گردشگری با فارسي زبانان ارتفاعات هيماليا!

چهارده سال پيش براي اولين بار، رضا دقتي عکاس مجله نشنال جياگرافيک زندگي تاجيک هاي چيني منطقه تاشکرگان در ناحيه سين کيانگ در شمال غربي چين را به تصوير کشيد.

حسين خندان، فيلمساز مهاجر ايراني که دو دهه است در آمريکا اقامت دارد دست به کار توليد مستندي از زندگي فارسي زبانان ارتفاعات چهارهزار متري هيماليا شده است.

گردشگری با فارسي زبانان ارتفاعات هيماليا!

آسمان کاشگر اندکي قبل از فرود هواپيما، نشان از غروبي قريب الوقوع دارد در حاليکه ساعت محلي ۹:۳۰ شب است. دولت چين سعي دارد سياست ساعت واحد را از غرب تا شرق اين کشور پهناور، همچنان حفظ کند.

آمدن تا کاشگر که آن را پايتخت جاده ابريشم مي نامند، در مجموع ۶ ساعت پرواز از پکن وقت لازم دارد. تا اينجا مشکلي نيست ولي همين که در هتلم صحبت از رفتن به تاشکرگانويافتن روستاي بلدير مي کنم، مرا به اداره پليس ارجاع مي دهند تا مجوز عبور به آن مناطق را دريافت کنم. مجله اي چيني همراه با روزنامه اي را که در باره ام مطلبي دارندرا به آنها نشان مي دهم ومي گويم که به عنوان فيلمساز قصد ديدار بامردم منطقه را دارم. بعد از نيم ساعت و پرداخت مبلغي، گذرنامه آنجا را براي ۴ روز دريافت مي کنم.

قبل از راهي شدن در لابلاي کوههاي تاشکرگان، در چند خانواده تاجيک به عيد ديدني رفتم. داخل اکثر خانه ها بسيار آراسته وزيبا مي نمود. مردم تاجيک اين مناطق همگي نوروز را به جشن مي نشينند ولي از هفت سين خبري نيست، در عوض سفره اي مي گسترند که آن را رنگارنگ مي نامند و در آن انواع نان هاي محلي، شکلات وحتي گوشت کله و پاچه گوسفند يافت مي شود.

يکي ازاولين کارهايي که ميزبان نوروزي براي مهمانانش انجام مي دهد، اين است که از کاسه آردي که از قبل تدارک ديده، مشتي آرد بر شانه راست مهمانش مي پاشد که به منزله اميد برکت در سال نوست. سپيدي شانه، علامت خوبي براي شناسايي تاجيک ها در خيابانهاي تاشکرگان بود.

در طي مسير تاشکرگان به بلدير، بارها و بارها به معماري هايي چنين آشنا برخوردم که متاسفانه اکثرا مخروبه اي بيش نبودند.

توصيف بلدير را اول بار از زبان رضا دقتي عکاس شهير ايران شنيدم که ۱۴ سال پيش در آنجا عکاسي کرده بود. مسجد بلدير اولين نمايي است که به مسافر از راه رسيده سلام مي کند. اين مسجد تنها براي کمتر از ۵۰ خانوار دربش باز مي شود. مردم اين روستا سني مذهب فرقه اسماعبليه هستند.

بلديري ها گرچه تدريجا زبان فارسي را دارند فراموش مي کنند اما فرهنگ مهمان نوازي و بزرگداشت نوروز و بهار از خاطره تاريخي شان به اين زودها محو نخواهد شد.

پيرزني بلديري که خطوط گذر عمر را به چهره دارد، از اينکه مي شنود اين همه راه آمده ام تا تبريک نوروزي ام را به فارسي پاسخ بگيرم، خندان مي شود.

همه تاجيک ها نان هايي دايره شکل مي پزند که طبعا آن را نان مي نامند. اين نان ها در نانوايي هاي هر کوي و برزن ديده مي شود. اين عکس در شهر قديمي کاشگر گرفته شده است.

دوشنبه بازار، معروفترين بازار سنتي و محلي کاشگر است که به قول مردمش به غير از جان آدميزاد و شير مرغ، هرچيز ديگر در آن يافت مي شود.

نمايي از شهر قديمي کاشگر که به دليل قدمت تاريخي اش، مکان مناسبي براي ساخت فيلم هاي تاريخي محسوب مي شود. آخرين فيلمي که در اين شهر ساخته شده، فيلم بادبادک باز است که بر اساس داستاني به همين نام نوشته خالد حسيني نويسنده افغان بر پرده نقره اي سينماهاي جهان رفت.

جدا از نانوايي ها، نان فروشي هايي ازين دست در هر خيابان شهر قديمي کاشگر به وفور يافت مي شوند.

استفاده از رنگ هاي طبيعي که از پودر سنگ هاي معادن مختلف منطقه تهيه شده، محبوبيت خاصي دارد.

استفاده از الفباي زبان فارسي که در زمان جاده ابريشم يکي از زبان هاي کلاسيک و رسمي داد و ستد محسوب مي شد کماکان در همه عرصه هاي هنري، فرهنگي و تجاري مورد استفاده قرار مي گيرد تنها با اين تفاوت که به دليل آميزش با زبان اويغور ها کمي رسم الخط ديگري بکار گرفته مي شود

منبع : روزنه

باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir