تا به حال دورترین جایی که توانستهایم برویم، کرهی ماه بوده است. ما انسانها دورتر از ماه نرفتهایم و فقط توانستهایم فضاپیماهای بدون سرنشینی بسازیم که تا دوردستهای منظومهی شمسی سفر کنند.
مجله دیجی کالا: تا به حال دورترین جایی که توانستهایم برویم، کرهی ماه بوده است. ما انسانها دورتر از ماه نرفتهایم و فقط توانستهایم فضاپیماهای بدون سرنشینی بسازیم که تا دوردستهای منظومهی شمسی سفر کنند.
سفر به دوردستهای منظومهی شمسی سالها زمان میبرد. با فناوری کنونی تا نزدیکترین ستارهها، هزاران سال باید در سفر باشیم. بنابراین فعلا سفرهای دوردست فضایی برای انسان غیر ممکن است.
ولی چه میشود اگر بتوانیم مشکل فناوری را حل کنیم و با سرعت نزدیک به سرعت نور، در فضا سفر کنیم؟
چه میشود اگر بتوانیم کاری کنیم که فضانوردانمان برای هزاران سال در فضاپیما به خواب زمستانی فرو بروند و وقتی چشم باز میکنند خودشان را در مدار ستارهای دیگر ببینند؟ در این صورت میتوانیم به هرجای عالم که میخواهیم سفر میکنیم؟
میتوانیم به کهکشانهای دیگر سفر کنیم و همهی جهان را بکاویم؟ آیا دیواری وجود خواهد داشت که نگذارد ما از آن بگذریم؟
در صورت پخش نشدن ویدئو بر روی تصویر زیر کلیک کنید.
پ
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر