روسیه در ماه سکونتگاه می‌سازد
عکس: ماموریتی به نام «لونا ۲۷»
آژانس‌های فضایی اروپا و روسیه تصمیم دارند تا کاوشگری را به قطب جنوب ماه که تاکنون مورد کاوش قرار نگرفته است، بفرستند.
وبسایت فرادید: آژانس‌های فضایی اروپا و روسیه تصمیم دارند تا کاوشگری را به قطب جنوب ماه که تاکنون مورد کاوش قرار نگرفته است، بفرستند.
به گزارش بی‌بی‌سی انگلیسی، این ماموریت در راستای مجموعه ماموریتهایی است که بناست برای آماده‌سازی شرایط بازگشت انسانها به سطح ماه صورت گرفته و احتمالاً امکان سکونت دائم در ماه را فراهم آورند.
بی‌بی‌سی توانسته به برخی از جزییات این ماموریت به نام "لونا ۲۷" دست پیدا کند. زمان پرتاب این کاوشگر در بازۀ زمانی پنج سال آینده تعیین شده است.
این ماموریت راستای مجموعه ماموریتهایی است که توسط آژانس فدرال فضایی روسیه (راسکوموس) برای بازگشت به ماه تدارک دیده شده است.
به گفتۀ پروفسور ایگور میتروفانف، از موسسۀ تحقیقات فضایی مسکو و یکی از دانشمندان ارشدِ این پروژه، این ماموریتها کار ماموریتهای کاوشی اتحاد شوروی که در میانۀ دهۀ هفتاد متوقف شد، ادامه خواهد داد.
او به بی‌بی‌سی گفت: "ما باید به ماه برویم. قرن بیست و یکم قرنی خواهد بود که در آن شاهد برپایی پایگاه‌های تمدن بشری در سایر نقاط منظومۀ شمسی خواهیم بود و کشور ما نیز باید در این روند مشارکت کند."
اما بر خلاف دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی که اتحاد شوروی در رقابت با ایالات متحده و سایر کشورها قرار داشت، حالا پروفسور میتروفانف می‌گوید که "باید با هم و با همکاران بین‌المللی‌مان کار کنیم."
برنژر هودو، رییس گروه کاوش کرۀ ماه در مرکز تحقیق و فناوری فضایی اروپا (اسا)، نیز همین استراتژی را دنبال می‌کند. این مرکز در نزدیکی آمستردام واقع است.
او می‌گوید: "هدف ما این است که فضانوردان اروپایی را به کرۀ ماه بفرستیم. ما در حال حاضر مشغول بحث‌هایی در سطح بین‌المللی هستیم تا در مورد چگونگی بازگشت به ماه همکاری گسترده‌ای داشته باشیم."
یکی از اولین اقدامات یوهان دیتریش وورنر، رییس جدید آژانس فضایی اروپا، در جایگاه تازه‌اش اعلام این موضوع بود که مایل است شرکای بین‌المللی در ماه پایگاه ایجاد کنند.
طرح آژانس فضایی اروپا برای پایگاهی در کرۀ ماه
ماموریتهای آغازین بناست رباتیک باشند. لونار 27 قرار است بر لبۀ حوضۀ قطب جنوب آیتکین در ماه فرود بیاید. منطقۀ قطب جنوب ماه، شامل نواحی‌ای است که همواره در تاریکی هستند. این مناطق یکی از سردترین نقاط منظومۀ شمسی محسوب می‌شوند. به همین دلیل، این نقاط به زندانی یخی برای آب و سایر ترکیبات شیمیایی‌ای بدل شده‌اند که در برابر گرمای آفتاب محفوظ نگاه داشته شده‌اند.
به گفتۀ دکتر جیمز کارپنتر، دانشمند ارشد این پروژه در اسا، یکی از اصلی‌ترین اهداف این برنامه، بررسی ظرفیت استفاده از این آب به عنوان منبعی برای آینده است و اینکه این آب چه چیزهایی دربارۀ منشا حیات در منظومۀ شمسی برای ما آشکار خواهد ساخت.
