عکس: مناظری زمینی که از فضا زیباترند

فضانوردانی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی زندگی می‌کنند، برخی از پدیده‌های طبیعی را بسیار بهتر از ما مشاهده می‌کنند. اما آن‌ها تصمیم گرفته‌اند که این تجربه زیبا را با ما به اشتراک بگذارند.

وب سایت فرادید: فضانوردانی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی زندگی می‌کنند، برخی از پدیده‌های طبیعی را بسیار بهتر از ما مشاهده می‌کنند. اما آن‌ها تصمیم گرفته‌اند که این تجربه زیبا را با ما به اشتراک بگذارند.

بیاید کمی تصویرسازی کنیم. در ابتدا چشمان خود را ببندید و فرض کنید که بر فراز رود نیل هستید و تمامی چراغ‌های مناطق رود نیل را می‌بیند. یک ساعت بعد هم بر فراز کوه اورست هستید و عظمت آن را مشاهده می‌کنید. این تجربه را به تمام نقاط زمین می‌توانید تعمیم دهید. بخت با فضانوردان ساکن ایستگاه فضایی بین‌المللی یار بوده است، زیرا آن‌ها برای درک این تجربه نیازی به بستن چشمان خود ندارند. این تجربه‌ی لذت‌بخش به ما کمک می‌کند تا بیشتر به عظمت و شکوه هستی پی ببریم.

فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی علاوه بر چشم‌اندازهای روی سطح زمین، می‌توانند پدیده‌های موجود را با زاویه‌ای دیگر و در جو زمین مشاهده کنند. برای مثال، شما طلوع یا غروب خورشید را از روی زمین چگونه می‌بینید؟ حال اگر از بیرون به آن نگاه کنید چگونه به نظر می‌رسد؟

در سال ۲۰۱۰ یک سکوی متشکل از هفت پنجره به نام «کوپُلا» به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شد و تصاویری زیبا را به زمین ارسال کرد. اگر شما در ایستگاه فضایی بین‌المللی بودید، پدیده‌های طبیعی و بشری را چگونه مشاهده می‌کردید؟

طوفان‌ها و روشنایی شهرها

وقتی فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی به ابرهای صاعقه دار نزدیک می‌شوند به احتمال فراوان می‌توانند حجم عظیمی از نور را مشاهده کنند که غیرطبیعی هم نیست. اما فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی در این تصویر نوری قرمز رنگ را مشاهده کردند که عجیب به نظر می‌رسد!

فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی در ۱۰ اوت ۲۰۱۵، نوری قرمزرنگ شبیه یک عروس دریایی (در سمت راست تصویر) را مشاهده کردند که به آن «اسپرایت» گفته می‌شود

اسپرایت‌ها نوعی تخلیه الکتریکی شبیه صاعقه هستند که در ارتفاع بسیار بالا رخ می‌دهند، بنابراین ما از روی زمین نمی‌توانیم آن را به آسانی مشاهده کنیم. فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی اما می‌توانند به سادگی به تماشای آن بنشینند.

طلوع و غروب خورشید

ما بسته به اینکه صبح زود بیدار باشیم یا عصرها هنگام غروب آفتاب در فضای باز باشیم، می‌توانیم روزانه یک بار طلوع و یک بار غروب زیبای خورشید را تماشا کنیم. اما شرایط فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی متفاوت است.

ایستگاه فضایی بین‌المللی هر ۹۰ دقیقه یک بار به دور زمین می‌چرخد و فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌تواند در طول شبانه روز (هر ۲۴ ساعت) حدود ۱۶ بار طلوع و غروب خورشید را ببیند. فضانوردانِ ایستگاه فضایی بین‌المللی افقی زیبا را تماشا می‌کنند.

علت تغییر رنگ طلوع و غروب خورشید نیز زاویه‌ی تابش پرتوهای خورشیدی در جو زمین است. تصویر فوق قدرت هستی را بیشتر به رخ می‌کشد.

ستاره‌ها و راه شیری

شرایط جوی و آلودگی نوری بر زاویه دید ما از ستاره‌ها و دیگر اجرام آسمانی تاثیر می‌گذارد. نور از میان لایه‌های هواییِ گرم و سرد عبور کرده و ما به سختی می‌توانیم ستاره‌ها را تماشا کنیم. تصویر ما از آسمان شب در خوش‌بینانه‌ترین حالت چند ستاره با نورهای ضعیف و قوی و چشمک زنان است. حتی ذرات جوی مانند غبار مانع دید ما می‌شوند و ما نمی‌توانیم سحابی‌ها و کهکشان را از روی زمین مشاهده کنیم. اما ایستگاه فضایی بین‌المللی جوی ندارد و به همین دلیل فضانوردان ساکن ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌توانند وسعت بیشتری از آسمان را با وضوح بیشتر تماشا کنند.

بارش شهابی

فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی علاوه بر تماشای تمام پدیده‌های فوق می‌توانند شاهد بارش شهابی در جو زمین باشند. این اجرام کوچک [در تصویر پایین] تکه‌هایی از سیارک‌ها و ستاره‌های دنباله‌دار هستند که از آن جدا شده و به جو زمین برخورد کرده‌اند. این اجرام کوچک پس از برخورد و ورود به جو زمین از بین می‌روند. ساکنان روی زمین بسته به شرایط جوی شانس کمی برای مشاهده آن‌ها دارند، اما فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی به راحتی می‌توانند این بارش شهابی زیبا را نگاه کنند؛ گویا آن‌ها بهترین صندلی‌ها را فقط برای خودشان رزرو کرده‌اند!

شفق قطبی

به شفق قطبی، نورهای شمالی یا جنوبی هم گفته می‌شود. شفق قطبی یکی از پدیده‌های جوی کره زمین است که به پدیده ظهور نورهای رنگین و متحرک در آسمان شب در عرض‌های نزدیک به دو قطب زمین اشاره دارد. این پدیده بر اثر برخورد ذرات باردارِ بادِ خورشیدی با میدان مغناطیسی زمین و یونیزه شدن مولکول‌های موجود در یونوسفر زمین به وجود می‌آید. شفق قطبی در گرینلند به وضوح قابل مشاهده است، اما فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی دید بسیار زیباتری نسبت به دارند.

پرتوهای کیهانی

پرتوهای کیهانیِ کهکشانی واقعا پدیده‌ای نیست که بتوان آن را با چشم دید. این ذرات زیراتمیِ پرانرژی از منابعی نجومی مانند ستاره‌های در حال انفجار یا سیاه‌چاله‌های سرچشمه می‌گیرند. اگر این ذرات از بدن عبور کنند، می‌توانند به بافت و دی.ان.ای آسیب بزنند که این مسئله در طولانی مدت منجر به انواع بیماری‌ها می‌شود.

اغلب پرتوهای کیهانی نمی‌توانند از جو زمین عبور کنند، اما از آنجایی که فضانوردان در خارج از جو زمین هستند، احتمال برخورد پرتوهای کیهانی با آن‌‎ها بسیار بیشتر است. وقتی فضانوردان چشمانشان را می‌بندند، رده‌هایی از نور را مشاهده می‌کنند. گفته می‌شود که این رده‌های نور به دلیل برخورد پرتوهای کیهانی با بدن آن‌ها به وجود می‌آید.

طوفان‌های خورشیدی به دلیل ساختارشان، میدان مغناطیسیِ قوی دارند که در برابر پرتوهای کیهانی مانند سپر عمل می‌کند. زمانی که یک طوفان خورشیدی از کنار زمین عبور می‌کند، فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌توانند آن را مشاهده کنند.