شرایط مادرخوانده شدن دختران مجرد!
درحالیکه براساس آمارهای سازمان بهزیستی تنها ۱۸ درصد کودکان بیسرپرست تحت پوشش این سازمان، از شرایط واگذاری به خانوادهها برخوردارند، قانون جدید دریچه تازهای را به زندگی این کودکان باز میکند.
سد راه بچهها
۳۸ سال از زمانی که قانون قبلی فرزندخواندگی تصویب شده، گذشته است و با وجود این قانون خانوادههایی که تمایل به قبول سرپرستی یک کودک را دارند، باید از هفتخوان رستم بگذرند. متاهل بودن و بچهدار نشدن در صورت گذشتن ۵ سال از زندگی مشترک، تنها بخشی از شروطی است که به تمام داوطلبان اجازه فرزنددار شدن را نمیدهد. این قانون سال ۱۳۵۳ به تصویب مجلس رسیده و در ماههای اخیر، مسئولان برای کم کردن تنشهای واگذاری فرزند به خانوادههای متقاضی، طرح جدیدی را برای حمایت از کودکان بیسرپرست و بدسرپرست تحت حمایت بهزیستی برای بررسی به مجلس فرستادهاند.
نكته مهم
بخشی از آنچه در مجلس مطرح شده است، قبول سرپرستی کودکان بیسرپرست و بدسرپرست، توسط دختران مجرد بالای ۴۰سال است.
سرنوشت بچهها در دست مجلس
در حال حاضر ۹ هزار و ۵۰۰ کودک در مراکز و خانههای کودک تحت پوشش سازمان بهزیستی نگهداری میشوند که بر اساس آمارهای سازمان بهزیستی ۹ درصد کودکان بهزیستی سر راهی و ۷ درصد آنان نیز معلولند و تنها ۱۸ درصد کودکان تحت پوشش شرایط فرزندخواندگی را دارند. اما در حالی که بیش از ۹ هزار کودک از حمایت خانواده محرومند، سالانه تنها حدود هزار کودک به خانوادههای دارای شرایط واگذار میشود و سهم استان تهران در سال جاری تنها حدود ۱۸۰ کودک بیسرپرست بوده است در این سال، ۱۰ کودک هم به صورت امین موقت به خانوادهها سپرده شدهاند. این آمارها در حالی اعلام میشود که مسئولان معتقدند تصویب قانون جدید میتواند شرایط کودکان بیسرپرست و بدسرپرست را تغییر دهد. زهره میرمحسنی، کارشناس دفتر کودک و نوجوان بهزیستی در مورد طرح جدیدی که به مجلس ارائه شده است، میگوید:« این طرح هنوز توسط مجلس تصویب نشده و به بهزیستی برای اجرا ابلاغ نشده است در صورتی که این طرح تصویب شود، سازمان بهزیستی برای اجرای آن دستورالعملی را تدوین میکند. بخشی از آنچه در مجلس مطرح شده است، قبول سرپرستی کودکان بیسرپرست و بدسرپرست، توسط دختران مجرد بالای ۴۰ سال است و مولفههایی از قبیل دارا بودن تمکن مالی، شرایط خانوادگی، تحصیلات و... هم برای افراد متقاضی در نظر گرفته شده است. اما این طرح هم مثل بسیاری از طرحهای دیگر، با چالشهایی همراه خواهد بود.»
فعلا درباره آن نميشود صحبت کرد
واگذاری سرپرستی کودکان بیسرپرست و بد سرپرست بهزیستی به خانوادههای متقاضی به راحتی صورت نمیگیرد. مسئولان میگویند؛ به ازای هر کودک قابل واگذاری در مراکز زیر نظر بهزیستی، ۷ خانواده متقاضی گرفتن آن کودک هستند و کمیتههای شناسایی صلاحیت امکان انتقال سرپرستی به این خانوادهها را مورد بررسی قرار میدهند. میزان تمکن، تحصیلات، سن، موقعیت اجتماعی و مذهبی و همچنین نداشتن سوءسابقه و اعتیاد در خانوادههای متقاضی، بخشی از شرایطی است که متقاضیان باید واجد آن باشند.
محمد نفریه، معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی، میگوید:«در حال حاضر مراحل واگذاری فرزند به خانوادهها حداکثر ۶ ماه زمان نیاز دارد که این مدت در صورت تصویب نهایی لایحه جدید بسیار کاهش پیدا خواهد کرد.» درحالی که تاکنون فقط کودکان بیسرپرست شرایط واگذاری را داشتند اما در قانون جدید کودکان بدسرپرست را هم میتوان به عنوان فرزندخوانده یا امین موقت به خانوادهها واگذار کرد. شهلا بیات، عضو فراکسیون زنان مجلس در مورد این طرح میگوید:« این موضوع در مجلس مطرح شده اما هنوز مصوب نشده است و حتی بررسیهای کامل هم در کمیسیون اجتماعی روی آن انجام نشده است. فراهم شدن امکان فرزندخواندگی، شرایط خود را دارد. فرد باید شرایط تامین زندگی فرزندی که سرپرستیاش را قبول میکند، داشته باشد و از حسن شهرت هم برخوردار باشد. البته برای دریافت چنین مجوزی شرایط بسیاری تعیین شده که بعد از تصویب شدن لایحه میتوان در مورد آن صحبت کرد.»
برای مادر شدن، چند ماه منتظر بمانید
اگر قانون جدید تصویب شود، به خانوادههای دارای فرزند و دختران مجرد سن بالا هم کودک واگذار خواهد شد. امیرحسین قاضیزاده، سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس در این مورد میگوید:« این لایحه ۲۱ اصلاحیه دارد و در انتها باید در صحن علنی مجلس به تصویب برسد. یکی از این اصلاحیهها درباره فرزندان بدسرپرست است تا وضعیت تامین مالی آنها ارتقا یابد و در صورت تصویب نهایی قانون فرزندخواندگی، دخترانی که سن بالا دارند هم میتوانند فرزند اختیار کنند.» البته حتی در صورت موافقت مجلس، تا تصویب این قانون راه درازی در پیش است و اجرایی شدن چنین قانونی، به ماهها زمان نیاز خواهد داشت.
شهلا بیات، نماینده مجلس میگوید:« این اتفاق میتواند هم برای کودکانی که وارد یک خانواده جدید میشوند و هم برای دخترانی که سرپرستی این بچهها را قبول میکنند، مثبت باشد. وارد شدن یک کودک در محیط خانواده و بهرهمند شدنش از امکانات مادی و عاطفی میتواند به رشد اوکمک زیادی کند. از نظر من اگر فردی که سرپرستی را میپذیرد، بتواند شرایط تعالی این بچهها را فراهم کند، دیگر نیازی نیست نسبت به مجرد یا متاهل بودن این زنان حساسیت زیادی به خرج داده شود. از طرف دیگر، زمانی که قانونگذار این قانون را تصویب میکند، حتما تمام جوانب موضوع را در نظر میگیرد و همه جزئیات را بررسی میکند. البته در حال حاضر این طرح تنها در دست بررسی است و قطعا قبل از تصویب باید به پختگی لازم برسد.»
پنجرهای برای دختران مجرد
«گرچه با توجه به شرایط فرهنگی، میتوانیم انتظار داشته باشیم که خانواده این دختران چندان با این اتفاق موافق نباشند اما برای دخترانی که به سن تاخیر و تجرد قطعی رسیدهاند و شرایط باروری مناسب را ندارند، تصویب چنین قانونی میتواند یک روزنه امید باشد.» دکتر شکربیگی با بیان این موضوع اضافه میکند:«نمیتوانیم انکار کنیم خانمی که به سن 50 رسیده و ازدواج نکرده دوست دارد احساسات مادرانهاش را ابراز کند و از یک کودک حمایت کند. خانمی که موقعیت ازدواج را از دست داده با قبول سرپرستی یک کودک، میتواند تعامل مثبتی را بین خود و فرزندش برقرار کند. از طرف دیگر وقتی بچهای دارای یک حمایتگر میشود، زمینه برای رشد آموزشی، عاطفی و اقتصادی او فراهم میشود و میتوانیم بگوییم که با این اقدام، هر دو طرف نیاز خود را برطرف میکنند.»
ای ن یک گام مثبت است
میرمحسنی، کارشناس دفتر کودک و نوجوان بهزیستی، در مورد قانون قدیمی و شرایطی که برای دختران مجرد فراهم میکند، توضیح میدهد:« پیش از این زنان مجرد تنها میتوانستند به عنوان حامی، هزینههای پرورش کودکان را تقبل کنند و با گرفتن یک شماره حساب از بهزیستی، هزینه زندگی و تحصیلات آنها را بپردازند. این سرپرستها تنها گاهی میتوانستند با فرزندانی که به سرپرستی گرفتهاند، ملاقات کنند و امکان نگهداری کامل آنها در خانه خود را نداشتند. سازمان بهزیستی با توجه به شرایط آنها، چند کودک را برای انتخاب به آنها معرفی میکرد یا خود داوطلب، میگفت که خواهان قبول سرپرستی کودکی در چه سن و با چه جنسیتی است.» کارشناس دفتر کودک و نوجوان بهزیستی با اشاره به نقایص قانون قدیمی میگوید:«رویکرد سازمان بهزیستی نسبت به این طرح مثبت است، چراکه تعهدهایی که پیش از این برای فرزندخواندگی وجود داشتهاست، شامل حال این کودکان نمیشده است و ایجاد شرایط برای واگذاری سرپرستی آنها به افراد واجد صلاحیت، میتواند گامی مثبت و اثرگذار باشد.»
نكته مهم
پیش از این زنان مجرد تنها میتوانستند بهعنوان حامی، هزینههای پرورش کودکان را تقبل کنند و با گرفتن یک شماره حساب از بهزیستی، هزینه زندگی و تحصیلات آنها را بپردازند.
از واکنش مردم بیخبریم
دکتر شکربیگی هم مثل دیگران، با بیان فرصتهایی که این اتفاق پیش روی دختران مجرد میگذارد، نسبت به عواقب احتمالی این تصمیم هم نگران است. او میگوید:«در زمان تدوین آییننامه برای اجرای چنین طرحی، باید پیشبینی اتفاقاتی که ممکن است آسیبی را برای کودک و مادر جدیدش به همراه داشته باشد، صورت بگیرد. برای مثال بسیاری از این فرزندان وقتی بزرگ میشوند، دنبال پدر و مادر واقعی خود میگردند و اگر چنین مسائلی پیشبینی نشده باشد، میتواند آسیبهایی را در آینده به همراه بیاورد.» این جامعهشناس و استاد دانشگاه معتقد است:« هر پدیده اجتماعی دو تاثیر را به جا میگذارد. اثر مثبتی که تصویب این قانون میتواند به همراه داشته باشد، این است که یک بچه صاحب حمایتگری میشود و میتواند زندگی بهتری داشته باشد. حمایتگری که از نظر مالی، عاطفی و اجتماعی او را همراهی کرده و زمینه را برای زندگی بهتر برایش فراهم میکند. اما این ماجرا روی دیگری هم دارد. آیا چنین موضوعی در جامعه و افکار عمومی قابل قبول است؟ از نظر من این موضوع باید مورد بررسی بیشتر قرار بگیرد و نظرسنجیهایی در موردش انجام شود.» او میگوید:«چنین موضوع حساسی را بدون مباحث کارشناسی شده و در نظر گرفتن افکار عمومی نمیتوان تغییر داد. البته نباید فراموش کرد که در صورت تصویب، به مرور فرهنگسازی هم برای این موضوع صورت میگیرد و در سالهای آینده ممکن است پذیرش بیشتری نسبت به این اتفاق حاصل شود.»
نظر کاربران
ثواب داردبخدا
خیلی خوبه کمک دو انسان نیازمند به هم کودکی که به دختر مجرد حس مادری می دهد وباعث می شود زندگی زن مجرد معنا پیدا کند
خیلی خوبه هم کمک میشه یک کودک مظلوم زندگی عادی داشته باشه و هم یک دختر برای داشتن فرزند و آرزوی مادری تن به ازدواج اجباری نمیده و مشکلات بعد از آن
اي كاش به دختراي بالاي 18 سال و داراي صلاحيت هم بچه مي دادن
واقعا کاش به دخترایی که از بیست و پنج به بالا هم بودن میدان واقعا دلم بچه میخواد حس مادرشدن خیلی قشنگ اما شرایط ازدواج ندارم یعنی ازذواج قسمتم نشده تاحالا آخه 40 سال دیگه حال نمیده
هیچ راهی وجود نداره که به دخترای بالای25سال هم بچه بدن؟خب بعده40سالگی که خیلی دیره؟اگه راه حلی داره بگین خیلی به جوابتون نیاز دارم.مرسی
کاشکی که میشد به دختر های بالای20سال هم بچه بدهند.
این واقعا خوبه...اما کاش نهایت 30 سالگی بود:)
من وقتی این طرح رو شنیدم واقعا خوشحال شدم. ولی متاسفانه شرایط جالبی نداره، کاش میشد بالای 25سال و در صورت داشتن تکفل مالی و تحصیلات و شرایط خوب اجتماعی به خانم های مجرد هم بچه بدن...اخه دیگه بعد 50سالگی سن خیلی بالا میره غیر از اختلاف سنی زیاد با کودک که منجربه اختلافات زیادی در زمان نوجوانی بین فرزند و والده میشه، دیگه در اون سن شور و شوق نگهداری فرزند از خانم ها گرفته میشه..
