طنز؛ آزادی بیان مهمتر است یا آزادی عمل؟
محمدرضا محمدی در روزنامه ایران نوشت:
این روزها لغو سخنرانیها خبر داغی است که موافقان و مخالفان خود را دارد و با توجه به شاخ و شانههایی که طرفین برای هم میکشند، فکر میکنم این رشته حالا حالاها سر دراز دارد.
این روزها لغو سخنرانیها خبر داغی است که موافقان و مخالفان خود را دارد و با توجه به شاخ و شانههایی که طرفین برای هم میکشند، فکر میکنم این رشته حالا حالاها سر دراز دارد.
وجدان نویسنده: تو موافقی یا مخالف؟
نویسنده: من از موافقان صدرصد کسانی هستم که براحتی سخنرانیها را لغو میکنند و اعتقاد دارم این اعمال نشان از رشد تصاعدی آزادی و حقوق شهروندی در جامعه ما دارد، رشدی که حتی غرب هم با این همه کبکبه و دبدبه به این شدت و سرعت تجربه نکرده است!
وجدان نویسنده: جل الخالق! تو که روشنفکرتر از این حرفها بودی، حالا از لغو سخنرانیها حمایت میکنی؟ به کجا چنین شتابان؟ دلیلت چیست؟
نویسنده: این لغوها و ممانعتها چند ویژگی دارد. اول از همه اینکه از اختلافات خانوادگی بشدت میکاهد!
وجدان نویسنده: چه ربطی دارد؟!
نویسنده: وقتی درکشور نایب رئیس مجلس اجازه ندارد حرف بزند، آن وقت مردان یا زنانی که در خانه اجازه حرف زدن نمییابند با خود میگویند مقام ما که بالاتر از نایب رئیس مجلس نیست، پس چرا ناراحت بشویم. براین اساس عمری را باهم بخوبی و خوشی سپری میکنند و فکر طلاق را از سر خود بیرون میکنند!
وجدان نویسنده: دیگر چه فایدهای دارد؟
نویسنده: اول بگو ببینم به نظر تو اندیشه و ابراز آن جرأت بیشتری میخواهد یا عمل به اندیشه؟
وجدان نویسنده: خب مسلماً عمل یک قدم جلوتر از اندیشیدن است!
نویسنده: وقتی اندیشه سخنرانان که به فرض غیر قانونی است، اجازه طرح نمییابد ولی عمل ممانعتکنندگان که آن هم غیر قانونی است به منصه ظهور میرسد، معلوم است که ما یک قدم از آزادی اندیشه پا فراترگذاشته و به آزادی عمل رسیدیم و این کم موفقیتی نیست!
پ
ارسال نظر