طنز؛ سگ زرد برادر شغاله

علیرضا کاردار در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:

در زمان‌های قدیم جنگلی بود خوش آب و هوا که اهالی‌اش به لهجه محلی «جینگیل» صدایش می‌کردند. در جینگیل هیچ قانونی برقرار نبود، به جز قانون جنگل. یعنی هر حیوانی اگر زورش می‌رسید هر کاری دلش می‌خواست می‌کرد، و حیوان دیگری اگر زورش نمی‌رسید جلویش را نمی‌گرفت و نمی‌خوردش. برای همین هر جانوری به دنبال کاری بود که بتواند پوزه دیگر جانوران را بزند و خودش جلو بیفتد.

از همین رو، شغال‌ها که هیچ‌کسی آدم حساب‌شان نمی‌کرد و توسری‌خور شیر و پلنگ و گرگ و روباه و حتی سگ و گربه‌ها بودند هم قصد کردند بزنند توی کاری که دستکم سری توی سرها دربیاورند و نگاه جینگیلوندان بهشان تغییر کند. بنابراين تصمیم گرفتند وسیله‌ای بسازند تا به کار همه حیوانات بیاید؛ بلکه چهار تا حیوان تحویل‌شان بگیرند. بعد از کلی شور و دور به این نتیجه رسیدند نعل‌هایی برای اهالی جینگیل بسازند که آن‌ها را به سم‌های‌شان بکوبند و بتوانند بدون دویدن، راحت این طرف و آن طرف بروند. اسمش را هم گذاشتند «سُمچرخ شغالی».

چند روز اول عرضه این محصول، استقبالی از آن نشد. بعد از آن یکی دو جانور استفاده کردند و چون خوش‌شان آمد دهان به دهان و پوزه به پوزه و نوک به نوک در جینگیل پیچید و طرفدار پیدا کرد و به سراغش آمدند. کار به جایی رسید که تیم سمچرخ‌سازی شغال‌ها از سفارش‌ها عقب ماند. به این فکر افتادند سیستم کار را عوض کنند و چرخ‌ها را از نعل‌ها حذف کنند تا سرعت تولید برود بالا. ولی برای اینکه برندشان خراب نشود و طبق کینه‌ای که از قبل با سگ‌ها و مخصوصا رنگ زردشان به خاطر شباهت‌شان با خودشان داشتند، اسمش را گذاشتند «سُم‌سُر سگی». باز هم حیوانات استقبال می‌کردند و شغال‌ها هم از این سودی که می‌بردند کیف می‌کردند.

این‌گونه شد که از آن زمان وقتی گروهی از اعتماد دیگران سواستفاده می‌کنند و از سر و ته کارشان می‌زنند ولی نمی‌خواهند دیگران متوجه شوند، در توجیه کارشان می‌گویند «فرقی نمی‌کند، سگ زرد برادر همان شغال قبلی است». البته حیوانات بعد از مدتی موضوع را فهمیدند و شغال‌ها را تحریم کردند و آن کلاهبرداران به خاک سیاه نشستند.