دورافتاده‌ترین و منزوی‌ترین مناطق دنیا

در این میان آدم هایی هم پیدا می شوند که برخلاف جریان آب شنا می کنند و زندگی در دورافتاده ترین و صعب العبورترین مناطق دنیا را ترجیح می دهند و به همه ی بایدهای مرسوم زندگی مدرن پشت پا می زنند. با چند نمونه از آن ها آشنا می شویم.

وبسایت تابناک با تو: تقریبا تمام مردم در جستجوی ساخت خانه در مراکز شهری و با امکانات رفاهی گسترده هستند، اما در این میان آدم هایی هم پیدا می شوند که برخلاف جریان آب شنا می کنند و زندگی در دورافتاده ترین و صعب العبورترین مناطق دنیا را ترجیح می دهند و به همه ی بایدهای مرسوم زندگی مدرن پشت پا می زنند. با چند نمونه از آن ها آشنا می شویم.

خانواده ی أچلی، آلاسکا

وقتی سبک زندگی آنها را ببینید تصور می کنید که سوار ماشین زمان شده و در عصر حجر پیاده شده اید. این خانواده ی سه نفره متشکل از پدر، مادر و پسر ۱۳ ساله در یکی از مناطق حیات وحش آلاسکا و صعب العبورترین آن زندگی می کنند. نزدیک ترین منطقه ی مسکونی با آنها ۲۰۰ مایل فاصله دارد. آنها حتی اینترنت هم ندارند و هر ماه یک بار از این منطقه خارج می شوند تا به دیدن اقوام خود در ایالت آلاباما بروند.

جزیره ی ایلیای، آیسلند

شاید بتوان خانه ی قرار گرفته بر روی جزیره ی ایلیای را یکی از دورافتاده ترین مناطق دنیا دانست که در جزیره ی ایلیای آیسلند قرار گرفته است. در این جزیره فقط ۵ خانواده زندگی می کنند. از دهه ی سی قرن بیستم تعداد جمعیت این جزیره رو به کاهش یافت تا جایی که امروز لقب دورافتاده ترین و کم جمعیت ترین نقطه ی دنیا را به خود اختصاص داده است.

فانوس دریایی «بیشوپ راک»

در کتاب رکوردهای گینس این جزیره به عنوان کوچکترین جزیره ی جهان ثبت شده است. این جزیره در انگلستان قرار دارد و فانوس بیشوپ راک در سال ۱۸۴۷ میلادی و به طول ۵۰ متر بر روی آن ساخته شد. از سال ۱۸۵۸ میلادی نگهبانان فانوس به طور رسمی در آن سکونت یافتند.

شهر کولمانسکوپ

در اوایل قرن بیستم شهر کولمانسکوپ یکی از شکوفاترین شهرهای نامیبیا بود که در قلب صحرای نامیب قرار داشت. یکی از دلایل اقبال گسترده ی مردم و به خصوص مهاجران آلمانی به این شهر وجود معادن متعدد الماس بود. پس از پایان جنگ جهانی اول ارزش الماس کاهش یافت و مهاجران شهر را ترک کردند و آن را متروک و خالی رها نمودند، تا جایی که در سال ۱۹۵۴ میلادی هیچ کسی در کولمانسکوپ به چشم نمیخورد. شن ها شهر را در خود فروبلعیدند و کولمانسکوپ تبدیل به شهر ارواح شد.

جزیره ی تریستان داکونها

یک جریره ی شبه متروک که در جنوب اقیانوس اطلس قرار دارد. نزدیک ترین نقطه ی خشکی به آن شهر کیپ تاون است که در حدود ۱۷۴۳ مایلی از شرق این منطقه قرار گرفته است. ساکنان جزیره ۳۰۰ نفر هستند و رسیدن به آن با قایق امکانپذیر نیست. بیشتر روزهای تریستان بارانی می باشد و کوه آتشفشانی بزرگی نیمی از جزیره را احاطه کرده است.

دهکده ی لاوِردا

روستایی قدیمی پنهان شده در میان کوه های "گوآدا لاخارای" اسپانیا است. تعداد اندکی از مردم در این روستا در خانه های سنگی زندگی می کنند. این روستا از سیستم آبرسانی و خطوط برق بی بهره است و مردم آن زندگی ابتدایی دارند.

ایستگاه مک موردو

ایستگاه مک موردو در آنترکتیکا یا جنوبگان دورافتاده ترین و جنوبی ترین قاره ی جهان قرار گرفته است. آنترکتیکا پنجمین قاره ی بزرگ جهان به شمار می رود و ۹۹ درصد این قاره با یخ پوشیده شده است. آنترکتیکا از نظر جغرافیایی قطب جنوب را شامل می شود. ساکنان آن از ۱۰۰۰ نفر تجاوز نمی کنند که اغلب آنها پژوهشگران و محققینی هستند که تحت تدابیر معیشتی خاصی زندگی می کنند.

صومعه ی «پارو تاکتسانگ»

به این صومعه لقب «لانه ی ببر» را داده اند. صومعه ای سخت و سنگی که بر حاشیه ی یک صخره در ارتفاع ۳۰۰۰ متری در بوتان قرار گرفته و هنوز هم بوداییان تا به امروز در آنجا به ادای آداب و رسوم و مناسک خود می پردازند.

خانه ی سنگی در پرتغال «کازا دو پِندو»

کازا دو پِندو یا خانه ی سنگی در کوه های (fafe) در پرتغال قرار گرفته است. خانه ی سنگی با چهار قطعه صخره ساخته شده و ما را به یاد سکونتگاههای نخستین می اندازد. در سال ۱۹۷۴ میلادی بنا شده و چون در منطقه ی پرت و دورافتاده ای قرار گرفته سیم کشی برق ندارد اما در عوض یک استخر و یک شومینه ی زیبا از امکانات این خانه ی سنگی به شمار می رود.