تاریخچه نان سنگک در ایران
پنج درصد کالری و پروتئین روزانه از نان تامین میشود و بهترین نان از نظر غنای فیبری نان سنگگ است.
یکی از مواد غذایی که همواره در سفره ایرانیان وجود داشته و از آن بهعنوان برکت خدا یاد میکنند، نان است که در انواع مختلفی پخت میشود و نان سنگک از لحاظ طعم، هضم و سلامت یکی از بهترین نانهای ایرانی است.
در تقویم سالنمای کمیته نانوایان تهران چاپ شده در ۱۹ اردیبهشت ماه سال ۱۳۲۶ شمسی درباره تاریخچه و چگونگی پیدایش نانوایی و نان سنگک اینگونه آمده که شاه عباس برای رفاه حال طبقات تهیدست و لشگریان خود که غالبا در سفر احتیاج به نان و خورش موقت و فوری داشتند و لازم بود به هر شهری میرسند نانواهایی باشند که بتوانند بهقدر مصرف سربازان نان تهیه کنند و غذایی باشد که خورش نان قرار دهند، درصدد چاره برآمد و حل این مشکل را از "شیخ بهایی" که از اجلّه علما و دانشمندان ایران بود خواست. شیخ بهایی نیز با تفکر و تعمق تنور سنگکی را ابداع کرد.
نان سنگک پس از گذشت چند صد سال هنوز بههمان صورت اولیه پخته میشود و برخی نقلها نیز قدمت نان سنگک را قبل از ورود اسلام به ایران و در زمان پادشاهان ساسانی میدانند.
برای تهیه نان سنگک به خمیر ترش نیاز است که باید قبل از تهیه خمیر نان آماده شود و در جای خنک بماند. نان سنگکی که خوب طبخ شده باشد، دارای پوستهای سخت، اما داخل آن نرم است.
خمیر نان سنگک بسیار شل و دلیل قهوهای رنگ بودن نان سنگک نیز شل بودن خمیر آن است، چراکه مقدار آب زیاد داخل خمیر باعث یکنواخت برشته شدن نان میشود.
کنار دیوار تنور نانوایی سنگک معمولا سه چوب بلند وجود دارد، اولی یک چوب بلند که یک تکه چوب مکعب مستطیل شکل سنگین بزرگ به یک سر آن نصب شده و نانوا از آن برای صاف کردن سنگهای داخل تنور استفاده میکند.
چوب دیگر یک سر آن به شکل پارو و برای پهن کردن خمیر بر سطح سنگهای داخل تنور استفاده میشود و چوب سوم نیز یک چوب باریک و بلند است که هنگام خارج کردن نان از داخل تنور استفاده میشود.
پنج درصد کالری و پروتئین روزانه از نان تامین میشود و بهترین نان از نظر غنای فیبری نان سنگگ است. سبوس در واقع فیبر است که جذب قند و چربی را آهسته یا حتی متوقف میکند و بههمین دلیل مصرف نان سبوسدار بهجای نانهای سفید در بیماران مبتلا به دیابت، چربی خون بالا، بیماریهای قلبی، عروقی، سرطانهای گوارشی و افراد با وزن بالا توصیه میشود.
ارسال نظر