من یک HIV مثبت هستم

هفته نامه پنجره - افشین شاعری: محمد ۱۷ سال است که با ویروس ایدز زندگی می‎کند، او امروز در سن ۶۰ سالگی با HIV کنار آمده است و از زندگی با این ویروس پرآوازه سخن می‎گوید. محمد قبول کرد که با ما مصاحبه کند اما شناخته نشود. او می‎گوید: اعتیاد به مواد و تزریق با سرنگ مشترک در زندان او را مبتلا کرده است.

چند سال است که می‎دانید HIV مثبت هستید؟

من 17 سال است که با این ویروس درگیر هستم و با آن زندگی می‎کنم.

علت ابتلای شما به HIV چه بود؟

علت ابتلای من استفاده از سرنگ مشترک در زندان است. بعد از اینکه از زندان آزاد شدم، آزمایش دادم و متوجه شدم که به این ویروس مبتلا شده‎ام و از آن موقع به بعد بود که آگاهی من درباره این ویروس بیشتر شد البته در زمانی که پاک شدم، آزمایش دادم و متوجه ابتلا به این ویروس شدم و از آن زمان تاکنون پاک مانده‎ام.

از چه سالی مواد مصرف می‎کردید و چه موادی مصرف می‎کردید؟

من از سال 1352 مصرف‎کننده مواد بودم، در زندان که بودم همه در شرایط زندان از سرنگ مشترک استفاده می‎کردیم.

چرا؟

این جزو شرایط زندان است، کسی که اعتیاد دارد، نیاز به مصرف روزانه دارد و در زندان به سرنگ یک‌بار مصرف و این جور چیز‎ها دسترسی نداشتیم، هرچه بود مصرف می‎کردیم و همه با هم از سرنگ مشترک استفاده می‎کردیم.

چه موادی در زندان بود؟

در زندان همه نوع مواد بود.

علت زندان رفتنتان هم اعتیاد بود؟

بله جرم دیگری نداشتم، در زندان مصرف مواد ممکن است، برخی مصرف می‎کنند و هر نوع موادی هم می‎خواستیم از طریق زندانیان تهیه می‎شد و مشکلی برای تهیه مواد نداشتیم. بسته به اینکه چه موادی در دسترس بود، همه نوع موادی مصرف می‎کردیم، در آن سال‎ها تریاک بود، البته چون تریاک خوراکی پول زیادی می‎خواست، مجبور بودیم که تزریق کنیم تا با مقدار کم، نشئه بشویم.

از چه زمانی متوجه شدید که HIV مثبت هستید، چه‎کسی شما را ترغیب کرد که آزمایش بدهید؟

هیچ کس، بعد از اینکه آزاد شدم و برای ترک به انجمن معتادان گمنام رفتم، خواستم از وضعیت خودم آگاه شوم، خودم رفتم و آزمایش دادم و فهمیدم که HIV مثبت هستم.

چند وقت بعد از ابتلا آزمایش دادید و متوجه ابتلا شدید؟

تقریبا چهار یا پنج سال بعد متوجه شدم.

وقتــی فهمیــدیـد که مبتلا هستید، چه حسی داشتید؟

بالاخره اولش یک شوکی به من وارد شد اما بعد سعی کردم از نظر روحی خودم را حفظ کنیم و روحیه خودم را بالا نگه دارم، در جلسات مختلف با پزشکان شرکت می‎کردم و آموزش‎‎های لازم را درباره این بیماری به دست آوردم و بعد از آن هم تلاش کردم که این آگاهی را به دیگران هم منتقل کنم تا کسانی که به ویروس ایدز مبتلا می‎شوند، نترسند و با وحشت زندگی نکنند چون خیلی کسانی که مبتلا هستند یا مصرف‎کننده مواد هستند با امثال من راحت‌تر هستند تا با دیگران، حتی با پزشکان. فکر می‎کنند، ممکن است آنها را بگیرند، در جایی حبس و قرنطینه کنند و به‎عنوان انگ به آن‎ها نگاه کنند اما با من راحت هستند و من سعی می‎کنم که به آن‎ها اطلاع‎رسانی کنم تا آگاهی‎‎های لازم را درباره این بیماری داشته باشند.

مشکلی که درباره HIV مثبت وجود دارد این است که هر سال در روز جهانی ایدز یک‎سری حرف‎ها درباره آن می‎زنند و بعد همه چیز تمام می‎شود و می‎رود تا روز جهانی ایدز سال بعد، درحالی‎که برای مبتلایان هر روز، روز جهانی ایدز است.

موضوع ابتلایتان به HIV را به چه کسانی گفته اید؟

در جلسات انجمن معتادان گمنام و هر جایی که رفته‎ام با صدای بلند گفته‎ام که من یک HIV مثبت هستم و علت ابتلای خودم را هم می‎گویم و به آن‎ها هشدار می‎دهم که حواستان جمع باشد، اگر هم فکر می‎کنید کاری کرده اید، بروید و آزمایش بدهید و حداقل خودتان با خبر شوید. این صحبت‎ها باعث می‎شود که ترسشان بریزد و بدانند که یک محمد نامی هم هست که مثل آنهاست و تنها نیستند.

متاهل هستید یا مجرد و به خانواده‎تان هم گفته اید که مبتلا هستید؟

من متاهل هستم، اما فرزندی ندارم، علت اینکه فرزند ندارم هم همین بیماری است و به‎خاطر آن نخواستیم بچه داشته باشیم، البته هیج حمایتی هم نشدیم که امکان بچه دار شدن را داشته باشیم.

کی به همسرتان گفتید؟

همان ابتدا قبل از ازدواج به همسرم گفتم که مثبت هستم و او هم پذیرفت که با من ازدواج کند، زمانی که ازدواج کردم 5 سال از زمان ابتلا گذشته بود.

همسرتان هم مبتلاست؟

نه همسرم سالم است، ما درکنار هم زندگی می‎کنیم و مشکل خاصی نداریم به‎جز مسائل مالی.

چرا، شغل شما چیست؟

هیج شغلی ندارم، بیکار هستم و درآمدی ندارم به همین خاطرهم از تهران به شمال آمدم اما اینجا هم بیکار هستم، هیچ کس هم از ما حمایت نکرد.

چطور زندگی می‎کنید؟

شرایط سختی است و نمی‎خواهم بیشتر درباره‎اش صحبت کنم اما درآمدی ندارم، کاری ندارم. به‎خاطر شرایط این ویروس خیلی کار‎ها را هم نمی‎توانم انجام دهم. از هیچ جایی هم ساپورت نشدم.

جایی برای کار مراجعه کردید که به‎خاطر بیماری، شما را نپذیرند؟

نه، هیچ جا مراجعه نکردم چون می‎دانم اگر برای کار مراجعه کنم و بفهمند که HIV مثبت هستم، با لگد پرتم می‎کنند بیرون، برای همین خودم هم دنبال کار نمی‎روم البته 60 سالم هست و شرایط سنی هم اجازه نمی‎دهد، هر کاری را انجام دهم.

قبل از اعتیاد شغل‌تان چه بود؟

نمایشگاه اتومبیل داشتم.

چرا به‎ سمت مصرف مواد رفتید؟

این هم از آن سوال هاست، «چرا» ندارد، معلوم است برای لذتش رفتم سراغ مواد. اما الان که مبتلا شده ام، هیچ حمایتی ندارم، شاید در تهران انجمن‎‎هایی باشند که به افرادی مثل من کمک کنند، اما اینجا در شمال هیچ حمایتی نیست.

انگ ایدز شما را اذیت نمی‎کند؟

من دیگر با این ویروس کنار آمده‎ام و ترسی ندارم. حتی در یک فیلم مستند هم نقش یک HIV مثبت را بازی کردم که می‎خواست با یک خانم ازدواج کند که آن خانم منفی بود، هیج ترسی ندارم، حتی در یک فیلم مستند که سعید ابوطالب درباره اعتیاد ساخت هم بازی کردم.

درمان را چطور پیگیری می‎کنید؟

هر دو ماه یکبار به تهران می‎ایم و داروهایم را برای مصرف دو ماه می‎گیرم و برمی‌گردم.

چه دارو‎هایی مصرف می‎کنید؟

۳ تا قرص خوراکی است که یکی از آن‎ها خیلی وحشتناک و دردناک است، آخر شب باید آن را بخورم، اوایل که این قرص‎ها را می‎خوردم که خیلی وحشتناک تر بود، تمام پوستم سوزن سوزن می‎شد و‎ گر می‎گرفتم، خیلی از افراد HIV مثبت را می‎شناختم که وقتی این قرص را می‎خوردند خودشان را به در و دیوار می‎کوبیدند، یک ماه طول کشید تا به این قرص‎ها عادت کنم.

داروی تزریقی ندارید؟

هنوز که چنین دارویی نیست، البته می‎گویند قرار است به‎ زودی یک آمپول بیاید که ماهیانه تزریق می‎شود اما هنوز این دارو به ایران نیامده است، فعلا قرص مصرف می‎کنیم و چون دوز مصرفش بالاست اذیت می‎شویم.

همسرتان چطور مسئله شما را پذیرفت، چطور با هم زندگی می‎کنید؟

صادقانه داستان زندگی را به او گفتم و ایشان هم پذیرفت. مشکل خاصی نداریم، فقط باید یک‎سری مسائل را رعایت کنیم و چون این مسائل را رعایت کرده‎ایم، همسرم سالم است.

برای کسانی که ممکن است به این ویروس مبتلا شوند یا مبتلا شده‎اند، چه صحبتی دارید؟

اولا باید به همه مردم اطلاع دهیم که این بیماری چیست و چطور منتقل می‎شود. HIV مثبت هیچ علامتی ندارد، قیافه افراد مبتلا با افراد دیگرهیچ فرقی نمی‎کند بنابراین به‎ نظرم تا زمانی که افراد آزمایش نداده‎اند و مطمئن نیستند که ابتلا ندارند، باید همه را به چشم مبتلا باید ببینیم. به‎نظر من همه باید آزمایش بدهند، آن‎هایی که می‎فهمند مبتلا هستند، حتما باید یک‎سری مسائل را رعایت کنند تا به دیگران منتقل نشود، باید رفتار‎های پر خطر را کنار بگذارند و سعی کنند، یک‎سری کار‎ها را انجام ندهند و حتما از لوازم پیشگیری استفاده کنند.

مردم چه نکاتی را باید درباره ابتلا به ویروس ایدز و بیماری آن بدانند؟

مردم باید بدانند که HIV مثبت با ایدز فرق می‎کند، ایدز مرحله بیماری و آخر خط است که اگر کسی وارد این مرحله شد، ممکن است با یک سرماخوردگی ساده بمیرد اما کسی که هنوز HIV مثبت است و وارد فاز بیماری نشده است، می‎تواند با مصرف دارو، زندگی معمولی داشته باشد. وقتی مرحله بیماری شروع شود، فرد باید روی تخت بخوابد، غیر از آن ترسی وجود ندارد. همه ما باید به هم کمک کنیم و آگاهی دهیم تا وحشت و ترس از این بیماری از بین برود و همه جرئت پیدا کنند و آزمایش بدهند.

البته چون این بیماری درمان قطعی ندارد، مجبوریم در زندگی دست به عصا راه برویم. خیلی کار‎ها را نمی‎توانیم انجام دهیم ولی من تصمیم گرفته‎ام با این بیماری زندگی کنم و به دیگران هم کمک کنم که آگاهی لازم را داشته باشند و رفتار‎های پر خطر مانند تزریق مشترک و رابطه جنسی بدون کاندوم نداشته باشند