سیسمونی های بی خودی!

فهرست سیسمونی فروشگاه‌ها را که نگاه کنید، کلی خرت و پرت در آنها هست که یا فایده چندانی ندارند یا اساسا بی‌فایده‌اند. ممکن است دوست داشته باشید خیلی از اینها را بخرید تا به اصطلاح سیسمونی‌تان کامل باشد؛ اما به این فکر کنید که به جای خریدن چیزهای بیخودی که بعد از مدتی تازگی خود را هم از دست می‌دهند و به انباری یا سطل آشغال خانه منتقل می‌شوند، می‌توانید برای کودک‌تان یک چیز خوب و به درد بخور دیگر بخرید یا حتی آن را برایش پس‌انداز کنید. اگر به این چشم به ماجرا نگاه کنید، خواندن این فهرست به دردتان می‌خورد؛ برای این‌که یادتان باشد چه چیزهایی را باید از فهرست فروشگاه حذف کنید و بگویید: «اینو نمی‌خوام! بعدی لطفا!»


قنداق از آن چیزهایی است که مدت زیادی است ور افتاده، اما معلوم نیست چرا هنوز در فهرست سیسمونی بعضی‌ها هست. بستن قنداق از نظر همه پزشکان مضر است و به جز این که مانع گردش خون صحیح و تکان خوردن دست و پای بچه می‌شود، چیز دیگری ندارد. قدیمی‌ها می‌گفتند بچه وقتی دست و پایش تکان نخورد، راحت‌تر می‌خوابد، اما الان پزشکان معتقدند این کار مانع پیشرفت قابلیت‌های حرکتی نوزاد می‌شود.به تازگي در فروشگاه‌های سیسمونی وسيله دیگری با عنوان قنداق فرنگی (با مارک the first years) فروخته می‌شود که کارکردش شبیه قنداق‌های قدیمی است. پارچه کوچکی که با چسب بسته می‌شود و نسبتا هم گران است. بعضی‌ها برای سیسمونی این قنداق را می‌خرند، در حالی که فرق چندانی با قنداق قدیمی ندارد و به همان اندازه هم بی‌استفاده است.


شنل شیردهی یک جور پوشش برای مادر است که بتواند در محیط‌های عمومی و در جایی که دیگران حضور دارند، بدون آن که دیده شود، از سینه به نوزاد شیر بدهد. ایده شنل، ایده بسیار خوبی است، اما اغلب عملی نمی‌شود. از طرفی جنس شنل‌های موجود در فروشگاه‌ها معمولا پلاستیک است و زیر آنها خیلی گرم می‌شود. به همين دليل نوزاد که معمولا خودش هم به خاطر خوردن شیر غرق در عرق می‌شود، آن زیر بخارپز می‌شود! نکته دیگر آن است که نوزادان دوست دارند موقع شیر خوردن صورت مادرشان را ببینند و شنل مانع این کار می‌شود. ضمن این که معمولا مادران یکی دو ماه اول تولد فرزندشان را در حال تمرین شیر دادن هستند و به سختی از پس آن برمی‌آیند، چه برسد به آن که نتوانند به درستی هم او را ببینند. با همه این حرف‌ها شنل ممکن است برای افرادي مفید و حتی لازم باشد. افرادي که ناچارند با فرزندشان مدت زیادی را بیرون از خانه باشند و جای خصوصی برای شیر دادن به او ندارند، به هر حال مجبورند با همه این اشکالات از چیزی مثل این شنل استفاده کنند. البته ناگفته نماند که قیمت این شنل‌ها نسبت به دوخت و پارچه‌شان بسیار گران است و هر مادری با حداقل دانش خیاطی می‌تواند با خریدن یک پارچه نخی با یک دهم قیمت شنل‌های بازار، یک شنل برای خودش بدوزد.


استریلایزر یا دستگاه استریل کننده شیشه شیر و سایر وسایل کودک، وسیله‌ای است که با حرارت بالا وسایل داخلش را استریل می‌کند. قیمت این دستگاه‌ها نسبتا زیاد است و خریدن‌شان دلیل خوبی لازم دارد. با این حال استفاده آنها خیلی کم است. نکته اول این است که استریلایزر کار شستن شیشه‌ها را انجام نمی‌دهد. یعنی اول باید خودتان شیشه‌ها را بشویید و بعد فقط برای استریل کردن داخل دستگاه بگذارید. نکته دوم این است که هر دستگاهی برای شیشه‌های مارک خودش طراحی شده و معمولا ارتفاع و جای مخصوص آن فقط به درد همان شیشه‌ها می‌خورد. با این حساب اگر چند جور شیشه یا لیوان و چیزهای دیگر داشته باشید، نمی‌توانید همه را در دستگاه استریل کنید. همه اینها در حالی است که مي‌توان با کمی جوشاندن در آب یا با استفاده از ماشین ظرفشویی‌هایی که سیستم خشک‌کن دارند، وسایل کودک را استریل کرد. به این موضوع، این را هم اضافه کنید که اصولا استریل کردن همه چیز برای کودک برای سلامتش خوب نیست. بچه‌هایی که بیش از حد استریل بزرگ شوند، احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری‌ها دارند.


یکی از آن چیزهایی که اغلب مادر و پدرها در فروشگاه‌ها چشم‌شان را می‌گیرد و بعدا هم کلی فک و فامیل و دوست و آشنا برای کودک تازه به دنیا آمده هدیه می‌آورند، همین عروسک‌های پشمالو هستند. خرگوش‌های سفید و خرس‌های چاق و سگ‌های نازنازی هرچند خیلی خوشگل به نظر می‌آیند، اما به هیچ وجه برای کودک شما مناسب نیستند. حداقل تا یک سال و گاهی تا ۳ سال این عروسک‌ها را باید از دسترس کودک‌تان دور نگه دارید. نوزادان و شیرخواران علاقه مفرطی به این دارند که همه چیز را در دهان‌شان بگذارند و پرزهای این جور عروسک‌ها خیلی راحت در دهان‌شان می‌روند و ممکن است حتی خطر خفگی را به دنبال داشته باشند. فقط وجود تعداد زیادی از این عروسک‌ها در اتاق کودک هم می‌تواند احتمال ابتلا به آسم، حساسیت‌ها و حتی عفونت ریه را در کودک بالا ببرد. به این عروسک‌ها، عروسک‌های دارای مو و مژه که ممکن است کنده شوند را هم اضافه کنید.


شلوارهای تک که جوراب دارند (پایین پاچه‌شان بسته است) به درد نخورترین شلوارها هستند. نوزادان در ماه‌های اول زندگی علاقه زیادی به لگد پراندن دارند و همین کار باعث می‌شود جوراب‌ها از پای‌شان در بیایند. وقتی یک شلوار هم به جوراب وصل باشد، معنایش پایین آمدن شلوار هم هست. سرهمی‌های جوراب‌دار این مشکل را ندارند، اما آنها هم مثل شلوارهای جوراب‌دار با یک مشکل دیگر مواجهند: این که خیلی زود برای نوزاد کوچک می‌شوند. نوزادان در ماه‌های اول زندگی خیلی زود رشد می‌کنند و در ماه ممکن است چند سانتی‌متر بلند شوند. با این حساب طول عمر شلوارهای جوراب‌دار کمتر از یک ماه خواهد بود و این یعنی یک ضرر واقعی.


