده است. رابرت ردفورد هم که در مجموع در طول دوران زندگی اش کمتر دیده شده برای بازی در نقشهای ضد دولت " نه " بگوید، قابل قبول است.
« حقیقت » اثری سیاسی است که می تواند برای طرفداران این ژانر راضی کننده باشد. فیلم متاسفانه برای روایت داستانش به جهت گیری مشخصی اقدام می کند و همین امر سبب شده تا برخی از حقایق این ماجرا پنهان بماند، اما با اینحال « حقیقت » آنقدر اثر سفت و سختی هست که بتواند پیامش را به مخاطب انتقال دهد. فیلم آشکارا نقدی بر جریان رسانه ای و حکومتی در ایالات متحده می باشد و تماشایش می تواند به افزایش آگاهی مخاطب درباره سیستم رسانه ای و قضایی ایالات متحده منجر شود. شاید بد نباشد بدانید که شبکه CBS از پخش تبلیغات این فیلم از این شبکه خودداری کرده و همچنین اعلام کرده که اتفاقات فیلم واقعی نیست و هرگز آن را تایید نمی کند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر