شورش بوکسورهای چینی +عکس (۱۸+)
با بهره‌برداری مبلغین مسیحی از وضعیت دولت چین و غصب زمین‌ها و دارایی‌های روستاییان برای کلیسای خود، نارضایتی مردم شدت یافت.
جوان و تاریخ: با بهره‌برداری مبلغین مسیحی از وضعیت دولت چین و غصب زمین‌ها و دارایی‌های روستاییان برای کلیسای خود، نارضایتی مردم شدت یافت.این احساسات عمومی سرانجام منجر به شورشی خشونت‌بار شد.«شورش مشتزن‌ها» که با نام‌های «قیام بوکسورها» نیز شناخته می‌شود، جنبشی میهن‌پرستانه بود که بین سالهای 1898 تا 1901 رخ داد و بر ضد امپریالیسم خارجی و مسیحیت ایستاد.
در چین با قراردادهای نابرابری که دولت ضعیف چین در برابر نیروهای خارجی بسته بود، احساسات عمومی علیه بیگانگان بیشتر می‌شد.با بهره‌برداری مبلغین مسیحی از وضعیت دولت چین و غصب زمین‌ها و دارایی‌های روستاییان برای کلیسای خود، نارضایتی مردم شدت یافت.این احساسات عمومی سرانجام منجر به شورشی خشونت‌بار شد.«شورش مشتزن‌ها» که با نام‌های «قیام بوکسورها» نیز شناخته می‌شود، جنبشی میهن‌پرستانه بود که بین سالهای 1898 تا 1901 رخ داد و بر ضد امپریالیسم خارجی و مسیحیت ایستاد.
این شورش به وسیله یک انجمن مخفى به نام «اى خه توان» یعنى «اتحادیه جوانمردان مشت زن» رهبرى مى‌شد.شرکت کنندگان «شورش مشت زنان» متشکل از دهقانان، پیشه‌وران، کارگران صنعت حمل و نقل و طبقاتى از افراد شهرى بودند.هدف حمله این گروه در ابتدا روحانیون کاتولیک بودند امّا رفته رفته خشم و خشونت ناشی از آن دامن همه را گرفت.در دوران این شورش سراسر چین را گردن زنی، اعدام، شکنجه و گرسنگی فرا گرفته بود.«شورشیان مشتزن» در سراسر این کشور مردم را در ملاعام گردن می زدند و اعدام می کردند.بعد از اعدام، تکه های بدن آنها که جدا کرده بودند یا اجسادشان را برای عبرت به دیگران نشان می دادند.
در ۱۹۰۰ میلادی، اتباع خارجی‌های شهر پکن از ترس «جنگجویان مشتزن» در سفارتخانه‌های شهر پکن پناه گرفتن به رغم اینکه زمامداران چین و ملکه از عاقبت این جنبش مى‌ترسیدند، درصدد برآمدند رهبرى آن را در دست گیرند. بنابر این آن را قانونى اعلام داشته و مأموران خود را براى شرکت در آن فرستادند .دیپلمات‌ها، مردمان غیرنظامی خارجی، سربازان و مسیحیان چینی در منطقه سفارت‌نشین پکن به محاصره نیروهای ارتش امپراتوری درآمدند که این محاصره ۵۵ روز طول کشید.در این هنگام هشت کشور انگلستان، آمریکا، روسیه، فرانسه، آلمان، ژاپن، ایتالیا و اتریش نزدیک به ۲۰،۰۰۰ نیروی نظامی خود را به چین اعزام کرده تا با این جنبش مقابله کنندآنها در سر راهشان روستاییان چین را قتل عام کرده و بسیارى از دهات را آتش زدند و در اوت سال ۱۹۰۰ وارد پکن شدند.
هنگامى که سربازان هشت کشور وارد پکن شدند دولت چین به ریاست "ملکه سى‌شى" به شهر «شى‌آن» فرار کرده و «مشت زنان» را شورشى خواند و از کشورهاى تجاوزگر تقاضاى کمک نمود در نهایت «پروتکل مشتزن» در تاریخ ۷ سپتامبر ۱۹۰۱ به قیام خاتمه داد و در آن مجازاتهای سنگینی بر دولت چین بسته شد؛ از جمله ۶۷ میلیون پوند جریمه که بیشتر از مالیات یکساله دولت چین بود.این جریمه می‌بایست در طول سی سال به هشت کشور شرکت‌کننده در نبرد پرداخت می‌شد.همچنین " چی هسی" و "چنگ یو" دو تن از رهبران جنبش مشت زنان توسط نیروهای خارجی اعدام شدند و نیروهای خارجی در نقاط استراتژیک کشور مستقر شند
در چین با قراردادهای نابرابری که دولت ضعیف چین در برابر نیروهای خارجی بسته بود، احساسات عمومی علیه بیگانگان بیشتر می‌شد.با بهره‌برداری مبلغین مسیحی از وضعیت دولت چین و غصب زمین‌ها و دارایی‌های روستاییان برای کلیسای خود، نارضایتی مردم شدت یافت.این احساسات عمومی سرانجام منجر به شورشی خشونت‌بار شد.«شورش مشتزن‌ها» که با نام‌های «قیام بوکسورها» نیز شناخته می‌شود، جنبشی میهن‌پرستانه بود که بین سالهای 1898 تا 1901 رخ داد و بر ضد امپریالیسم خارجی و مسیحیت ایستاد.
این شورش به وسیله یک انجمن مخفى به نام «اى خه توان» یعنى «اتحادیه جوانمردان مشت زن» رهبرى مى‌شد.شرکت کنندگان «شورش مشت زنان» متشکل از دهقانان، پیشه‌وران، کارگران صنعت حمل و نقل و طبقاتى از افراد شهرى بودند.هدف حمله این گروه در ابتدا روحانیون کاتولیک بودند امّا رفته رفته خشم و خشونت ناشی از آن دامن همه را گرفت.در دوران این شورش سراسر چین را گردن زنی، اعدام، شکنجه و گرسنگی فرا گرفته بود.«شورشیان مشتزن» در سراسر این کشور مردم را در ملاعام گردن می زدند و اعدام می کردند.بعد از اعدام، تکه های بدن آنها که جدا کرده بودند یا اجسادشان را برای عبرت به دیگران نشان می دادند.
در ۱۹۰۰ میلادی، اتباع خارجی‌های شهر پکن از ترس «جنگجویان مشتزن» در سفارتخانه‌های شهر پکن پناه گرفتن به رغم اینکه زمامداران چین و ملکه از عاقبت این جنبش مى‌ترسیدند، درصدد برآمدند رهبرى آن را در دست گیرند. بنابر این آن را قانونى اعلام داشته و مأموران خود را براى شرکت در آن فرستادند .دیپلمات‌ها، مردمان غیرنظامی خارجی، سربازان و مسیحیان چینی در منطقه سفارت‌نشین پکن به محاصره نیروهای ارتش امپراتوری درآمدند که این محاصره ۵۵ روز طول کشید.در این هنگام هشت کشور انگلستان، آمریکا، روسیه، فرانسه، آلمان، ژاپن، ایتالیا و اتریش نزدیک به ۲۰،۰۰۰ نیروی نظامی خود را به چین اعزام کرده تا با این جنبش مقابله کنندآنها در سر راهشان روستاییان چین را قتل عام کرده و بسیارى از دهات را آتش زدند و در اوت سال ۱۹۰۰ وارد پکن شدند.
هنگامى که سربازان هشت کشور وارد پکن شدند دولت چین به ریاست "ملکه سى‌شى" به شهر «شى‌آن» فرار کرده و «مشت زنان» را شورشى خواند و از کشورهاى تجاوزگر تقاضاى کمک نمود در نهایت «پروتکل مشتزن» در تاریخ ۷ سپتامبر ۱۹۰۱ به قیام خاتمه داد و در آن مجازاتهای سنگینی بر دولت چین بسته شد؛ از جمله ۶۷ میلیون پوند جریمه که بیشتر از مالیات یکساله دولت چین بود.این جریمه می‌بایست در طول سی سال به هشت کشور شرکت‌کننده در نبرد پرداخت می‌شد.همچنین " چی هسی" و "چنگ یو" دو تن از رهبران جنبش مشت زنان توسط نیروهای خارجی اعدام شدند و نیروهای خارجی در نقاط استراتژیک کشور مستقر شند
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
چه قیام احمقانه ای بیچاره مردم که هم از شورشی ها ضربه خوردن هم از پادشاه هم از خارجی ها