طنز؛ حافظه تاریخی سیری چند؟!
حالا کاری به این نداریم که در دوران قاجار بر کشور ما چه رفت، اما از حق نگذریم این جمله شاه قجر که ملت حافظه تاریخی ندارند را باید در کنار گفته‌های کوروش بزرگ، حسین پناهی و پرفسور سمیعی قاب کرد و زد روی دروازه اصلی کشور، از بس که خوب است.
احسان بهرام غفاری در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
حالا کاری به این نداریم که در دوران قاجار بر کشور ما چه رفت، اما از حق نگذریم این جمله شاه قجر که ملت حافظه تاریخی ندارند را باید در کنار گفته‌های کوروش بزرگ، حسین پناهی و پرفسور سمیعی قاب کرد و زد روی دروازه اصلی کشور، از بس که خوب است.
بگذارید قضیه را برای شما روشن کنم. ما در کشوری زندگی می‌کنیم که دائم قرعه‌کشی برگزار می‌شود. دستمال کاغذی و پفک می‌خرید، روی جلد آن نوشته است: برنده خوش‌شانس یک دستگاه آپارتمان شوید! دمپایی حمام می‌خرید روی نایلون آن نوشته شده است: هفت روز سفر به ژنو در هتل شش ستاره با خرید دمپایی‌های ما! یک کیلو سیب‌زمینی می‌خرید، دم در میوه‌تره‌بار یک مرسدس بنز سه میلیاردی گذاشتند که سر ماه قرعه‌کشی می‌شود و به برنده خوش‌شانس سیب‌زمینی داده می‌شود! قبض موبایل خود را قبل از بیستم هر ماه بپردازید، سه میلیون جایزه نقدی و یک گوشی آی‌فون9 به شما هدیه می‌دهند! این روزها هم که شما عکس خود را بالای درخت می‌گذارید، یکباره سی تا نهال می‌روند برای شما می‌کارند! همان‌طور که قبلا هم شما می‌رفتی عکس خود را می‌گذاشتی فیس‌بوک، دنت به ملت صبحانه می‌داد!
حالا ربط این چیزها به حافظه تاریخی چیست؟ این است که یک نفر برای رضای خدا تا به‌حال این قرعه‌کشی‌ها را از نزدیک دیده؟ یک نفر تا به‌حال برنده هم شده؟ یک نفر تا حالا از خودش پرسیده خب کو؟ اما از آن‌جایی‌که ما ملت میان‌بر و شورت‌کات هستیم، طمع برمان می‌دارد. دوست داریم مفت صاحب همه چیز شویم، باز هم شرکت می‌کنیم و هر بار هم فکر می‌کنیم بقیه برنده می‌شوند و ما شانس نداشته‌ایم. در حالی‌که این‌طور نیست. اصلا قرعه‌کشی‌ای وجود ندارد که برنده‌ای داشته باشد. اما چون ما حافظه تاریخی نداریم، دو ماه بعد باز می‌رویم در جو یکی دیگر از این قرعه‌کشی‌ها غرق می‌شویم و طرف قضیه هم جیب‌هایش را پر پول می‌کند و دوباره می‌رود تا دو ماه دیگر و یک قرعه‌کشی دیگر.
حال راه‌حل چیست؟ افزایش حافظه تاریخی و ساده‌لوح نبودن. یعنی هر کس گفت بیا دمپایی بخر، فراری ببر، شما یک کم از آن دوگوله استفاده کرده و با بالا پایین کردن فسفر، کمی در خود غور کرده و با سبک و سنگین کردن ببین چرا شما هزار تومان باید بدهی، طرف سه میلیارد تومان؟! سود چند دمپایی می‌شود قیمت یک فراری؟! اصلا کو فراری؟!
پس از همین امروز تصمیم بگیرید برنده خوش‌شانس یک ویلا در هاوایی با کلیه امکانات، هر ماه هفت مرسدس بنز، یک روز مکالمه رایگان داخل شبکه، برنده هزار سکه طلا، برنده هفده کیلومتر اسکناس هزار تومانی، شش روز و هفت شب کیش با خانواده، کلیک کن بچه‌ها صبحانه بخورند، تگ کن درخت‌ها کاشته بشوند، هزار تومان بده لپ‌تاپ ببر، کارت شارژ بخر قوهای چک‌اسلواکی خانه‌دار شوند و موارد اینچنیني نباشید. مطمئن باشید نه ویلایی در هاوایی خریداری شده که به شما داده شود، نه کسی حوصله دارد برود اسکناس هزار تومانی را بچیند ببیند هفده کیلومترش چقدر می‌شود، نه پژو206 درون بسته پفک جا می‌شود! خلاصه حافظه تاریخی داشته باشید، طمع نورزید، میان‌بر را فراموش کنید، ته‌تهش اگر لطف کنند، شما برنده یک جاسویچی و نهایتا یک ناخن‌گیر می‌شوید که آن‌هم در منزل دارید، نیازی به کار اضافه نیست.