به امید به تصویب رسیدن این طرح در مجلس..البته باکمی تغییرات در شرایطش
با تشکر
من نميخوام بچه بگيرم و باهاش زندگي كنم فقط ميخوام مخارجش رو پرداخت كنم و گهگاه بهش سر بزنم ايا اينجوري هم بايد بالاي ٤٠سال باشه؟
با سلام
طرح بسیار خوبی است این طرح در کشورهای اروپایی و امریکایی اجرا میشود از اینکه سن 40 را انتخاب کردند به نظر بخاطر اطمینان از ازدواج نکردن خانم باشد ولیکن تفاوت سنی زیادی بین کودک و مادر ایجاد میشود که به نظر جالب نباشد اگر به بالای 30 سال باشد بهتر است در مجموع طرح بسیار عالی و روشنفکرانه ای است
سلام از بابت سن بهتره سن مادر خوانده را کمتر کنید تا تفاوت سنی بین فرزند ومادر زیاد نباشه شرایط لازم برای انجام این کار زیاد سخت نگیرید تا کودکان بتوانند باشرایط خوب کنار کسی که به عنوان مادر قبولش کرده زندگی بکنند
ای کاش شرایط فرزند خواندگی نهایت 30 سال باشه.40 سال خیلی بالاس
به نظر من در سن 40 سال خانم ها دیگه آن شور وحال و توانایی لازم و کافی را برای نگهداری یه کودک را نخواهند داشت و شاید در این سن خیلی از خانم ها دیگه به داشتن فرزند فکر نمیکنن پس واقعا لازمه که برای شرایط سن مادر تجدید نظر شود. انشاله که شرایط جدید باعث بشه خیلی از کودکان بی سرپرست از آعوش پر مهر مادر بهرمند شوند....
من به شدت مخالف اینقانونم.
میدونم که با بیان نظرم کلی امتیاز منفی میگیرم اما برام مهم نیست. من حرفمو میزنم.
خیلی ها دارن راجع به این قضیه احساسی رفتار میکنن. یکیو میشناسم هنوز تو خونه ی باباش زندگی میکنه و شاغل هم نیست، اونوقت داره به گرفتن حق سرپرستی یکی دیگه فکر میکنه. نمیگم شرایط همه ولی شرایط اکثریت همینه.
من اصلا کاری به غلط بودن این ماجرا و اونایی که شرایط مالیشو دارن و شاغلن هم اگر نداشته باشم، اکثر دخترای مجرد حتی بالای 35 سال هنوز دارن خونه ی خانوادشون زندگی میکنن و حقوقشون برای یک نفر کافی نیست چه برسه به دو نفر! بعضیاشون حتی سر کار هم نمیرن یا یه شغل با درآمد پایین دارن. اونوقت میخوان حق سرپرستی بگیرن!
آخه پدر و مادر و اطرافیان اونا چه گناهی کردن که علاوه بر دادن خرج شما باید خرج یکی دیگه رو هم بدن و جای زندگی و امکانات رفاهی یک نفر دیگه رو هم فراهم کنن!
اونا رو نباید در شرایط انجام شده قرار داد!
بعدش هم، این فرزندی که میگیرن بجز خودشون هیچ والد دیگری نداره. اگر روزی خدایی نکرده خدایی نکرده خدایی نکرده اتفاقی براشون بیفته و به هر دلیلی نتونن بالای سر اون بچه باشن یا خوب ازش مراقبت کنن، تکلیف اون بچه چی میشه؟! چرا این بار باید یه جورایی به زور بیفته به دوش سایر نزدیکان و اقوامش؟!
بعدش هم. اولویت باید با خانواده ها و زوجین باشه نه با دختران مجرد.
الان که خانواده های دو موتوره (پدر و مادر) به زور دارن زندگی میگردونن، چجوری یه زن یا مرد مجرد میخواد تنهایی این کارو بکنه؟!
شاید اون بچه خودش یه روزی نخواد تو چنین شرایط سختی زندگی کنه! یا شاید خودش ترجیح بده هم مادر و هم پدر داشته باشه! مسئله که فقط رها شدن توسط والدین اصلی نیست!
همه چیز که صرفا پول یا تمایل شخصی و علاقه نیست!
تازه اینجوری شانس ازدواج اون دختر هم به نزدیک صفر میرسه. بچه داشتن خودش یک پوئن منفی برای ازدواجه.
و این طرح آمار ازدواج رو به شدت کاهش میده!
مهر مادرانه برای چنین قانونی کافی نیست!