غم انگیزترین حادثه ها در دریا

همشهری سرنخ: کاپیتان چاره ای نداشت جز اینکه دستور دهد قایق های نجات را به آب بیندازند. مسافران کشتی از ترس به خودمی لرزیدند و هر یک سعی می کردند خود را به قایق نجات برسانند و جایی برای خود باز کنند اما دیگر خیلی دیر شده بود. کشتی لحظه به لحظه بیشتر در آب غرق می شد. این سرنوشت مسافرانی بود که دچار بدترین حوادث دریانوردی در طول تاریخ شدند.

بدترین حادثه تاریخ دریانوردی

«ویلهلم گوست لوف» نام یک کشتی مسافربری بود که در بخش کشتی سازی کشور آلمان ساخته شد. نام این کشتی از رهبر تشکیلات جزب نازی سوییس گرفته شده بود. این کشتی ۲۴ هزار تنی در پنجم ماه می ۱۹۳۷ به آب انداخته شد.

این کشتی مسافربری در طول جنگ جهانی دوم نقش یک بیمارستان دریایی را داشت و در اولین ماموریت خود در دریای بالتیک، نزدیک به ۶۵۰ سرباز زخمی لهستان را در خود جا داد. آخرین سفر دریایی این کشتی، در شب سی ام ژانویه ۱۹۴۵ صورت گرفت، در این شب که از آخرین شب های جنگ جهانی دوم بود، شهروندان غیرنظامی، سربازان نیروی دریایی آلمان و بسیاری از زخمی های جنگ که در پروس شرقی به محاصره نیروهای ارتش سرخ درآمده بودند سوار کشتی شده بودند.


کشتی از بندر گوتن هافن به سوی شهر کیل در حرکت بود، سرنشینان کشتی شامل ۱۷۳ خدمه، ۹۱۸ افسر و پرسنل آموزشی، ۳۷۳ پرسنل زن کمک رسان، ۱۶۲ سرباز زخمی و هشت هزار و ۹۵۶ مهاجر جنگ زده می شدند که در مجموع شمار همه اینها به ۱۰ هزار و ۵۸۲ نفر می رسید.

در مسیر، کشتی توسط نیروهای اتحاد جماهیر شوروی سابق شناسایی شد و سه اژدر به سمت آن شلیک کردند. پس از انفجارهای پی درپی، سرنشینان با ترس و وحشت فراوان به سمت قایق های نجات سرازیر شدند اما خیلی دیر شده بود. بسیاری از مسافران در این انفجار و بسیاری دیگر در آب های سرد و تاریک دریای بالتیک جان باختند. کشتی در کمتر از ۴۵ دقیقه غرق شد. در این حادثه ۹ هزار و ۳۴۳ نفر از سرنشینان ویلهلم گوست لوف جان باختندو این اتفاق، بدترین رویداد در تاریخ دریانوردی لقب گرفت.

تصادف در مه غلیظ

کشتی «امپرس ایرلند» یکی دیگر از فاجعه های دریایی را در ۲۹ می ۱۹۱۴ رقم زد. این کشتی کانادایی، در رودخانه سنت لاورنس با یک کشتی نروژی در اولن ساعات روز تصادف کرد و فاجعه ای مرگبار به وقوع پیوست. در این حادثه جان هزار و دوازده نفر از جمله ۸۴۰ مسافر و ۱۷۲ خدمه گرفته شد. در اولن ساعات روز، مه غلیظی حاکم بود و کشتی کوچکتر نروژی به دلیل ضعف دید با سمت راست امپرس برخورد کرد. در اثر این برخورد سنگین، قسمت زیرین کشتی سوراخ شده و آب به بخش های داخلی کشتی نفوذ کرد و بسیاری از افرادی که در پایین کشتی به سر می بردند، خفه شدند. سرعت غرق شدن کشتی آنقدر زیاد بود که حتی فرصت استفاده از قایق های نجات نیز نبود، از میان سرنشینان کشتی فقط ۴۶۵ نفر زنده ماندند.

ظرفیتی بیش از حد توان

کشتی مسافربری دولتی «ام وی لوجولا» متعلق به سنگال، در ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۲ در نزدیکی ساحل گامبیا در اقیانوس اطلس واژگون شد و نزدیک به هزار و ۸۶۳ نفر جان خود را از دست دادند. گفته می شود که غرق شدن این کشتی بعد از حادثه دونا پاس بدترین اتفاق در طول تاریخ دریانوردی غیرنظامی است. بنا به گزارش های موجود، کشتی بیش از حد ظرفیت سوار کرده بود و برای همین وقتی در روز حادثه توفان شروع شد، با اولین ضربه های موج های سهمگین دریا، لوجولا واژگون شد. طبق آمار از دو هزار مسافر کشتی، فقط ۴۶ نفر از جمله یک زن باردار زنده ماندند.

۱۲ دقیقه تا غرق شدن

کشتی «یو اس اس ایندیاناپلیس» در طول جنگ جهانی دوم در ارتش آمریکا به خدمت گرفته شد. در سی ام جولای ۱۹۴۵، این کشتی تکه هایی از بمب اتمی که قرار بود برای اولین بار در جنگ توسط آمریکایی ها استفاده شود را به پایگاه هوایی آمریکا در تینیان رساند.


مدتی از تحویل محموله نمی گذشت که یکی از زیردریایی های ژاپنی کشتی را شناسایی کرد و اژدری به سوی آن شلیک کرد، در فاصله دوازده دقیقه، کشتی غرق شد و از هزار و ۱۹۶ سرنشین آن تقریبا ۳۰۰ نفر همراه کشتی به زیر آب فرو رفتند. بیشتر از ۸۰۰ نفر، خود را در آب اقیانوسی که پر از کوسه بود انداخته بودند و بسیاری از آنها در معرض خطر تحلیل آب بدن و حمله کوسه قرار داشتند. قایق های نجات بسیار اندک بود و تعداد افرادی که در آب بودند بیشتر از ظرفیت قایق های نجات بود. آنها چهار روز در آب های اقیانوس آرام سرگردان بودند تا اینکه خدمه کشتی دیگری، نجات یافته های حادثه را پیدا کردند. در این بین فقط ۳۱۷ ملوان جان سالم به در بردند و بقیه نجات یافته ها در این چهار روز جان خودرا از دست دادند.

دومین حادثه مرگبار

کشتی آلمانی «ام وی گویا» با ۶۱۰۰ مسافری که نام آنها به ثبت رسیده است، در شانزدهم آوریل ۱۹۴۵ در طول جنگ جهانی دوم، توسط زیردریایی ارتش اتحاد جماهیر شوروی سابق مورد حمله قرار گرفت و در دریای بالتیک غرق شد. وقتی زیردریایی متعلق به شوروی، کشتی آلمانی را شناسایی کرد، دستور داده شدتا به سمت آن یک اژدر پرتاب کنند. شلیک اژدر به کشتی باعث شد تا در عرض هفت دقیقه، همه کشتی به زیر آب برود و تقریبا تمام مسافران و خدمه، جان خود را از دست بدهند.


مسافران وقتی از غرق شدن کشتی خبردار شدند، برای نجات جانشان به درون آب های سرد و یخ زده بالتیک شیرجه زدند و اکثر آنها به دلیل سرمازدگی و خفگی، جانشان را از دست دادند. گفته می شود غرق شدن «ام وی گویا» با توجه به تعداد تلفات آن، دومین حادثه مرگبار در تاریخ دریانوردی به شمار می رود. بیشتر مسافران کشتی را زنان و کودکان تشکیل می دادند که از میان آنها فقط ۱۸۳ نفر جان سالم به در بردند.

مشهورترین کشتی غرق شده

«آر ام اس تایتانیک»، کشتی بخار بزرگی بود که در پانزدهم آوریل ۱۹۱۲ زمانی که از بندر ساوتهمپتون انگلیس به سمت نیویورک آمریکا در حرکت بود، به علت تصادف با کوه یخ غرق شد و نزدیکبه هزار و ۵۱۴ نفر از مسافران و خدمه آن جان باختند.


در شب ۲۴ آوریل، دیده بان کشتی، وجود یک کوه یخ را سر راه تایتانیک اعلام کرد، به دستور کاپیتان، کشتی به سمت چپ هدایت شد و با سرعت ۲۹ کیلومتر در ساعت، به راه خود ادامه داد اما این سرعت، فرصت کافی برای چرخش و جلوگیری از برخورد با کوه یخ را در اختیار ناخدا قرار نداد و کوه یخ با سمت راست کشتی برخورد کرد. ساعت پنج صبح بود که کشتی در آب های اقیانوس اطلس غرق شد و معروف ترین سانحه دریایی در طول تاریخ رقم خورد.

غرق شدن در ۱۸ دقیقه

کشتی مسافربری انگلیسی آر ام اس لوزیتانیا، سال ۱۹۰۷ توسط شرکت کشتی سازی آمریکایی انگلیسی کوناردلاین ساخته شده و به آب انداخته شد. مسیر این کشتی بین لیورپول انگلیس و نیویورک بود و در راه در شهر بندری کویینز تاون ایرلند که امروزه به آن کوب نیز می گویند توقف می کرد. در طول جنگ جهانی اول، کشتی مسافربری لوزیتانیا توسط آلمان ها مورد حمله قرار گرفت و بیش از هزار نفر جان خود را از دست دادند.


در هفتم ماه می ۱۹۱۵ یک اژدر از سوی آلمان ها به سمت کشتی پرتاب شد. در پی پرتاب اژدر، چندین انفجار صورت گرفت و کشتی رفته رفته درآب شروع به غرق شدن کرد. خدمه کشتی سعی می کردند تا هر چه سریعتر قایق های نجات را به آب بیندازند اما غرق شدن کشتی، از سرعت آنها می کاست و کار را سخت تر می کرد.

بیشتر از ۱۸ دقیقه از برخورد اژدر به کشتی مسافربری نمی گذشت که کشتی کاملا غرق شد. از بین ۱۹۵۹ سرنشین لوزیتانیا، هزار و ۱۹۸ نفر جان باختند و ۷۶۱ نفر از مرگ نجات یافتند. غرق شدن این کشتی، خشم بسیاری از مردم را در کشورهای مختلف علیه آلمان ها برانگیخت و یکی از علت هایی بود که باعث شد تا آمریکا وارد جنگ جهانی اول شود.

آمار مرگی بیشتر از تایتانیک و لوزیتانیا

کشتی انگلیسی لانکاستریا، در طول جنگ جهانی دوم، توسط دولت انگلیس کنترل می شد. این کشتی در هفدهم ژوئن ۱۹۴۰، با درگیر شدن در یک عملیات نظامی هوایی، در اقیانوس اطلس، غرق شد.ماموریت کشتی این بودکه سربازان انگلیسی و پناهجویان را از بندر «سنت نازر» فرانسه سوار کند و به جای امنی برساند. ظرفیت کشتی ۲۲۰۰ نفر بود که ۳۷۵ نفر آن را خدمه تشکیل می دادند اما به کاپیتان دستور داده شد تا جایی که می تواندس ربازان و پناهجویان را سوار کشتی کند و به هیچ عنوان محدودیتی در سوار شدن برای مسافرها قائل نشود.


گفته می شود که بین چهار تا نه هزار نفر سوار این کشتی شدند. در روز حادثه ساعت ۱۳:۵۰ بود که حملات هوایی از سوی آلمان ها صورت گرفت و آلمان ها شروع به بمباران هوایی کردند. لانکستریا توانست از این حمله نجات پیدا کنداما حمله زیردریایی ها هنوز شروع نشده بود. ساعت چهار بعدازظهر، زیردریایی های آلمان ها حملات خود را غاز کردند و در عرض ۲۰ دقیقه، کشتی به زیر آب فرو رفت. در این حادثه، چهار هزار نفر جان خود را از دست دادند و حتی گفته می شودکه آمار تلفات بیش از این تعداد بود. مجموع قربانیان این فاجعه از مجموع آمار تلفات تایتانیک و لوزیتانیا نیز بیشتر است.

انفجار مهمات

کشتی بارکش فرانسوی «اس اس مونت بلان» در ششم دسامبر ۱۹۱۷ در حال بردن مهمات به بندر هالیفاکس بود کهی کی از فجیع ترین حادثه های دریانوردی را رقم زد. با انفجار این کشتی، نزدیک به دو هزار نفر چه در اطراف شهر هالیفاکس کانادا و چه در داخل کشتی جان باختند. این انفجار در اثر تصادف مونت بلان با کشتی نروژی اس ای ایمو رخ داد. کشتی مونت بلان، صبح روز ششم دسامبر وارد بندر هالیفاکس شد و در باریک راه هالیفاکس با اس اس ایمو برخورد کرد.


در اثر این تصادف، کشتی آتش گرفت و ۲۰ دقیقه بعد آتش به قسمت بار سرایت کرد و انفجار عظیمی را موجب شد که همه شهر و بندر را ویران کرد.

شیرجه در آب های شعله ور

در بیستم دسامبر ۱۹۸۷، کشتی مسافربری فیلیپینی «ام وی دونا پاس» به مقصد مانیل به راه افتاد، نیمه های شب وقتی همه مسافران در خواب بودند، کشتی به تنگه تابلاس در اقیانوس آرام رسیده بود که ناگهان با کشتی حمل سوخت «ام تی وکتور» تصادف کرد.

محموله کشتی وکتور ۸۸۰۰ بشکه بنزین، نفت خام و صنایع پتروشیمی بود، از این رو به محض اینکه دو کشتی با یکدیگر برخورد کردند، محموله سوخت وکتور آتش گرفت و در اولین ثانیه های این تصادف، کشتی وکتور در آتش سوخت و در عرض چند دقیقه آتش سوزی به دونا پاس سرایت کرد.


در پی سرایت آتش، انفجار عظیمی رخ داد که ترس و وحشت زیادی بین مسافران ایجاد کرد، آب های اطراف کشتی به علت نشست سوخت، شعله ور شده بودند. دکل نور روی عرشه افتاده بود و مسافران در تاریکی به سختی می توانستند جلیقه های نجات را پیدا کنند و پس از پیدا کردن جلیقه ها، تازه متوجه شدند که همه آنها قفل هستند. هر یک از خدمه کشتی سعی می کردند مردم را آرام کنند اما هیچ یک از آنها راهی برای نجات مسافران از مرگ نداشتند. مسافران برای نجات جان خود، در آب های شعله ور و پر از کوسه شیرجه می زدند تا شناکنان خودر ا به آب های امن برسانند.

دوناپاس پس از دو ساعت و وکتور پس از چهار ساعت، غرق شدند. هشت ساعت از این حادثه گذشته بود که مسئولان با تاخیر کشتی ها متوجه حادثه شدند و عملیات جستجو و نجات بسیار دیر آغاز شد. از بین مسافران کشتی دوناپاس، فقط ۲۶ نفر زنده ماندند و دو نفر از خدمه وکتور جان سالم به در بردند.