سونوگرافی های بارداری و خطرات و مزایای آنها
سونوگرافی بارداری روشی برای تصویر برداری از جنین داخل رحم مادر است که بوسیله امواج فراصوت (Ultrasound) انجام می پذیرد.
در برخی موارد، سونوگرافی های بیشتری توصیه می شود: مثلاً در شرایطی که مادر دیابت دارد، فشار خون بالایی دارد، بالای ۳۵ سال سن دارد و یا مشکلاتی در بارداری های قبلی خود داشته است.
انواع سونوگرافی بارداری عبارتست از سونوگرافی استاندارد (عمومی ترین شکل سونوگرافی)، سونوگرافی ترانس واژینال (مربوط به بارداری های پرخطر)، اکوکاردیوگرافی جنین (برای تشخیص نقائص قلبی احتمالی جنین)، سونوگرافی سه بعدی (عکس برداری ساده از جنین و تبدیل آنها به عکس های سه بعدی توسط کامپیوتر) و سونوگرافی متحرک یا چهاربعدی (همان سونوگرافی سه بعدی با این تفاوت که حرکات جنین نیز قابل مشاهده است).
به طور معمول از هفته ۱۰ به بعد انتخاب متخصصین، سونوگرافی استاندارد است؛ اگرچه در شرایطی که تشخیص هایی زودتر از هفته ۱۰ مورد نیاز است، مثلاً تشخیص چندقلویی، سلامت جنین، مکان او، وزن او، سلامت جفت، زمان تقریبی زایمان و یا در حاملگی های پرخطر، قبل از هفته ۱۰ برخی متخصصین سونوگرافی از نوع ترانس واژینال را نسخه می کنند.
درباره سونوگرافی سه بعدی و چهاربعدی نیز می توان گفت اگرچه مشاهده تصاویر حاصل از آنها برای پدر و مادر بسیار لذت بخش است، اما خاصیت تشخیصی بیشتری نسبت به سونوگرافی استاندارد ندارند.
مطالعات متعددی درباره ارتباط انواع سونوگرافی با وزن کودک در هنگام تولد، سرطان های کودکی، مشکلات شنوایی و… انجام شده است و هیچ ارتباط خاصی بین انجام دادن سونوگرافی و این مشکلات مشاهده نشده است.
البته در یک بررسی نشان داده شد چپ دستی در کودکان پسری که مادران آنها در حین بارداری سونوگرافی انجام داده اند، اندکی بیشتر است؛ نتیجه ای که توسط تحقیقات دیگر تایید نشد.
در مورد سونوگرافی های سه بعدی و چهاربعدی نیز باید گفت علیرغم شایعات فراوان، از آنجا که تصویر برداری در این روش ها دقیقاً مشابه تصویربرداری در سونوگرافی های معمولی(استاندارد) می باشد، و ساخت تصاویر سه بعدی و چهاربعدی توسط رایانه انجام می شود(و نه در هنگام عکس برداری) بنابراین و طبق نظر مراجع علمی مختلف، هیچ خطری تاکنون برای این نوع سونوگرافی ها هم مشاهده و اثبات نشده است.
ارسال نظر