بازار کالای دست دوم کودکان

آیا می توان کالاهای مورد نیاز کودک را دست دوم تهیه کرد؟ آیا این کار اقتصادی و به صرفه است؟ اصلا چرا باید چنین کنیم؟ چرا باید کسی حاضر شود وسایل بچه اش را بفروشد؟

ماهنامه معیشت - زهرا اتابکی: آیا می توان کالاهای مورد نیاز کودک را دست دوم تهیه کرد؟ آیا این کار اقتصادی و به صرفه است؟ اصلا چرا باید چنین کنیم؟ چرا باید کسی حاضر شود وسایل بچه اش را بفروشد؟ چه نوع کالاهایی را می توان بدین صورت فراهم کرد؟ به چه نکاتی باید توجه داشت؟ و... این ها سوالاتی است که در متن حاضر سعی دارم بدان بپردازم.

وقتی کودکی به جمع خانواده اضافه می شود، قبل از اینکه خودش تشریف فرما شود، انبوهی از وسایل ریز و درشت برایش فراهم می شود، از تخت و کمد گرفته تا لباس و اسباب بازی و... . برخی از این اقلام را می توان دست دوم تهیه کرد مثل تخت نوزاد، کریر، روروک، کالسکه، صندلی غذاخوری، صندلی ماشین، گهواره، کمد، ماشین و موتور شارژی، دوچرخه، میز تحریر، فرش اتاق کودک و... حتی لباس های شیک و مجلسی که خیلی کم استفاده می شود؛ مثل کت و شلواری که برای پسربچه ها یا لباس عروسی که برای دختربچه ها خریداری می شود و فقط در جشن های عروسی می پوشند که شاید یکی دو بار در سال باشد.

در هر بازاری به ویژه بازار ملزومات و وسایل کودک تولیدکنندگان برای اینکه بتوانند گوی سبقت را از رقبا بربایند، همواره در تلاش اند که طرح ها و مدل های زیباتر و جذاب تری به همراه تبلیغات گاه اغواگرانه ارائه دهند. به نحوی که به روزتر و کارآمدتر نیز باشد و عیوب احتمالی قبلی را مرتفع سازد. اما این فقط یک روی سکه است. روی دیگر آن مصرف کنندگان هستند با تقاضایی که محدودیت هایی نیز دارد.

یکی از موضوعاتی که در رابطه با کالای کودک با آن مواجه می شویم، تغییرات نیاز کودک با توجه به سن اوست. کودک همواره در حال رشد است و در هر زمان نیاز جدیدی دارد. از بدو تولد به اقلامی نیاز دارد که هر کدام را برای مدت محدودی به کار خواهد بست. برای نمونه در چند ماه نخست پس از تولد گهواره، تخت نوزاد، کریر، روروک کاربرد دارند و پس از آن دیگر قابل استفاده نیست یا کالسکه نهایت تا دو سالگی استفاده می شود.

این زمان های محدود باعث می شود که از یک سو کالاهای مذکور اکثرا بسیار سالم و در حد نو باقی بمانند. از سوی دیگر این لوازم تبدیل می شوند به لوازمی بی استفاده و اغلب جاگیر که باید حتما فکری براش کرد. تصور کنید یک بچه هر سال چند وسیله جدید و جاگیر به لوازم قبلی اش اضافه می شود. پس از گذشت مدت نه چندان زیادی خانه به انباری کودک تبدیل خواهدشد. از طرفی وقتی به سن مدرسه برسد دیگر اتاقش جا ندارد که میز تحریر و سایر ملزومات مدرسه را در آن بگذارد.

البته گفتنی است که در میان لوازم کودک اقلامی مثل فرش اتاق کودک و کمد می تواند چند سال بیشتر استفاده شود، البته تا زمانی که کودک یا والدینش احساس نکنند این وسایل تکراری شده است. برای مثال خانواده ای فرشی را چند سال پیش برای اتاق کودک خود تهیه کرده و قیمت به نسبت زیادی را برایش پرداخته است. با توجه به اینکه فرش کالایی بادوام به شمار می رود و چندین سال می تواند استفاده شود، ولی بعد از گذشت ۳-۴ سال با انواع مدل های جدیدتر و طرح های زیباتر مواجه می شود.

حال این خانواده محترم چه کند؟ آیا با همان فرشی که دارد و فقط کمی کهنه شده اما همچنان قابل استفاده است سر کند و در برابر تبلیغات اغواکننده تولیدات جدید مقاومت کند یا اینکه به سراغ فرش نو برود؟ اگر بخواهد چنین کند با فرش اول چه کند؟ اگر بخواهد همچنان آن را نگه دارد با توجه آپارتمان هایی که در کوچکی طعنه به قوطی کبریت زده اند امکانش نیست (مسئله ذکر شده برای سایر لوازم کودک نیز مصداق دارد. لوازم کودک بسیار جاگیرند.) پس باید خود را به نحوی از آن فرش کهنه که حالا با آمدن رقیب نو دل آزار شده خلاص کند.

یکی از بهترین راه های چاره، فروش این فرش دست دوم است. بدین ترتیب علاوه بر اینکه از فرش کهنه خلاص می شود، پول مختصری هم به دست می آورد که می تواند صرف خرید فرش نو کند.

بنابراین خانواده ها به سه دلیل حاضر می شوند کالای کودک خود را بفروشند: یک رشد کودک و بی استفاده شدن وسیله مذکور، دو تمایل به خرید کالای جدیدتر و سه جاگیر بودن لوازم کهنه.

اما چه کسی حاضر است یک کالای دست دوم را خریداری کند؟ هستند خانواده هایی که تمایل به خرید کالایی مثل گهواره دارند؛ ولی برخی توان مالی لازم برای خرید گهواره نو را ندارند و این برایشان به دغدغه تبدیل شده و برخی دیگر نیز به دلیل مدت زمان کمی که گهواره استفاده می شود، تمایل ندارند مبلغ زیادی هزینه کنند؛ هر چند به لحاظ مالی مشکل ندارند، ترجیح می دهند به سراغ گهواره ای دست دوم بروند. مسلما گهواره ای که فقط شش ماه یا کمتر استفاده شده است در حد نو و تمیز و سالم خواهدبود. از طرفی چون کالای کودک به نحوی تولید می شود که قابل شست و شو باشد، پس از لحاظ بهداشتی هم خیال همگان آسوده است.

بنابراین دو گروه عرضه کننده و تقاضاکننده کالای دست دوم کودک وجود دارند و بازاری بدین منظور شکل می گیرد که بتوان در آن به خرید و فروش کالای دست دوم پرداخت. اما در کجا؟ در روزگاری نه چندان دور این وظیفه برعهده سمساری ها بود که درواقع سلطه خریدار و فروشنده کالای دست دوم می شدند و درآمدی هم از این واسطه گری کسب می کردند.

چندی بعد آگهی کردن در روزنامه ها متداول شد. مثل آگهی نیازمندی های همشهری یا ضمیمه جمعه بازارش؛ ولی هم اینکه به برکت وجود فضای مجازی صفحات بسیار متنوع به وجود آمده که افراد به راحتی می توانند انواع و اقسام لوازمی را که می خواهند خریداری کنند، با توجه به ویژگی ها و قیمت و... جستجو کنند و می توانند لوازمی را که می خواهند بفروشند با ذکر مشخصاتش اغلب به صورت رایگان معرفی کنند و مشتری مناسبش را بیابند. در این جا واسطه گری و هزینه هایش نیز حذف می شود.

بنابراین در بازار دست دوم هر دو گروه عرضه کننده و تقاضاکننده به خواسته هایشان می رسند و راضی خواهندبود و به اصطلاح اقتصادیون مطلوبیت کسب خواهند کرد. عرضه کننده یا همان فروشنده کالای مستعملی را که دیگر لازم ندارد و جاگیر شده می فروشد و پولی به دست می آورد. تقاضاکننده یا خریدار نیز کالایی را که لازم دارد هرچند دست دوم خریداری می کند که در حد نو، سالم و قابل استفاده است و البته قیمتی کمتر از قیمت کالای نو پرداخت می کند. پس این کار درواقع به صرفه و اقتصادی نیز می باشد.

اگر قصد خرید و فروش کالای دست دوم دارید، بدین نکات توجه داشته باشید: اگر فروشنده اید کالای خود را در هر فضایی که معرفی می کنید، این کار را به نحو احسن و کامل انجام دهید و همه ویژگی های کالا را با معرفی جامع و مانع، به خوبی ارائه دهید، همچنین قیمت مورد نظرتان را ذکر کنید. اگر خریدارید، به همه ویژگی های کالا از رنگ و جنس و... توجه کنید، به ویژه به مسائل بهداشتی و قابل شست و شو بودن توجه ویژه داشته باشید. ضمنا سعی کنید با فروشنده قرار گذاشته و قبل از پرداخت وجه حتما کالای مورد نظر را از نزدیک ببینید و بررسی کنید.