همه چیز زیر سر آدم فضایی هاست

مجله همشهری سرنخ - اشکان خسروپور: اینجا یکی از مرموزترین نقاط جهان است که تمام موجودات زنده درونش در یک شب غیب شده اند. سال هاست پلیس، کارشناسان علوم ماوراءالطبیعه و مردم عادی درباره دلیل غیب شدن مردم روستا بحث می کنند اما هیچ دلیل قانع کننده ای در این باره پیدا نشده به جز این که می گویند همه چیز زیر سر آدم فضایی هاست. روستای مرموز «ناناووت» در کشور کانادا یکی از مرموزترین و عجیب ترین مناطق جهان است. تا اوایل دهه ۱۹۳۰ میلادی این روستای کوچک مثل تمام مناطق جهان یک محل عادی بود که عده ای انسان و جانوران اهلی در آن زندگی می کردند.

هیچ مشکل جدی و جنگی هم بین شان نبود. این منطقه دورافتاده تر از آن بود که کسی نگران آسیب دیدنش باشد اما یک اتفاق عجیب باعث شد تا همه نگاه ها به آن سمت جلب شود. تمام جانداران آن روستا- بدون این که هیچ پدیده ای مثل زمین لرزه یا طوفان رخ داده باشد- یک شبه ناپدید شدند. این روستا در کنار یک دریاچه مشهور و زیبا قرار داشت و از همان زمان شایعه شد که روستا در داخل دریاچه سر خورده است! نکته عجیب این بود که تمام موجودات زنده ناپدید شده بودند. هیچ اثری از جسد یا باقیمانده بدن شان وجود نداشت و هم چیز به طرز مرموزی ناپدید شده بود.

روستای دست نخورده

روستای «ناناووت» بسیار دورافتاده بود. تا جایی که وقتی همه چیز ناپدید شد، هیچ کس در این باره اطلاع دقیقی نداشت و انگار برای کسی هم مهم نبود. اولین بار شخصی به نام «جو لیبل» که یک مرد ماجراجو بود، به طور اتفاقی آن جا را کشف کرد و خالی بودن روستا را به مقامات کشوری گزارش داد. او با نگارش متن کوتاهی ادعا کرد یک سری خانه در جایی وسط یک منطقه بکر، نظرش را جلب کرده است. به نوشته او این منطقه عادی و ساده به نظر می رسید تنها تفاوتش با بقیه شهرها این بود که کسی در آن ساکن نبود و هیچ صدایی به گوش نمی رسید.

«شهر مرده»، عبارتی بود که برای اولین بار توسط این مرد ماجراجو برای این منطقه بیان شد، همه چیز به طرز عجیبی غیرقابل باور به نظر می رسید. تمام وسایل خانه ها دست نخورده بودند، حتی روی میز برخی خانه ها غذای آماده به همان صورت به چشم می خورد. در برخی دیگر دیگ غذا، بالای شومینه در حال پختن بود و این طور به نظر می رسید که افراد خانه با عجله آن جا را ترک کرده اند و قرار بوده خیلی زود به خانه شان برگردند. مغازه های داخل شهر نیز به همان صورت بودند. در همه شان باز بود و تمام اجناس در دسترس قرار داشتند؛ انگار صاحب مغازه برای چند دقیقه آن ها را جا گذاشته و قرار بوده تا چند دقیقه دیگر برگردد.

آن شب چه شد؟

ماجرا از چه قرار بود؟ تحقیقات بیشتر بخش های تاریک ماجرا را کمی روشن تر کرد. مردم روستایی که در همان نزدیکی بودند، گفتند یک شب قبل از این که شایعه «شهر مرگ» در دنیا بپیچد، شاهد بودند که نور غیرمنتظره ای از دریاچه بیرون آمده و بعد از چند دقیقه که تمام آسمان را روشن کرده، خاموش شده است. در جست و جوهای بیشتر ۱۰۰ یارد (حدود ۹۰ متر) دورتر از ورودی روستا لاشه هفت سگ پیدا شد که از شاخه های چند درخت آویزان شده بودند. سنگ قبرهای گورستان در آن حوالی نیز دهان باز کرده بودند اما درون شان هیچ اثری از جسد دیده نمی شد. تمام سنگ ها هم الگوی مشخصی داشتند؛ انگار کسی از وسط با تبر نصف شان کرده بود.

تحقیقات چه می گوید؟

بررسی های بیشتر نشان می داد که سگ ها از گرسنگی مرده اند، آن هم در حالی که در خانه های روستا پر از خوراکی های تازه بود. با این حساب احتمالا پدیده ای سگ ها را از خوردن منع کرده بود. شاید هم خوراک ها مسموم شده بودند. بررسی های بیشتر نشان داد خوراک ها مشکلی نداشته اند. البته به خاطر این که وسایل آزمایشگاهی پیشرفت کمتری در آن دوران داشت، هنوز مطمئن نیستیم که این خوراک ها از نظر مسمومیت رادیواکتیو نیز مشکلی داشته اند یا نه.

دانشمندان برای این که شرایط منطقه را بیشتر و دقیق تر بررسی کنند، روی شواهد باقیمانده در منطقه، آزمایش هایی انجام دادند که نشان می داد غذاهایی که در خانه ها دست نخورده باقی مانده بود، دو ماه به همین حال رها شده بودند در حالی که ظاهرشان کاملا تازه به نظر می رسید و هیچ بویی به خودشان نگرفته بودند. هیچ موجود موذی- از جمله حشراتی مثل مگس- در آن حوالی دیده نمی شد.

چه کسانی این جا زندگی می کردند؟

روستای ناناووت منطقه ای بسیار کوچک در کنار یک رودخانه بود که معمولا به خاطر آب های پر از ماهی و آبزیان دیگر پرطرفدار بود. در اوایل سده 1900 میلادی یک قبیله از سرخپوست ها در این منطقه زندگی می کردند. به این دلیل که سفیدپوستان منطقه علاقه چندانی به حضور آن ها نداشتند و ترجیح می دادند آن ها را به حال خودشان رها کنند تا منقرض شوند کمتر کسی به سراغشان می رفت.

احتمال انتقال مخفیانه توسط ارتش

یکی از فرضیه هایی که در این باره مطرح می شد، گم شدن، دزدیده شدن یا حتی قتل عام این گروه توسط دولتی بود که می خواست هرچه سریع تر از دست سرخپوست ها خلاص شود. اما شواهدی که در روستا به دست آمده بود نشان می داد که همه چیز کاملا سر جای خودش بوده و هیچ مقاومتی در مقابل زور دیده نمی شد. ضمن اینکه جمعیت روستا حدود 7 هزار نفر بود و انتقال این تعداد آدم در طول یک شب، آن هم بدون کوچک ترین سر و صدا و ردپایی غیرممکن به نظر می رسید.

مشکل بعدی این بود که روستا حدود 500 کیلومتر تا نزدیک ترین شهر آباد فاصله داشت. با این حساب حتی اگر تمام جمعیت شهر در مدت کوتاهی منتقل شده بودند، باید اثری از حرکت آن ها در طول راه دیده می شد یا اثری از افزایش جمعیت در شهرهای اطراف دیده می شد که بررسی ها این را منتفی می کرد.

سرنخ های جدید

سال ها طول کشید تا گروهی از محققان علوم مختلف با همراهی پلیس بتوانند به سرنخ های اساسی در این باره دست پیدا کنند. در سال 1976 میلادی یعنی بیشتر از دو دهه از وقوع این اتفاق عجیب، شخصی به نام «دوایت والن» برای یک مجله نسبتا ناشناخته به نام «فت» مقاله ای با تیتر «بازدید دوباره از روستای ناپدید شده ها» منتشر کرد. آقای والن اولین کسی بود که در طول چند دهه بعد از این واقعه اسرارآمیز نشانه هایی را فاش می کرد که تا پیش از آن هرگز بیان نشده بود.

او در این گزارش به شخصی به نام سرهنگ نلسون اشاره کرد که گزارش مفصل و جزیی در این باره نوشته و جزییات آن را در اختیار اداره پلیس وقت گذاشته بود. روزنامه نگار ماجراجو در این گزارش با آوردن ادله گوناگون ادعا کرد بخشی از آن چه در این نوشته ها آمده، صرفا یک سری ادعای پوچ بوده که با هدف کسب شهرت نوشته شده اند. او اسم این گزارش را «افسانه بلندبالا» گذاشته و در این رابطه نوشته بود:

«این موضوع که شخصی به نام جو لیبل وجود داشته و سری به ویرانه های دهکده زده نیز به نظر فقط یک ادعای پوچ است. این روستا اکنون هم وجود دارد و سازه هایی شبیه خانه در آن ها ساخته شده اما بر اثر گذشت چندین سال تبدیل به ویرانه شده اند. اگر واقعا در آن منطقه اتفاق عجیبی رخ داده بود، چرا این همه سال هیچ داده ای درباره اش منتشر نشده یا سعی نکرده بودند در این باره تحقیقی ارائه کنند؟ تکلیف باقیمانده خوراک یا لاشه سگی که گفته می شد در آن جا کشف شده، چه شد؟ چرا آن ها را در یک موزه نگهداری نمی کنند تا کسی بتواند از نزدیک آن ها را ببیند؟»

چند ماه بعد از انتشار این گزارش، یکی از خواننده های مجله با زیر سوال بردن این ادعاها تلاش کرد فرضیه خودش را به کرسی بنشاند. او به مقاله ای که حدود ۱۰ سال قبل از آن در قالب یک کتاب با نام «سفر متوقف شده» منتشر شده بود، اشاره کرد. در این کتاب، راوی داستان تعریف کرده که با یکی از اشخاص محلی رو به رو شده که ادعا می کرده آدم فضایی ها مردم روستا را به محلی دیگر برده اند. مرد بومی ادعا کرده بود، خودش چند باری به مقر آدم فضایی ها در بالای دریاچه رفته و همراه با فرزندانش با آن ها حشر و نشر داشته است.

او گفت خودش از آدم فضایی ها شنیده که مردم این روستا را با هدف آزمایش درباره زمینی ها به آسمان برده اند و هر زمانی که وقتش برسد آن ها را به زمین بر می گردانند. با وجود ادعاهای جو لیبل مبنی بر کشف این روستا و ادعاهای دوایت والن درباره دروغ بودن این ادعاها، هنوز هم ماجرای این منطقه به عنوان یکی از اسرارآمیزترین ماجراهای دنیا مطرح است.

یک افسانه سرخپوستی این پدیده را توجیه می کند

کار، کار گرگ هاست

در طول سال هایی که این گروه غیب شدند، شایعه های زیادی درباره دلیل غیب شدن آن ها مطرح شد. «شایعه ماه کامل» یکی از مهم ترین دلایلی بود که در این باره در محافل مختلف عنوان می شد. این شایعه می گفت در طول سال های متمادی هر بار که ماه کامل دقیقا در بالای دریاچه قرار می گرفت، اتفاق عجیبی در منطقه رخ می داد که آخرین و مشهورترین آن، غیب شدن مردم روستا بود.

کسانی که این فرضیه را علم کرده بودند، می گفتند در زمان هایی که ماه کامل می شود، گرگ های منطقه بیدار می شوند و طبق یک افسانه سرخپوستی، در مواقع خاصی از سال اجساد گرگ ها نیز از خواب بیدار می شوند و هر سال ممکن است پدیده های خاصی در اطراف رخ بدهد. از جمله این پدیده ها، «لشکرکشی گرگ های هاسکی» بود. در این واقعه گرگ ها برخلاف شب های دیگر کاملا ساکت می شوند.

چند دهه بعد از خالی شدن روستای مرگ رازهای جدیدی پیدا شدند

تنها نشانه زندگی

ماجرای کشف روستای مرده آن قدر جذاب بود که تا سال ها بعد از وقوع آن همچنان در محافل مختلف علمی و غیرعلمی درباره آن بحث می شد. هر چند «جو لیبل» در دهه 1930 این روستای خالی از سکنه را کشف کرده بود اما سال ها بعد، یعنی در سال 1959 میلادی برای اولین بار تمام ماجرای این اتفاق در قالب یک کتاب با نام «غریب تر از علم» منتشر شد. در این کتاب برای اولین بار به حضور نیروهای ویژه پلیس اشاره شد که بعد از دریافت گزارش «لیبل» وارد منطقه شدند. گروه های تجسس هم نتوانستند هیچ ردپایی پیدا کنند.

عملیات جست و جو مدت ها ادامه پیدا کرد و تعداد زیادی از کارآگاهان تمام منطقه را زیر و رو کردند. عده ای غواص هم به پایین دریاچه رفتند اما چیزی پیدا نکردند. فقط جسد چند سگ پیدا شد که در بخش های خنک خانه جا مانده و از گرسنگی جان داده بودند. با وجود این که مدت نسبتا زیادی از جان دادن آن ها می گذشت، لاشه شان کاملا تازه مانده بود و هیچ حشره ای در اطراف شان پرسه نمی زد. این سگ های مرده تنها نشانه از یک موجود زنده در منطقه بود. به جز این، همه چیز کاملا غیب شده و کوچک ترین ردی نیز از آن نبود.