سعید راد: صحبت از صدا بند دلم را پاره می‌کند

خبرگزاری ایسنا: «درود بر شما که به پیشواز استاد عزیزمان پرویز بهرام آمده‌اید، پرویز بهرام هیچ‌گاه در کارش خطایی نداشت، صحبت صدا که می‌شود بند دلم پاره می‌شود، می‌خواهیم حرف بزنیم بدون اینکه گله‌ای کنیم، درود بر پرویز بهرام که این زمانه را گذراند و خم به ابرو نیاورد».

این خلاصه‌ای از صحبت‌ها و درد دل‌های دوستداران پرویز بهرام - هنرمند پیشکسوت دوبله ایران - بود که شامگاه گذشته در مراسم آیین سپاس و تجلیل از این هنرمند مطرح شد.

*** صحبت‌های دردناک از دوبله


حمیدرضا آشتیانی‌پور - رییس هیات مدیره انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم - در آیین سپاس از پرویز بهرام در سخنانی خاطرنشان کرد: در حرفه ما بدون کسب اجازه از پیشکسوتان قرار گرفتن در پشت میکروفن ممنوع است و من حالا از استادم پرویز بهرام اجازه گرفتم که خدمت شما برسم. درود بر استاد پرویز بهرام‌، درود بر این ستاره درخشان هنر دوبله‌، درود بر همه ستارگان هنر دوبله و درود بر شما که به پیشواز استاد آمده‌اید و درود بر این سرزمین که هنوز هم کسانی را دارد که قدر هنر و هنرمند را بدانند.

وی همچنین اظهار کرد: سخن گفتن از پرویز بهرام باید توسط کسانی انجام شود که در شأن این استاد باشند. من حقیر هنوز توان سخن گفتن و توصیف سجایای فرهنگی و هنری ایشان را ندارم اما در حد بضاعت خودم درمورد این استاد بزرگ صحبت می‌کنم. چرا پرویز بهرام این چنین در تاریخ دوبله ایران می‌درخشد؟ ما این روزها حرف‌های زیادی از دوبله می‌شنویم که بعضی از این حرف‌ها هم خیلی خوشایندمان نیست اما من در همین جمع از انجمن گویندگان تشکر می‌کنم و دستشان را می‌بوسم که چنین مراسمی را برگزار کرده‌اند، ما گاه در هنر دوبله سخن‌هایی را می‌شنویم که برایمان دردناک است. پرویز بهرام در دوبله ستاره درخشانی است که از خودش نور دارد و می‌درخشد.

آشتیانی‌پور سپس با اشاره به تقلید صدا در حوزه دوبله و آسیب‌هایی که به کار می‌رساند، بیان کرد: همه ما می‌دانیم که وقتی صرفا از صدا تقلید می‌شود خطاهای مقلد هم تکثیر می‌شود و باید با آنها مقابله کرد ولی خوشبختانه استاد پرویز بهرام هیچ وقت هیچ خطایی نداشته که حتی اگر صدایش هم تقلید شود خطایی صورت نمی‌گیرد.

این گوینده با سابقه دوبله در ادامه از فرهنگسرای ارسباران به خاطر برگزاری مراسم بزرگداشت پرویز بهرام تشکر کرد و گفت: این نوید را می‌دهم حالا که دوستداران این استاد از این مراسم استقبال کردند ما به عنوان انجمن گویندگان این پیمان را بستیم تا با نهادهایی که این چنین برخورد می‌کنند نهایت همکاری را داشته باشیم. ما آمادگی این را داریم که در برنامه‌های سرگرم‌کننده با فرهنگسرای ارسباران همکاری کنیم و نشست‌های مختص دوبله را در همین فرهنگسرا برگزار کنیم.

*** صحبت از صدا بند دلم را پاره می‌کند


سعید راد از دیگر سخنرانان مراسم بزرگداشت پرویز بهرام بود.

این بازیگر و گوینده پیشکسوت سینما گفت: من برای قلب پرویز بهرام است که اینجا هستم، قلب بزرگ و بخشنده‌ای که همیشه همه را دور خود جمع می‌کند. استاد پرویز خان بهرام قلب خیلی بزرگی دارد به همین خاطر است که ماندنی است. یادم می‌آید سال ۱۳۶۱ بود که در فیلم «فرمان» ایشان افتخار دادند که به جای من حرف بزنند و حالا صحبت صدا که می‌شود بند دلم پاره می‌شود. به یاد دارم آن زمان‌های دور که در دوبله کار می‌کردیم، فقط یک دستگاه صدا بود که آن هم در اختیار ما نبود.

من هیچ وقت صدای منوچهر اسماعیلی عزیزم را فراموش نمی‌کنم. من نصف کارهایم را مدیون ایشان هستم. اکنون با افتخار می‌گویم با تمام کسانی که در سینمای ایران با آنها کار کردم برایم افتخار بود. یکی از استادان خودم استاد ناصر ملک‌مطیعی است. من از آقای بهمن مفید خیلی‌ چیزها یاد گرفتم، مهم‌تر از همه دوست داشتنش بود که به همه ثابت می‌کرد.

این هنرمند پیشکسوت در ادامه صحبت‌هایش خاطرنشان کرد: بی‌خودی به کسی استاد نمی‌گویند. استادان جنم حضور دارند. چرا نباید استادانی مثل ناصر ملک‌مطیعی در تصویر امروز ما باشند که یک ملت با آنها یادگاری دارد؟ چرا باید ماهواره‌ها این استادان را نشان بدهند و ما در آنجا برایشان دست بزنیم. یک عمر طول کشیده تا اسم استاد روی آنها بیاید.

وی سپس به صمیمیت دوران گذشته میان هنرمندان اشاره کرد و گفت: آن زمان با تمام دوستانم در کارها زندگی می‌کردم اما الان چه اتفاقی افتاده که فاصله‌ها زیاد شده است اما باز خوشحالم که اسم دوبله با نام این عزیزان عجین و ماندنی شده‌ است. اکنون لطفا بایستید و به احترام همه این عزیزان دست بزنید. خوشحالم که این وقت را به من دادید و حرف‌هایی که سال‌ها در دلم مانده بود را بزنم و دینم را به این بزرگان ادا کنم.

*** امشب شب پرویز بهرام است

در ادامه این مراسم، ناصر ملک مطیعی - هنرمند قدیمی و پیشکسوت سینمای ایران - در سخنانی کوتاه گفت: خوشحالم که من هم سهمی داشتم تا در این جلسه حضور داشته باشم. ببخشید که حالم خیلی خوب نیست، بالا رفتن پله برایم خیلی سخت بود اما شوق دیدن شما هیجان تازه‌ای را نصیبم کرد. از همکاران عزیزم رخصت می‌طلبم تا چند کلمه‌ای راجع به سینمای ایران حرف بزنم. می‌خواهیم با هم حرف بزنیم بدون اینکه گله‌ای کنیم و تقاضایی داشته باشیم. در طول این سال‌ها آنقدر محبت مردم شامل حالم بوده که آن را با هیچ گنجینه‌ای عوض نمی‌کنم.


ملک مطیعی در ادامه صحبت‌هایش بیان کرد: اگر روزی هزار بار هم به خداوند سجده کنم برای محبتی که مردم به من دارند، باز هم کم است. فقط عشق بود که ما را طی این سال‌ها در سینمای ایران نگه داشت و با این همه مشکلات لنگ لنگان آمدیم تا اینجا. اکنون سینمای ایران با حضور جوانان بااستعداد سینمای بازار جهانی را قبضه کرده است. اکنون با این شرایط اگر هم یادی از ما شود خیلی سپاسگزاریم و تشکر می‌کنیم.

وی در ادامه به فیلم قدیمی «سلطان صاحبقران» اشاره کرد و گفت: این فیلم جزو کارهایی بود که من واقعا عاشقش بودم، مگر می‌شود عاشق امیرکبیر نبود. من با افتخار تمام در فیلم «سلطان صاحبقران» این نقش را بازی کردم و هنوز هم افتخار می‌کنم. جا دارد بگویم راجع به تمام کارهایم با همه کسانی که با آنها کار کردم دستشان را می‌بوسم و همه هنرپیشگان را همچون امیرکبیر دوست دارم. سینمای ما سینمای عشقی بود و این طور نبود که ما لوطی‌گریمان را پای چیزهای دیگر بگذاریم و تمام سعی‌مان این بود که کار خوب انجام بدهیم.

اکنون حرف زیاد است. هر وقت می‌بینم دوستداران ما انقدر به ما محبت دارند‌، یاد همکاران عزیزم می‌افتم که دیگر در میان ما نیستند. نمی‌دانم چطور شد که این جمع گرد هم آمدند. هنرمندانی چون پرویز بهرام و منوچهر اسماعیلی افتخار دوبله ما هستند و اکنون بسیار خوشحالم که اینجا در جمع این بزرگان هستم.

این هنرمند قدیمی درباره حال این روزهایش گفت: حالم مساعد نیست و کمر و پاهایم درد می‌کند. ۸۵ سالم است ولی خودم خیال می‌کنم ۲۵ سال دارم. کارم به جایی رسیده که وقتی می‌خواهم از یک پله بالا بیایم سه نفر باید مراقب من باشند. شاگرد اول دانشکده سوارکاری بودم و بهترین کوه‌های بلند را کوهنوردی کردم اما حالا از این دو پله هم نمی‌توانم بالا بیایم. من آدم عاطفی و احساسی هستم و حتی گاهی یک عکس را می‌بینم گریه‌ام می‌گیرد. امشب شب پرویز بهرام است.

ملک مطیعی در صحبت‌هایش به فعالیت پرویز بهرام در دوبله به سال‌های گذشته اشاره کرد و گفت: به یاد دارم در قدیم الایام یک خانه‌ قدیمی بود که پرویز به آنجا می‌رفت و کارهای دوبله‌اش را انجام می‌داد، این حرف مربوط به سال هزار و سیصد و درشکه می‌شود.

او سپس خاطره‌ای از پرویز بهرام تعریف کرد و ادامه داد: به یاد دارم دو سال پیش پرویز به همراه ما به سرعین آمده بود و موقع برگشت به من گفت که گردنه حیران ندیده است و از من خواست که آنجا را برایش معرفی کنم و توضیح بدهم، به یاد دارم از بالای گردنه حیران من شروع به صحبت کردم و وقتی که به پایین رسیدیم دیدم ایشان خواب هستند!

ملک مطیعی در پایان سخنانش گفت: تا آخرین لحظه عمرم در مملکتم هستم و هیچ وقت اینجا را ترک نکردم و نخواهم کرد و هیچ توقعی هم از هیچ مسوولی ندارم. من عاشق همکارانم هستم و به همه آنها ارادت دارم، اکنون آرزو می‌کنم که همه در کنار هم خوب و خوش باشند و همیشه دور هم باشند.

*** درود بر پرویز بهرام که این زمانه را گذراند و خم به ابرو نیاورد

منوچهر اسماعیلی از دیگر سخنرانان مراسم تجلیل از پرویز بهرام بود.


این هنرمند پیشکسوت دوبله در ابتدای صحبت‌هایش خاطرنشان کرد: تمام شما عزیزان امشب به جشن بزرگ زرین دوبلاژ ایران آمده‌اید. به شخصه افتخارمی‌کنم که شاگرد این استاد بودم و خودم را شاگرد او معرفی می‌کنم. من قبل از اینکه وارد دوبله شوم شیفته فیلم «اتللو» پرویز بهرام بودم و از آنجا بود که عاشق دوبله شدم. شاید یکی از جاذبه‌هایی که مرا به طرف عرصه دوبله کشاند همین بیان ایشان و نازی که در صحبتش داشت، بود.

اکنون به سهم خودم از تمام برگزارکنندگان این مراسم باشکوه تشکر می‌کنم، نمی‌خواهم بگویم برگزاری این مراسم وظیفه افرادی دیگری بود، شما همه چیز را می‌دانید، پس گفتنش جز اتلاف وقت چیزی نیست. درود بر پرویز بهرام که این زمانه را گذراند و خم به ابرو نیاورد، پس بیاموزیم و به دیگران هم یاد بدهیم.

*** در مقابل پرویز بهرام‌ عزیز چه بگویم؟

منوچهر والی‌زاده - گوینده پیشکسوت دوبله - هم در سخنانی کوتاه ابتدا در حضور پرویز بهرام تعظیم کرد و سپس گفت: در مقابل بزرگان، شما مردم خوب و شما انسان‌های با معرفت و دوست داشتنی، در مقابل پرویز بهرام‌، ناصرملک مطیعی و منوچهر اسماعیلی عزیز چه بگویم؟ من خیلی کوچکتر از این هستم که اکنون بخواهم در حضور بزرگان سخن بگویم ولی خدا را شاکرم که یک مساله به حقیقت پیوست و آن هم این بود که همیشه آرزو می‌کردیم تا زمانی که زنده هستیم از بزرگان تجلیل کنیم. آقای ملک مطیعی مهربان و پرویز بهرام عزیز ما سال‌ها است که از رو خوانده‌ایم، بلد نیستیم خوب حرف بزنیم معذرت می‌خواهم. جا دارد همین جا از هیات مدیره واحد دوبلاژ به خاطر برگزاری این مجلس تشکر کنم.

وی در ادامه بیان کرد: همه حرف‌های خوب را جناب ملک مطیعی و بقیه دوستان زدند. اکنون می‌خواهم فقط دو خاطره از آقای بهرام و ملک مطیعی تعریف کنم. من هم سن و سالم کم نیست و اکنون ۷۵ سال سن دارم . تمام بچه‌هایی که به سینما آمدند، سینما دوست داشتند و به عشق ناصر ملک مطیعی عزیز آمدند و همه آنهایی هم که به دوبله آمدند به عشق پرویز بهرام و منوچهر اسماعیلی آمدند. من در لاله زار به دنیا آمدم ۱۵ سالم بود که مدام از مدرسه فرار می‌کردم و به تئاتر و سینما می‌رفتم.

به یاد دارم یک شب در لاله زار در کنار یک قنادی قدیمی به نام مو نلی که یک نانوانی هم در کنار آن قرار داشت برای خرید نان رفته بودم که ناگهان یک صدای آشنا شنیدم و همان جا ایستادم دیدم صدای اتللو است و این صدای پرویز بهرام بود، همین مساله باعث شد که من به گویندگی علاقه پیدا کنم و اکنون به جایی رسیدم که ۷۵ سال سن دارم و هنوز هم عاشق دوبله هستم. شاید گوش‌هایتان صدای من را هنوز جوان می‌شنود اما جوان نیستم.


منوچهر والی‌زاده در ادامه صحبت‌هایش یک خاطره هم از ناصر ملک مطیعی تعریف کرد و ادامه داد: به یاد دارم آن زمان که بچه مدرسه‌ای بودم هرروز از سر لاله زار ناصرملک مطیعی با یک پالتوی خردلی رنگ و عینک مشکی رد می‌شد و می‌دانستم که هر روز وارد لاله‌زار می‌شود و برای دیدن تئاتر و خوردن قهوه به لاله‌زار می‌آید آن زمان که از کنارم رد می‌شد همیشه پیش خودم می‌گفتم چه اُبهتی دارد این مرد! هر روز از سر چهار راه استانبول تا لاله زار کارم این بود که به آنجا بروم و ناصر ملک مطیعی را ببینم. حالا آیا نباید عاشق این دو مرد بود؟ امیدوارم همیشه سلامت باشند و با ایران زندگی کنند. بنازم به این مردانگی ملک مطیعی.

این دوبلور پیشکسوت در پایان اظهار کرد: همه ما ایرانی هستیم و پایمان را از مملکتمان را بیرون نمی‌گذاریم و ایران و مملکتمان را دوست داریم. اکنون جای علی نصیریان و محمدعلی کشاورز عزیز که از بزرگان تئاتر ما هستند در این مراسم خالی است. برای همه عزیزان آرزوی سلامتی دارم.

*** می‌خواستم مثل پرویز بهرام وکیل شوم

مهدی علی محمدی - هنرمند پیشکسوت - که به سختی خودش را به روی سن رساند‌، در مراسم تجلیل از پرویز بهرام در سخنانی کوتاه گفت: فقط به عشق شماها آمده‌ام، حال خوشی ندارم، ۱۰ روز است که به شدت ناراحتم اما خوب می‌شوم. من مهدی هستم، مهدی علی محمدی. یک روزی بود که به میدان مخبرالدوله رفتم آن زمان خیلی جوان بودم زیر ۲۰ سال سن داشتم، آنجا بود که یک روز به کتابخانه ابن سینا رفتم که یک کتاب روانشناسی بخرم؛ چراکه به روانشناسی علاقه داشتم و هنوز هم دارم. به یاد دارم برای خریدن آن کتاب پول کمی هم داشتم اما هر طور شده پولش را جور کردم و آن کتاب را خریدم.

وقتی کتاب را خریدم از بس حرص و ولع داشتم برای خواندن کتاب در حین خواندن کتاب که در مسیر خانه بودم یکی از دوستانم را دیدم که صدایم کرد و از من خواست که با او به جایی بروم و من به سختی قبول کردم که با او بروم. او مرا آن زمان به کوچه‌ای به نام جان ممد خان برد، این کوچه همان کوچه‌ای بود که بعد از آن هر روز در آنجا بودم؛ چراکه هنرستان هنرپیشگی در آن کوچه بود، آن زمان من اصلا قصد آرتیست شدن نداشتم و قصد داشتم مثل پرویز بهرام وکیل شوم. خیلی اتفاقی شد که به اصرار یکی از دوستانم اسمم را در آن کلاس نوشتم و به یاد دارم متنی که اولین بار برای تست خواندم متنی از ویکتور هوگو بود که خیلی خوشم آمد.


این هنرمند پیشکسوت در ادامه خاطراتی از ورودش به دوبله را برای حضار تعریف کرد.