حالا کاری به این نداریم که در دوران قاجار بر کشور ما چه رفت، اما از حق نگذریم این جمله شاه قجر که ملت حافظه تاریخی ندارند را باید در کنار گفته‌های کوروش بزرگ، حسین پناهی و پرفسور سمیعی قاب کرد و زد روی دروازه اصلی کشور، از بس که خوب است.
بگذارید قضیه را برای شما روشن کنم. ما در کشوری زندگی می‌کنیم که دائم قرعه‌کشی برگزار می‌شود. دستمال کاغذی و پفک می‌خرید، روی جلد آن نوشته است: برنده خوش‌شانس یک دستگاه آپارتمان شوید! دمپایی حمام می‌خرید روی نایلون آن نوشته شده است: هفت روز سفر به ژنو در هتل شش ستاره با خرید دمپایی‌های ما! یک کیلو سیب‌زمینی می‌خرید، دم در میوه‌تره‌بار یک مرسدس بنز سه میلیاردی گذاشتند که سر ماه قرعه‌کشی می‌شود و به برنده خوش‌شانس سیب‌زمینی داده می‌شود! قبض موبایل خود را قبل از بیستم هر ماه بپردازید، سه میلیون جایزه نقدی و یک گوشی آی‌فون9 به شما هدیه می‌دهند! این روزها هم که شما عکس خود را بالای درخت می‌گذارید، یکباره سی تا نهال می‌روند برای شما می‌کارند! همان‌طور که قبلا هم شما می‌رفتی عکس خود را می‌گذاشتی فیس‌بوک، دنت به ملت صبحانه می‌داد!
حالا ربط این چیزها به حافظه تاریخی چیست؟ این است که یک نفر برای رضای خدا تا به‌حال این قرعه‌کشی‌ها را از نزدیک دیده؟ یک نفر تا به‌حال برنده هم شده؟ یک نفر تا حالا از خودش پرسیده خب کو؟ اما از آن‌جایی‌که ما ملت میان‌بر و شورت‌کات هستیم، طمع برمان می‌دارد. دوست داریم مفت صاحب همه چیز شویم، باز هم شرکت می‌کنیم و هر بار هم فکر می‌کنیم بقیه برنده می‌شوند و ما شانس نداشته‌ایم. در حالی‌که این‌طور نیست. اصلا قرعه‌کشی‌ای وجود ندارد که برنده‌ای داشته باشد. اما چون ما حافظه تاریخی نداریم، دو ماه بعد باز می‌رویم در جو یکی دیگر از این قرعه‌کشی‌ها غرق می‌شویم و طرف قضیه هم جیب‌هایش را پر پول می‌کند و دوباره می‌رود تا دو ماه دیگر و یک قرعه‌کشی دیگر.
حال راه‌حل چیست؟ افزایش حافظه تاریخی و ساده‌لوح نبودن. یعنی هر کس گفت بیا دمپایی بخر، فراری ببر، شما یک کم از آن دوگوله استفاده کرده و با بالا پایین کردن فسفر، کمی در خود غور کرده و با سبک و سنگین کردن ببین چرا شما هزار تومان باید بدهی، طرف سه میلیارد تومان؟! سود چند دمپایی می‌شود قیمت یک فراری؟! اصلا کو فراری؟!
پس از همین امروز تصمیم بگیرید برنده خوش‌شانس یک ویلا در هاوایی با کلیه امکانات، هر ماه هفت مرسدس بنز، یک روز مکالمه رایگان داخل شبکه، برنده هزار سکه طلا، برنده هفده کیلومتر اسکناس هزار تومانی، شش روز و هفت شب کیش با خانواده، کلیک کن بچه‌ها صبحانه بخورند، تگ کن درخت‌ها کاشته بشوند، هزار تومان بده لپ‌تاپ ببر، کارت شارژ بخر قوهای چک‌اسلواکی خانه‌دار شوند و موارد اینچنیني نباشید. مطمئن باشید نه ویلایی در هاوایی خریداری شده که به شما داده شود، نه کسی حوصله دارد برود اسکناس هزار تومانی را بچیند ببیند هفده کیلومترش چقدر می‌شود، نه پژو206 درون بسته پفک جا می‌شود! خلاصه حافظه تاریخی داشته باشید، طمع نورزید، میان‌بر را فراموش کنید، ته‌تهش اگر لطف کنند، شما برنده یک جاسویچی و نهایتا یک ناخن‌گیر می‌شوید که آن‌هم در منزل دارید، نیازی به کار اضافه نیست.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر