روش‌های کشور‌های پیشرفته برای حفظ انگیزه نیرو‌ی کار

روزنامه هفت صبح - احمدرضا نجفی: تحقیقات شرکت مشاوره ای بوستون آمریکا نشان می دهد ۵۷ درصد مردم بدشان نمی آید برای داشتن آینده شغلی پی مهاجرت را به تن خود بمالند. این رقم برای کشور ما که در گزارش چهار سال پیش این شرکت بالای ۹۰ درصد اعلام شده بود. در گزارش جدید به ۸۰ درصد کاهش پیدا کرده است.

در گزارش شرکت مشاوره ای بوستون به 20 دلیل عمده برای مهاجرت کاری اشاره شده که دلایل فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی از آن جمله اند اما این دلایل برای کشورهای توسعه یافته بیشتر سمت و سوی فرهنگی دارند. کسانی که می خواهند برای آشنا شدن با فرهنگ دیگر کشورها یا یادگیری یک زبان دیگر در یک کشور خارجی کار کنند.

روبرو شدن با چالش های کاری جدید و پیشرفت در زمینه های مختلف، عمده دلایل مردم کشورهای توسعه یافته برای کار در خارج از کشو راست. این گزارش، 10 کشور برتر دنیا به لحاظ بزرگترین مقصدها برای سفر کاری را معرفی کرده است که در صدر آنها ایالات متحده قرار دارد و به ترتیب آلمان، کانادا، استرالیا، انگلستان، اسپانیا، فرانسه، سوئیس، ایتالیا و ژاپن دیگر کشورهای مقصد مهاجرت های کاری هستند.

بر همین اساس کنجکاو شدیم که بدانیم چه شرایط کاری در این کشورها، آنها را برای مهاجران سراسر دنیا جذاب کرده است و کارفرماهای ایرانی با الگو گرفتن از چه روش هایی می توانند کارگران و کارکنان خود را حفظ کنند.

۱) آمریکا؛ بزرگترین مقصد مهاجرت نیروی کار

مجموع ساعات کاری هفته در ایالات متحده آمریکا ۴۰ ساعت است. یک وعده غذایی در آمریکا به صورت میانگین ۱۳ دلار خرج دارد که معادل دو ساعت کار با حقوق حداقلی مشخص شده در قانون کار این کشور فدرالی است. قیمت متوسط هر متر خانه در مرکز شهرهای آمریکا دو هزار و ۲۰۰ دلار است و اگر بخواهید در حومه شهر ساکن شوید، این رقم به میانگین هزار و ۵۵۰ دلار برای هر متر مربع می رسد.

اجاره آپارتمان یک خوابه هم در مرکز شهر میانگین ماهانه هزار و ۲۰۰ دلار خرج بر می دارد که تقریبا نصف حقوق یک کارگر بدون تحصیلات دانشگاه در آمریکا است. این رقم برای خانه های یک خوابه اطراف شهر به ۹۰۰ دلار می رسد. آمریکا از جمله کشورهایی است که تاکنون در آن هیچ قانونی مبنی بر حمایت از امنیت شغالی زنان پس از زایمان وضع نشده است. در آمریکا زمانی که زنان پس از دوران بارداری و زایمان می توانند از مرخصی با حقوق بهره مند شوند تقریبا ۲۰ روز است.

به تازگی ایوانکا ترامپ، دختر رئیس جمهوری آمریکا صحبت از پیشنهاد پرداخت شش هفته ای حقوق برای مرخصی زایمان کرده است. عقب ماندن آمریکا از رقبای دیگر خود در خصوص مرخصی های ویژه زمان بارداری و مرخصی برای مراقبت از فرزندان باعث شده در این سال ها اقبال به مهاجرت کاری به ایالات متحده کمتر شود. اما سطح زندگی بالا در این کشور همچنان آمریکا را در صدر مقصدها برای کارگران سراسر دنیا نگه داشته است.

حداقل دستمزد در این کشور بر اساس قانون کار فدرال تنظیم شده و ساعتی ۷.۲۵ دلار محاسبه می شود. این رقم با توجه به ساعات کاری ۴۰ ساعته، ماهانه درآمد هزار و ۲۵۶ دلاری را نصیب حداقلی بگیران این کشور می کند. میانگین دستمزد در آمریکا برای آنهایی که مدرک دانشگاهی ندارند، ماهانه دو هزار و ۳۵۰ دلار است و این رقم برای تحصیل کرده ها به میانگین چهار هزار و ۲۷۰ دلار می رسد.

2) آلمان؛ مرخصی طولانی مدت برای تولد فرزند

روابط بین کارفرمایان و کارمندان کشور آلمان تحت نظارت قانون کار و استخدام است. قانون کار و استخدام کشور آلمان به شدت به نفع کارمندان است تا جایی که بهتر است آن را «قانون حمایت از کارمند» بنامیم. در این کشور تمام روزهای هفته به جز یکشنبه ها و تعطیلات عمومی، روزهای کاری محسوب می شوند. با این حال، کارمندان آلمانی معمولا از دوشنبه تا جمعه کار می کنند (پنج روز در هفته). مجموع ساعات کار در هفته بین 35 تا 40 ساعت است.

ساعت کاری روزانه به طور کل از هشت ساعت بیشتر نمی شود. فقط در شرایطی ممکن است تا ده ساعت در روز ساعت کاری وجود داشته باشد که در یک دوره شش ماهه، ساعت کار متوسط روزانه فرد از هشت ساعت بیشتر نباشد. کارمندان زن در آلمان مشمول پرداخت کامل حقوق در مرخصی دوران بارداری هستند که از شش هفته قبل از وضع حمل شروع شده و تا هشت هفته بعد از تولد کودک ادامه می یابد.

در دوران بارداری کارمند و چهار ماه بعد از وضع حمل، کارفرما اجازه قطع همکاری با کارمند را ندارد. تمامی کارمندان، چه زن و چه مرد، مشمول یک دوره حداکثر سه ساله ترک کار به علت پدر یا مادر شدن به ازای هر فرزند هستند. در طول این مدت، کارفرما مجبور به پرداخت حقوق به کارمند نیست، با این حال نمی تواند کارمند خود را اخراج کند. البته این در حالتی است که کارمند در این دوره سه ساله جای دیگر مشغول به کار نشود.

کارمندان در آلمان می توانند از مرخصی والدین به صورت یکجا و دو سال پشت سر هم استفاده کنند یا آن را طوری تقسیم کنند تا حداکثر سه سال بتوانند از این دوره مرخصی استفاده کنند.سیستم تامین اجتماعی اجباری در آلمان شامل بیمه سلامت، بیمه مراقبت در منزل و پرستاری، بیمه بازنشستگی و بیمه بیکاری است.

به طور کلی، کلیه کارمندان باید تحت حمایت سیستم تامین اجتماعی کشور باشند. هزینه بیمه سلامت، مراقبت در منزل و پرستاری، بازنشستگی و بیکاری توسط کارفرما و کارمند به صورت اشتراکی (هر کدام 50 درصد) انجام می گیرد. همچنین در آلمان، کارمندان شرکت هایی که بیشتر از پنج کارمند دارند، می توانند شورای کار انتخاب کنند. شورای کار نماینده کارمندان است و با کارفرما در مورد مسائل مختلف (مثلا استخدام کارمندان جدید، تغییرات در محیط کار، اخراج های دسته جمعی و از این قبیل) مشورت و همکاری می کند.

حداقل حقوق معین شده در قانون کار آلمان، معادل ساعتی 10,65 دلار تعیین شده است. با توجه به ساعت کاری 40 ساعته در آلمان، این رقم معادل ماهانه هزار و 846 دلار می شود. میانگین حقوق آلمانی ها به نسبت دیگر کشورها اختلاف کمی با حداقلی بگیران این کشور دارد و در سال 2017 ماهانه سه هزار و 500 دلار محاسبه شده است.

۴) کانادا؛ تعیین ساعت کار با توافق کارگر و کارفرما

قوانین استخدامی در کانادا شامل قوانین فدرال و استانی است که به منظور حمایت از افراد کارگر و حقوق آنان وضع شده است. کارمندان بر اساس این قانون می توانند نسبت به رفتارهای نامناسبی که بر اساس جنس، سن، نژاد، مذهب یا عدم توانایی آنها اعمال می گردد، اعتراض کنند. چنانچه در محلی زنان کارهایی مشابه کار مردان انجام دهند، کارفرما ملزم به پرداخت دستمزد مساوی میان زنان و مردان کارگر است.

هشت ساعت کار روزانه و ۴۰ ساعت کار هفتگی، ساعات کار استاندارد در کاناداست. ممکن است تغییراتی نیز در این ساعات اعمال شود که به نوع شغال بستگی دارد. در جایی که توافق دسته جمعی وجود دارد، بایت ساعات اضافی، اضافه کاری پرداخت می شود و در صنایع تولیدی، متوسط ساعات کار هفتگی ۵۰ ساعت است. تمامی کارکنان باید حداقل در سال دو هفته مرخصی با حقوق داشته باشند. کسانی که قبل از استفاده از مرخصی، شغل خود را ترک کنند، باید به جای آن مبلغی را دریافت کنند.

تعطیلات در کانادا تعطیلات کشوری یا استانی است و به صورت تعطیلات سالیانه یا تعطیلی مدارس نیست. دولت فدرال کانادا هشت روز را به عنوان تعطیلات ملی یا رسمی برگزیده است. هر یک از ایالت ها علاوه بر این هشت روز، تعطیلی های مخصوص خودشان را دارند. برای مواردی از قبیل مرخصی زایمان، تساوی حقوق، مزایای کارمندان، قوانین مربوط به سلامت و امنیت کارمندان و همچنین حقوق بشر، از سوی دولت فدرال یا دولت های استانی یا هر دو، قوانین به خصوصی تعیین شده است.

بسیاری از کارفرمایان کانادایی ساعات کاری متغیر دارند. استفاده از این روش به علت اختلال ساعت نواحی مختلف به ویژه میان کارکنان دفتری، روزبروز رواج بیشتری می یابد. معمولا برای اجرای ساعات کاری قابل انعطاف، کارکنان باید بین ساعات معینی، مثلا ساعت ۱۰ صبح تا ظهر و ۲ تا ۴ بعدازظهر، در محل کار خود حضور داشته باشند. ممکن است کارکنان، ساعات کاری مورد نیاز خود را با شروع زودتر، یا کسر ساعات ناهار خود، یا پایان دیرتر کار تنظیم کنند.

حداقل دستمزد در کشور کانادا، هشت دلار برای هر ساعت است که با توجه به ساعات کاری ۴۰ ساعت در هفته، این مبلغ ماهانه هزار و ۳۸۰ دلار می شود. میانگین حقوق در این کشور حدود سه برابر حداقلی بگیران است و ماهانه حدود چهار هزار و ۱۳۰ دلار محاسبه شده است.

4) استرالیا؛ پرداخت بیشترین حقوق ساعتی

در کشور استرالیا هیچ کارفرمایی حق ندارد بر اساس نژاد، ملیت، مذهب، رنگ پوست، زبان، جنسیت و یا هر نوع معیار ناعادلانه دیگری بین کارگرانش تبعیض قائل شود. این مسئله شامل فرآیند استخدام نیز می شود و کارفرمایان نباید از استخدام افراد بر مبنای دلایل تبعیض آمیز خودداری کنند. ساعات کاری در ادارات و نقاط مختلف استرالیا متفاوت است، اما می توان گفت که میانگین ساعات کاری در استرالیا، 38 ساعت در هفته و روزانه هشت ساعت یعنی از ساعت 9 صبح تا پنج بعدازظهر همراه با ساعات استراحت و ناهار است. میزان پرداخت برای اضافه کاری هم در هر محیط کاری متفاوت است.

حداقل دستمزد کارمندان در استرالیا ساعتی معادل 11.83 دلار آمریکا است که با توجه به ساعات کاری 38 ساعته، هزار و 940 دلار در ماه حداقلی بگیران این کشور در نظر گرفته می شود. میانگین حقوق کارمندان استرالیا بر اساس آخرین آمار مربوط به سال 2017، چهار هزار و 700 دلار محاسبه شده است.

۵) انگلستان؛ معافیت پرداخت حق بیمه

کارکنان در کشور انگلستان نسبت به سایر کشورهای اتحادیه اروپا، طولانی ترین میانگین ساعت کاری را دارند (۴۰ ساعت در هفته). اکثر کارکنان چهار هفته تعطیلات سالانه دارند و می توانند انتظار پاداش یا کارمزد مازاد بر حقوق را در مواردی که امتیازی در کار کسب می کنند، از کارفرمای خود داشته باشند.

زنان شاغل باردار در انگلستان، از حقوق قانونی ویژه ای برخوردارند که مشتمل بر مرخصی با حقوق ناظر بر مراقبت های قبل از زایمان، مرخصی زایمان و پرداخت مربوط به زایمان است. به این ترتیب زنان باردار شاغل در کشور انگلستان دارای چهار حق کلیدی هستند: مرخصی با حقوق برای مراقبت های دوران بارداری، مرخصی زایمان، پرداخت مربوط به زایمان، حمایت در مقابل رفتار غیرعادلانه، تبعیض و یا اخراج.

کارفرمایان به لحاظ قانونی نمی توانند از پرداخت حقوق به کارکنان زن طی دوران مرخصی جهت مراقبت های دوران بارداری امتناع کنند و یا در این مدت، به میزان معمول پرداخت نداشته باشند. در انگلستان پرداخت حق تامین اجتماعی (بیمه ملی) برای کلیه کارکنان اجباری است. عضویت از طریق کسر درصدی از حقوق افراد تامین می شود و مقدار آن بستگی به این دارد که شما جزو کدام یک از پنج گروه اجتماعی هستید. این حق عضویت حداقل ۴.۸ درصد برای دستمزدهای هفتگی ۶۶ پوندی است. به دستمزدهای کمتر از این مقدار حق عضویت تعلق نمی گیرد و بر اساس وضعیت مالی شما تخفیف هایی در نظر گرفته می شود. طرح تامین اجتماعی، مزایای فراوانی از جمله مراقبت های درمانی، حق عائله مندی، کمک هزینه های بیماری و بیکاری و حقوق بازنشستگی در اختیار صاحب شان قرار می دهد.

حداقل دستمزد در انگلستان مطابق قانون کار این کشور معادل ۱۰.۲۳ دلار برای هر ساعت در نظر گرفته شده است. با توجه به ساعات کاری ۴۰ ساعت در هفته کارکنان این کشور، این مبلغ به صورت ماهانه به هزار و ۷۷۰ دلار پرداخت می شود. این در حالی است که میانگین حقوق کارکنان در انگلستان برای سال ۲۰۱۷ سه هزار و ۴۶۰ دلار به صورت ماهانه محاسبه شده است.