دیدن این حیوانات وحشی کانادایی مساوی است با مرگ!

وبسایت روزیاتو- روغ بیداری : کانادا با مساحتی حدود ۹٫۹ میلیون کیلومتر مربع یکی از کشور‌های پهناور با چشم‌انداز‌های مسحورکننده‌ای است که در هر گوشه و کنار آن میلیون‌ها انسان و حیوان وحشی در نزدیکی هم زندگی می‌کنند. این در حالیست که تعدادی از این حیوانات چندان هم انسان‌دوست نیستند و معاشرت با آن‌ها می‌تواند به قیمت جان فرد تمام شود.

از حیوانات وحشی و خطرناک کانادا می‌توان به خرس‌های قطبی، گریزلی، خرس سیاه، گوزن شمالی، مار زنگی دشتی و ده‌ها مورد دیگر اشاره کرد. برای آشنایی با ۱۰ نمونه از خطرناک‌ترین حیوانات کشور کانادا تا انتهای مطلب همراهمان باشید.

۱- گوزن شمالی(Moose)

موس نوعی گوزن شمالی است که جثه بسیار بزرگ و شاخ‌های بیل‌مانندی دارد. این نوع گوزن شمالی به طور متوسط بین ۱۵ تا ۲۵ سال عمر می‌کند و اغلب در بلندی‌های مناطق جنگلی و یا مکان‌هایی که مملو از صخره و درخت هستند و رودخانه‌ای هم در حوالی آن جریان دارد، زندگی می‌کنند.

در صورتی که موس احساس خطر کند یا مورد آزار قرار بگیرد حمله می‌کند. این جانور اغلب برای موتورسوار‌ها خطرناک است به این خاطر که صدای این وسیله نقلیه آن‌ها را می‌ترساند. وقتی دچار وحشت می‌شوند احتمال حمله کردنشان زیاد است. موس نر اغلب حدود ۷۰۰ کیلوگرم وزن دارد. حالا تصور کنید یک چنین حجم سنگینی اگر با یک موتورسوار برخورد کند، از راننده و وسیله نقلیه چیزی باقی نخواهد ماند.

گوزن های شمالی شاخ‌های بسیار بزرگ و منحصر به فردی دارند که گاهی به طول ۲ متر هم می‌رسند. وزن شاخ‌هایشان به ۲۳ تا ۲۷ کیلوگرم می‌رسد. با این وجود، اما شاخشان با بدنشان تناسب کامل دارد. با این همه سنگینی جالب است بدانید این گوزن شمالی دونده و شناگر قابلی هم هست.
۲- عنکبوت بیوه سیاه (Black Widow Spider)

در کشور کانادا عنکبوت بیوه سیاه گونه جانوری بومی بشمار نمی‌رود، اما در مرز میان آمریکا و کانادا و برخی مناطق جنوبی به وفور یافت می‌شود. این نوع عنکبوت اغلب مکان‌هایی همانند زیر سنگ و صخره و درختانی که بر زمین افتاده‌اند را برای زندگی و مخفی شدن انتخاب می‌کند. در چراگاه‌ها، طویله‌ها، دشت‌ها، کوهستان و در مزارع هم دیده می‌شود.

در زیر شکم پایینی عنکبوت بیوه سیاه یک ساعت شنی قرمزرنگ به چشم می‌خورد که نشان از خطرناک بودن آن دارد. این عنکبوت، وحشیانه رفتار نمی‌کند و فقط زمانی که احساس خطر کند به فرد حمله‌ور می‌شود و با گازی که می‌گیرد سمی خطرناک را به بدن قربانی وارد می‌کند.

باید بدانید، زهر این عنکبوت ۱۵ برابر مرگبارتر از زهر مار زنگی است. جنس ماده این عنکبوت، بین ۸ تا ۳۶ میلی‌متر اندازه دارد و با همان علامت شبیه ساعت شنی که روی شکمش است، شناخته می‌شود. این در حالیست که نمونه نر این عنکبوت بین ۴ تا ۱۲ میلی‌متر اندازه دارد و اغلب به رنگ سیاه، قهوه‌ای یا خاکستری و با لکه‌های قرمز، زرد، نارنجی کوچک روی شکم مشخص می‌شود.

علت نامگذاری «بیوه سیاه» روی این عنکبوت این است که جنس ماده این نوع از عنکبوت پس از جفت‌گیری شریک مذکر خود را می‌کشد.
۳- مار زنگی دشتی (Prairie rattlesnake)

در مناطق جنوب غربی کشور کانادا در ایالت آلبرتا، یکی از سمی‌ترین مار‌های جهان که مار زنگی دشتی نام دارد ساکن است. این مار اغلب در میان خزنده‌ها، پرنده‌هایی که در زمین لانه می‌سازند، پستانداران کوچک و دوزیست‌ها بدنبال شکار می‌گردد.