او می‌گوید: "قطب جنوب ماه با همۀ جاهایی که تاکنون بدانها را رفته‌ایم متفاوت است. محیط این نقطه از ماه کاملا متفاوت است و به خاطر سرمای شدید می‌توان در آنجا مقادیر فراوانی از آب یخ زده و سایر مواد شیمایی‌ای که بر سطح قرار دارند را یافت؛ موادی که می‌توانیم به آن دسترسی داشته باشیم و به عنوان سوخت موشک از آنها بهره بگیریم یا در سیستم‌های پشتیبانی از حیاتی که برای تامین ماموریتهای انسانی به ماه تدارک دیده می‌شوند از این مواد استفاده کنیم."
یوجین سرنان آخرین انسانی بود که بر کرۀ ماه پا گذاشت. روسیه و اروپا به دنبال بازگشتند
پروفسور میترونوف می‌گوید که ساخت و ساز برای حضور دائمی انسان بر سطح ماه، فواید علمی و اقتصادی خاص خود را به همراه خواهد داشت.
او می‌گوید: "می‌توان از این ایستگاه برای رصد نجومی، بهره‌گیری از مواد معدنی و سایر منابع کرۀ ماه، و ایجاد پایگاهی برای فضانوردان استفاده کرد و به نوعی محل تمرینی است برای پروازهای آینده به مریخ."
اسا و همکاران صنعتی آن در حال توسعۀ نوع جدیدی از سیستم فرود هستند که می‌تواند با دقت بسیار بیشتری نسبت به ماموریتهای دهۀ 60 و 70 در مناطق هدفگذاری شده فرود را انجام داد. سیستم موسوم به "خلبان" با بهره‌گیری از دوربین، رهیابی را انجام داده و یک سیستم هدایت لیزری که به هنگام نزدیک شدن به سطح، قادر به تشخیص نوع زمین است، می‌تواند به خودی خود در مورد امنیت محل فرود تصمیم گرفته و در صورت لزوم هدف بهتری را برای فرود گزینش کند.
اروپا همچنین بناست دریلی را که برای حفر تا ارتفاع دو متری و استخراج نمونه‌های احتمالاً سخت و یخی طراحی شده را هم بسازد و در اختیار پروژه قرار دهد. به گفتۀ ریچارد فیساکرلی، مهندس ارشد پروژه، این نمونه‌ها حتی از بتن تقویت‌شده مستحکم‌تر هستند و به همین خاطر دریل ساخته شده باید به طرز خارق‌العاده‌ای قوی باشد.
یوری گاگارین اولین انسانی بود که به فضا رفت
او می‌گوید: "ما در حال حاضر در حال بررسی تکنولوژی‌هایی هستیم که برای نفوذ به آن نوع ماده به آنها نیاز داریم و به دنبال آنیم که قابلیتهای چرخشی و چکش‌زنی را در کنار هم داشته باشیم. هنوز تصمیم‌گیری نهایی در مورد طراحی صورت نگرفته است؛ اما این ترکیب چرخش و چکش‌زنی و عمق، قدمی فراتر از آن چیزی‌هایی است که تا کنون انجام شده یا همین امروز در حال انجام است."
اسا همچنین مسئول تامین آزمایشگاه مینیاتوری کاوشگر به نام "پروسپا" هم خواهد بود. این آزمایشگاه مشابه ابزاری است که در کاوشگر "فیلا" تعبیه شده بود. کاوشگر فیلا سال گذشته بر روی سطح ستارۀ دنباله‌دار 67P نشست. اما پروسپا بناست به گونه‌ای تنظیم شود که به دنبال مواد تشکیل دهندۀ آب، اکسیژن، سوخت و سایر موادی که می‌توانند مورد استفادۀ فضانوردان آینده قرار گیرد، بگردد.
این ابزار به دانشمندان کمک می‌کند تا بفهمند چه مقدار از این منابع حیاتی در زیر سطح ماه قرار دارند و اینکه آیا می‌توان به آسانی آنها را استخراج کرد یا نه.
مشارکت اروپا در این ماموریت بناست تاییدیۀ نهایی را در جلسۀ وزرای اروپایی در پایان سال 2016، تایید نهایی را دریافت کنند. این برنامه حمایت قوی اسا و راسکوموس را پشت خود دارد و دانشمندان درگیر با پروژۀ لونا 27 مطمئن هستند که بحثی بر سر اینکه آیا انسانها به سطح کرۀ ماه بازخواهند گشت وجود ندارد، بلکه تنها بحث موجود، زمان این بازگشت است.
آقای فیساکرلی می‌گوید: "کل این مجموعه ماموریتها شاید گام آغازین برای بازگشت به ماه به نظر برسد، اما در واقع آن را باید آغاز نویی در مسیر کاوش در منظومۀ شمسی به حساب آورد."
به گزارش بی‌بی‌سی انگلیسی، این ماموریت در راستای مجموعه ماموریتهایی است که بناست برای آماده‌سازی شرایط بازگشت انسانها به سطح ماه صورت گرفته و احتمالاً امکان سکونت دائم در ماه را فراهم آورند.
بی‌بی‌سی توانسته به برخی از جزییات این ماموریت به نام "لونا ۲۷" دست پیدا کند. زمان پرتاب این کاوشگر در بازۀ زمانی پنج سال آینده تعیین شده است.
این ماموریت راستای مجموعه ماموریتهایی است که توسط آژانس فدرال فضایی روسیه (راسکوموس) برای بازگشت به ماه تدارک دیده شده است.
به گفتۀ پروفسور ایگور میتروفانف، از موسسۀ تحقیقات فضایی مسکو و یکی از دانشمندان ارشدِ این پروژه، این ماموریتها کار ماموریتهای کاوشی اتحاد شوروی که در میانۀ دهۀ هفتاد متوقف شد، ادامه خواهد داد.
او به بی‌بی‌سی گفت: "ما باید به ماه برویم. قرن بیست و یکم قرنی خواهد بود که در آن شاهد برپایی پایگاه‌های تمدن بشری در سایر نقاط منظومۀ شمسی خواهیم بود و کشور ما نیز باید در این روند مشارکت کند."
اما بر خلاف دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی که اتحاد شوروی در رقابت با ایالات متحده و سایر کشورها قرار داشت، حالا پروفسور میتروفانف می‌گوید که "باید با هم و با همکاران بین‌المللی‌مان کار کنیم."
برنژر هودو، رییس گروه کاوش کرۀ ماه در مرکز تحقیق و فناوری فضایی اروپا (اسا)، نیز همین استراتژی را دنبال می‌کند. این مرکز در نزدیکی آمستردام واقع است.
او می‌گوید: "هدف ما این است که فضانوردان اروپایی را به کرۀ ماه بفرستیم. ما در حال حاضر مشغول بحث‌هایی در سطح بین‌المللی هستیم تا در مورد چگونگی بازگشت به ماه همکاری گسترده‌ای داشته باشیم."
یکی از اولین اقدامات یوهان دیتریش وورنر، رییس جدید آژانس فضایی اروپا، در جایگاه تازه‌اش اعلام این موضوع بود که مایل است شرکای بین‌المللی در ماه پایگاه ایجاد کنند.
طرح آژانس فضایی اروپا برای پایگاهی در کرۀ ماه
به گفتۀ دکتر جیمز کارپنتر، دانشمند ارشد این پروژه در اسا، یکی از اصلی‌ترین اهداف این برنامه، بررسی ظرفیت استفاده از این آب به عنوان منبعی برای آینده است و اینکه این آب چه چیزهایی دربارۀ منشا حیات در منظومۀ شمسی برای ما آشکار خواهد ساخت.
