سخنرانی‌هایی که جهان را تغییر داد
سخنرانی کردن هنری نیست که هر کس در آن مهارت داشته باشد. توانایی بیان افکار و احساسات در مقابل جمعیت در عمل امری بسیار دشوار است.
فرادید: سخنرانی کردن هنری نیست که هر کس در آن مهارت داشته باشد. توانایی بیان افکار و احساسات در مقابل جمعیت در عمل امری بسیار دشوار است.
به گزارش اکسپرس، سخنرانی انواع خاص خود را دارد، از سخنرانی در یک کلاس درس گرفته تا یک همایش علمی بین‌المللی. اما ابعاد یک سخنرانی سیاسی بسیار بزرگتر از انواع دیگر سخنرانی‌ها است. این سخنرانی‌ها به دلیل حساسیت و انگیزه‌های سیاسی برای مردم آن کشور از اهمیت خاصی برخوردار است. گرچه شاید هدف آن سخنرانی مطبوع مردم کشوری دیگر نباشد، اما نمی‌توان از اهمیت تاریخی آن حداقل برای مردم همان منطقه چشم‌پوشی کرد.
در ادامه با ۹ سخنرانی مشهور معاصر آشنا خواهید شد:
تونی بلر در آوریل ۱۹۹۸: «من دستان تاریخ را بر روی شانه‌هایم احساس می‌کنم.»
باراک اوباما در ژانویه ۲۰۰۸: «بله ما می‌توانیم، از نیوهمپشایر متشکریم.»
رونالد ریگان در ۱۲ ژوئن ۱۹۸۷: «آقای گورباچف، این دروازه را باز کنید! آقای گورباچف، این دیوار را از بین ببرید.»
مارگارت تاچر در دهم اکتبر ۱۹۸۰: «زن‌ها ابزار برنامه‌های تغییراتی شما نیستند.»
فرانکلین روزولت در چهارم مارس ۱۹۳۳: «تنها چیزی که ما باید از آن بترسیم فقط خود ترس است.»
نلسون ماندلا در ۲۰ آوریل ۱۹۶۴: «آرمانی که حاضرم جانم را برایش بدهم.»
جان اف. کندی در بیستم ژانویه ۱۹۶۱: «نپرس که کشورت چه کاری می‌تواند برای تو انجام دهد.»
سر وینستون چرچیل در چهارم ژوئن ۱۹۴۰: «ما با آن‌ها در سواحل می‌جنگیم.»
مارتین لوتر کینگ در ۲۸ اوت ۱۹۶۳: «رویایی دارم.»
به گزارش اکسپرس، سخنرانی انواع خاص خود را دارد، از سخنرانی در یک کلاس درس گرفته تا یک همایش علمی بین‌المللی. اما ابعاد یک سخنرانی سیاسی بسیار بزرگتر از انواع دیگر سخنرانی‌ها است. این سخنرانی‌ها به دلیل حساسیت و انگیزه‌های سیاسی برای مردم آن کشور از اهمیت خاصی برخوردار است. گرچه شاید هدف آن سخنرانی مطبوع مردم کشوری دیگر نباشد، اما نمی‌توان از اهمیت تاریخی آن حداقل برای مردم همان منطقه چشم‌پوشی کرد.
در ادامه با ۹ سخنرانی مشهور معاصر آشنا خواهید شد:
تونی بلر در آوریل ۱۹۹۸: «من دستان تاریخ را بر روی شانه‌هایم احساس می‌کنم.»
باراک اوباما در ژانویه ۲۰۰۸: «بله ما می‌توانیم، از نیوهمپشایر متشکریم.»
رونالد ریگان در ۱۲ ژوئن ۱۹۸۷: «آقای گورباچف، این دروازه را باز کنید! آقای گورباچف، این دیوار را از بین ببرید.»
مارگارت تاچر در دهم اکتبر ۱۹۸۰: «زن‌ها ابزار برنامه‌های تغییراتی شما نیستند.»
فرانکلین روزولت در چهارم مارس ۱۹۳۳: «تنها چیزی که ما باید از آن بترسیم فقط خود ترس است.»
نلسون ماندلا در ۲۰ آوریل ۱۹۶۴: «آرمانی که حاضرم جانم را برایش بدهم.»
جان اف. کندی در بیستم ژانویه ۱۹۶۱: «نپرس که کشورت چه کاری می‌تواند برای تو انجام دهد.»
سر وینستون چرچیل در چهارم ژوئن ۱۹۴۰: «ما با آن‌ها در سواحل می‌جنگیم.»
مارتین لوتر کینگ در ۲۸ اوت ۱۹۶۳: «رویایی دارم.»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر