شگفت انگیزترین استفاده ها از موی انسان

مجله همشهری سرنخ: فکر می کنید که موی انسان به چه دردی می خورد؟ پوشاندن سر و زیبایی بخشیدن به چهره، مهمترین استفاده هایی است که به ذهن هرکدام از ما می رسد اما در کشورهای مختلف از مو، استفاده های عجیب و غریبی می کنند که برخی از آنها برای ما عجیب و شگفت انگیز به نظر می رسد و بعضی دیگر مانند تهیه عود تهوع آور و باورنکردنی!

موهای اجدادنشان

قبیله کوچکی در چین زندگی می کنند که موهایشان را از اجدادشان به ارث برده اند. زن های قبیله «لانگورن مایو» موهای بافته شده مادربزرگ یا مادر مادربزرگشان را که پس از مرگ به آنها رسیده به انتهای موهای خود گره می زنند، آنها این کار رابه وسیله مواد طبیعی انجام می دهند، انگار که یک کلاه بزرگ روی سر آنها قرار داده شده است.


در گذشته برای تزئین موها از شاخ های واقعی حیوانات استفاده می شد اما امروزه از تکه های چوب برای این کار استفاده می شود، وزن این موها گاهی حتی تا چهار کیلوگرم می رسد و تقریبا یک ساعت طول می کشد تا زن ها بتوانند موهای خود را جمع کنند. در میان این قوم چینی، موهای اجداد از اشیای بسیار باارزش به شمار می رود.

لباس از موی انسان

استفاده از موی انسان برای تولید پوشاک در هند و چین یکی از سنت های قدیمی به شمار می رود. مردم این کشورها به خوبی می دانستند که موی انسان استقامت بسیار بالایی دارد و بهتر از مو و پشم حیوانات است، برای همین، از آن ها برای تولید پوشاک استفاده می کردند. در جامعه غربی امروزی، بافت لباس از موی انسان متعلق به طبقه اشراف است.

موهای حراجی

یکی از راه های پولدارشدن در زمان های گذشته، فروختن شی یا عضوی متعلق به افراد مشهور بود. مثلا یک دندان، تکه ای از لباس، یک دسته مو یا حتی انگشت و ناخن آدم مشهورها، طرفداران بسیاری داشت.

در قرون وسطی افراد زیادی حاضر بودند برای داشتن یک تکه از لوازم یک فرد مشهور مورد علاقه شان پول هنگفتی پرداخت کنند. این در حالی بود که اصلا معلوم نبود تکه خریداری شده اصل است یا تقلبی، فقط فروشنده می دانست که جنس اصل می فروشد یا سر مردم کلاه می گذارد.


در دنیای امروزی چنین روشی همچنان رواج دارد. بعضی ها با فروختن موهای افراد مشهور پول خوبی به جیب می زنند. این دسته های مو معمولا در اینترنت به فروش می رسد. به عنوان مثال دسته موی نیل آرمسترانگ، جورج واشنگتن، جان اف کندی و دیگر آدم مشهورهای دنیای علم و هنر طرفداران خاص خود را دارد. برای فهمیدن حقیقت یا دروغ بودن این حراجی ها هیچ راهی نیست مگر اینکه فرد روی تارهای مو آزمایش دی ان ای انجام دهد و یا از افرادی که زنده هستند درباره فروش موهایشان سوال شود!

عودهای مویی

تصور اینکه در خانه چند عود گذاشته شود و وقتی عودها روشن شوند بوی مو در هوا بپیچد چندان خوشایند نیست اما در هندوستان عودها دو نوع هستند. یک دسته از عودها بوی خوشایندی دارند و از استشمام آن لذت می برید. به باور عامه هدف از روشن کردن این نوع از عودها خشنود کردن ارواح است. نوع دیگری از عودها برای دور کردن ارواح به کار می رود. این عودها معمولا از موی انسان درست می شود که البته انواع موهای دیگر مانند موی اسب و دیگر حیوانات نیز برای ساخت این عودها به کار می رود.


عودهای مویی، مصارف دیگری نیز دارند، مثلا اگر فردی از هوش برود آن را روشن می کنند و جلوی بینی اش می گیرند تا از بوی بد آن فرد به هوش بیاید.

رابطه کود و مو

شاید استفاده از مو به عنوان کود آخرین چیزی باشد که به ذهن برسد، اما در چین باستان کشاورزان از چنین روشی استفاده می کردند. با آنکه این روش چندان مطمئن به نظر نمی رسد اما به نظر کارشناسان به دلیل اینکه مو حاوی موادغذایی سرشاری است هیچ ضرری به زمین و خاک نمی رساند و برای بهبود سطح کیفیت خاک بسیار مناسب است.


در موی انسان، ۱۵ درصد نیتروژن وجود دارد که به هیچ عنوان باعث سوختن و از بین رفتن خاک نمی شود. در بعضی موارد، کودهای تهیه شده از موی انسان را با کودهای شیمیایی مقایسه می کنند. مطالعات نشان می دهد کودی که از موی انسان تهیه می شود، از نظر کیفیت بهتر بوده و اثرات مطلوب طولانی مدتی دارد زیرا سالها طول می کشد تا مو تجزیه شود.

موهای نوازنده

در فیلیپین، قومی به نام «مانجیان» زندگی می کنند. آنها ساز محلی مخصوص خود را دارند که تارهای آن از موی انسان تهیه شده است، شکل ظاهری و عملکرد این ساز بسیار شبیه ویولن است و جیت جیت نام دارد. جیت جیت را مردان جوان می نوازند. علاوه بر جیت جیت، ساز دیگری به نام «کودیاپی» وجود دارد که شبیه گیتار شش تار است و از موی انسان تهیه شده است. نکته بسیار مهم این است که تارهای مویی قابل نواختن است و جنبه تزئینی ندارد.

از نظر موسیقیدان ها، موی انسان برای استفاده در ابزارهای موسیقی محلی و نواختن آن بسیار کارآمد است امادر اجرای ارکسترهای بزرگ، کارایی ندارد.


موهای جواهرنشان

در دوران ویکتوریایی، موی انسان یکی از دارایی های عجیب به شمار می رفت. مردم با دادن یک دسته مو به یکدیگر، علاقه شان را به هم نشان می دادند، آنها از مو زیورآلات تهیه می کردند و حتی با موی خود، کارت پستان درست می کردند. در آن زمان اشیای ساخته شده با موی انسان مثل بافتنی و گلدوزی، اشیایی باارزش محسوب می شدند و استفاده از مو برای ساخت آثار هنری مختلف، متداول بود. مثلا با مو نقاشی می کشیدند و یا دستبند و گردنبند درست می کردند.

بخیه با مو

از دوران مایاها و روم باستان تاکنون، موی انسان مورد استفاده گوناگونی داشت. در آغاز قرن بیستم، پزشکان آمریکایی از موی انسان، استفاده های بسیاری می کردند. آنها از موی انسان برای بیخ زدن استفاده می کردند، بخیه هایی که با موی انسان زده می شد خیلی زود زخم را جوی می داد و درمان می کرد، ضمن اینکه به هیچ عنوان جای بخیه دچار عفونت نمی شد. با این وجود، استفاده از بخیه های مویی خیلی زود نادیده گرفته شد. این روزها یکی از دانشگاه های هندوستان آزمایشی در این باره انجام داده است. آنها موی انسان را برای بخیه زدن به کار برده اند و تاکنون نتیجه آزمایشات رضایت بخش بوده است.


کنترل آفت

قرن هاست که از موی انسان برای کنترل جمعیت حیوانات و آفت زدایی استفاده می شود، استفاده از مو با توجه به نوع حیوان متفاوت است، مثلا موی انسان را سر راه موش کور قرار می دهند و این حیوان از نقطه ای که زندگی می کند، دور می شود، گوزن ها با استشمام بوی موی انسان از مزرعه دور می شوند. یک گلوله موی انسان برای به دام انداختن سوسک های کرگدنی در هندوستان کافی است. کشاورزان موی گلوله شده را روی درخت ها قرار می دهند، سوسک ها وقتی سعی می کنند از روی مو عبور کنند تا به محصول برسند پاهای پرزدارشان داخل مو گیر می کند و گرفتار می شوند. حتی در گذشته کشاورزان لانه خرگوش ها را با موی انسان محاصره می کردند. خرگوش ها با دیدن موی انسان به شدت می ترسیدند و لانه را ترک می کردند.