تاب برقی چیز خیلی خوبی است، اما نه برای همه! خیلی‌ها می‌گویند اگر تاب برقی نداشتند، نمی‌دانستند چطور باید بچه‌شان را آرام کنند، اما بعضی‌های دیگر هم هستند که معتقدند کاش به جای این که پول‌شان را برای تاب برقی دور ريختند، چیز دیگری خریده بودند. واقعیت این است که هیچ دو نوزادی مثل هم نیستند و حتی تاب‌های مختلف هم با هم فرق دارند. تاب‌های موجود در فروشگاه‌ها هر یک مدل خاصی دارند. از زاویه صندلی و نرمی‌اش بگیر تا مدلی که تاب می‌خورد و سرعت و جهت حرکتش. با این حساب ممکن است شما پول بدهید و تابی را که خیلی هم گران است بخرید، اما نوزادتان حاضر نشود حتی برای یک دقیقه در آن بماند. اما در تاب برقی نوزاد همسایه‌تان که خیلی هم ارزان و معمولی است، راحت به خواب برود. برای حل این مشکل (البته اگر خیلی اصرار به خریدن تاب دارید) باید کمی صبر کنید تا نوزادتان به دنیا بیاید و خودش انتخاب کند. می‌توانید نوزاد را با خودتان به مغازه ببرید و از صاحب مغازه اجازه بگیرید تا او را درون همه آنها یکی یکی بگذارید. هر کدام که نوزادتان در آن چشم‌هایش را بست و آرام شد، بخرید و مطمئن باشید. راه دیگر این است که مادرانی را پیدا کنید که کودک بزرگ‌تر از شما دارند و تاب برقی خریده‌اند. نوزادتان را به خانه آنها ببرید و برایش یک تاب سواری مجانی درخواست کنید! این طوری می‌توانید بفهمید نوزادتان از این نوع خاص خوشش می‌آید یا نه.


تازگی‌‌ها خیلی مد شده و یک مارک خاص آن (dierouhe) طرفدارهای بیشتری دارد. با این حال اغلب افرادي که آن را خریده‌اند، بعد از مدتی کاربری دیگری برایش پیدا کرده‌اند. واقعیت این است که مادران جوان در ماه‌های اول تولد فرزندشان همچنان با شیر دادن به نوزاد کلنجار می‌روند و این برای‌شان کار ساده‌ای نیست. به مادرانی که به کودک یک سال و نیمه‌شان شیر می‌دهند نگاه نکنید که می‌توانند هم‌زمان تلفن حرف بزنند، سبزی خرد کنند و شیر هم بدهند! برای مادران تازه‌کار ماجرای شیر دادن یک پروژه سخت است و این اصلا غیرعادی نیست. با این حساب یک بالش بزرگ که نوزاد را روی آن بگذارید، نه تنها کمک نمی‌کند، بلکه کار را برای مادر سخت‌تر هم می‌کند. در ماه‌های اول هر مادری ترجیح می‌دهد با دست خودش سر نوزاد را بگیرد تا مطمئن باشد جایش امن است و شیرخوردن او متوقف نمی‌شود. بالش مخصوص شیردهی ممکن است بعد از دو ماه کمک کند تا صاف بنشینید و گردن و کمر سالم‌تری داشته باشید، اما مطمئنا در ماه‌های اول به کارتان نخواهد آمد. اغلب افرادي که این بالش را خریده‌اند، آن را با برداشتن قطعه اضافی به بالشی برای خواب کودک تبدیل کرده‌اند. ناگفته نماند كه برای این کار بالش خیلی خوبی است!



معمولا قابلمه‌های کوچکی که در فهرست سیسمونی فروشگاه‌ها وجود دارد، از جنس تفلون یا لعابی هستند. واقعیت این است که هر دوی این جنس‌ها مشکلاتی دارند. قابلمه‌های تفلون به شدت مضرند و با آزاد کردن مواد سمی تفلون در غذای کودک برای او خطرات زیادی ایجاد می‌کنند. قابلمه‌های لعابی هم نچسب نیستند و کافی است دقیقه‌ای از آن غافل شوید تا فرنی‌تان را تبدیل به خوراک کربن کنند! علاوه بر این، به محض این که یک خش کوچک بردارند، از محل خش زنگ می‌زنند و دیگر اصلا نباید در آن غذا درست کنید چون به شدت سمی می‌شوند. بهترین ظروف برای پختن غذاهای کودک، ظروف پیرکس (با قابلیت گذاشتن روی اجاق) و شیرجوش‌های کوچک استیل و البته بهتر از همه، قابلمه‌های چدنی هستند. ظروف پیرکس یا استیل از این جهت که هیچ ماده مضری ندارند، بسیار خوب هستند، اما مشکل نچسب نبودن را دارند. یک قابلمه چدنی کوچک (به اندازه شیرجوش) بهترین ظرف برای درست کردن غذای کودک است، زیرا هم نچسب است، هم ماده مضری ندارد و هم به غذای کودک آهن اضافه می‌کند.