وحشتناکترین آزمایش های انسانی تاریخ

همشهری سرنخ: در طول تاریخ در کشورهای اروپایی و آمریکایی آزمایش های غیرانسانی صورت گرفته است، آزمایشاتی که گاهی اوقات تاثیر آن تا چندین نسل بعد نیز به جا مانده است. گاهی اوقات این آزمایش ها جنبه روانشناسی داشت. شاید باور نکنیداما در یکی از آزمایش ها کودکان بی گناه از لحاظ روانی تحت تاثیر قرار گرفتند به طوری که اثر این آزمایش سرنوشت آنها را نیز تغییر داد.

1- واحد 731

واحد ۷۳۱ یک آزمایش سری شیمیایی و زیستی بود که توسط ارتش سلطنتی ژاپن در طول جنگ جهانی دوم و بین سال های ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ انجام شد. مسئول انجام این آزمایش غیرانسانی، یکی از فرماندهان بی رحم ژاپنی به نام شیروایشی» بود. در این آزمایش های وحشتناک، قسمتی از بدن زندانی های |ژاپنی را قطع می کردند و به بخش های دیگر بدن پیوند می زدند. در روشی دیگر آنها بعضی از اعضای بدن زندانی ها را منجمد می کردند تا درباره بیماری قانقاریا مطالعه کنند. همچنین زندانی ها را به انواع مختلف میکروب های بیماری زا آلوده می کردند و سپس به آنها واکسن می زدند تا تاثیر واکسن را روی بدن انسان مورد مطالعه قرار دهند.


2- مطالعه هیولایی

مطالعه هیولایی نام آزمایشی بود که روی 22 کودک یتیم صورت گرفت. این کودکان یتیم در نوانخانه «داونپورت ایوا»ی آمریکا زندگی می کردند. سال 1939 محققی به نام «وندل جانسون» از دانشگاه ایوا تص.یم گرفت روی 22 کودک یتیم آزمایش لکنت زبان انجام دهد. جانسون از یکی از دانشجویان خود به نام «مری تودر» خواست تا این آزمایش را انجام دهد و خود بر روی آن نظارت کرد. کودکان به دو گروه 11 نفری تقسیم شدند. تودر، برای یک گروه از کودکان سخنرانی می کرد.

او در این سخنرانی از نحوه صحبت کردن کودکان تمجید می کرد و به کودکان می گفت که واقعا به خوبی صحبت می کنند و در ادای کلمات هیچ مشکلی ندارند. در سخنرانی که تودر برای گروه دیگر انجام می داد به بچه ها می گفت که اصلا درست صحبت نمی کنند و بیشتر لغات را اشتباه تلفظ می کنند و آنها را مورد سرزنش قرار می داد.

در این آزمایش بیشتر بچه هایی که انرژی منفی دریافت کرده بودند از نظر روانی نیز دچار مشکل شدند و برخی از آنها در دوران زندگی شان در صحبت کردن با مشکل مواجه شدند. وقتی همکاران جانسون از این آزمایش مطلع شدند نام مطالعه هیولایی را روی آن گذاشتند زیرا وی برای اثبات نظریه هایش از کودکان یتیم سوء استفاده کرده بود.

از آنجا که جانسون فرد مشهوری بود این آزمایش برای مدت ها مخفی نگه داشته شد تا اینکه سال 2001 مسوولان دانشگاه ایوا به طور رسمی از عموم مردم به خاطر اینکه جانسون که زمانی یکی از استادان این دانشگاه بود مطالعه هیولا را انجام داده بود، عذرخواهی کردند.


۳- زندان استنفورد

آزمایش زندان استنفورد سال ۱۹۷۱ توسط گروهی از محققان به سرپرستی «فیلیپ زیمباردو» از دانشگاه استنفورد آمریکا صورت گرفت. هزینه مالی این آزمایش را در دفتر تحقیقات نیروی دریایی آمریکا تامین می کرد. در این آزمایش دکتر زیمباردو به همراه گروهش روی زندانی ها و زندانبانان دروغین مطالعه کردند تا به تاثیرهایی که زندانی بودن و زندانبان بودن روی روان انسان ها می گذارد پی ببرند. برای انجام این آزمایش گروهی از دانشجویان رشته روانشناسی که در حال فارغ التحصیل شدن بودند داوطلبانه در نقش زندانی و زندانبان در زندان ساختگی ای که در زیر زمین ساختمان دانشکده روانشناسی ساخته بودند مشغول فعالیت شدند. با آغاز آزمایش، زندانی ها و زندانبان ها خیلی زود به نقش های خود عادت کردند به طوری که شرکت کنندگان در این آزمایش از آنچه که انتظار می رفت بیشتر در نقش خود غرق شده بودند تا جایی که گاهی اوقات دانشجویانی که باور کرده بودند زندانی هستند کاملا مثل یک زندانی رفتار می کردند. از طرفی یک سوم از زندانبان ها باور کرده بودند از این رو در همان ابتدای آزمایشات مجبور شدند. دو نفر از زندانی های داوطلب را از پروژه تحقیقاتی بیرون بگذارند.

اعتراضات زیادی نسبت به این آزمایش صورت گرفته بود و چون عده زیادی از لحاظ روانی درگیر آزمایش زندان استنفورد شده بودند، به زیمباردو اخطار داده شد که آزمایشات او رفتار ضد اجتماعی دارد و از این رو خیلی زود این آزمایش بدون اینکه نتیجه ای بدهد به اتمام رسید.


4- آزمایشگاه سمی شوروی سابق

آزمایشگاه شماره 1 و آزمایشگاه شماره 12، از مشهورترین آزمایشگاه های سری و مخفی اتحاد جماهیر شوروی سابق بودند. در این آزمایشگاه روی سم های مختلف تحقیق می کردند. دانشمندان در این آزمایشگاه ها انواع مختلف گازهای سمی را روی زندانی های گولاگ که دشمن مردم نامیده شده بودند، انجام می دادند. هدف از انجام این آزمایش ها ساخت یک نوع سم بدون مزه و بی بوی شیمیایی بود که سپاه دشمن نتواند آن را شناسایی کند. وقتی سم های گوناگونی ساخته می شد روی زندانی های بیچاره مورد آزمایش قرار می گرفت.

دانشمندان این سم ها را که معمولا مایع بود به عنوان دارو هنگام صرف غذا به زندانی ها می دادند تا آن را بخورند. آزمایش ها ادامه یافت تا اینکه سمی به نام «سی 2» ساته شد. به گفته شاهدان مصرف سم ظاهر قربانیان را از نظر فیزیکی تغییر می داد. آنها به سرعت خمیده و ضعیف می شدند و در عرض 15 دقیقه جان می باختند، از این رو افراد مختلف با ظواهر گوناگون به آزمایشگاه انتقال داده می شدندتا تاثیر این سم روی هر فرد به طور جداگانه مورد مطالعه قرار گیرد.


۵- مطالعه تاسکیگی

این آزمایش یکی از فجیع ترین آزمایشات غیراخلاقی در طول تاریخ بود، زیرا در آن به افرادی که دچار سیفلیس می شدند آگاهی های لازم درباره بیماری شان داده نمی شد و به دروغ به آنها می گفتند که دچار بیماری خونی هستند.

دانشمندان به افراد مبتلا به سیفلیس اعلام می کردندکه اگر برای درمان به کلینیک های خاصی که در نظر گرفته شده بروند نه تنها به رایگان می توانند درمان شوند بلکه غذای رایگان هم در اختیار آنها قرار می دهند و بیمه عمر هم خواهند داشت.

سال ۱۹۳۲ وقتی مطالعه روی بیماری سیفلیس آغاز شد روش هایی که برای درمان مورد استفاده قرار می گرفت سمی و خطرناک شناخته شد و بنابراین دانشمندان به دنبال یافتن راهی بودند که بتوانند بیماران مبتلا به سیفلیس را بدون استفاده از روش های سمی و خطرناک نجات دهند. بنابراین انجام آزمایش ها روی تعداد زیادی از این بیماران شروع شد.

تا پایان سال ۱۹۷۲ که آزمایشات پایان یافت، ۱۰۰ نفر از مردان به دلیل انجام آزمایش های گوناگون روی آنها جان باختند و این در حالی بود که ۱۹ نوزاد مبتلا به سیفلیس موروثی نیز طی انجام این آزمایش ها متولد شدند.


6- آزمایشگاه کره شمالی

گزارش های زیادی از آزمایش های غیراخلاقی که در کره شمالی روی انسان ها انجام شده به ثبت رسیده است. به ادعای یکی از زنان زندانی کره شمالی، در یکی از این آزمایش ها 50 زن زندانی که از لحاظ جسمانی سالم بودند انتخاب شدند. این زن ها به اجبار می بایست کاهوی سمی می خوردند. به محض اینکه زندانی های بیچاره کاهو را خوردند دچار تهوع خون آلود شدند و بعد از 20 دقیقه جان خود را از دست دادند.

خوردن اجباری کاهوهای سمی، برای آزمایش عملکرد نوعی سم بود که کره ای ها آن را اختراع کرده بودند. به گفته «کیوون هیوک» - سرپرست زندان - در کمپ شماره 22 در زندان های کره شمالی، آزمایشگاه های وجود داشت که مجهز به گازهای سمی بودند، گاز هایی که منجر به خفگی می شد. در این آزمایشگاه ها نیز زندانیان زیادی تحت آزمایش قرار می گرفتند که تعداد زیادی از آنها جان باختند.


۷- پروژ امکولترا

امکولترا نام رمزی بود که «سی آی ای» - دفتر تحقیقات علمی آمریکا - روی برنامه سری تحقیقاتی کنترل ذهن گذاشته بود. سی آی ای، این آزمایش را اوایل دهه ۱۹۵۰ آغاز کرد و تا اواخر دهه ۱۹۶۰ ادامه داشت. در این آزمایش، از مواد مخدر گوناگونیاستفاده شد تا حالت های ذهنی افراد، تحت کنترل پزشکان درآید و آنها بتوانند عملکردهای گوناگون مغز را شناسایی کنند. در این آزمایش، به عده ای از کارمندان سی آی ای، نظامی ها، پزشکان و بسیاری از افراد دیگر قرص های روانگردان داده شدتا عکس العمل آنها مورد مطالعه قرار گیرد.

این قرص ها در حالی به افراد داده می شد که هیچ هشداری درباره استفاده از آنها به مصرف کنندگان داده نمی شد. سی آی ای برای انجام این آزمایش عده ای از مردها را انتخاب کرد که خجالتی بودند. در این آزمایش بعد از اینکه به مردها قرص روانگردان می دادند آنها می بایست وارد منطقه هایی می شدندکه دوربین های مدار بسته برای مطالعه آنها کار گذاشته شده بود. این آزمایش غیرانسانی همچنان ادامه داشت تا اینکه سال ۱۹۷۳ ریچارد هلمز مدیر سی آی ای، دستور داد تا پروژه آزمایشی به طور کامل منحل شود و همه مدارک موجود در رابطه با این آزمایش را از بین ببرند تا تحقیق درباره آن غیرممکن باشد.


8- پروژه ¼

پروژه ¼ مطالعات پزشکی بود که آمریکایی ها روی ساکنان جزیره «مارشال» در اقیانوس آرام انجام دادند. ساکنان این جزیره در اول مارس 1954 تحت اولین آزمایش اتمی قرار گرفتند تا پزشکان با مطالعه روی افراد این جزیره به تاثیر قرار گرفتن در معرض رادیواکتیویته پی ببرند. این آزمایش تاثیرات بسیار وحشتناک و مخربی روی مردم داشت که تا سالیان سال دیده می شد.

در اولین دهه بعد از انفجار رادیواکتیو، زنان جزیره نوزادان مرده به دنیا می آوردند که البته رفته رفته رو به بهبودی رفتند و وضعیت عادی پیدا کردند اما اختلال های رشدی در کودکان شدت گرفت و تا سالیان سال تاثیر رادیواکتیو روی کودکان غیرقابل انکار بود. بسیاری از کودکان جزیره دچار سرطان تیروئید شدند و تا سال ۱۹۷۴ یک سوم از کودکان دچار نئوپلاسم یعنی رشد غیرطبیعی بافت های بدن شدند.


9- آزمایشات نازی ها

در طول جنگ جهانی دوم رژیم نازی آزمایش های غیرانسانی گوناگونی را روی زندانیان انجام می دادند. در اردوگاه مخوف «آشویتس» دکتر ادوارد ویرس روی زندانی های زخمی آزمایش های گوناگونی انجام می داد تا بتواند با استفاده از نتیجه آزمایش های صورت گرفته روی سربازان زخمی دشمن، روش هایی برای درمان بعضی از زخم ها پیدا کند.

همچنین روی دوقلوهای همسان و غیرهمسان آزمایشات زیادی صورت می گرفت تا بلکه دانشمندان آلمانی بفهمند که آیا بدن انسان به طور غیرطبیعی قابل دستکاری است یا خیر. دکتر جوزف مینگل سرپرست همه این آزمایشات بود و نزدیک به 1500 دوقلو و 200 نفر تحت آزمایش های وحشیانه او قرار گرفتند.