طنز؛ کارگرها خورده شدند
بزرگترین مشکلی که کارگرها دارند، کارفرماهایی هستند که کارگرها را آدم حساب نمیکنند و نه حقوق آنها را بهموقع میدهند، نه آنها را بیمه میکنند و نه شرایط ایمنی را برای کارگرها در نظر میگیرند که اینها هم دلیل دارد.
چرا کارگر را بیمه نمیکنند؟ چون بیمهکردن یعنی دردسر و فردا که خواستی کارگر را بیرون بیندازی قصه میشود. پس کارفرما حق دارد بیمه کارگر را بخورد.
چرا شرایط ایمنی را در نظر نمیگیرند؟ چون ایمنی یعنی سوسولبازی و کارفرما کارگر را سوسول نمیداند.
چرا کارگر را آدم حساب نمیکنند؟ چون وقتی کسی را آدم حساب کنی، فردا توقع پیدا میکند که مثل آدم باهاش رفتار شود و منزلت و حقوق انسانی داشته باشد. اینطوری که دیگر نمیشود کار کرد. اینطوری است که اصناف و سندیکا در ایران جزء صنایع سابیدنی مثل کشک محسوب میشوند و ایران عملا بهشت کارفرماست. حتی وقتی کارگرهای یک جایی که حق و حقوقشان خورده شده علیه کارفرمایشان اعتراض میکنند، سریع به این موضوع رسیدگی میشود و خانوادههای کارگرها باید دنبال سند بگردند. حالا با تمام این اوصاف دیروز از «کانون سراسری انجمنهای کارگران ساختمانی کشور» خبر رسیده که باعث شادی دستاندرکاران شده. اینکه «روزانه پنج کارگر ساختمانی در اثر حوادث ناشی از کار جان خود را از دست میدهند».این خبر یعنی در طول زمان مشکل کارفرماها حل میشود و کارگرها تمام میشوند.
حرف درشت: مثلا تعریف از خود نباشد، روزنامهنگاران هم یک انجمن داشتند که تبدیل به احسن شد و پودر شد. بعد آخر دولت قبلی که دستبرقضا دولت آقای روحانی بود، قرار شد یک انجمن جدید داشته باشند و روزنامهنگارها هم کِیف کردند و سریع گفتند باشه. بعد که انتخابات تمام شد، روزنامهنگاران متوجه شدند منظور دولت از انجمن صنفی روزنامهنگاران درواقع یعنی سابیدن کشک. سابیدن کشک هم مزایای زیادی دارد؛ یکی اینکه باعث میشود سر آدم گرم شود، دو اینکه باعث خودکفایی در صنعت سابیدن میشود و سوم اینکه روزنامهنگاران ما تنها تخصصشان سابیدن کشک و آوردن نخودسیاه است. به همین دلیل دولت اعلام کرده روزنامهنگاران نیاز به سندیکا و صنف جداگانه ندارند و باید بروند زیرشاخه اتحادیه خشکبار و در شاخه کشک ثبتنام کنند.
ارسال نظر