سولماز حصاری: «متل قو» ادای روشنفکری ندارد

روزنامه صبا: سولماز حصاری، بازیگر جوانی که در این سال‌ها در سینما، تئاتر و تلویزیون حضور موفقی داشته و انواع و اقسام نقش‌های مثبت و منفی را بازی کرده و در سریال «آسمان من» یک هواپیماربا، در «برابر اصل» یک فارغ‌التحصیل معتقد و سخت‌کوش وکالت و غیره را بازی کرده است. او تا به حال در سریال‌هایی همچون «سرگشته» به کارگردانی محمدحسین حقیقی، «زیگزاک» به کارگردانی فریدالدین نیک‌جو، «آینه درون» به کارگردانی هادی رمضانپور، «سراب» به کارگردانی حسین سهیلی‌زاده و «بوی باران» به کارگردانی حسین تبریزی و فیلم‌های سینمایی «پیتزا مخلوط» به کارگردانی حسین قاسم‌جامی، «ارتباط خانوادگی» کاری از نادر مقدس، «فرزندخوانده» به کارگردانی وحید نیکخواه‌آزاد و فیلم‌های تلویزیونی «بدون شرط » به کارگردانی هادی رمضانپور و «فصل سرد» به کارگردانی محسن آقاخان و نمایش «سرهنگ و پرندگان» نیز به ایفای نقش پرداخته است. با سولماز حصاری، بازیگر نقش پری درباره حضورش در ملودرام متل قو و نقشش و ارتباط این نقش با درام داستان و سایر شخصیت‌ها گفت‌وگویی انجام داده‌ایم.

فیلم متل قو سه سال قبل ساخته شده است. آیا همچنان طراوت و تازگی‌اش را برای مخاطب حفظ کرده است؟

فکر می‌کنم سه سال قبل سلیقه مخاطبان با امروز تفاوت داشت و اگر فیلم همان سه سال قبل اکران می‌شد، شاید وضعیت بهتری داشت و مخاطبان بیشتری به دیدن فیلم می‌رفتند. در حال حاضر با توجه به تولیدات این سال‌های اخیر سینما سلیقه مخاطب تابع شرایط جدیدی است. البته هنوز فیلم را در سینما با مردم ندیده‌ام. در هر حال فیلم ویژگی‌هایی دارد که برای مردم می‌تواند جذاب باشد. اغلب دوستان وآشنایانی که به دیدن فیلم رفته‌اند، اعتقاد داشتند که فیلم، فیلم خوبی است.

برای این مخاطبان چه ویژگی‌هایی جذابیت داشته است؟

فیلم متل قو زندگی و چالش‌های جوان‌ها را روایت می‌کند و تیم بازیگری هم یک تیم جوان و پرشر و شوری بودند. بنابراین این انرژی جوانانه به مخاطب هم منتقل می‌شود.

آیا فیلم به خوبی موفق می‌شود داستان‌گویی کند؟

بله، این‌ که کارگردانی بتواند بدون لکنت و درافتادن در قضایای مسائل روشنفکری و سینمای خاص داستانش را سرراست بیان کند، توفیق کمی برای یک فیلم نیست. مخاطب همیشه به داستان‌گویی در سینما علاقه دارد و می‌نشیند داستان فیلم را تا انتها در سالن سینما دنبال می‌کند. علاوه بر ویژگی‌های ملودرام متل قو، ویژگی‌های پلیسی و طنز مخفی‌شده در لایه‌های داستانی کمک می‌کرد که مخاطب یک فیلم خوش‌ساخت و روان را ببیند و همان طوری که از اسم ملودرام برمی‌آید، فیلم تلفیقی از شادی و غم بود و یک‌سویه نبود. در هر حالت همیشه مخاطب ایرانی دوست دارد فیلم‌های خوش‌رنگ و لعاب را ببیند و سینمای ضد قصه که مدتی است ساختش در سینمای ایران مد شده، نمی‌تواند نظر مخاطب را جلب کند.

به نظر شما این چهار جوان اصلی فیلم چقدر در جامعه مابه‌ازای بیرونی دارند؟

تمام شخصیت‌های متل قو مابه‌ازای اجتماعی دارند و آدم‌های عادی هم مثل این چهار جوان بارها در زندگی‌شان گره‌هایی به وجود آمده که تلاش کرده‌اند آن را باز کنند و در این راه سایرین هم به آن‌ها کمک کرده‌اند. پری، نقشی که من بازی کردم، یک زن جوان است که سرش به راست و ریس کردن امور خانه و نگهداری از فرزند و همسرش گرم است. این زوج مثل هر زوج دیگری با هم قهر می‌کنند و در ادامه آشتی می‌کنند و با هم مشکلات‌شان را حل می‌کنند تا زندگی‌شان ثبات داشته باشد. بنابراین پری و شوهرش می‌توانند دوست و همسایه ما باشند که در برخی موارد در زندگی‌شان فراز و فرود دیده می‌شود.

بنابراین شخصیت پری، نماینده یک زن جوان خانه‌دار ایرانی است؟

بله، زنی که احساس مسئولیت می‌کند.


این نقش با توجه به این ‌که ازدواج نکرده‌اید و بچه‌ای ندارید، چقدر از شما دور است؟

به هر حال من به لحاظ شخصیتی با پری تفاوت‌های زیادی دارم. روز اولی که به دفتر آقای امکانیان رفتم و با مسعود نوابی درباره نقش حرف زدیم، ایشان به من گفت یک زن جوان برون‌گرا و باانرژی می‌خواهد که قدرت مدیریت زندگی‌اش را دارد. اتود زدیم و به یک برداشت مشترک از نقش رسیدیم و پری را بازی کردم. بنابراین به لحاظ بیرونی بودن، پری ازمن فاصله دارد و آدم چندان جسور و برون‌گرایی نیستم.

آیا شرایط زندگی، پری را جسور و برون گرا کرده است؟

خصوصیات اخلاقی پری این گونه است و خیلی از این نمونه دختران را در جامعه می‌بینیم. همین الان در فیلمی با خانم جوانی همبازی هستم که عین پری پرجنب و جوش و شیطان است. البته نباید فراموش کنیم در یک فیلم سینمایی در شخصیت‌پردازی یک‌سری نکات جذاب نمایشی به شخصیت اضافه می‌شود تا مخاطب با آن ارتباط بهتر و کامل‌تری پیدا کند و فیلم مستند که ساخته نمی‌شود که همه چیز رئالیستی و واقعی باشد. در همین فیلم از لباس‌های شیک، ماشین‌‌های زیبا و گران‌قیمت استفاده شد تا عامل جذب مخاطب باشد. در کل معتقدم متل قو برای هر نوع سلیقه مخاطب یک نکته و نشانه جذاب دارد.

شهرستانی بودن پری در شخصیت‌پردازی‌اش چه نقشی داشت؟

زیاد روی این قضیه تاکید نمی‌شود زیرا حرف فیلم چیز دیگری است و در همه جا اعم از تهران و شهرستان دخترانی از جنس پری داریم و با رشد تکنولوژی و ابزارهای ارتباطی، دیگر مثل گذشته تفاوت‌های زیادی میان جوان‌های شهرستانی با تهرانی وجود ندارد.

آیا پری و شوهرش تلاش می‌کنند زندگی امید و سایه را از فروپاشی نجات دهند؟

بله، با شما هم‌عقیده‌ام که پری و شوهرش می‌خواهند اختلافات میان سایه و امید را کم کنند و به راهی برسند که این دو نفر با یکدیگر احساس همدلی بیشتری کنند. انگار خدا خواسته تا با رفتن پری و شوهرش و تنها ماندن امید و سایه و حضور بچه، آن‌ها احساس نزدیکی بیشتری داشته باشند و مسئولیت‌پذیر شوند و از لاقیدی‌ای که داشتند، فاصله بگیرند. به هر حال جوان‌های زیادی داریم که به ۳۰ سالگی رسیده‌اند اما والدین‌شان برای آن‌ها تصمیم می‌گیرند و حتی لباس‌شان را هم مادرشان انتخاب می‌کند. موقعی که این جوان‌ها زندگی مشترک تشکیل می‌دهند، چگونه می‌توانند مسئولیت‌پذیر شوند و پدر و مادر خوبی هم باشند. نگهداری دوروزه بچه در غیاب والدین برای امید و سایه یک چالش بزرگ است. البته در این قضیه نقد جدی هم به پدر و مادرها وارد است که بدون این ‌که بچه‌هایشان را برای زندگی مشترک آماده کنند، به ازدواج وادار می‌کنند. متاسفانه این نوع والدین در جامعه داریم که نسبت به این مسائل بی‌تفاوت هستند.