رویای کودکان پناهنده در نقاشی هایشان

برترین ها: در میان بدترین بحران های انسانی بعد از جنگ جهانی دوم، با بیش از ۶۵ میلیون نفر آواره در سراسر جهان، آندره نادئو به یونان برگشته تا روی پروژه مستقل خود کار کند، پروژه ای که هدف آن فهمیدن آن چیزیست که در سر کودکان پناهنده می گذرد. این بچه ها را در رسانه ها بسیار می بینیم، اما به نظر می رسد هیچ کس تلاشی برای تحقیق روی افکار آن ها درمورد گذشته و امیدهایی که به آینده دارند، نمی کند. بعد از ۴۵ روز زندگی در اردوگاه پناهندگان، این پروژه آغاز شد، او به کودکان یک کاغذ و مداد و مدادرنگی داد و از آن ها خواست آن چه را که می خواهند در آینده بشوند نقاشی کنند. این ابتکار جدید بخشی از ماموریت اصلی این پروژه بود که صدای این کودکان را به گوش جهان می رساند. این بچه ها هستند که بیشترین رنج را از جنگ و نقض حقوق بشر می برند. حدود نیمی از پناهندگان امروز کودکان هستند. بسیاری از این کودکان روزی آرزو داشتند پزشک، معلم یا حتی راننده شوند و این پروژه برای آن ها امیدبخش است. درحالیکه ما درد و رنج گذشته را فراموش نمی کنیم، تمرکز ما روی تراژدی نیست بلکه روی امید است.

ریم، ۶ ساله از سوریه می خواهد پزشک اطفال شود تا از کودکان مثل خودش مراقبت کند.

آرسیان 9 ساله از عراق می خواهد فوتبالیست شود.

سنا ۶ ساله از افغانستان می خواهد معلم دبیرستان شود. او دوست دارد مدرسه ای در کشورش داشته باشد، مدرسه ای که حیاطی هم داشته باشد تا بچه ها بازی هم کنند.

آمور 9 ساله از سوریه می خواهد راننده شود و شغل پدرش را ادامه دهد.

محمد ۸ ساله از سوریه خانه و بچه هایش را نقاشی کرده و خودش را با کیفش نشان می دهد. او می خواهد یک پزشک شود.

تولای ۶ ساله از سوریه می خواهد دندانپزشک شود.

ایوان 5 ساله از عراق می خواهد معلم شود، اما نقاشی او فقط یک خانه را نشان می دهد، فکر می کنید چرا؟ شاید چون خانه ندارد.

یاسر ۱۱ ساله از سوریه می خواهد فوتبالیست شود و خاطره خوبی از تماشای فوتبال با عمویش و در شهرش دارد.