طنز؛ برای روحانی شوخی است، برای ما ...
آیدین سیارسریع در روزنامه قانون نوشت:
در این دو روز گذشته خبرنگارها راه افتاده اند از هر کسی دم دستشان است می پرسند این ممنوع التصویری رییس دولت اصلاحات از کجا آمده؟ چی قراره بشه؟! به کجا میره؟ اول که در نشست رئیس جمهور پرسیدند و روحانی هم گفت: هیچ مصوبه ای مبنی بر ممنوع التصویری حضرت ایشان وجود ندارد. هیچ زمانی در هیچ دوره ای همچنین مساله ای مطرح نبوده است. آخر هم گفته مساله ممنوع التصویری رئیس دولت اصلاحات به شوخی شبیه است.
عارضم به خدمتتان که خیلی از مسائل در کشور ما به شوخی شبیه است. همین دوست عزیزمان آقای احمدی نژاد اگر واقعا شوخی نبود چی بود؟ حالا هر چی بود قابل چاپ نبود. ولی حالا ما میگیم شوخی بود، شما هم بگید شوخی بود. مشکل ما هم واقعا با شوخی نیست. مشکل اینجاست که بعضی چیزها برای حضرات شوخی است و به ما که می رسد جدی می شود. مثلا الان آقای روحانی می گوید مساله ممنوع التصویری یک آقایی که الان من اسم این آقا را هم نمی توانم بنویسم شوخی است. حالا اگر من تصویر ایشان را بزنم زیر مطلبم یا روزنامه عکسش را روی صفحه یک کار کند دوستان ناظر و حاضر من را به همراه روزنامه می فرستند به سرزمین لی لی پوت (از لحاظ حضور گالیور) و اصلا شوخی هم ندارند.
برای همین است که من خواهش می کنم مسئولین تکلیف ما را روشن کنند. بالاخره کی شوخی می کنه ... کی جدی ... چیزه ... بذار از اول بگم ... بالاخره کی شوخی می کنه، کی جدی حرف می زنه!؟ اینطور که نمی شود برای شما شوخی باشد برای بعضی دیگر جدی. همه اش هم که نمی شود رفت خانه گالیور. خوبیت ندارد. لیدی گاگا هم گفته من عید نیستم و مسافرتم. گابن هم که بعید می دانیم ویزا بدهد. بالاخره ما وقتی اسم این عزیز را می زنیم باید بعدش به یک جایی برویم و به اشتباهمان فکر کنیم دیگر. همینطوری که نمی شود. حالا آقای روحانی می گوید می شود ولی همین آقای روحانی فردا یک تلفن نمی زند که آقا شما الان پیش گالیور هستید بهتان سخت نمی گذرد؟ چیزی احتیاج ندارین؟ کمپوت، مواد مقوی، مغذی نمیخواین؟ گالیور اذیت نمی کند؟
حالا مساله فقط این نیست. من معتقدم (البته بنده پیشاپیش غلط می کنم که معتقدم!) این ممنوع التصویری رئیس دولت اصلاحات در روزنامه ها و مجلات هیچ فایده ای ندارد و اصلا هدف عزیزان ممنوع کننده را تامین نمی کند. عزیزان من! آخه الان کی روزنامه می خواند که مثلا بخواهد با دیدن رئیس دولت اصلاحات به وجد بیاید یا طرفدار او بشود؟ خود سردبیرها روزنامه را نمی خوانند. اگر بخوانند برای این است که یک موقع گاف منجر به توقیف نداشته باشد! با این شرایط این ممنوعیت ها چه فایده ای دارد؟ یک جوری ممنوع کنید که یک فایده ای داشته باشد. الان من می بینم بسیاری از سایت های خبری اسم ایشان را علنا ذکر می کنند. ایشان را ممنوع الاسم السایت کنید. متاسفانه دیده می شود ایشان هنرمندان را نزد خود می پذیرند. او را ممنوع الپذیرش الهنرمندان بالاخص باران الکوثری کنید. اکسیژن هم مصرف می کند، ممنوع الاکسیجن هم شود تا فقط بتواند از نیتروژن هوا استفاده کند میزان تاثیرگذاری اش کمتر می شود. عزیزان من خیر شما را می خواهم، دلسوز شما هستم. من را به لی لی پوت نفرستید!
در این دو روز گذشته خبرنگارها راه افتاده اند از هر کسی دم دستشان است می پرسند این ممنوع التصویری رییس دولت اصلاحات از کجا آمده؟ چی قراره بشه؟! به کجا میره؟ اول که در نشست رئیس جمهور پرسیدند و روحانی هم گفت: هیچ مصوبه ای مبنی بر ممنوع التصویری حضرت ایشان وجود ندارد. هیچ زمانی در هیچ دوره ای همچنین مساله ای مطرح نبوده است. آخر هم گفته مساله ممنوع التصویری رئیس دولت اصلاحات به شوخی شبیه است.
عارضم به خدمتتان که خیلی از مسائل در کشور ما به شوخی شبیه است. همین دوست عزیزمان آقای احمدی نژاد اگر واقعا شوخی نبود چی بود؟ حالا هر چی بود قابل چاپ نبود. ولی حالا ما میگیم شوخی بود، شما هم بگید شوخی بود. مشکل ما هم واقعا با شوخی نیست. مشکل اینجاست که بعضی چیزها برای حضرات شوخی است و به ما که می رسد جدی می شود. مثلا الان آقای روحانی می گوید مساله ممنوع التصویری یک آقایی که الان من اسم این آقا را هم نمی توانم بنویسم شوخی است. حالا اگر من تصویر ایشان را بزنم زیر مطلبم یا روزنامه عکسش را روی صفحه یک کار کند دوستان ناظر و حاضر من را به همراه روزنامه می فرستند به سرزمین لی لی پوت (از لحاظ حضور گالیور) و اصلا شوخی هم ندارند.
برای همین است که من خواهش می کنم مسئولین تکلیف ما را روشن کنند. بالاخره کی شوخی می کنه ... کی جدی ... چیزه ... بذار از اول بگم ... بالاخره کی شوخی می کنه، کی جدی حرف می زنه!؟ اینطور که نمی شود برای شما شوخی باشد برای بعضی دیگر جدی. همه اش هم که نمی شود رفت خانه گالیور. خوبیت ندارد. لیدی گاگا هم گفته من عید نیستم و مسافرتم. گابن هم که بعید می دانیم ویزا بدهد. بالاخره ما وقتی اسم این عزیز را می زنیم باید بعدش به یک جایی برویم و به اشتباهمان فکر کنیم دیگر. همینطوری که نمی شود. حالا آقای روحانی می گوید می شود ولی همین آقای روحانی فردا یک تلفن نمی زند که آقا شما الان پیش گالیور هستید بهتان سخت نمی گذرد؟ چیزی احتیاج ندارین؟ کمپوت، مواد مقوی، مغذی نمیخواین؟ گالیور اذیت نمی کند؟
حالا مساله فقط این نیست. من معتقدم (البته بنده پیشاپیش غلط می کنم که معتقدم!) این ممنوع التصویری رئیس دولت اصلاحات در روزنامه ها و مجلات هیچ فایده ای ندارد و اصلا هدف عزیزان ممنوع کننده را تامین نمی کند. عزیزان من! آخه الان کی روزنامه می خواند که مثلا بخواهد با دیدن رئیس دولت اصلاحات به وجد بیاید یا طرفدار او بشود؟ خود سردبیرها روزنامه را نمی خوانند. اگر بخوانند برای این است که یک موقع گاف منجر به توقیف نداشته باشد! با این شرایط این ممنوعیت ها چه فایده ای دارد؟ یک جوری ممنوع کنید که یک فایده ای داشته باشد. الان من می بینم بسیاری از سایت های خبری اسم ایشان را علنا ذکر می کنند. ایشان را ممنوع الاسم السایت کنید. متاسفانه دیده می شود ایشان هنرمندان را نزد خود می پذیرند. او را ممنوع الپذیرش الهنرمندان بالاخص باران الکوثری کنید. اکسیژن هم مصرف می کند، ممنوع الاکسیجن هم شود تا فقط بتواند از نیتروژن هوا استفاده کند میزان تاثیرگذاری اش کمتر می شود. عزیزان من خیر شما را می خواهم، دلسوز شما هستم. من را به لی لی پوت نفرستید!
پ
ارسال نظر