او می‌گوید: "قطب جنوب ماه با همۀ جاهایی که تاکنون بدانها را رفته‌ایم متفاوت است. محیط این نقطه از ماه کاملا متفاوت است و به خاطر سرمای شدید می‌توان در آنجا مقادیر فراوانی از آب یخ زده و سایر مواد شیمایی‌ای که بر سطح قرار دارند را یافت؛ موادی که می‌توانیم به آن دسترسی داشته باشیم و به عنوان سوخت موشک از آنها بهره بگیریم یا در سیستم‌های پشتیبانی از حیاتی که برای تامین ماموریتهای انسانی به ماه تدارک دیده می‌شوند از این مواد استفاده کنیم."
یوجین سرنان آخرین انسانی بود که بر کرۀ ماه پا گذاشت. روسیه و اروپا به دنبال بازگشتند
او می‌گوید: "می‌توان از این ایستگاه برای رصد نجومی، بهره‌گیری از مواد معدنی و سایر منابع کرۀ ماه، و ایجاد پایگاهی برای فضانوردان استفاده کرد و به نوعی محل تمرینی است برای پروازهای آینده به مریخ."
اسا و همکاران صنعتی آن در حال توسعۀ نوع جدیدی از سیستم فرود هستند که می‌تواند با دقت بسیار بیشتری نسبت به ماموریتهای دهۀ 60 و 70 در مناطق هدفگذاری شده فرود را انجام داد. سیستم موسوم به "خلبان" با بهره‌گیری از دوربین، رهیابی را انجام داده و یک سیستم هدایت لیزری که به هنگام نزدیک شدن به سطح، قادر به تشخیص نوع زمین است، می‌تواند به خودی خود در مورد امنیت محل فرود تصمیم گرفته و در صورت لزوم هدف بهتری را برای فرود گزینش کند.
اروپا همچنین بناست دریلی را که برای حفر تا ارتفاع دو متری و استخراج نمونه‌های احتمالاً سخت و یخی طراحی شده را هم بسازد و در اختیار پروژه قرار دهد. به گفتۀ ریچارد فیساکرلی، مهندس ارشد پروژه، این نمونه‌ها حتی از بتن تقویت‌شده مستحکم‌تر هستند و به همین خاطر دریل ساخته شده باید به طرز خارق‌العاده‌ای قوی باشد.
یوری گاگارین اولین انسانی بود که به فضا رفت
اسا همچنین مسئول تامین آزمایشگاه مینیاتوری کاوشگر به نام "پروسپا" هم خواهد بود. این آزمایشگاه مشابه ابزاری است که در کاوشگر "فیلا" تعبیه شده بود. کاوشگر فیلا سال گذشته بر روی سطح ستارۀ دنباله‌دار 67P نشست. اما پروسپا بناست به گونه‌ای تنظیم شود که به دنبال مواد تشکیل دهندۀ آب، اکسیژن، سوخت و سایر موادی که می‌توانند مورد استفادۀ فضانوردان آینده قرار گیرد، بگردد.
این ابزار به دانشمندان کمک می‌کند تا بفهمند چه مقدار از این منابع حیاتی در زیر سطح ماه قرار دارند و اینکه آیا می‌توان به آسانی آنها را استخراج کرد یا نه.
مشارکت اروپا در این ماموریت بناست تاییدیۀ نهایی را در جلسۀ وزرای اروپایی در پایان سال 2016، تایید نهایی را دریافت کنند. این برنامه حمایت قوی اسا و راسکوموس را پشت خود دارد و دانشمندان درگیر با پروژۀ لونا 27 مطمئن هستند که بحثی بر سر اینکه آیا انسانها به سطح کرۀ ماه بازخواهند گشت وجود ندارد، بلکه تنها بحث موجود، زمان این بازگشت است.
آقای فیساکرلی می‌گوید: "کل این مجموعه ماموریتها شاید گام آغازین برای بازگشت به ماه به نظر برسد، اما در واقع آن را باید آغاز نویی در مسیر کاوش در منظومۀ شمسی به حساب آورد."
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر