متوقف کردن آبشارهای نیاگارا در سال ۱۹۶۹

برترین ها: در چند قرن اخیر، تلاش برای تغییر دوره تاریخی همیشه انگیزه اصلی تمدن بشری بوده است. در طول تاریخ مشاهده شده که چندین بار مردم سعی کرده اند شاهکاریی انجام دهند که در مواجهه مستقیم با طبیعت قرار گیرند. این تلاش می تواند اختراع هواپیما، ساخت مگا سازه هایی مثل اهرام و یا حتی توقف جریان یکی از بزرگترین منابع آب جهان «آبشار نیاگارا» باشد.

آبشار نیاگارا شامل آبشار نعل اسبی و آبشار آمریکایی می شود. باتوجه به چند سال سقوط سنگ ها بین سال های 1931 و 1954 آبشار آمریکایی با فرسایش روبرو شد که اگر جلوی آن گرفته نمی شد باعث نابودی دائمی آن می شد. درنتیجه اعتراض عمومی و تظاهرات برای نجات آبشار آمریکایی، سپاه مهندسین ارتش آمریکا با مسئولیت زیاد جلوی این آبشار را برای تعمیر گرفتند. بادرنظر گرفتن این چالش تاریخی، یک بستاب در 3 روز ساخته شد و جریان 60000 گالن در ثانیه این آبشار را به 15000 گالن در ثانیه رساند. این تلاش عظیم از 1264 بار کامیون و حمل 27800 تن خاک و ماسه تشکیل شد که برای پر کردن بستاب نیاز بود. یکی از کشف هایی که در این پروژه انجام شد و اگر همیشه آب بصورت کامل درجریان بود هرگز مشخص نمی شد، جسد یک زن بود که یک دستبند طلا با نوشته غم انگیز «هرگز فراموشم نکنید.» بود.

پس از پنج سال تلاش آن ها متوجه شدند که هیچ تغییر قابل توجهی در ظاهر آبشار آمریکایی وجود ندارد و پذیرفته شد که همیشه مقداری خطر فرسایش اطراف آبشار وجود دارد. درس مهمی که این تلاش برای مهندسان و همه بشریت داشت این بود که هرچیزی عمری دارد و هیچ چیز ابدی نیست. این ممکن است گوشت و خون انسان باشد و یا حتی منظره شگفت انگیز آبشار نیاگارا و تغییر اجتناب ناپذیر است. توقف آبشارهای نیاگارا در سال ۱۹۶۹ قدرت تلاش بشر را در مقایسه با قدرت طبیعت نشان می دهد.