این مار به محض گرفتن طعمه، در کسری از ثانیه زهر کشنده خود را وارد بدن جانور می‌کند و در لحظه او را می‌کشد. در حالت طبیعی این مار به صورت معمول و وقتی گرسنه نیست حمله نمی‌کند، اما اگر احساس خطر کند بی‌بروبرگشت زهرش را به بدن جانور یا فردی که تهدیدش کرده وارد خواهد کرد.
۴- شیر کوهی (Cougar)

بعد از جگوار، شیرکوهی یا پوما دومین گربه وحشی در جهان است. این جانور جذاب، بدنی عضله‌ای، دمی بلند و پنجه‌های بزرگ دارد. پوما اغلب مواقع در جنگل‌های تاریک و کوه‌های سنگلاخی و پرصخره زندگی می‌کند.

روش شکار شیر کوهی به این صورت است که همیشه گردن طعمه را گاز می‌گیرد. پوما هیچ‌وقت انسان را به عنوان طعمه نگاه نمی‌کند و به همین خاطر به ندرت به انسان حمله‌ور می‌شود. اما در صورتی که این حیوان بشدت گرسنه باشد و طعمه لذیذی پیدا نکرده باشد به ناچار به سراغ انسان می‌رود و ممکن است او را خفه کرده و گوشتش را ببلعد.

شیر‌های کوهی اغلب در تابستان و بهار حمله می‌کنند و برخی از آن‌ها بسیار جوان هستند و به این خاطر که در سنین پایین تنها رها شده‌اند، خودشان باید غذایشان را تامین کنند.

همچنین اشاره کنیم که شیر کوهی درنده‌ای کمین‌کننده است و طعمه اصلی آن را سم‌داران از جمله گوزن تشکیل داده‌اند. البته از طعمه‌های کوچک مثل جوندگان و حشره‌ها هم تغذیه می‌کند. پوما هم مثل بقیه گربه‌سانان قلمروطلب است و اغلب حدود ۶۰ تا ۹۰ سانتی‌متر قد دارد.
۵- خرس قطبی (Polar Bear)

به دلیل تغییرات آب‌وهوایی زمین در ده‌های اخیر، زیستگاه اصلی خرس‌های قطبی در سال‌های گذشته در حال از بین رفتن است. به همین خاطر، خرس‌های قطبی به عنوان گونه جانوری بی‌پناه که زیستگاه خود را از دست داده، دسته‌بندی می‌شود.

خرس‌های قطبی عموما بسیار وحشیانه حمله می‌کنند تا طعمه را کشته و از گوشت آن تغذیه کنند. خیلی بندرت به انسان یورش می‌برند، اما دلیل اصلی این موضوع این است که در مناطق قطبی انسان‌های کمی زندگی می‌کنند. فک‌ها بخش مهمی از فهرست خوراکی‌های خرس قطبی بشمار می‌روند.

با اینکه بیشتر خرس‌های قطبی در خشکی به دنیا می‌آیند، اما آن‌ها بیشتر عمرشان را در یخ‌های دریا به سر می‌برند. یک خرس قطبی نر بالغ وزنی میان ۳۵۰ تا ۷۰۰ کیلوگرم دارد. این در حالیست که خرس‌های ماده تقریبا نصف یک خرس نر وزن دارند.
۶- خرس گریزلی (Grizzly Bear)

خرس گریزلی بومی آمریکای شمالی است و گونه‌ای عظیم و درشت‌هیکل و از زیرمجموعه خرس‌های قهوه‌ای بشمار می‌رود. خرس گریزلی در مقایسه با خرس سیاه بسیار خشن و وحشی است. گاز‌هایی که گریزلی می‌گیرد می‌تواند کشنده باشد.

بیشتر حمله‌های خرس گریزلی از طرف خرس‌های مادری مشاهده شده است که به توله‌های خود شکار می‌آموزند. خرس‌های بالغ توان بالا رفتن از درخت را ندارند و در نتیجه، گریزلی پس از بزرگسالی با طعمه و شکار خود رو در رو می‌شود.

با اینکه این خرس قدرت بدنی بی‌نظیری دارد، اما اغلب از مواجه شدن با انسان خودداری می‌کند و فقط در صورتی که از طرف انسان مورد آزار یا تهدید قرار بگیرند به او حمله‌ور می‌شود.

خرس گریزلی که به خرس خاکستری هم شهرت دارد، عموما منزوی است و به تنهایی زندگی می‌کند. خرس‌های ماده هر دو سال یک بار، یک تا چهار توله به دنیا می‌آورند که دارای جثه کوچکی هستند. این توله‌ها فقط در حدود ۵۰۰ گرم وزن دارند.

