این بود تیمت؟
طنز؛ ترکیب تیم فوتبال اصولگرایان ایران!
یکی از خبرگزاری های شناخته شده کشور چند وقت پیش تحلیلی انجام داد که مانده ایم آن را باید در بخش سیاسی قرار داد یا ورزشی یا مثلا تفریحات و بازی های محلی؟! اما به هر حال تحلیل جالب و مفرحی است.
ماهنامه خط خطی - آزاده محمدیه: یکی از خبرگزاری های شناخته شده کشور چند وقت پیش تحلیلی انجام داد که مانده ایم آن را باید در بخش سیاسی قرار داد یا ورزشی یا مثلا تفریحات و بازی های محلی؟! اما به هر حال تحلیل جالب و مفرحی است. این خبرگزاری گفته که «اصلاح طلبان به فکر یارگیری از بین اصول گرایان هستند و این روزها به دنبال رفاقت و نزدیک شدن به «علی لاریجانی» هستند.»
در این تحلیل از علی لاریجانی مانند بازیکنی نام برده شده که مدام از یک تیم معروف خارجی پیشنهاد دارد و مدام در حال رد کردن پیشنهادات خود است. راستش را بخواهید ما هم بعد از خواندن این خبر به فکر فرو رفتیم و تصمیم گرفتیم بررسی کنیم که اگر بخواهند از اصولگرایان یارگیری کنند، چه کسی برای چه پستی مفیدتر خواهد بود.
حسین شریعتمداری: نوک حمله؛ یعنی واقعا انتخاب هر پست دیگری برای او ناحقی و زیر پا گذاشتن استعدادش است. این توانایی در حدی است که حریف ناگهان چشم باز می کند و می بیند چند گل وارد دروازه اش شده در حالی که هنوز مسابقه ای برگزار نشده است. یعنی او قادر است به صورت تک نفره در یک مسابقه خیالی حمله کند و حریف را در ذهن خود با خاک یکسان کند.
الهه راستگو: هافبک چپ راست زن؛ تکنیک نگاه به چپ کردن و به سمت راست پاس دادن را او ابداع کرده و الحق که به خوبی از پس اجرای آن برمی آید. شایعه ای هم هست که رونالدینیو بعد از ظهور این پدیده به افسردگی شدید مبتلا شده است.
عزت الله ضرغامی: دروازه بان؛ او می تواند هر نوع موقعیت خطرناکی را دفع کند و همان را به موقعیتی برای تیم تبدیل کند، طوری که شما فراموش می کنید اصل قضیه چه بود. در ضمن نقش روحیه دهنده و کلیدی او غیرقابل انکار است. تیم حریف مخصوصا اگر غربی باشد، در مقابل او متوجه چهره پست و پلید خود و بدبختی و بیچارگی اش می شود و خود به خود از صحنه محو می شد.
مهدی کوچک زاده: مدافع یارکوب؛ مدافعی بسیار جنگنده و یارگیر. او به راحتی می تواند حریف را از میدان به در کند. گاهی چنان با طرف مقابل درگیر می شود که فراموش می کند او از تیم حریف است یا هم تیمی خودش. او مدافع نیست، مدافع، او است! کافی است در گوگل نام او را سرچ کنید تا ببینید که چگونه هر جا سخن از درگیری است، نام او می درخشد.
غلامعلی حداد عادل: کاپیتان؛ خودش هر از چندگاهی حرکتی انجام خواهد داد اما از کم کاری هم تیمی هایش گذشت نخواهد کرد. خیالتان راحت باشد که یک کاپیتان ششدانگ و قبراق است و با هوشیاری تمام تیم را به جلو می برد.
محسن رضایی: بازیکن آزاد؛ او آزاد است و در کل می توانید هر زمان و در هر پستی از او استفاده کنید. فقط نزدیک انتخابات باید کمی مشغله هایش را در نظر بگیرید. خیال تان راحت باشد که بعد از انتخابات همچنان بازیکن آزاد خواهد ماند.
محمد باقر قالیباف: مدافع جلو زن؛ او بازیکنی است که خود مربی هم بعد از سال ها کار کردن با او نمی تواند بشناسدش. یعنی ممکن است تا مدت ها خیال کنید که او یک چپ پاست اما بعد از مدتی متوجه شوید که پای چپش به کلی از کار افتاده و فقط با راست خوب کار می کند. بزرگترین راهنمایی که در مورد اوکارساز است این است که هیچ وقت کاری نکنید که مسائل مربوط به آمبولانس یا رسیدگی به مصدومان به او ارتباطی پیدا کند، از ما گفتن بود.
در ادامه کسان دیگری هم هستند که برای یارگیری مناسب باشند اما باید به یاد داشته باشیم که همه خوبی ها را نمی توانیم در تیم مان جمع کنیم و باید سعی کنیم خوبی ها را به بازیکنان خودمان هم آموزش دهیم.
نظر کاربران
الهه راستگو تو پست خودش بهترینه