*** خاطره طنز حسین عرفانی

در بخش دیگر این مراسم، حسین عرفانی - هنرمند پیشکسوت دوبله - ضمن خیر مقدم به تمام آنهایی که به استقبال پرویز بهرام آمده بودند، در سخنانی کوتاه خاطرنشان کرد: آقای علیمحمدی یکی از بزرگترین هنرپیشگان رادیو بود. به یاد دارم آن زمان که داستان شب رادیو را می‌گفت بیشتر مردم ایران جذب این برنامه می‌شدند.

وی سپس خاطره‌ای را به طنز تعریف کرد و گفت: یادم هست آن زمان نمایشنامه‌هایی که باید در نیم ساعت اجرا می‌شد‌ و حدود ۲۰ دقیقه کم داشت رُل اول را همیشه به مهدی علیمحمدی می‌دادند؛ به دلیل اینکه همیشه با ناز و عشوه حرف می‌زد.


*** پرویز بهرام: من دیگر حرفی ندارم

پرویز بهرام در سخنانی کوتاه در مراسم تجلیل خودش خاطرنشان کرد:‌ من معذرت می‌خواهم، آمده‌ام که هیچ نگویم به غیر از اینکه تشکر کنم از استقبال بی‌شائبه مردم و دوستانم که به دیدن من آمدند. من دیگر حرفی ندارم. ۲۰ سال در رادیو کار کردم،‌ در دوبله بودم و در تئاتر هم بازی می‌کردم. این کل بیوگرافی من است. حالا دوست دارم فقط یک شعر از صائب تبریزی بخوانم که اگر زنده بود بی‌شک بهترین هنرمند دنیا می‌شد و آن شعر این است: روزی که برف سرخ ببارد از آسمان/ آن روز بخت سیاه اهل هنر سبز می‌شود.

*** حاشیه‌های مراسم تجلیل از پرویز بهرام

مراسم تجلیل از پرویز بهرام که قرار بود عصر روز گذشته - دهم مرداد ماه - ساعت ۱۸ در فرهنگسرای ارسباران برگزار شود با یک ساعت تاخیر ساعت‌ ۱۹ آغاز شد و تا ساعت ۲۱ و ۳۰ دقیقه ادامه داشت.

در این مراسم کلیپ‌هایی از آثار پرویز بهرام همچون «جاده ابریشم»، «سلطان صاحبقران» و ... که در آنها صحبت کرده بود، برای حضار پخش شد.

در مراسم تجلیل از پرویز بهرام حضور مردم عادی آزاد بود. در این مراسم توسط مجری اعلام شد که تولد پرویز بهرام در مرداد ماه است، به همین خاطر یک کیک تولدی برایش تدارک دیده بودند که وی شمع ۸۲ سالگی‌اش را فوت کرد.

در ابتدای این مراسم مجری برنامه از حاضران مراسم تجلیل از استاد پرویز بهرام خواست که برای لحظاتی به احترام پیشکسوتان بایستند.

همچنین در این مراسم گروه موسیقی کوچه باغ قطعه‌ای را اجرا کردند.


در بخشی دیگر از مراسم تجلیل از پرویز بهرام، بخشی از فیلم قدیمی «سلطان صاحب قران» که با بازی جمشید مشایخی و ناصر ملک مطیعی همراه بود برای حاضران پخش شد.

در این مراسم ترانه‌ای توسط پرواز همای در وصف پرویز بهرام اجرا شد. همچنین قطعه کوتاهی از علی نواب‌زاده در این مراسم اجرا شد که این قطعه را به پرویز بهرام تقدیم کردند.

در این مراسم عکسی از پرویز بهرام روی بوم کشیده شده بود که توسط تمام هنرمندان حاضر در مراسم امضا شد. همچنین عکس‌هایی از پرویز بهرام روی بنر چاپ شده بود که در ملاقات خبرنگار و عکاس ایسنا از این دوبلور پیشکوست، سال گذشته تهیه شده بود.

همچنین در این مراسم صدای زنده‌یاد نصرالله محتشم - هنرمند دوبله - برای حاضران پخش شد.


در این مراسم لوح سپاسی از سوی بنیاد سینمایی فارابی به پرویز بهرام اهدا شد، همچنین یک لوح زرین از طرف انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم به او اهدا کردند. لوح سپاس دیگری هم از سوی خانه سینما به این هنرمند پیشکسوت اهدا شد.

از جعفر صافی به عنوان مصوب اصلی این مراسم نام برده شد.

در این مراسم از تمبر استاد پرویز بهرام رونمایی شد و هنرمندان بازگشت دوباره این پیشکسوت را به عرصه دوبله تبریک گفتند.