بد رو اعصابی تلویزیون، بد!

روزنامه هفت صبح: پخش با تاخیر و پر از سانسور مسابقات تیم ملی کشورمان در لیگ جهانی والیبال، یک بار دیگر خشم افکار عمومی ار به همراه داشته است. در این شرایط مسئولان تلویزیون پاسخی روشن ندارند و حتی مدیر شبکه سه که مدام در رسانه ها حاضر است، این بار ترجیح می دهد سکوت اختیار کند.

پخش با تاخیر و پر از سانسور مسابقات تیم ملی کشورمان در لیگ جهانی والیبال یک بار دیگر خشم افکار عمومی را به همراه داشته است. در این شرایط مسئولان تلویزیون پاسخی روشن ندارند و حتی مدیر شبکه سه که مدام در رسانه ها حاضر است این بار ترجیح می دهد سکوت اختیار کند. هفت صبح در گزارشی این ماجرا را پیگیری کرده است.

این اتفاق قابل پیش بینی بود؛ بازی های تیم ملی در لیگ جهانی والیبال با تاخیر، سانسور و صحنه های آهسته فراوان روی آنتن می رود و بینندگان با عصبانیت یا از خیر تماشا می گذرند یا با کلمات آتشین در سایت های خبری و صفحات مختلف اجتماعی خشم شان را عمومی می کنند.

ظاهرا در این شرایط نه تلویزیون پلن تازه ای برای حل این مشکل دارد نه بینندگان قادر به کنترل خشم و خویشتن داری هستند. هفت صبح این مسئله را بررسی کرده است. برای تکمیل گزارش سراغ مدیر شبکه سه هم رفتیم اما او پاسخگوی سوالات مان نبود.


عادت کرده ایم

بعد از بازی ایران و آمریکا تصمیم گرفتیم درباره دری که بر همان پاشنه می چرخد مطلبی بنویسیم اما در نهایت به این نتیجه رسیدیم که اتفاقات بازی های والیبال چیز جدیدی نیست. اصلا مگر مسئولان تلویزیون در برابر صحنه های بیشمار منشوری چه می توانند بکنند؟ می توانند قید پخش والیبال را بزنند؟ اگر انتقادها کارساز بود که در برابر این همه یادداشت و گزارش انتقادی تغییری در روش ها به وجود می آمد و حاصلش را روی آنتن می دیدیم.

ما حسب وظیفه ژورنالیستی در این باره مطالب متعددی از چند زاویه منتشر کرده ایم اما چه سود! حالا عادت کرده ایم. در عوض خواستیم این بار حرف های مسئولان تلویزیون را منعکس کنیم تا مخاطبان بدون واسطه از پشت صحنه مطلع شوند اما کسی حاضر به همکاری نبود. این فرار به جلو به مراتب بدتر از صحنه های آهسته، سانسور و تاخیر در پخش والیبال است.

مثل یک بمب ساعتی

دیگر نیاز به گفتن نیست که افکار عمومی در برابر اتفاقاتی اینچنینی، دست روی دست نمی گذارد و فارغ از نتیجه، انتقادش را عمومی می کند. افکار عمومی صرفا دنبال اصلاح ساختار نیست بلکه هر متاعی را به هر قیمتی نمی خرد.

بعد از بازی آمریکا، زمزمه های دلخوری از پخش تلویزیونی مسابقه تیم والیبال کشورمان اینجا و آنجا دیده و شنیده شد تا اینکه بامداد روز شنبه به اوج رسید. علاوه بر فضاهای مجازی، سایت های رسمی هم محل رد و بدل کردن انتقادهای بی شمار از کیفیت پخش مسابه ایران و لهستان بود. به عنوان نمونه، کاربران زیادی ذیل گزارش خبرگزاری خبرآنلاین انواع و اقسام انتقادها را روانه تلویزیون کردند که در ادامه بخش هایی از آن را مرور می کنیم.

در بخشی از این گزارش اینطور آمده بود: «... شرایط خاص سالن باعث شده بود تا بازی به جای تاخیر ۷ ثانیه ای ۱۰ برابر شده باشد یعنی ۷۰ ثانیه. مشکل این بود که لیدرهای رقاصه حاضر در ورزشگاه که همیشه در حین بازی های والیبال در سالن های این کشور هستند، مشکل ساز شده بودند. آنها تقریبا در همه زوایا در کادر دوربین فیلمبرداران سالن بودند و کارگردان تلویزیونی شبکه ۳ برای انتخاب صحنه های بازی دچار مشکل شده بود. حتی گاهی بیننده های پای تلویزیون لحظه سرویس ها را هم نمی دیدند. البته بعضی مواقع هم به جای صحنه اسپک و امتیاز تیم، صحنه های آهسته چند بار تکرار را می دیدند. اگرچه باز هم با همه این حساسیت ها، تصاویر از دست گروه کارگردانی در می رفت.»


به احترام مردم؟

برای طرح چند پرسش درباره کیفیت پخش مسابقات تیم ملی کشورمان ابتدا با یکی از عوامل اصلی برنامه «توپ و تور» تماس گرفتیم. او هیچ گونه گاردی در برابر انتقادها نداشت ولی هرگونه پاسخگویی را به مدیر شبکه (غلامرضا میرحسینی) واگذار کرد. در این گپ و گفت متوجه شدیم که تلویزیون تا اطلاع ثانوی برنامه مشخصی برای دور زدن مشکلات منشوری مسابقات ندارد: «خود ما متوجه مشکلات موجود در پخش هستیم؛ همه مشکلات هم محدود به چند رقاصه دور زمین نیست. پوشش و رفتار تماشاگران منشوری است و هیچ جوره نمی توان آنها را پخش کرد، ضمن اینکه برخی تماشاگران ایرانی با پرچم شیر و خورشید در ورزشگاه حضور داشتند...» بعد هم تاکید کرد به احترام مردم مسابقات را پخش می کنند.

این پاسخ دقیقا در جواب آن دسته مخاطبانی است که عقیده دارند کلا باید قید پخش مسابقات را زد چرا که با این کیفیت، اعصاب و روان مردم بیشتر آسیب می بیند. یک نفر از کاربران خبرآنلاین در این باره گفته: «راحت نشون ندن. جگر آدم خون میشه موقع تماشای بازی». دیگری نوشته: «ما بینندگان والیبال هم سرگیجه گرفتیم. پخش نکنن بهتره.» یک نفر از هموطنان هم اینطور نظرش را عمومی کرده است: «با این وضع پخش نشه بهتره. همش صحنه آهسته وسط بازی پخش می شه. واقعا که این یعنی توهین به شعور مخاطب.»

حالا واقعا پخش والیبال با این شرایط لازم است؟

احتمالا شما هم با این مسئله مواجه شده اید که «خب وقتی نمی شود صحنه های منشوری را دور زد اصلا مسابقات پخش نشود.» یک عده دیگر هم هستند که می گویند بازی ها را تدوین کنند و با فاصله ای یکی دو ساعته روی آنتن بفرستند. این روش کارساز است؟

قطعا همه جذابیت مسابقه به پخش زنده است نه با تاخیر. این مسئله موضوع یکی از سوالاتی بود که با مسئول برنامه «توپ و تور» مطرح کردیم. پرسیدیم اگر مسابقات پخش زنده نباشند از نظر قوانین فدراسیون جهانی والیبال تحریم می شویم؟ «نه مشکلی به وجود نمی آید. ما همانطور که اشاره کردم به احترام مردم مسابقات را پخش می کنیم و برای آن استودیو مجزا، پیش برنامه و تحلیل تدارک دیده ایم.» با اینحال او تاکید کرد پاسخگویی درباره کیفیت پخش در اختیار دست اندرکاران «توپ و تور» نیست و باید مدیران پاسخگو باشند. منظور او به طور مشخص غلامرضا میرحسینی بود.


آقای مدیر قهر کرده یا جوابی ندارد؟

با دفتر مدیر شبکه سه تماس گرفتیم؛ بعد از طرح موضوع، مسئول دفتر غلامرضا میرحسینی پذیرفت ما را به او وصل کند اما خط دفترش مشغول بود. پنج دقیقه بعد که تماس گرفتیم با این پاشخ مواجه شدیم که میرحسینی برای جلسه به بیرون از سازمان رفته و یک ساعت دیگر برمی گردد.

در ساعت مقرر که زنگ زدیم او در دفترش حاضر بود اما آقای مسئول دفتر پنج دقیقه مهلت خواست. دوباره زنگ زدیم، بالاخره مسئول دفتر پیام رساند که جناب میرحسینی قصد انجام گفتگو ندارد. بهانه این بود که گفتگوهایش با همکاران رسانه ای درست منعکس نشده و همین باعث سوءبرداشت هایی شده است، برای همین دیگر با هیچ خبرنگاری مصاحبه نمی کند. او ما را به معاون سیما حواله داد.

میرحسینی در حالی این تصمیم را گرفته که کمتر از یک هفته یعنی درست در روز دوشنبه ۱۱ خرداد با خبرگزاری مهر مصاحبه و درباره سریال مهران مدیری اطلاعات جدیدی را رسانه ای کرده؛ با این تیتر: «در حاشیه» نیمه رمضان کلید می خورد/ ادامه در زندان نیست.»

نه اینکه «در حاشیه» برای پیگیرانش جذاب نباشد اما وقتی یک سریال خودش روابط عمومی دارد واقعا لازم است مدیر شبکه درباره آن اطلاع رسانی کند؟ برای مدیری که اطلاع رسانی درباره یک سریال اینقدر اهمیت دارد، براساس کدام منطق، سوالات افکار عمومی را بی پاسخ می گذارد؟ پیش تر نوشتیم که مدیر شبکه سه نباید به بحث خبری سریال ها و برنامه هایی که در شبکه اش تولیدت می شود، ورود کند بلکه وظیفه ای بالاتر دارد. درست روزی که او باید درباره کیفیت بد مسابقات والیبال بی پرده با مردم حرف بزند، قصد مصاحبه ندارد. کاش حداقل تصمیم بگیرد و با رسانه تلویزیون (جام جم) وارد صحبت شود؛ مگر اینکه آقای مدیر پاسخی درخور برای افکار عمومی نداشته باشد.


مثل مسئولان سابق

این شیوه پاسخگویی در صدا و سیما مسبوق به سابقه است؛ با اینحال سال پیش وقتی انتقادها از همه طرف به اوج رسید، عزت الله ضرغامی روز شنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۳ در نشست همایش اساتید و دانشجویان ایرانی خارج از کشور درباره پخش مسابقات والیبال بالاخره به حرف آمد. هر چند ضرغامی دیر وارد معرکه شد اما همین مقدار صداقت نکته ای است که مسئولان ارشد صدا و سیما باید خیلی زود به آن اتکا کنند و پاسخی درخور برای مخاطبان عصبانی داشته باشند.

ضرغامی اینطور گفته بود: «صدا و سیما رسانه جمهوری اسلامی است و ما باید شئونات جمهوری اسلامی را رعایت کنیم. برخی از پوشش خانم ها در سالن مسابقات خوب نبود و برخی از لباس ها نامناسب بود و در واقتع نباید پخش می شد. در این مسابقات خانم هایی لباس باز داشتند و مناسب نیست که این تصاویر از صدا و سیما پخش شود.»

احتمالا رییس سابق ناگفتنی های دیگری هم دارد که در رسانه جدیدش، اینستاگرام، آنها را عمومی خواهد کرد. ضرغامی مدتی است در صفحه اینستاگرامش به بهانه های مختلف به خاطراتش رجوع می کند و آنها را به اشتراک می گذارد. فعلا که این کار را نکرده.

بد رو اعصابی تلویزیون!

همانطور که ابتدای گزارش اشاره کردیم خیلی از هموطنان همزمان با بازی تیم والیبال کشورمان با لهستان به خاطر سانسور و تاخیر و حرکات آهسته، انتقادات تند و تیزی روانه تلویزیون کرده اند؛ برخی خیلی جدی، برخی با لحنی پر از شوخی و خوشمزگی! یکی از کاربران خبرآنلاین نوشته: «آقای تلویزیون میذاری ببینیم یا نه. بد رو اعصابی؟ حق ما این نیست.» دیگر گفته: «من بیشتر از اینکه ایران بد بازی می کنه ناراحت باشم از دست این کارگردان تلویزیونی ایران عصبانی بودم؛ خب مرد حسابی کی میاد این چندتا بچه رو نگاه کنه آخه...»

این هم سه مورد دیگر از نمونه های اعتراض: «واقعا متاسفم، مردم رو چی حساب می کنن اینا»، «بعد بگین چرا مردم ماهواره میخرن»، «به خدا سرم گیج رفت از این همه صحنه آهسته، بیچاره گزارشگر. نمیدونم مردم رو چی فرض کردن. برای صدا و سیما متاسفم.»

چند نفری هم با شوخی به استقبال این ماجرا رفته اند: «عزیزان قبل از بازی امشب و جهت پیشگیری از سرگیجه، اندکی ماست موسیر میل نمایید جوابگوست»، «من که رفتم بخوابم سرم گیج رفت از بس سرویس قائمی رو دیدم»، «من که داشتم سانسور می دیدم وسطش یه والیبالم پخش می شد.»


دور تسلسل

اول گزارش اشاره کردیم سانسور مسابقات لیگ جهانی والیبال قابل پیش بینی بود. قابل پیش بینی است که این رویه حالا حالاها ادامه دار باشد. بینندگان هم حق دارند از کیفیت بد پخش مخسابقات عصبی شوند؛ مشکل اینجاست که مسئولان صدا و سیما با صداقت رفتار نمی کنند و با آنها همراه نیستند. گاهی کارکرد توضیح صادقانه خیلی اثرگذارتر است. همین.