جالب‌ترین کشفیات باستان شناسی در سال ۲۰۱۸

وبسایت گجت نیوز-مختار منوچهرابادی : سال ۲۰۱۸ را باستان شناسان به خطر خواهند سپرد، زیرا سالی مملو از کشفیات باستان شناسی بود و سالی که در آن یافته‌های جدید باستان شناسان را شگفت زده کرد. کشفیاتی که در نوع خود بی نظیر بودند.

کشفیات باستان شناسی جالب در سال ۲۰۱۸ طیف جالبی از کشف قدیمی‌ترین پنیر تا کهن‌ترین مکان تهیه ماء الشعیر را شامل می‌شود. همچنین نباید از کشف تابوت گرانیتی سنگی غافل شد، تابوت مرموزی که بسیاری را بر آن داشت تا تصور کنند با بازکردن در تابوت در واقع یک نفرین باستانی را رها سازی خواهند کرد. بیایید نگاهی بیندازیم به ۱۰ مورد از جالب‌ترین کشفیات باستان شناسی در سال ۲۰۱۸.

تابوت سنگی عظیم (و آبمیوه مومیایی)

تابوت عظیم سنگی یکی از جالب‌ترین کشفیات باستان شناسی در سال ۲۰۱۸ بود. هنگامی که در تابوت سنگی عظیم باز شد، ترکیبی از فاضلاب با بقایای اسکلت و جواهرات و طلا در داخل تابوت کشف گردید.

اسکلت‌ها متعلق به زنانی بود که بین ۲۰ تا ۲۵ سال سن داشتند و نیز دو مرد که دوران ۳۰ تا ۴۰ سالگی خود را سپری می‌کردند. یکی از مردان یک سوراخ کوچک در جمجمه داشت که نشان می‌داد تحت عمل جراحی قرار گرفته بوده. کتیبه‌های حک شده روی جواهرات و طلا نیز قابل تفسیر نبودند. اینکه چرا این افراد را در داخل این تابوت سیاه عظیم قرار داده بودند تاکنون به شکل یک راز باقی مانده است.

نقاشی‌های کمیک باستانی

کشف تصاویر کمیک متعلق به قرن دوم پس از میلاد نیز شگفتی باستان شناسان را در پی داشت. این نقاشی‌های کمیک در واقع نمایشگر زندگی روزانه هستند. در این نقاشی‌ها شاهد ترسیم تصاویر خدایان، انسان ها، حیوانات و نوشته‌هایی هستیم که قصد دارند تا کاراکتر‌ها و نیات آن‌ها را توضیح دهند.

نقاشی‌های کمیک یاد شده بر روی دیوار یک مقبره ترسیم شده اند و شباهت بسیاری به نقاشی‌های کمیک مدرن دارند. با نوشتن مطالب مختلف در خصوص هر کاراکتر نقاشان این تصاویر سعی کرده اند توضیحات لازم در خصوص هر کاراکتر را ارائه دهند. جالب است که بر خلاف تمامی نقاشی‌های اساطیری که به نمایش اسطوره‌ها و قهرمانان می‌پردازند، این نقاشی‌های کمیک تنها به زندگی روزانه می‌پردازند و بیشتر از هر چیز بر روی کشاورزی و برداشت محصول و نیز ساختن دیوار‌ها دفاعی متمرکز هستند. نوشته‌هایی هم با این مضامین وجود دارند؛ "دارم سنگ می‌تراشم" و "حیف که من مردم".

اهرام ۴ هزار و ۵۰۰ ساله

کاوشگران سایت هاتناب در صحرای شرقی مصر موفق شدند سیستم پلکانی را کشف کنند که به نظر می‌رسد برای نقل و انتقال سنگ‌های بزرگ مرمر مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این سایت متعلق به ۴ هزار و۵۰۰ سال پیش و دوره حکومتداری خوفو است و خوفو نیز همان فرعون معروف مصر و سازنده هرم بزرگ جیزه می‌باشد.

از دیدگاه باستان شناسان این سایت سر نخ‌هایی را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد تا فهم دقیق تری از فرایند ساخت اهرام و نقل و انتقال سنگ‌های عظیم داشته باشند. این سیستم شامل یک سراشیبی، سورتمه، طناب و دکل‌های چوبی است و مصریان قدیم می‌توانستند با آن سنگ‌های عظیم مرمر را حرکت دهند.

سرنخ‌هایی از آمریکایی‌های نخستین

مطالعات دی‌ان‌ای بر روی بقایای ۴۹ انسان باستانی از آمریکای جنوبی و مرکزی بسیاری از راز‌ها را آشکار ساخت و مشخص شد که آن‌ها در حدود ۱۱ هزار سال پیش در این سرزمین زندگی می‌کردند.

پژوهش‌ها نشان داد که تا حدد ۹ هزار سال پیش دی. ان.‌ای مردمان جنوب و مرکز آمریکا با مردمان آمریکای شمالی مشابه بوده است، اما در حدود ۹ هزار سال پیش اتفاقی رخ می‌دهد که باعث می‌شود تا انسان‌هایی با چنین مشابهت نژادی با آمریکای شمالی از بین بروند و جمعیت جدید جایگزین آن‌ها می‌شوند. هنوز مشخص نیست که آن اتفاق چه بوده است.

علاوه بر راز فوق باستان شناسان از یکی دیگر از اسرار قاره آمریکا پرده برداشتند؛ بدین معنا که در حدود ۴ هزار و ۲۰۰ سال پیش انسان‌هایی که در جزایر چانل در کالیفرنیا زندگی می‌کردند دارای جد مشترک با مردمان کوهستان‌های آند در پرو بودند و این در حالیست که بین این دو منطقه فاصله عظیمی وجود دارد و امکان ندارد که آن‌ها همدیگر را ملاقات کرده باشند.

قدیمی‌ترین مکان تهیه ماءالشعیر

یکی دیگر از کشفیات باستان شناسی مهم در سال گذشته کشف قدیمی‌ترین مکان تهیه ماءالشعیر در سرزمین‌های اشغالی قدس بود که دارای قدمتی در حدود هزار و ۳۰۰ سال است. به نظر می‌رسد ماءالشعیر تولید شده در غار واقع در سرزمین اشغالی قدس برای مصرف شدن در مراسمات سوگواری بوده است. تهیه ماءالشعیر در عصر حجر و در حدو ۱۵ هزار تا ۱۱ هزار سال پیش شروع شد و تهیه ماءالشعیر در تمدنی به نام ناتوفی صورت می‌گرفت، فرهنگی که در خاورمیانه شکوفا شد. آن‌ها اقوامی بودند که به کار دامپروری و باغبانی روی آوردند و در واقع تکنیک‌های توسعه یافته توسط ناتوفی‌ها بستری برای توسعه کشاورزی در خاورمیانه شد.

کهن‌ترین پنیر

کهن‌ترین پنیر تولید شده توسط انسان در حالی کشف شد که باستان شناسان قدمت آن را به ۳ هزار و ۳۰۰ سال پیش نسبت دادند. این پنیر در ساکارا واقع در مصر و در داخل یک مقبره تاریک کشف گردید. پنیر یاده شده در یک کوزه قرار داشت و در مقبره‌ای قرار گرفته بود که جسد داخل آن متعلق به شهردار شهر باستانی ممفیس بوده است. این پنیر ترکیباتی از شیر گاو، گوسفند و بز را در خود دارد و حاوی باکتری خطرناکی بوده که عامل اصلی بیماری بروسلوز است که از حیوان به انسان منتقل می‌شود و از نشانه‌های آن می‌توان تهوع، تب و سرگیجه اشاره کرد.

قربانی کردن کودک

کشف گروهی کودکان قربانی شده، باستان شناسان را در بهت و ترسی عمیق فرو برد. آنان موفق شدند تا بقایای ۱۴۰ کودک قربانی شده که دارای سن‌های بین ۵ تا ۱۴ سال بودند را در پرو کشف کنند. در کنار آن‌ها اجساد دست کم ۲۰۰ لاما نیز دفن شده بود. سینه برخی از کودکان شکافته شد و قلب آن‌ها از جا کنده شده بود. کودکان یاد شده قبل از قربانی شدن به خوبی تغذیه شده بودند و به نظر نمی‌رسید در زمان قربانی شدن تلاشی برای فرار کرده باشند، اما نشانه‌هایی از تلاش لاما‌ها بری فراز از دست قاتلین مشاهده می‌شود.

مراسم قربانی کردن کودکان و لاما‌ها در حدود ۵۵۰ سال پیش در پرو و در زمانی که چیمو بر این سرزمین حکومت می‌کرد رخ داده است. در حالی که کودکان رو به دریا قربانی شده بوند، لاما‌ها را رو به کوه‌های آند کشته اند و دلیل این امر هنوز هم مشخص نیست. به نظر می‌رسد قربانیان یاد شده پیشگاهی به درگاه خدایان بوده اند تا شر تهدیات طبیعی مانند ال نینو را از سر مردم پرو کم کنند.

قدیمی‌ترین رد پای انسان در آمریکای شمالی

یکی دیگر از کشفیات باستان شناسی متعلق به رد پا‌های کهن انسانی است. این رد پا‌ها قدمتی ۱۳ هزار ساله دارند و در بریتیش کلمبیا واقع در کانادا کشف شده اند. رد پا‌های یاد شده متعلق به سه انسان مختلف است که در کودک بودن یک از آن‌ها هیچ شکی نیست و این احتمال وجود دارد که دو نفر دیگر بالغ بوده اند.

جالب است که رد پا‌های یاد شده طی هزاران سال گذشته به خوبی محافظت شده اند. این سه نفر در زمان حرکت بر روی بستری از گل رس نرم پا گذاشتند و پس از مدتی این گل خشک و محکم شده و در نهایت توسط ماسه پوشانده شده است. به همراه ماسه مقداری چوب نیز در عمق رد پای ایجاد شده به دام می‌افتد و همین مورد به دانشمندان اجازه داد تا با آزمایشات رادیو کربنی به برآورد تاریخ و قدمت رد پا‌ها بپردازند. آن‌ها پس از آزمایشات مختلف اعلام کردن که رد پا‌های آمریکای شمالی متعلق به ۱۳ هزار سال پیش هستند.

باستان شناسان احتمال می‌دهند که رد پا‌های باستانی متعلق به افرادی بوده اند که در آن زمان از قایق خود پیاده شده و قدم در این منطقه گذاشته اند تا شاید جایی که کمتر مرطوب باشد را برای زندگی پیدا کنند. رد پا‌ها به قدری خوب محافظت شده بودند که باستان شناسان حتی توانستند شماره کفش هر یک از آن‌ها را نیز برآورد کنند.

۶۰ هزار سازه مایایی

۶۰ هزار سازه مایایی یکی دیگر از کشفیات باستان شناسی بود که در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۸ صورت گرفت. باستان شناسان موفق شدند تا ۶۰ هزار سازه از تمدن مایا‌ها را در گواتمالا کشف کنند. این کشف با استفاده از فناوری لیزری صورت گرفت. آنان در واقع با استفاده از اشعه تابیده شده لیزر از داخل هواپیما و بر فراز زمین این سازه‌ها را رد یابی کنند.

فناوری لیزری به باستان شناسان این امکان را می‌دهد تا راحت‌تر به ردیابی بقایای باستان شناختی در زیر سایبان‌های جنگلی عظیم بپردازند. سازه‌های کشف شده شامل بقایای اهران، کاخ ها، خانه ها، سازه‌های دفاعی، شبکه جاده ای، کانال‌های آبیاری و زمین‌های قابل کشت می‌شود. این کشف بیانگر آن است که در حدد ۱۱ میلیون انسان مایایی در سال‌های بین ۶۵۰ تا ۸۰۰ بعد از میلاد زندگی می‌کرده اند.

مومیایی قبل از نوشتار

آخرین کشف از کشفیات باستان شناسی مربوط به یک مرد مومیایی شده مصری است. این مومیایی متعلق به سال‌های بین ۳۷۰۰ تا ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح است و از ابتدایی‌ترین اسناد مربوط به مومیایی کردن اجساد توسط مصریان باستان است. این مومیایی نشان می‌دهد که از چه موادی برای مومیایی اجساد استفاده شده است. آثاری از قطعات کتان در بالا تنه مومیایی و روی مچ راست وی کشف شد.

همچنین یک سبد بافته شده نیز به همراه مومیایی دفن شده است. باستان شناسان دریافتند که این جسد با مقداری سقز، شکر، صمغ درخت، مواد آنتی بیوتیکی و عصاره خوشبو مومیایی شده است. کشف این مومیایی یک پیام مهم داشت؛ باستان شناسان با این مومیایی دریافتند که راز‌های مومیایی کردن اجساد قبل از اختراع خط در اختیار مصریان باستان بوده است، زیرا اختراع خطر در مصر باستان متعلق به ۳۴۰۰ سال قبل از میلاد است، اما مومیایی دارای سبقه‌ای طولانی‌تر می‌باشد.

در واقع رموز مومیایی کردن برای سال‌ها به صورت شفاهی و نسل به نسل منتقل شد تا اینکه خط اختراع گردید و این رموز به شکل مکتوب درآمد. مومیایی یاد شده در موزه تورین در ایتالیا قرار دارد و این کشور در سال ۱۹۰۱ مبادرت به خرید و انتقال این مومیایی نمود.