سنگ نوشته عاشقانه ای که ماندگار شد

برترین ها: ورونا ممکن است زادگاه معروف ترین داستان های عاشقانه در ادبیات باشد، اما روستای کوچک نیوبری در ایالت نیوهمشایر زادگاه ماندگارترین داستان های اخیر است. اگرچه افراد بسیار کمی داستان کشاورز مرغ را شنیده اند اما افسانه محبوب نیوهمشایر است.

داستان حدود 30 سال پیش آغاز می شود. در آن زمان یک خانه سفید کوچک در کنار جاده 103 وجود داشت که از نیوبری عبور می کرد و یک مزرعه پرورش مرغ در حیاطش داشت. در این مزرعه یک دختر بسیار زیبای شانزده ساله به نام گرچن رول زندگی می کرد که به خانواده اش در پرورش مرغ ها کمک می کرد. گرچن یکی دو عاشق پنهانی داشت اما این داستان یک پسر خاص بود که آنقدر خجالتی بود که نمی توانست جلو بیاید. بنابراین در یک شب مهتابی، پسر یک قلم مو برداشت و پیام «پرورش دهنده مرغ، دوستت دارم.» را روی یک تکه سنگ بزرگ در نزدیکی خانه او در کنار جاده نوشت. صبح روز بعد گرچن پیام را دید و حدس زد چه کسی آن را نوشته است. آنچه پس از آن اتفاق افتاد یک راز است و بخشی از این داستان نیست. آیا گرچن و پسر به هم رسیدند؟ آیا با هم تبادل پیام می کردند؟ هیچکس نمی داند.

گرچن بزرگ شد و به کالج رفت اما پیام باقی ماند. اکنون کمرنگ شده و خارها جلوی آن را گرفته اند. داستان می توانست آنجا خاتمه یابد. اما نیافت. سال ها بعد، یک روز نوشته ای با رنگ تازه روی سنگ ایجاد شده بود: «پرورش دهنده مرغ، هنوز هم دوستت دارم.» سنگ تبدیل به یک نشانه محلی شد. مردم محلی آن را می دیدند و لبخند می زدند اما رانندگان عبوری فکر می کردند که چه معنایی می تواند داشته باشد. هرچند سال، یک نفر خارهای دور سنگ را می کند و حروف را با رنگ تازه تجدید می کرد، تا اینکه یک روز در سال ۱۹۹۷ دو نفر از کارکنان وزارت حمل و نقل آمدند و نوشته عاشقانه را پاک کردند. یک نفر به شهرداری به خاطر این گرافیتی شکایت کرده بود.

اما سنگ مدت زیادی به آن شکل نماند. پیام دوباره به درشتی و برجستگی همیشه روی آن ظاهر شد. این بار، قبل از اینکه باز شکایتی شود، ساکنان نیوبری جمع شدند و دادخواستی با 200 امضا تهیه کردند تا سازمان کاری به گرافیتی نداشته باشد. سازمان نیز موافقت کرد.