پیشنهاد ویژه گردشگری؛ یک مکان پُر رفت و آمد و بکر

روزنامه هفت صبح - هانیه درویش: گزارشی درباره جاده ای کم رفت و آمد که جاذبه های فراوان و کمتر دیده و شنیده شده ای در خود دارد.

اگر اصل طبیعت گردی هستید و در روزهای باقی مانده از بهار می توانید دو روز آخر هفته تان را به این کار اختصاص دهید یک پیشنهاد ویژه برایتان داریم؛ طبیعتی بکر و دست نخورده در جاده ای که یک طرفش به بعد از تونل کندوان در جاده چالوس می خورد و طرف دیگرش به جاده هراز در ۴۵ کیلومتری آمل. طول کلی این جاده ۱۱۳ کیلومتر است که یک بخش به نام بلده و تعداد زیادی روستا و ده با نام کلی اوزرود را به در خود جای داده است.

جاده ای که برخی روستاهایش روی تپه شکل گرفته است و بعضی دیگر در بین دره هایی خوش آب و هوا که به علت جاری بودن رودخانه هایی دائمی آن منطقه را محل مناسبی برای زندگی کرده است. دهستان هایی که هر یک علاوه بر جاذبه های طبیعی جاذبه های مذهبی و تاریخی هم دارند.

برای رفتن به این جاده کوهستانی که مسیر کم ترددی است و جز ماشین های افراد بومی آن منطقه کمتر آدم غریبه یا توریستی را می بینید، می توانید از شرق تهران از جاده هراز به سمت اول جاده بلده حرکت کنید و 3 ساعت در راه باشید و یا می توانید جاده چالوس را انتخاب کرده و بعد از گذشتن از کرج و رسیدن به پل زنگوله وارد جاده یوش- بلده شوید که باز هم همان 3 ساعت راه است.

از هر طرف که وارد این جاده کوهستانی شوید جذابیت خاص خودش را دارد. ما مسیر جاده چالوس را انتخاب کردیم و بعد از رسیدن به پل زنگوله و خوردن بستنی قیفی محلی با شیر گاو تازه وارد جاده ای شگفت انگیز شدیم. جاده ای که آبی آسمان و تازگی و سرسبزی کوه هایش چشم را می زند. شاید این منطقه به علت کوهستانی بودنش هیچگاه به پای سرسبزی کوه های شهرهای ساحلی نرسد اما بکر بودنش بسیار ملموس و لذت بخش است.

کوهی آزاد

چند کیلومتری که از اول جاده پیش می رویم سر و کله کوهی بلند که یک سر و گردن از کوه های اطرافش بلندتر است دیده می شود. کوهی که در چهار فصل سال قله ای پوشیده از برف دارد و به آزادکوه معروف است. در این مسیر بعد از گذر از روستاهایی به نام الیکا، نسن و پیل به جاده فرعی نزدیک می شویم که راه دسترسی به این کوه است.

این جاده آسفالت که گویی متناهی به بهشتی گمشده می شود تا چند سال پیش خاکی بوده است و دلیل اصلی آن هم این بوده که مردمان ده کلاک پایین و کلاک بالا هیچ تمایل نداشتند که آنجا را به منطقه ای توریستی تبدیل کنند و هر کسی با دیدن جاده ای آسفالت و باصفا دلش هوای رفتن و سرزدن به آن روستا را کند. نه اینکه اهالی آن مهمان نواز نباشند نه. آنها بیشتر نگران آسیب ها و خسارت هایی هستند که ممکن است افراد غیربومی در رفت و آمدهای گاه و بی گاه به ده شان بزنند.

۱۰ دقیقه ای طول کشید که این مسیر زیبا و پرپیچ و خم که در یک طرفش رودخانه ای جاریست را با زیرصدای آب رودخانه طی کنیم تا به کلاک بالا برسیم. روز اول سفر را می توان به همین ده کوچک اختصاص داد. دهی که حالا شاید ۵ خانواده سکنه دائمی داشته باشد و اگر غیر از این افراد کسی آنجا دیده شود همه بومیانی هستند که به خاطر آب و هوای ییلاقی و زادگاه آبا و اجدادی این وقت از سال به صورت تفریحی به آنجا آمده اند و چند روزی هستند و بعد سر خانه و زندگی هایشان می روند.

در همان بدو ورود گنبدی سبزرنگ بالای تپه مشرف به گورستان دیده می شود. طیب و طاهر نام امام زاده ایست که اهالی آن منطقه به آن معتقدند. می توانید بعد از زیارتی کوتاه و قدری استراحت در محیط امام زاده یا مسجد محل که برای توریست ها محیا شده، به سمت آزاد کوه حرکت کنید.

اگر کوهنورد حرفه ای باشید و قصد صعود داشته باشید حدود سه زمان طول می کشد تا به قله با ارتفاع ۴۲۰۰ متری برسید اما اگر صرفا برای طبیعت گردی به آن منطقه آماده باشید میانرود یا پایه قله مکان مناسبی برا برپا کردن چادر و گذراندن شبی سرد است.

جالب اینجاست که حتی اگر وارد کوه نشوید و در ده خانه ای پیدا کنید و بمانید شبی سرد را حتی در چله تابستان تجربه می کنید. شبی که دوست دارید زیر یک کرسی گرم و نرم به خواب روید و این درحالیست که مردم دیگر در دیگر شهرها با کولر شب را صبح می کنند.

نکته جالب دیگر این ده که البته می تواند هم مثبت و هم منفی باشد کور بودن منطقه از آنتن تلفن همراه است. در اینجا به طور کلی از موبایل و اتفاقات خوب و بد زندگی شهری و فضای مجازی دور هستید و تنها امکان مورد استفاده تلفن همراهتان شاید چراغ قوه آن باشد که در شب های تاریک آنجا به کمکتان می آید.

یک آبادی به نام یوش

شب ها دیدن آسمان پرستاره کلاک را از دست ندهید، دیدن حجم زیادی ستاره در آسمان چیزی بیش زا شگفت زدگی برایم به بار آورد. اما شب را که صبح کنید می توانید صبحانه ای با پنیر و کره و سرشیر تازه محلی به همراه چای صحرایی بخورید، کمی سبزی کوهی بچینید، از چشمه های معروف ده آبی بیاشامید و عازم نقطه دیگری شوید که حتما باید بروید و ببینید.

حال از این ده تا ده یوش که محل زندگی نیما یوشیج پدر شعر نو در 110 سال پیش بوده است 25 کیلومتر و کمتر از نیم ساعت فاصله دارید. در طول مسیر از خانه های قدیمی و جدیدی که ساخته شده است و آب و هوای پاک و صافش لذت ببرید تا به یوش برسید. جایی که نیما می گوید تو را من چشم در راهم.

دیدن از خانه زیبا با آن آجرکاری و گچ بری های الهام گرفته از دوره قاجار نیما حس خوبی دارد. گوشه ای از خانه به شکل موزه ای از آثار قدیمی و حتی شخصی او درآمده و در وسط حیاط نیز مقبره او با مرمر ساده قرار دارد. بعد از خارج شدن از یوش ۷ کیلومتر راه دارید تا یگانه شهر این جاده که بلده نام دارد را ببینید. بعد از یک گشت چند ساعته و بازدید از اماکن تاریخی چون بقایای قلعه پولاد متعلق به اوایل دوره اسلامی و بقعه سلطان احمد و کتیبه چوبی اش که به تاریخ ۱۱۰۲ هجری قمری بر می گردد و خوردن یک ناهار دلچسب محلی در آنجا می توانید با کوله باری از خاطره راهی دیار خود شوید.