کافه گردی به صرف تاریخ و ادب

از کافه ها و سنت کافه نشینی که چگونه در گذر زمان دستخوش تغییرات شده، سخن بسیار به میان آوردیم، بگذارید توجهتان را به وجهی مشترک میان عناوینی آشنا ولی در ظاهر بی ربط جلب کنم: «فرندز»، «نیمه شب در پاریس»، سریال «شهرزاد»، «سیمسون ها»، می شد مثال های بیشتری مطرح کرد، اما بهره هوشی شما حتما آن قدر هست که بدون گشتن به دنبال آن وجه شبه، از روی عنوان مطلب به قدر نسبت مورد نظر پی برده باشید؛ کافه ها.

هفته نامه چلچراغ - بنفشه چراغی: از کافه ها و سنت کافه نشینی که چگونه در گذر زمان دستخوش تغییرات شده، سخن بسیار به میان آوردیم، بگذارید توجهتان را به وجهی مشترک میان عناوینی آشنا ولی در ظاهر بی ربط جلب کنم: «فرندز»، «نیمه شب در پاریس»، سریال «شهرزاد»، «سیمسون ها»، می شد مثال های بیشتری مطرح کرد، اما بهره هوشی شما حتما آن قدر هست که بدون گشتن به دنبال آن وجه شبه، از روی عنوان مطلب به قدر نسبت مورد نظر پی برده باشید؛ کافه ها.

منظور ارتباط کافه ها با سینما نیست، کافه ها بهانه اند برای شکل گیری دیالوگ ها و جریان های فکری. بی شک پاریس، بدون کافه هایش چنین سحرآمیز نمی شد. نه اگر خیابان های سنگ فرش شده اش، تنها مزین به آن بوتیک های از پی هم درآمده و آواره های هنرمند ولی «تنها» می بود. انگار راست است که هر شهری روایتی از تاریخ خود را به سان رازی نهان، تنها در گوش کافه هایش نجوا کرده است.

کافه، این قطعه کلیدی از پازلی که مرکز ثقل خیلی از زندگی ها و فیلم ها و سریال ها شده است و تنهایی های کاراکترهای مغموم هر قصه ای، هر قدر غریب را به گرمی یک فنجان قهوه پر کرده است. این جا قرار است گشتی بزنیم در این کافه ها و چهره ای مهمی، از موتزارت تا ناپلئون بناپارت را ببینیم و بشنویم روایت هایشان را، روایت های درگوشی شان را.

ورود زن ها آزاد!

کافه فلوریان، ونیز

فلوریان، واقع در ونیز به باور بسیاری از افراد، قدیمی ترین کافه اروپاست. این کافه که به سبک نوباروکی معماری شده است، برای اولین بار در دسامبر ۱۷۲۰ در میدان زیبای سنت مارک افتتاح شد. این کافه در ابتدا «آلا ونیزیا» به معنای به سلامتی ونیز، نام داشت. اما بعدتر به یاد صاحبش، فلوریانو فرانسسکونی، کافه فلوریان نام گرفت.

کافه فلوریان، قدیمی ترین کافه ایتالیا، اولین کافه ای بود که در قرن 18 برای زنان هم قهوه سرو می کرد. شاید از همین روست که از همان اولین روزهایش، پاتوق بزرگ ترین چهره های ابد و فرهنگ و هنر شد. گفته می شود هر بار که به این کافه می رفتی، امکان نداشته جاکومو کازانووا را آن جا نبینی. این کافه هم چنین پاتوق بزرگانی نظیر گوته، چارلز دیکنز، لرد بایرون، آمادئو مودیلیانی، مارسل پروست و ژان ژاک روسو بوده است.

بر در و دیوار این کافه، تابلوهایی از افرادی این چنین که این کافه را پاتوق روزگار خود کرده بودند، نصب شده است. گرچه یک فنجان قهوه در این کافه گران تمام می شود، اما مطمئن باشید به تاریخی که برایتان روایت می کند، می ارزد.

فال قهوه با فروید

کافه سنترال، وین

این کافه مشهور و قدیمی، بیش از هر چیز پاتوق اهالی فکر، نظیر تروتسکی و فروید و دیگر متفکران و محل برگزاری حلقه های ادبی و اینتلکتوال اوایل قرن 120 بوده است. کافه سنترال در میانه جنگ جهانی دوم نابود شد و به طزر فجیعی آسیب دید. تا جایی که به مدت 40 سال بسته ماند، اما حالا بعد از گذر همه این سال ها، پرغرور یکی از بهترین کافه های درجه 1 در جهان است.

کافه ای برای قهوه و دیگر هیچ

کافه ورلت، پاریس

کافه ای کوچک و قدیمی که در سال 1880 بنا شد و به قهوه های تک دانه ای اش شهرت دارد. عجیب است که غالب کافه های مشهور در دنیا، شهرتشان را مدیون مشاهیری هستند که به آن جا رفت و آمدی ثابت داشته اند. اما کافه ورلت، مستقل از هر چهره ای، به کیفیت قهوه خاصی که تحویل مردم می دهد، شهره است. سالیان سال است که این کافه، کیک ها و سالاد میوه هایش را با همکاری با شیرینی پزی ای که در کنارش واقع شده است، تهیه می کند. این کافه در همه این سال ها توسط سه نسل متفاوت از خاندان یکسانی اداره شده است و اکنون توسط اریک دوچوسوی اداره می شود، گرچه او پیرو سنت خانوادگی، مدام برای به دست آوردن بهترین دانه های قهوه دنیا در سفر است.

اولین کاپوچینو در آمریکا

کافه رگیو، نیویورک

این کافه در ۱۹۲۷، در نزدیکی دهکده گرینویچ واقع شده است. گفته می شود اولین کاپوچینو در کل آمریکا، در این کافه سرو شده است. صاحب اصلی و قدیمی این کافه، اولین بار رقمی نزدیک به ۱۰۰۰ دلار برای اولین ماشین کاپوچینویی که از ایتالیا صادر کرده بوده، می پردازد.

گفتنی است که این ماشین کماکان سرپاست، ولی از آن استفاده نمی کنند. کافه رگیو مملو از آثاری باستانی شامل نقاشی ها و عتیقه جاتی متعلق به قرن 16 میلادی است و سکانس هایی مهم از فیلم های بسیاری از جمله Serpico, Shaft, Inside, Liewyn Davis آن جا ساخته شده اند. اگر زمانی مشرف به این کافه شدید، یک فنجان کاپوچینو هم به نیابت از همه ما بنوشید.

پاتوقی برای موتزارت

کافه فرانهوبر، وین

این جا، کافه مورد علاقه و پاتوق موتزارت بوده است. طبق وب سایت خود این کافه، آخرین اجرای عمومی موتزارت در همین کافه در ۴ مارس ۱۷۹۱ اتفاق افتاده است. این کافه طیف وسیعی از انواع قهوه ها را ارائه می دهد و در مقایسه با موارد نام برده قبلی، چندان هم قیمت هایش سر به فلک نمی کشند.

قدیمی ترین کافه دنیا، جمع خوبان

کافه پروکوپ، پاریس

هنوز هم قدیمی ترین کافه های دنیا را باید در پاریس جست و جو کرد. این کافه هم چنان بعد از ۳۲۷ سال خدمت وفادارانه، سرپاست و پذیرای مشتری های خاص و اهل دل خودش. در قرن های ۱۸ و ۱۹ میلادی، این کافه مهم ترین مرکز ادبیات و فلسفه جهان برای محفل های خودمانی برزگان بوده است این کافه طی این سال بستری برای جریان های فکری مهم بوده است. این کافه طی این سال ها بستری برای جریان های فکری مهم بوده است و میزبان ثابت افرادی نظیر ژان پل مارا، ژرژ دانتون، روبسپیر، ناپلئون بناپارت، ویکتور هوگو، بنجامین فرانکلین و انوره دوبالزاک بوده است.

یک فنجان ادبیات

کافه لس دو ماگاس

این کافه هم پاریسی است و پاتوق همیشگی ژان پل سارتر و ارنست همینگوی بوده است. این کافه دنج و قدیمی، در طول حیاتش حتی پاتوق دیگرانی چون آلبر کامو، پابلو پیکاسو و برتلوت برشت هم بوده است. این همه نام های آشنا هر ذوقی را می جوشاند، انگار که سنت کافه نشینی در لس دو ماگاس، بتواند چشمه درونی هر نویسنده ای را به غلیان وا دارد.

این کافه اولین کافه پاریسی بوده که مشتریانش در فضای باز بیرونی اش می توانستند از نور صبحگاهی بهره ببرند. چنان چه خیلی هم دور از انتظار نیست، این کافه دیگر سرویسی به خوبی روزهای دور ارائه نمی دهد، اما همین که بتوانی بروی داخلش بنشینی، کتابی در دستت بگیری و بخوانی و تاریخ و مشاهیری را که آن جا به خود دیده است، جلوی چشمانت بیاوری، می بینی سرویس و کیفیت قهوه و این مسائل، آن قدرها هم مهم نیستند.