خرس‌های گریزلی ماده بالغ وزنی بین ۳۵۰ تا ۴۵۰ و خرس‌های نر وزنی بین ۴۵۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم دارند. طول متوسط این‌گونه حدود ۲ متر است.
۷- خرس سیاه (Black Bear)

کوچک‌ترین گونه در خانواده خرس‌ها، خرس سیاه است که اغلب در کشور کانادا دیده می‌شود. خرس سیاه به‌طور معمول در مناطق جنگلی وسیع زندگی می‌کند، این جانور مانند انسان همه‌چیزخوار است و رژیم غذایی‌اش تا حد زیادی وابسته به زمان و مکان است.

به دلیل جمعیت گسترده این خرس در سراسر جهان، کمتر از دیگر گونه‌های جانوری مورد حمایت قرار دارد. خرس سیاه می‌تواند انسان را از پای درآورد، اما این مساله بستگی به این دارد که مورد آزار قرار بگیرد یا خیر. در مقایسه با همه گونه‌های مختلف خرس، خرس سیاه در بیشتر مواقع فرار را بر قرار و حمله کردن ترجیح می‌دهد.

گرسنگی شدید و کمبود غذا از دلایل اصلی این خرس‌ها برای حمله و شکار است. در سال ۱۹۷۸ میلادی در یکی از پارک‌های کانادا یک خرس سیاه سه انسان که در حال ماهی‌گیری بودند را شکار کرد.
۸- مار زنگی ماساسوگه (The Massasauga rattlesnake)

در ایالت آنتاریو، مار زنگی ماساسوگه را می‌توان پیدا کرد. زهر این مار شامل سیتوتوکسیک است که می‌توان بافت‌های بدن را از بین ببرد. این سم حاوی آنزیم‌های گوارشی است که از لخته شدن خون پیشگیری می‌کند.

خبر خوب در مورد این نوع مار زنگی این است که اکثر اوقات از مواجه شدن با انسان پرهیز می‌کند. مار زنگی هنگام خطر با تکان دادن دم صدایی ایجاد می‌کند که شباهت زیادی به صدای زنگ و زنگوله دارد. به همین علت می‌توان سریعا از کنارش فرار کرد.
۹- گرگ (Wolf)

گرگ که از خانواده سگ‌ها بشمار می‌رود، بزرگ‌ترین سگ جهان است که فقط در مواقع خطر، حمله می‌کند. گفته می‌شود سگ‌ها از نسل نوعی گرگ هستند که بین ۱۸ تا ۳۲ هزار سال پیش اهلی شدند.

گرگ‌ها اصولا به انسان حمله نمی‌کنند و اگر هم این اتفاق روی دهد به تجربه قبلی این حیوان در مواجهه با انسان‌ها مربوط است یا گرگ هاری دارد. حمله گرگ‌های سالم به انسان تقریبا غیرعادی محسوب می‌شود.

بیشتر گرگ‌ها به رنگ خاکستری با لکه‌هایی از رنگ‌های دیگر هستند، اما رنگ‌های سفید، سرخ، قهوه‌ای و سیاه نیز در آن‌ها دیده می‌شود. گرگ‌های روسی از بزرگترین انواع گرگ هستند آن‌ها با میانگین وزن حدود ۹۰ تا ۱۳۰ کیلوگرم هستند که از گرگ‌های آلاسکا و کانادا و شمال روسیه بسیار بزرگترند.

غذای اصلی گرگ‌ها با شکار سم‌داران بزرگ مثل انواع گوسفند وحشی، بز وحشی، آهو و گوزن تأمین می‌شود، اما گاهی به سراغ حیوانات کوچکتر، دام‌های اهلی، لاشه و زباله‌های انسانی هم می‌روند.
۱۰- کایوت (Coyote)

کایوت که به نام گرگ صحرایی آمریکای شمالی نیز شناخته می‌شود از گرگ خاکستری کوچک‌تر است، اما هر دو بومی آمریکای شمالی و مرکزی هستند. از آنجا که کایوت جثه کوچکی دارد، بندرت پیش می‌آید که به انسان حمله کند. این در حالیست که اگر هم کایوت‌ها قصد حمله به انسان را داشته باشند، فقط به کودکان یورش می‌برند.

کایوت‌های دشتی حدود ۱۰ کیلوگرم و کایوت‌های کوهی حدود ۲۵ کیلوگرم وزن دارند. عمده خوراک این جانور را پستانداران کوچک و مار‌ها تشکیل داده‌اند. البته آن‌ها می‌توانند از میوه‌ها و گیاهان هم تغذیه کنند.